หนึ่ง-เก้า-แปด-สี่
| หนึ่ง-เก้า-แปด-สี่ 1984 | |
|---|---|
 ปกฉบับภาษาไทย (สำนักพิมพ์สมมติ) | |
| ผู้ประพันธ์ | จอร์จ ออร์เวลล์ |
| ชื่อเรื่องต้นฉบับ | 'Nineteen Eighty-Four' |
| ผู้แปล | (ไทย) รัศมี เผ่าเหลืองทอง อำนวยชัย ปฏิพัทธ์เผ่าพงศ์ |
| ประเทศ | สหราชอาณาจักร |
| ภาษา | อังกฤษ |
| ประเภท | ดิสโทเปีย บันเทิงคดีการเมือง บันเทิงคดีสังคมศาสตร์ |
| สำนักพิมพ์ | Secker and Warburg (ลอนดอน) |
| วันที่พิมพ์ | 8 มิถุนายน ค.ศ. 1949 |
| ISBN | 978-0-141-18776-1 |
| OCLC | 52187275 |
| 823/.912 22 | |
| LC Class | PR6029.R8 N647 2003 |
หนึ่ง-เก้า-แปด-สี่ (อังกฤษ: Nineteen Eighty-Four) บ้างใช้ว่า 1984 เป็นนวนิยายดิสโทเปียโดย จอร์จ ออร์เวลล์ นักเขียนชาวอังกฤษ ตีพิมพ์ใน ค.ศ. 1949 นวนิยายดังกล่าวมีฉากท้องเรื่องในแอร์สตริปวัน (Airstrip One) เดิมชื่อบริเตนใหญ่อันเป็นจังหวัดหนึ่งของมหารัฐโอเชียเนีย (Oceania) ในโลกซึ่งมีสงครามตลอดกาล (Perpetual war) การสอดส่องดูแลของรัฐบาลทุกหนแห่ง และการชักใยสาธารณะทางการเมือง ชี้นำโดยระบบการเมืองที่เกลื่อนคำว่าสังคมนิยมอังกฤษ (English Socialism) หรืออิงก์ซ็อก (Ingsoc) ในภาษานิวสปีก (Newspeak) อันเป็นภาษาประดิษฐ์ของรัฐบาลภายใต้การควบคุมของอภิชนพรรคใน (Inner Party) ที่มีอภิสิทธิ์ซึ่งก่อกวนปัจเจกนิยมและการคิดอย่างอิสระทั้งหมดโดยว่าเป็น "อาชญากรรมความคิด" (Thoughtcrime)[1] พี่เบิ้มหรือบิ๊กบราเตอร์ (Big Brother) เป็นตัวอย่างของระบอบทรราชย์ ผู้นำพรรคกึ่งเทพซึ่งได้ประโยชน์จากลัทธิบูชาบุคคลที่เข้มข้น แต่อาจไม่มีอยู่จริงด้วยซ้ำ พี่เบิ้มหรือบิ๊กบราเตอร์และพรรคอ้างเหตุผลการปกครองอย่างกดขี่ของพวกตนเพื่อประโยชน์ของส่วนรวมที่สมมติขึ้น[2] ตัวละครเอกของเรื่อง วินสตัน สมิธ (Winston Smith) เป็นสมาชิกของพรรคนอก (Outer Party) ที่ทำงานในกระทรวงความจริง (Ministry of Truth) หรือมินิทรู (Minitrue) ซึ่งรับผิดชอบต่อโฆษณาชวนเชื่อและลัทธิแก้ประวัติศาสตร์ (Historical revisionism) งานของเขาคือการเขียนบทความหนังสือพิมพ์เก่าใหม่เพื่อให้บันทึกประวัติศาสตร์สนับสนุนแนวทางปัจจุบันของพรรค[3] สมิธเป็นคนงานที่ขยันและมีทักษะ แต่เขาเกลียดพรรคอย่างลับ ๆ และฝันกบฏต่อพี่เบิ้มหรือบิ๊กบราเตอร์
หนึ่ง-เก้า-แปด-สี่ เป็นบันเทิงคดีการเมืองและบันเทิงคดีวิทยาศาสตร์ดิสโทเปีย เป็นบันเทิงคดีคลาสสิกในแง่เนื้อหา โครงเรื่องและลีลา หลายคำและมโนทัศน์ในเรื่อง เช่น พี่เบิ้มหรือบิ๊กบราเตอร์, ย้อนแย้ง (Doublethink), อาชญากรรมความคิด, นิวสปีก, ห้อง 101 (Room 101), เทเลสกรีน, 2 + 2 = 5 และหลุมความทรงจำ (Memory hole) มีใช้ประจำวันนับแต่การตีพิมพ์ใน ค.ศ. 1949 ยิ่งไปกว่านั้น หนึ่ง-เก้า-แปด-สี่ ทำให้คุณศัพท์ เกี่ยวกับงานของออร์เวลล์ได้รับความนิยม ซึ่งอธิบายการหลอกลวงอย่างเป็นทางการ การสอดส่องดูแลลับ และการชักใยอดีตทางการเมืองโดยรัฐเผด็จการเบ็ดเสร็จหรืออำนาจนิยม[3] ใน ค.ศ. 2005 นิตยสารไทม์ เลือกให้นวนิยายเรื่องนี้เป็นหนึ่งใน 100 นวนิยายภาษาอังกฤษที่ดีที่สุดตั้งแต่ ค.ศ. 1923 ถึง 2005[4] อยู่ทั้งในรายการนวนิยายดีที่สุด 100 เรื่องหอสมุดสมัยใหม่ แตะอันดับที่ 13 ในรายการของบรรณาธิการ และอันดับที่ 6 ในรายการของผู้อ่าน[5] ใน ค.ศ. 2003 นวนิยายเรื่องนี้อยู่ในอันดับที่ 8 ของการสำรวจเดอะบิ๊กรีด ของบีบีซี[6]
ก่อนการตีพิมพ์ครั้งแรก หนังสือจะใช้ชื่อว่า The Last Man in Europe แต่ผู้เขียนได้เปลี่ยนชื่อเป็น "1984" เพื่อให้ฟังดูน่าสงสัย และน่าติดตาม[7]
หนึ่ง-เก้า-แปด-สี่ ฉบับภาษาไทยตีพิมพ์ครั้งแรกโดยสำนักพิมพ์กอไผ่ แปลโดย รัศมี เผ่าเหลืองทอง และ อำนวยชัย ปฏิพัทธ์เผ่าพงศ์ เมื่อกันยายน พ.ศ. 2525[8] ต่อมาได้มีผู้แปลและจัดพิมพ์ฉบับภาษาไทยมากกว่าหนึ่งสำนวน
การดัดแปลงและงานสืบเนื่อง[แก้]
วรรณกรรม[แก้]
หนังสือเล่มนี้ถูกตีพิมพ์ซ้ำหลายครั้ง ภาคภาษาอังกฤษถูกใช้ในมหาวิทยาลัยหลายแห่ง เพื่อศึกษาเกี่ยวกับภาษาศาสตร์สังคม (sociolinguistics) โดยเฉพาะเรื่องภาษากับความคิด (language and thought)
ภาพยนตร์[แก้]
เรื่องนี้ถูกนำมาสร้างเป็นภาพยนตร์ที่ออกฉาย ในปี ค.ศ. 1984 มีความยาว 110 นาที ได้รับแรงบันดาลใจจากนวนิยายของจอร์จ ออเวลล์ กำกับและเขียนบทภาพยนตร์โดย ไมเคิล แรดฟอร์ด นำแสดงโดย จอห์น เฮิร์ต, ริชาร์ด เบอร์ตัน และ ซูซานนา แฮมิลตัน ซึ่งจอห์น เฮิร์ตได้รับรางวัลในฐานะนักแสดงนำชายยอดเยี่ยมจากหลายรางวัล โดยรวมภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับ 6 รางวัล และได้รับการเสนอชื่อ 1 รางวัล[9]
โทรทัศน์[แก้]
- ชื่อรายการและชื่อตัวละครในเรียลลิตี้โชว์ บิ๊ก บราเธอร์ มาจากชื่อตัวละครใน หนึ่ง-เก้า-แปด-สี่ Big Brother แสดงให้เห็นถึงการคอยเฝ้ามองตลอดเวลา และจะให้คนทำอะไรทุกอย่างเพื่อเป็นผลดีต่อองค์กร แม้จะทำร้ายตัวเขาเอง และผู้อื่นก็ตาม
อ้างอิง[แก้]
- ↑ The Columbia Encyclopedia, Fifth Edition, Columbia University Press: 1993, p. 2030. ISBN 978-0-395-62438-8.
- ↑ Benet's Reader's Encyclopedia, Fourth Edition (1996). HarperCollins:New York. p. 734. ISBN 978-0-06-270110-7.
- ↑ 3.0 3.1 The Oxford Companion to English Literature, Sixth Edition. University of Oxford Press: 2000. p. 726. ISBN 978-019-861453-1.
- ↑ Grossman, Lev; Lacayo, Richard (6 ตุลาคม 2005). "ALL-TIME 100 Novels. 1984 (1949), by George Orwell". Time. ISSN 0040-781X. สืบค้นเมื่อ 19 ตุลาคม 2012.
- ↑ "100 Best Novels". Modern Library. สืบค้นเมื่อ 19 ตุลาคม 2012.
- ↑ "BBC – The Big Read". BBC. เมษายน 2003. สืบค้นเมื่อ 19 ตุลาคม 2012.
- ↑ Crick, Bernard. "Introduction" to Nineteen Eighty-Four (Oxford: Clarendon Press, 1984). OCLC 504293473.
- ↑ แคน สาริกา (26 มิถุนายน 2014). "วรรณกรรม'หนึ่ง-เก้า-แปด-สี่': มนุษย์สองหน้า". คมชัดลึก.
- ↑ Nineteen Eighty-Four imdb.com.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Nineteen Eighty-Four
วิกิข่าว มีข่าวที่เกี่ยวข้อง: หนึ่ง-เก้า-แปด-สี่ (ในภาษารัสเซีย)
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ 
| ทั่วไป | |
|---|---|
| หอสมุดแห่งชาติ | |
| อื่น ๆ | |
 |
บทความเกี่ยวกับวรรณกรรมนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:โลกวรรณศิลป์ |