ข้ามไปเนื้อหา

อมิตาภ พัจจัน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
อมิตาภ พัจจัน
อมิตาภในปี ค.ศ. 2018
เกิดอมิตาภ ศรีวาสตวะ[1]
(1942-10-11) 11 ตุลาคม ค.ศ. 1942 (83 ปี)
อลาหาบาด, สหมณฑล, บริติชอินเดีย (ปัจจุบันคือ ประยาคราช, อุตตรประเทศ, อินเดีย)
ชื่ออื่น
  • หนุ่มเลือดร้อน
  • ชะเฮนชะห์
  • บิ๊ก บี
ศิษย์เก่าวิทยาลัยกิโรรีมัล, มหาวิทยาลัยเดลี[2][3][4]
อาชีพ
  • นักแสดง
  • ผู้อำนวยการสร้างภาพยนตร์
  • พิธีกรรายการโทรทัศน์
ปีปฏิบัติงานค.ศ.1969 – ปัจจุบัน
คู่สมรสชยา ภาทุรี (สมรส 1973)
บุตร
บุพการี
  • หริวันศ์ ราย พัจจัน (บิดา)
  • เตจี พัจจัน (มารดา)
ญาติ
เกียรติยศ
  • ปัทมศรี (ค.ศ. 1984)
  • ปัทมภูษัณ (ค.ศ. 2001)
  • เลฌียงดอเนอร์ (ค.ศ. 2007)
  • ปัทมวิภูษัณ (ค.ศ. 2015)
  • ดาดาซาเหบ ผาลเก อวอร์ด (ค.ศ. 2018)
สมาชิกโลกสภา
ดำรงตำแหน่ง
31 ธันวาคม ค.ศ. 1984 – กรกฎาคม ค.ศ. 1987
ก่อนหน้าชเนศวร มิศระ
ถัดไปวี. พี. สิงห์
เขตเลือกตั้งอลาหาบาด, อุตตรประเทศ
ข้อมูลส่วนบุคคล
พรรคการเมืองคองเกรสแห่งชาติอินเดีย (ค.ศ.1984 – ค.ศ. 1987)[5][6]
เว็บไซต์บล็อกอย่างเป็นทางการ
ลายมือชื่อ

อมิตาภ พัจจัน (ฮินดี: अमिताभ बच्चन; ออกเสียง: [əmɪˈt̪ɑːbʱ ˈbətːʃən] ⓘ; นามสกุลเดิม: ศรีวาสตวะ;[1] เกิดวันที่ 11 ตุลาคม ค.ศ. 1942)[7] เป็นนักแสดงชาวอินเดียที่ทำงานในวงการภาพยนตร์ภาษาฮินดี เขาได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งในนักแสดงที่ยิ่งใหญ่ ประสบความสำเร็จ และประสบความสำเร็จทางการค้ามากที่สุดในประวัติศาสตร์ภาพยนตร์อินเดีย[8] ด้วยประสบการณ์ในวงการภาพยนตร์มากกว่าห้าทศวรรษ เขาแสดงในภาพยนตร์มากกว่า 200 เรื่อง เดิมทีเขาเป็นที่รู้จักในนาม "หนุ่มเลือดร้อน" (The Angry young man) แต่ต่อมาได้รับการขนานนามว่าเป็น "ชะเฮนชะห์แห่งบอลลีวูด", "สะดี เก มะฮานายัก" (ซูเปอร์สตาร์แห่งศตวรรษ), "ดาราแห่งสหัสวรรษ" หรือเรียกสั้น ๆ ว่า "บิ๊ก บี" [9] อิทธิพลของเขาในวงการภาพยนตร์อินเดียระหว่างทศวรรษ 1970–1980 ทำให้ฟร็องซัว ทรูว์โฟถึงกับบรรยายวงการภาพยนตร์อินเดียในเวลานั้นว่าเป็น "วงการของคนคนเดียว" (One-man industry)[10] เขาได้รับรางวัลหลายรางวัล รวมทั้งรางวัลภาพยนตร์แห่งชาติ 6 รางวัลและรางวัลฟิล์มแฟร์อวอร์ด 16 รางวัล

อมิตาภเกิดที่เมืองอลาหาบาด (ปัจจุบันคือประยาคราช) และได้รับการศึกษาจากวิทยาลัยเชอร์วูด เมืองไนนีตาล รัฐอุตตราขัณฑ์ และวิทยาลัยกิโรรีมัล มหาวิทยาลัยเดลี อาชีพนักแสดงของเขาเริ่มต้นในปี ค.ศ. 1969 ในฐานะผู้บรรยายเสียงในภาพยนตร์ Bhuvan Shome ของมฤณาล เสน ตามด้วยผลงานภาพยนตร์ยุคแรก ๆ เช่น Anand และ Roti Kapada Aur Makaan การร่วมงานกับทีมเขียนบท ซาลิม–จาเวด ทำให้เขาสามารถถ่ายทอดความเป็น "หนุ่มเลือดร้อน" ในภาพยนตร์ฮินดีของพวกเขาในช่วงทศวรรษ 1970-1980 ได้[11][12] เริ่มต้นด้วย Zanjeer, Deewaar และ โชเล่ย์ รวมถึงภาพยนตร์ดังในยุคนั้นอย่าง Kabhi Kabhie, Hera Pheri, Amar Akbar Anthony, Don, Trishul, Muqaddar Ka Sikandar และ Dostana [13][14]

หลังจากพักการแสดงไปในช่วงทศวรรษ 1990 เขาก็กลับมาแสดงอีกครั้งในปี ค.ศ. 2000 ด้วยเรื่อง โมฮับบะเทน อานุภาพแห่งรัก[15] ตั้งแต่นั้นมาเขาได้แสดงในภาพยนตร์ที่ประสบความสำเร็จและได้รับการยกย่องหลายเรื่อง เช่น ฟ้ามิอาจกั้นรัก, Black, Kabhi Alvida Naa Kehna, Brahmāstra: Part One – Shiva และ Kalki 2898 AD[16] เขายังได้รับรางวัลภาพยนตร์แห่งชาติสาขานักแสดงนำชายยอดเยี่ยมเป็นครั้งที่สี่จากภาพยนตร์เรื่อง Piku ทำให้เขาเป็นนักแสดงเพียงคนเดียวที่ทำได้ อภิตาภยังได้แสดงในภาพยนตร์ฮอลลีวูดเรื่อง เดอะ เกรท แกตสบี้ รักเธอสุดที่รัก (ค.ศ. 2013) ซึ่งเขารับบทเป็นตัวละครชาวยิวที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับอินเดีย[17]

อมิตาภยังได้รับรางวัลมากมายตลอดอาชีพการงาน รวมถึงรางวัลภาพยนตร์แห่งชาติ (National Film Awards) สาขานักแสดงนำชายยอดเยี่ยมถึงสี่รางวัล และรางวัลมากมายจากเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติและพิธีมอบรางวัลต่าง ๆ เขาได้รับรางวัลฟิล์มแฟร์อวอร์ดถึงสิบหกรางวัล และเป็นนักแสดงที่ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงมากที่สุดในสาขาการแสดงหลักของฟิล์มแฟร์ด้วยการเสนอชื่อเข้าชิง 34 รางวัลในสาขานักแสดงนำชายยอดเยี่ยม และเสนอชื่อเข้าชิงทั้งหมด 42 รางวัล รัฐบาลอินเดียได้มอบรางวัลปัทมศรี ในปี ค.ศ. 1984, ปัทมภูษัณในปี ค.ศ. 2001, ปัทมวิภูษัณในปี ค.ศ. 2015 และดาดาซาเหบ ผาลเก อวอร์ด ซึ่งเป็นรางวัลสูงสุดในวงการภาพยนตร์อินเดียในปี ค.ศ. 2018 สำหรับผลงานด้านศิลปกรรมของเขา รัฐบาลฝรั่งเศสได้มอบเครื่องอิสริยาภรณ์เลฌียงดอเนอร์ ซึ่งเป็นเกียรติยศสูงสุดสำหรับพลเรือนให้เขาในปี ค.ศ. 2007 สำหรับอาชีพที่โดดเด่นของเขาในโลกภาพยนตร์และอื่น ๆ

นอกจากการแสดงแล้ว อมิตาภยังทำงานเป็นนักร้องเบื้องหลัง ผู้อำนวยการสร้างภาพยนตร์ และพิธีกรรายการโทรทัศน์อีกด้วย เขาเคยเป็นพิธีกรรายการเกมโชว์ Kaun Banega Crorepati ซึ่งเป็นรายการเกมโชว์ของอินเดียที่ดัดแปลงมาจากฮูวอนส์ทูบีอะมิลเลียนแนร์? หลายซีซั่น เขายังเข้าสู่วงการการเมืองช่วงหนึ่งในช่วงทศวรรษ 1980 อมิตาภยังมีส่วนร่วมในงานด้านมนุษยธรรมหลายรายการ และเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้กับแบรนด์สินค้าในอินเดีย นอกเหนือจากในอนุทวีปอินเดียแล้ว เขายังได้รับความนิยมจากชาวเอเชียใต้ที่อาศัยอยู่ในต่างประเทศเป็นจำนวนมาก รวมถึงประเทศอื่น ๆ ในตลาดต่าง ๆ เช่น แอฟริกา (แอฟริกาใต้ แอฟริกาตะวันออก และมอริเชียส) ตะวันออกกลาง (โดยเฉพาะอียิปต์ และ สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์) สหราชอาณาจักร รัสเซีย เอเชียกลาง แคริบเบียน (กายอานา ซูรินาม และตรินิแดดและโตเบโก) โอเชียเนีย (ฟีจี ออสเตรเลีย และนิวซีแลนด์) แคนาดา และสหรัฐอเมริกา[18] อมิตาภได้รับการโหวตให้เป็น "ดาราที่ยิ่งใหญ่ที่สุดบนเวทีละครหรือภาพยนตร์" ในการสำรวจผู้ใช้ออนไลน์เรื่อง Your Millennium ของ บีบีซี เมื่อปี ค.ศ. 1999[19] ในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2003 ไทม์กล่าวว่าเขาคือเจ้าพ่อแห่งบอลลีวูดอย่างไร้ข้อโต้แย้ง[20]

ในปี ค.ศ. 2024 แอมะซอนไพรม์วิดีโอได้เผยแพร่สารคดีชุดสามตอนเกี่ยวกับคู่หูนักเขียนบทภาพยนตร์ซาลิม–จาเวด ในชื่อ Angry Young Men สารคดีชุดนี้สำรวจความร่วมมือในการสร้างสรรค์ผลงาน อิทธิพลที่มีต่อวิวัฒนาการของวงการภาพยนตร์อินเดีย และบทบาทของ อมิตาภในการถ่ายทอดความเป็น "หนุ่มเลือดร้อน" ในภาพยนตร์ของพวกเขา[21]

อ้างอิง

[แก้]
  1. 1 2 "In Latest Episode of KBC, Amitabh Bachchan Reveals He was Never Named Inquilab". 13 October 2020. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 July 2021. สืบค้นเมื่อ 26 July 2021.
  2. ↑ "Alumni meet at Kirori Mal College". The Times of India. 26 February 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 July 2019. สืบค้นเมื่อ 23 May 2014.
  3. ↑ "किरोड़ीमल कॉलेज हॉस्टल का कमरा नंबर-66, दीवार पर टंगी बिग बी की तस्वीर... डीयू का इतिहास" (ภาษาฮินดี). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 September 2022. สืบค้นเมื่อ 13 September 2022.
  4. ↑ "10 bollywood celebrities who graduated from DU". 17 February 2016. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 September 2022. สืบค้นเมื่อ 13 September 2022.
  5. ↑ "Unlike Amitabh, I won't quit politics: Shatru". 18 March 2016. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 September 2022. สืบค้นเมื่อ 13 September 2022.
  6. ↑ "Urmila to Amitabh: Celebs Who Joined and Then Quit Politics in a Short Span". 14 May 2023. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 December 2020. สืบค้นเมื่อ 14 May 2023.
  7. ↑ Dedhia, Sonil (7 October 2012). "Amitabh Bachchan: No resolutions for my birthday". Rediff. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 October 2019. สืบค้นเมื่อ 9 October 2019. On October 2, the superstar took time out to give interviews to the media, as celebrations for his 70th birthday on October 11[, 2012,] started picking up
  8. ↑
  9. ↑
  10. ↑ "Amitabh Bachchan: The Man and The Legend". Diplomacy & Beyond (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 1 November 2017. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 October 2021. สืบค้นเมื่อ 24 October 2021.
  11. ↑ "On 'KBC 13', Big B shares what 'Anand' did for him". 29 September 2023.
  12. ↑ "Revisiting Prakash Mehra's Zanjeer: The film that made Amitabh Bachchan". The Indian Express. 20 June 2017.
  13. ↑ "10 Must-Watch Amitabh Bachchan Movies". 10 October 2020.
  14. ↑ "Amitabh Bachchan Never Got Typecast, Courtesy Hrishikesh Mukherjee's Cinema". 11 October 2022.
  15. ↑ "Mohabbatein – Movie".
  16. ↑ "50 Definitive Amitabh Bachchan Performances". 11 October 2019.
  17. ↑ Rapoza, Kenneth (24 April 2013). "Meet The Great Gatsby's New Indian Gangster". Forbes. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 August 2016. สืบค้นเมื่อ 15 December 2022.
  18. ↑
  19. ↑ "ENTERTAINMENT | Bollywood star tops the poll". BBC News. 1 July 1999. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 September 2010. สืบค้นเมื่อ 2 October 2010.
  20. ↑ Perry, Alex (27 October 2003). "The Legend". Time. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 October 2003.
  21. ↑ Ramachandran, Naman (16 August 2024). "'Angry Young Men': Inside Prime Video's Documentary Series on Bollywood Screenwriting Legends Salim-Javed (EXCLUSIVE)". Variety. สืบค้นเมื่อ 18 January 2025.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=อมิตาภ_พัจจัน&oldid=12651779"