หนึ่ง-เก้า-แปด-สี่
 | ลิงก์ข้ามภาษาในบทความนี้ มีไว้ให้ผู้อ่านและผู้ร่วมแก้ไขบทความศึกษาเพิ่มเติมโดยสะดวก เนื่องจากวิกิพีเดียภาษาไทยยังไม่มีบทความดังกล่าว กระนั้น ควรรีบสร้างเป็นบทความโดยเร็วที่สุด |
| หนึ่ง-เก้า-แปด-สี่ 1984 | |
|---|---|
 ปกฉบับภาษาไทย (สำนักพิมพ์สมมติ) | |
| ผู้ประพันธ์ | จอร์จ ออร์เวลล์ |
| ชื่อเรื่องต้นฉบับ | 'Nineteen Eighty-Four' |
| ผู้แปล | (ไทย) รัศมี เผ่าเหลืองทอง อำนวยชัย ปฏิพัทธ์เผ่าพงษ์ |
| ประเทศ | สหราชอาณาจักร |
| ภาษา | อังกฤษ |
| ประเภท | ดิสโทเปีย บันเทิงคดีการเมือง บันเทิงคดีสังคมศาสตร์ |
| สำนักพิมพ์ | Secker and Warburg (ลอนดอน) |
| วันที่พิมพ์ | 8 มิถุนายน ค.ศ. 1949 |
| ISBN | 978-0-141-18776-1 |
| OCLC | 52187275 |
| 823/.912 22 | |
| LC Class | PR6029.R8 N647 2003 |
หนึ่ง-เก้า-แปด-สี่ (อังกฤษ: Nineteen Eighty-Four) บ้างใช้ว่า 1984 เป็นนวนิยายดิสโทเปียโดย จอร์จ ออร์เวลล์ นักเขียนชาวอังกฤษ ตีพิมพ์ใน ค.ศ. 1949 นวนิยายดังกล่าวมีฉากท้องเรื่องในแอร์สตริปวัน (Airstrip One) เดิมชื่อ บริเตนใหญ่ อันเป็นจังหวัดหนึ่งของมหารัฐโอเชียเนีย (Oceania) ในโลกซึ่งมีสงครามตลอดกาล (perpetual war) การสอดส่องดูแลของรัฐบาลทุกหนแห่ง และการชักใยสาธารณะทางการเมือง ชี้นำโดยระบบการเมืองที่เกลื่อนคำว่า สังคมนิยมอังกฤษ (อิงก์ซ็อก ในภาษานิวสปีกอันเป็นภาษาประดิษฐ์ของรัฐบาล; Ingsoc) ภายใต้การควบคุมของอภิชนพรรคใน (Inner Party) ที่มีอภิสิทธิ์ซึ่งก่อกวนปัจเจกนิยมและการคิดอย่างอิสระทั้งหมดโดยว่าเป็น "อาชญากรรมความคิด" (thoughtcrime)[1] พี่เบิ้ม (Big Brother) เป็นตัวอย่างของระบอบทรราชย์ ผู้นำพรรคกึ่งเทพซึ่งได้ประโยชน์จากลัทธิบูชาบุคคลที่เข้มข้น แต่อาจไม่มีอยู่จริงด้วยซ้ำ พี่เบิ้มและพรรคอ้างเหตุผลการปกครองอย่างกดขี่ของพวกตนเพื่อประโยชน์ของส่วนรวมที่สมมติขึ้น[2] ตัวเอกของเรื่อง วินสตัน สมิธ เป็นสมาชิกของพรรคนอก (Outer Party) ที่ทำงานในกระทรวงความจริง (มินิทรู; Minitrue) ซึ่งรับผิดชอบต่อโฆษณาชวนเชื่อและลัทธิแก้ประวัติศาสตร์ (historical revisionism) งานของเขาคือ การเขียนบทความหนังสือพิมพ์เก่าใหม่เพื่อให้บันทึกประวัติศาสตร์สนับสนุนแนวทางปัจจุบันของพรรค[3] สมิธเป็นคนงานที่ขยันและมีทักษะ แต่เขาเกลียดพรรคอย่างลับ ๆ และฝันกบฏต่อพี่เบิ้ม
หนึ่ง-เก้า-แปด-สี่ เป็นบันเทิงคดีการเมืองและบันเทิงคดีวิทยาศาสตร์ดิสโทเปีย เป็นบันเทิงคดีคลาสสิกในแง่เนื้อหา โครงเรื่องและลีลา หลายคำและมโนทัศน์ในเรื่อง เช่น พี่เบิ้ม, ย้อนแย้ง (doublethink), อาชญากรรมความคิด (thoughtcrime), นิวสปีก, ห้อง 101, เทเลสกรีน, 2 + 2 = 5 และหลุมความทรงจำ (memory hole) มีใช้ประจำวันนับแต่การตีพิมพ์ใน ค.ศ. 1949 ยิ่งไปกว่านั้น หนึ่ง-เก้า-แปด-สี่ ทำให้คุณศัพท์ เกี่ยวกับงานของออร์เวลล์ (Orwellian) ได้รับความนิยม ซึ่งอธิบายการหลอกลวงอย่างเป็นทางการ การสอดส่องดูแลลับ และการชักใยอดีตทางการเมืองโดยรัฐเผด็จการเบ็ดเสร็จหรืออำนาจนิยม[3] ใน ค.ศ. 2005 นิตยสารไทม์ เลือกให้นวนิยายเรื่องนี้เป็นหนึ่งใน 100 นวนิยายภาษาอังกฤษที่ดีที่สุดตั้งแต่ ค.ศ. 1923 ถึง 2005[4] อยู่ทั้งในรายการนวนิยายดีที่สุด 100 เรื่องหอสมุดสมัยใหม่ แตะอันดับที่ 13 ในรายการของบรรณาธิการ และอันดับที่ 6 ในรายการของผู้อ่าน[5] ใน ค.ศ. 2003 นวนิยายเรื่องนี้อยู่ในอันดับที่ 8 ของการสำรวจเดอะบิ๊กรีด ของบีบีซี[6]
ก่อนการตีพิมพ์ครั้งแรก หนังสือจะใช้ชื่อว่า The Last Man in Europe แต่ผู้เขียนได้เปลี่ยนชื่อเป็น "1984" เพื่อให้ฟังดูน่าสงสัย และน่าติดตาม[7]
หนึ่ง-เก้า-แปด-สี่ ฉบับภาษาไทยแปลโดย รัศมี เผ่าเหลืองทอง และ อำนวยชัย ปฏิพัทธ์เผ่าพงษ์ ตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2525[8] และตีพิมพ์ครั้งล่าสุดเมื่อ พ.ศ. 2557
การดัดแปลงและงานสืบเนื่อง[แก้]
วรรณกรรม[แก้]
หนังสือเล่มนี้ถูกตีพิมพ์ซ้ำหลายครั้ง ภาคภาษาอังกฤษถูกใช้ในมหาวิทยาลัยหลายแห่ง เพื่อศึกษาเกี่ยวกับภาษาศาสตร์สังคม (sociolinguistics) โดยเฉพาะเรื่องภาษากับความคิด (language and thought)
ภาพยนตร์[แก้]
เรื่องนี้ถูกนำมาสร้างเป็นภาพยนตร์ที่ออกฉาย ในปี ค.ศ. 1984 มีความยาว 110 นาที ได้รับแรงบันดาลใจจากนวนิยายของจอร์จ ออเวลล์ กำกับและเขียนบทภาพยนตร์โดย ไมเคิล แรดฟอร์ด นำแสดงโดย จอห์น เฮิร์ต, ริชาร์ด เบอร์ตัน และ ซูซานนา แฮมิลตัน. จอห์น เฮิร์ตได้รับรางวัลในฐานะนักแสดงนำชายยอดเยี่ยมจากหลายรางวัล โดยรวมภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับ 6 รางวัลและ ได้รับการเสนอชื่อ 1 รางวัล[9]
โทรทัศน์[แก้]
- ชื่อรายการและชื่อตัวละครในเรียลลิตี้โชว์ บิ๊ก บราเธอร์ มาจากชื่อตัวละครใน หนึ่ง-เก้า-แปด-สี่ Big Brother แสดงให้เห็นถึงการคอยเฝ้ามองตลอดเวลา และจะให้คนทำอะไรทุกอย่างเพื่อเป็นผลดีต่อองค์กร แม้จะทำร้ายตัวเขาเอง และผู้อื่นก็ตาม
อ้างอิง[แก้]
- ↑ The Columbia Encyclopedia, Fifth Edition, Columbia University Press: 1993, p. 2030.
- ↑ Benet's Reader's Encyclopedia, Fourth Edition (1996). HarperCollins:New York. p. 734.
- ↑ 3.0 3.1 The Oxford Companion to English Literature, Sixth Edition. University of Oxford Press: 2000. p. 726.
- ↑ Grossman, Lev; Lacayo, Richard (6 October 2005). "ALL-TIME 100 Novels. 1984 (1949), by George Orwell". Time. ISSN 0040-781X. Retrieved 19 October 2012
- ↑ "100 Best Novels". Modern Library. Retrieved 19 October 2012
- ↑ "BBC – The Big Read". BBC. April 2003, Retrieved 19 October 2012
- ↑ Crick, Bernard. "Introduction" to Nineteen Eighty-Four (Oxford: Clarendon Press, 1984)
- ↑ รหัสลับ 'จอร์จ ออร์เวลล์' 6 ทศวรรษ 'ไนน์ทีนเอ้กตี้โฟร์' จักรกฤษณ์ สิริริน, เนชั่นสุดสัปดาห์, ปีที่ 17 ฉบับที่ 866, 2 มกราคม 2552
- ↑ Nineteen Eighty-Four imdb.com
บทความเกี่ยวกับวรรณกรรมนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยเพิ่มข้อมูล ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:โลกวรรณศิลป์
