ข้ามไปเนื้อหา

ปิปรหวา

พิกัด: 27°26′35″N 83°07′40″E / 27.4430°N 83.1278°E / 27.4430; 83.1278
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก หมู่บ้านปิปราห์วา)
ปิปะระหะวา

ปิปรหวา, ปิปราห์วา
หมู่บ้าน
ซากของสถูปแห่งปิปะระหะวา
ซากของสถูปแห่งปิปะระหะวา
ปิปะระหะวาตั้งอยู่ในประเทศอินเดีย
ปิปะระหะวา
ปิปะระหะวา
ปิปะระหะวาตั้งอยู่ในรัฐอุตตรประเทศ
ปิปะระหะวา
ปิปะระหะวา
พิกัด: 27°26′35″N 83°07′40″E / 27.4430°N 83.1278°E / 27.4430; 83.1278
ประเทศ อินเดีย
รัฐอุตตรประเทศ
Districtสิทธัตถนคร
เขตเวลาUTC+05:30 (IST)
จุดหมายแสวงบุญใน
แดนพุทธภูมิ
สังเวชนียสถาน
สถานที่เพิ่มเติม 4 แห่ง
บริเวณอื่น ๆ

ปิปะระหะวา (เทวนาครี: पिपरहवा, Piprahwa, ปิปรหวา) หรือในไทยนิยมเรียกว่า ปิปราห์วา[1] เป็นหมู่บ้านและแหล่งโบราณคดีใกล้กับเมืองสิทธัตถนครในรัฐอุตตรประเทศ ประเทศอินเดีย ตั้งอยู่ห่างไป 9 ไมล์จากลุมพินีวัน และอยู่ในบริเวณที่อดีตมีความสำคัญในพุทธประวัติของพระโคตมพุทธเจ้า นอกจากนี้ปิปรหวาเป็นที่รู้จักในฐานะสถานที่เพาะปลูกข้าวกาลานามัก[2]

ปิปรหวาสถูป

[แก้]

ในปิปรหวาเป็นที่ตั้งของ ปิปรหวาสถูป ที่ซึ่งเชื่อว่าเป็นที่ประดิษฐานพระสรีรังคารของพระโคตมพุทธเจ้า ในมหาปรินิพพานสูตรบรรยายว่าหลังพระองค์เสด็จปรินิพพาน ชาวสากยะ (ศากยะ) แห่งกปีลวัตถุ (กบิลพัสดุ์) ซึ่งเป็นดินแดนที่พระองค์ประสูติ และชาวมัลละแห่งกุสินารา ซึ่งเป็นดินแดนที่พระองค์ปรินิพพาน ได้มีข้อถกเถียงกันว่าใครจะเป็นผู้สร้างสถูปบรรจุพระสรีรังคารของพระโคตมพุทธเจ้า โทณพราหมณ์ได้เข้ามาคลายความขัดแย้งและเสนอให้แบ่งพระสรีรังคารเป็นแปดส่วนเท่า ๆ กันระหว่างแปดอาณาจักรเพื่อไม่ให้การรบราเพื่อแย่งพระบรมสารีริกธาตุเกิดขึ้น โดยดินแดนของชาวศากยะได้รับหนึ่งส่วนจากแปดส่วน และแบ่งประดิษฐานในแปดสถูปที่สร้างขึ้น และอีกสองสถูปเพิ่มเติม ได้แก่ สถูปที่สร้างขึ้นครอบซากของฐานบัลลังก์ที่ใช้ถวายพระเพลิง และอีกสถูปครอบบรรจุภัณฑ์ที่บรรจุพระอัฐิของพระโคตมพุทธเจ้ามา[3]

ในปี ค.ศ. 1897 วิลเลียม แคล็กซ์เทิน เพ็พเพ วิศวกรและเจ้าของที่ดินชาวอังกฤษได้เกิดความสนใจในเนินดินในปิปรหวา เนื่องกับในเวลานั้นเขาได้ทราบข่าวการค้นพบลุมพินีสตมภ์ในลุมพินีที่บ่งบอกสถานที่ประสูติของพระโคตมพุทธเจ้า[4] เพ็พเพจึงนำคณะเข้าสำรวจปิปรหวาสถูป โดยได้รับคำชี้แนะจากนักภารตวิทยา วินเซนต์ สมิธ ว่าเป็นตัวอย่างสถูปพุทธโบราณในยุคแรก ๆ ที่ไม่สามัญโดยอาจมีอายุย้อนไปถึงรัชสมัยขอบพระเจ้าอโศก[5] คณะสำรวจทำการขุดค้นสถูปอิฐลึก 18 ฟุต จนพบกับกล่องบรรจุไหห้าไห ภายในเป็นชิ้นส่วนกระดูก เครื่องประดับทองคำ และอัญมณีที่ประดับอย่างวิจิตร[6] รวมแล้วมีหินมีค่าและกึ่งมีค่ามากกว่า 1,800 ชิ้น และชิ้นส่วนกระดูกซึ่งเชื่อว่าเป็นที่เคารพบูชาอย่างสูง[7] หนึ่งในไหดังกล่าวมีจารึกอักษรพราหมี ว่า สุกิติ-ภตินํ สภคินิกนมฺ ส-ปุต-ทลนมฺ อิยํ สลิล-นิธเน พุธส ภควเต สกิยนมฺ ซึ่งเมื่อถอดความโดยเกออร์จ บือห์เลอร์ ได้ความว่า "ศาลพระธาตุของพระพุทธะผู้ประเสริฐนี้ (บริจาคโดย) พี่น้องแห่งศากยะ-ศุกิติ (Sakya-Sukiti brothers) และสัมพันธ์เนื่องกับพี่/น้องสาว บุตร และภรรยา"[8] จากจารึกนี้จึงอนุมานได้ว่าพระธาตุที่พบในไหคือพระบรมสารีริกธาตุ พระอัฐิของพระโคตมพุทธเจ้า[9]

พระธาตุ

[แก้]

ไม่นานหลังการค้นพบ พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าปฤษฎางค์ อดีตทูตแห่งสยาม ซึ่งบวชเป็นภิกษุในศรีลังกา ได้เสด็จถึงปิปรหวา และทรงทราบว่าเพ็พเพจะมอบพระธาตุที่ค้นพบแก่รัฐบาลเจ้าอาณานิคมอังกฤษ[10][11] พระองค์ได้ตรัสโน้มน้าวให้รัฐบาลอังกฤษมอบพระธาตุแก่พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวแห่งสยามเพื่อที่จะทรงแบ่งกับชุมชนชาวพุทธในประเทศอื่น ๆ ต่อไป ท้ายที่สุด คำโน้มน้าวและเพื่อเป็นการเอาใจชาวพุทธซึ่งกำลังเกิดกรณีที่พุทธคยา สถานที่ประสูติของพระพุทธเจ้าซึ่งพึ่งค้นพบได้ไม่นาน ว่ายังคงอยู่ใต้การดูแลของชาวฮินดู รวมถึงเป็นการแสดงทีท่าสัมพันธไมตรีกับสยาม ซึ่งในเวลานั้นมีมหาอำนาจยุโรปอื่น ๆ ทั้งฝรั่งเศส รัสเซีย และดัตช์ รายล้อม รัฐบาลอังกฤษจึงยอมส่งมอบพระธาตุจากปิปรหวาแก่สยาม[12] โดยมีพิธีส่งมอบในปี ค.ศ. 1899 ณ กรุงเทพมหานคร[13][14]

หลังจากนั้น พระธาตุที่ค้นพบจากปิปรหวา ได้กระจายไปประดิษฐานทั่วโลก เช่น ในพระบรมบรรพต วัดสระเกศราชวรมหาวิหาร ในกรุงเทพมหานคร,[14] เจดีย์ชเวดากอง ในย่างกุ้ง และ วัดพระมหามุนี ในมัณฑะเลย์ ประเทศพม่า, วัดทีปทุตตาราม (Dipaduttamarama Temple) ในโคลอมโบ, วัสกฑุเววิหาร (Waskaduwe Vihara) ในกลุตระ และ มรีจิวัฏฏสถูป (Marichiwatta stupa) ในอนุราธปุระ ประเทศศรีลังกา

ส่วนอัญมณีและทองคำที่ค้นพบ บางส่วนเก็บรักษาและสืบทอดมาถึงรัฐบาลอินเดียในปัจจุบัน ซึ่งรวมถึงตัวผอบที่ค้นพบที่จัดแสดงในพิพิธภัณฑ์อินเดีย ในโกลกาตา[15] ตลอดจนที่พิพิธภัณฑ์กบิลพัสดุ์ในปิปรหวา ตัวเพ็พเพเองได้รับอนุญาตจากรัฐให้เก็บ 'วัตถุซ้ำ' (duplicate items) บางส่วนกับตัวเอง[16] วัตถุเหล่านี้ที่เพ็พเพเก็บไว้กับตนเองได้นำไปจัดแสดงทั่วโลก เช่น ที่พิพิธภัณฑ์รีทแบร์คในซือริค, พิพิธภัณฑ์รูบินในนิวยอร์ก, พิพิธภัณฑ์บรรดาอารยธรรมเอเชียในสิงคโปร์, พิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่มหานครในนิวยอร์ก และ พิพิธภัณฑ์แห่งชาติเกาหลีในโซล[17]

ในปี ค.ศ. 2025 บริษัทประมูลวัตถุมีค่า ซอเธบีส์สาขาลอนดอนประกาศว่าจะมีการประมูลขายพระธาตุอัญมณีที่ยังหลงเหลือกับครอบครัวของเพ็พเพ ท่ามกลางเสียงคัดค้านจากพุทธศาสนิกชนทั่วโลก จนกระทั่งต่อมารัฐบาลอินเดียได้เข้าแทรกแซง[18] การประมูลจึงถูกเลื่อนออกไปอย่างไม่มีกำหนด[19]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "เชิญชวนประชาชนสักการะพระบรมสารีริกธาตุและพระอรหันตธาตุของพระสารีบุตรและพระโมคคัลลานะ จากสาธารณรัฐอินเดีย ครั้งแรกในไทย". ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร.
  2. ↑ Mishra 2005.
  3. ↑ Chamberlain-Nyudo, Sylvain (2007). Mahaparinirvana Sutra. Shannon, MS: Threefold Lotus Kwoon.
  4. ↑ Peppé, W. C. (July 1898). "The Piprāhwā Stūpa, containing relics of Buddha". Journal of the Royal Asiatic Society. 30 (3): 573–588.
  5. ↑ Allen, Charles (2008). The Buddha and Dr. Fuhrer: An archaeological scandal. London: Haus Publishing. ISBN 978-1-905791-93-4.
  6. ↑ Peppe 1898, pp. 573–588.
  7. ↑ Guy, John (2023). Tree and Serpent: Early Buddhist Art in Ancient India. New York: Metropolitan Museum of Art. p. 104. ISBN 978-1-58839-693-8.
  8. ↑ Bühler 1898, p. 388.
  9. ↑ Peppe 1898, pp. 584–85.
  10. ↑ Smith, Vincent (1898). "Government Correspondence 1898/741". Government Correspondence. 741 (741).
  11. ↑ "The relics of Buddha". The Standard. Reuters. December 19, 1898. สืบค้นเมื่อ February 14, 2019.
  12. ↑ Rey, Himanshu Prabha (2014). The Return of the Buddha. Routledge. pp. 106–110.
  13. ↑ Loos, Tamara (2016). Bones around my neck. Cornell University. p. 120.
  14. ↑ 14.0 14.1 Jinavaravansa & Jumsai 2003, p. 214.
  15. ↑ Falk, Harry (2017). "The Ashes of the Buddha". Bulletin of the Asia Institute. 27: 53.
  16. ↑ Smith, Vincent (1898). "Government Correspondence". British Library (740 /III-2790-2).
  17. ↑ "Next stop Nirvana". Rietberg Museum Newsletter. November 2018.
  18. ↑ Regan, Helen (6 May 2025). "India slams auction of jewels linked to the Buddha, calls for their return". CNN. สืบค้นเมื่อ 6 May 2025.
  19. ↑ Sullivan, Helen (8 May 2025). "Sotheby's halts Buddha jewels auction after India threat". BBC News. สืบค้นเมื่อ 13 May 2025.

บรรณานุกรม

[แก้]
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ปิปรหวา&oldid=12369569"