สมัชชาสหพันธ์ (เยอรมนี)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
การประชุมสมัชชาสหพันธ์สมัยที่ 2 ในปี 1954

สมัชชาสหพันธ์ (เยอรมัน: Bundesversammlung บุนเดิสแฟร์ซัมลุง) คือคณะผู้เลือกตั้งประธานาธิบดีเยอรมนี ประกอบด้วยสมาชิกสองประเภท ประเภทแรกคือผู้แทนราษฎร (อันหมายถึงสมาชิกทั้งหมดของสภาสหพันธ์) ประเภทที่สองคือผู้แทนรัฐในจำนวนเท่ากับสมาชิกประเภทแรก (ซึ่งถูกสรรหาโดยสิบหกสภารัฐท้องถิ่น)

ผู้ออกหมายเรียกประชุมสมัชชาสหพันธ์คือประธานสภาสหพันธ์ที่อยู่ในตำแหน่ง ซึ่งจะมีการเรียกประชุมไม่กี่เดือนก่อนหน้าที่วาระของประธานาธิบดีจะหมดลง กฎหมายพื้นฐานแห่งสหพันธ์ฯกำหนดให้จัดประชุมสมัชชาสหพันธ์ไม่ล่วงเลยสามสิบวันก่อนการหมดวาระของประธานาธิบดี เพื่อที่บรรดาสภารัฐท้องถิ่นจะได้มีเวลาในการเลือกผู้แทนรัฐ แต่ในกรณีที่ประธานาธิบดีลาออกฉับพลันหรือถึงแก่อสัญกรรม ให้จัดประชุมภายในสามสิบวัน

ในการประชุมสมัชชาสหพันธ์ พรรคการเมืองใดก็ได้ในสภาสหพันธ์สามารถเสนอชื่อแคนดิเดตประธานาธิบดี การลงคะแนนเสียงทำได้ไม่เกินสามครั้ง เป็นการลงคะแนนลับและไม่มีการอภิปรายก่อนลงคะแนน[1] แคนดิเดตจะต้องได้รับคะแนนเสียงเกินกึ่งหนึ่งของจำนวนสมาชิกที่มีอยู่ของสมัชชาสหพันธ์ จึงจะถือว่าได้รับเลือก แต่หากในการลงคะแนนสองครั้งแรกยังไม่มีผู้ใดได้รับคะแนนเสียงถึงเกณฑ์ดังกล่าว ในการลงคะแนนครั้งที่สาม ให้ถือว่าผู้ได้รับคะแนนเสียงมากสุดในบรรดาแคนดิเดตเป็นผู้ได้รับเลือกโดยปริยาย

การประชุมสมัชชาสหพันธ์สมัยแรกมีขึ้นในปี 1949 (ในสมัยที่ยังเป็นเยอรมนีตะวันตก) ซึ่งมีจำนวนสมาชิกทั้งสิ้น 804 คน ได้ประธานาธิบดีคนแรกคือเทโอดอร์ ฮ็อยส์ การประชุมสมัยล่าสุดคือสมัยที่ 17 มีขึ้นในปี 2022 ซึ่งมีจำนวนสมาชิกทั้งสิ้น 1,472 คน การประชุมสมัยถัดไปจะมีขึ้นไม่เกินกุมภาพันธ์ 2027

สมัยการประชุม[แก้]

วันที่ ที่ประชุม ได้ประธานาธิบดี พรรค ครั้ง คะแนน
01 12 ก.ย. 1949 บุนเดิสเฮาส์ บ็อน เทโอดอร์ ฮ็อยส์ FDP 2 416 จาก 804
02 17 ก.ค. 1954 ศาลาโอสท์พร็อยเซิน เบอร์ลิน เทโอดอร์ ฮ็อยส์ FDP 1 871 จาก 1018
03 1 ก.ค. 1959 ศาลาโอสท์พร็อยเซิน เบอร์ลิน ไฮน์ริช ลึพเคอ CDU 2 526 จาก 1038
04 1 ก.ค. 1964 ศาลาโอสท์พร็อยเซิน เบอร์ลิน ไฮน์ริช ลึพเคอ CDU 1 710 จาก 1042
05 5 มี.ค. 1969 ศาลาโอสท์พร็อยเซิน เบอร์ลิน กุสทัฟ ไฮเนอมัน SPD 3 512 จาก 1036
06 15 พ.ค. 1974 ศาลาเบทโฮเฟิน บ็อน วัลเทอร์ เชล FDP 1 530 จาก 1036
07 23 พ.ค. 1979 ศาลาเบทโฮเฟิน บ็อน คาร์ล คาร์สเทินส์ CDU 1 528 จาก 1036
08 23 พ.ค. 1984 ศาลาเบทโฮเฟิน บ็อน ริชชาร์ท ฟ็อน ไวทซ์เซ็คเคอร์ CDU 1 832 จาก 1040
09 23 พ.ค. 1989 ศาลาเบทโฮเฟิน บ็อน ริชชาร์ท ฟ็อน ไวทซ์เซ็คเคอร์ CDU 1 881 จาก 1038
10 23 พ.ค. 1994 อาคารไรชส์ทาค เบอร์ลิน โรมัน แฮร์ทโซค CDU 3 696 จาก 1324
11 23 พ.ค. 1999 อาคารไรชส์ทาค เบอร์ลิน โยฮันเนิส เรา SPD 2 690 จาก 1333
12 23 พ.ค. 2004 อาคารไรชส์ทาค เบอร์ลิน ฮอสท์ เคอเลอร์ CDU 1 604 จาก 1204
13 23 พ.ค. 2009 อาคารไรชส์ทาค เบอร์ลิน ฮอสท์ เคอเลอร์ CDU 1 613 จาก 1224
14 30 มิ.ย. 2010 อาคารไรชส์ทาค เบอร์ลิน คริสทีอัน วุล์ฟ CDU 3 625 จาก 1242
15 18 มี.ค. 2012 อาคารไรชส์ทาค เบอร์ลิน โยอาคิม เกาค์ ไม่มีพรรค 1 991 จาก 1228
16 12 ก.พ. 2017 อาคารไรชส์ทาค เบอร์ลิน ฟรังค์-วัลเทอร์ ชไตน์ไมเออร์ SPD 1 931 จาก 1253
17 13 ก.พ. 2022 ศาลาเพาล์-เลอเบอ เบอร์ลิน ฟรังค์-วัลเทอร์ ชไตน์ไมเออร์ SPD 1 1045 จาก 1472

ดูเพิ่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. Köker, Philipp (2019). "Risk vs Reward Strategies in Indirect Presidential Elections: Political Parties and the Selection of Presidential Electors in Germany, 1949–2017". German Politics (ภาษาอังกฤษ). 28 (4): 602–620. doi:10.1080/09644008.2019.1590549. ISSN 0964-4008. S2CID 159163706.