ข้ามไปเนื้อหา

สงครามฮุสไซต์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สงครามฮุสไซต์

ยัน ชิชกาและบาทหลวงฮุสไซต์ยืนมองกรุงปราก
หลังยุทธการที่เนินวิตคอฟ
วันที่30 กรกฎาคม 1419 – 30 พฤษภาคม 1434
สถานที่
ผล

ฮุสไซต์ชนะ[1]

คู่สงคราม

ฮุสไซต์(1419-1423)


ฮุสไซต์หัวรุนแรง
(1423-1434)


แกรนด์ดัชชีลิทัวเนีย

สนับสนุน:
ราชอาณาจักรโปแลนด์

โรมันคาทอลิก
จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์
ราชอาณาจักรฮังการี
รัฐสันตะปาปา
อัศวินทิวทอนิก
ราชอาณาจักรอังกฤษ


ฮุสไซต์สายกลาง(1423-1434)
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ

สงครามฮุสไซต์ (อังกฤษ: Hussite Wars) หรือ สงครามโบฮีเมีย หรือ การปฏิวัติฮุสไซต์ เป็นการสู้รบระหว่างฝ่ายฮุสไซต์ที่นับถือคำสอนของยัน ฮุสกับฝ่ายโรมันคาทอลิก นำโดยจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ รวมถึงการสู้รบกันเองในหมู่นักรบฮุสไซต์ สงครามนี้เกิดขึ้นหลังเหตุการณ์ความแตกแยกหลายเหตุการณ์ระหว่างผู้นับถือคำสอนของฮุสกับผู้ปกครองที่นับถือนิกายโรมันคาทอลิก เช่น การเผาทั้งเป็นฮุส, เหตุบัญชรฆาตในกรุงปรากและการสวรรคตของพระเจ้าเวนเซลแห่งชาวโรมัน ในปี ค.ศ. 1424 เมื่อยัน ชิชกา ผู้นำฝ่ายฮุสไซต์เสียชีวิต ฮุสไซต์แตกออกเป็นฝ่ายสายกลางยูทราควิสม์และฝ่ายหัวรุนแรงทาบอไรต์[2] ยูทราควิสม์ร่วมมือกับฝ่ายโรมันคาทอลิกรบกับทาบอไรต์จนในปี ค.ศ. 1434 กองกำลังผสมยูทราควิสม์-คาทอลิกรบชนะกองทัพทาบอไรต์ที่ลิปานีและมีการลงนามในสัญญาบาเซิล โดยฮุสไซต์ยอมรับจักรพรรดิซีกิสมุนด์แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์เป็นกษัตริย์โบฮีเมียและฝ่ายโรมันคาทอลิกอนุญาตให้ฝ่ายฮุสไซต์ประกอบพิธีของตนได้[3] สงครามนี้ทำให้ฮุสไซต์มีอำนาจเหนือภูมิภาคโบฮีเมียและโมราเวียไปอีกเกือบ 200 ปี ก่อนจะสูญเสียอำนาจไปหลังพ่ายแพ้ในยุทธการที่ไวต์เมาเทนในสงครามสามสิบปี[4]

อ้างอิง

[แก้]
  1. 1.0 1.1 Reeves, Michael, and Mark Dever. The Unquenchable Flame: Discovering the Heart of the Reformation. Nashville, TN: B & H Academic, 2010. Print.
  2. Hussite Wars (1419-1436). Encyclopedia.com. สืบค้นเมื่อ June 15, 2018.
  3. Stieber 1978, p. 163.
  4. Battle of White Mountain (1620). Britannica. สืบค้นเมื่อ June 15, 2018.