สงครามฮุสไซต์

สงครามฮุสไซต์
	; ยัน ชิชกาและบาทหลวงฮุสไซต์ยืนมองกรุงปราก; หลังยุทธการที่เนินวิตคอฟ
วันที่	30 กรกฎาคม 1419 – 30 พฤษภาคม 1434
สถานที่	ยุโรปกลาง (ส่วนใหญ่ในดินแดนราชบัลลังก์โบฮีเมีย)
ผล	ฮุสไซต์ชนะ ศาสนจักรฮุสไซต์เป็นอิสระจากพระสันตะปาปา; ภายหลังฝ่ายฮุสไซต์สายกลางร่วมมือกับฝ่ายโรมันคาทอลิก รบกับฝ่ายฮุสไซต์หัวรุนแรง; ฝ่ายโรมันคาทอลิกยอมรับฝ่ายฮุสไซต์สายกลาง; ฝ่ายฮุสไซต์หัวรุนแรงพ่ายแพ้และหลบซ่อน; จักรพรรดิซีกิสมุนด์แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ขึ้นครองราชย์เป็นกษัตริย์แห่งโบฮีเมีย; การลงนามในสัญญาบาเซิลเพื่อยุติสงคราม;
คู่สงคราม
ฮุสไซต์(1419-1423) ฮุสไซต์หัวรุนแรง; (1423-1434) แกรนด์ดัชชีลิทัวเนีย; ; สนับสนุน:; ราชอาณาจักรโปแลนด์	โรมันคาทอลิก; จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์; ราชอาณาจักรฮังการี; รัฐสันตะปาปา; อัศวินทิวทอนิก; ราชอาณาจักรอังกฤษ; ฮุสไซต์สายกลาง(1423-1434)
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
ยัน ชิชกา; โพรค็อปผู้ยิ่งใหญ่ †; / พระเจ้าววาดือสวัฟที่ 2 ยากีลโลแห่งโปแลนด์;	จักรพรรดิซีกิสมุนด์แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์; สมเด็จพระสันตะปาปามาร์ตินที่ 5; ปิปโป สปาโน; จูเลียน เซซารินี; ออตโต ฟอน ซีเกินเฮน; เฮนรี โบฟอร์ต; ดิวิช บอเรกแห่งมิเลติเนก(1423-1434);

สงครามฮุสไซต์ (อังกฤษ: Hussite Wars) หรือ สงครามโบฮีเมีย หรือ การปฏิวัติฮุสไซต์ เป็นการสู้รบระหว่างฝ่ายฮุสไซต์ที่นับถือคำสอนของยัน ฮุสกับฝ่ายโรมันคาทอลิก นำโดยจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ รวมถึงการสู้รบกันเองในหมู่นักรบฮุสไซต์ สงครามนี้เกิดขึ้นหลังเหตุการณ์ความแตกแยกหลายเหตุการณ์ระหว่างผู้นับถือคำสอนของฮุสกับผู้ปกครองที่นับถือนิกายโรมันคาทอลิก เช่น การเผาทั้งเป็นฮุส, เหตุบัญชรฆาตในกรุงปรากและการสวรรคตของพระเจ้าเวนเซลแห่งชาวโรมัน ในปี ค.ศ. 1424 เมื่อยัน ชิชกา ผู้นำฝ่ายฮุสไซต์เสียชีวิต ฮุสไซต์แตกออกเป็นฝ่ายสายกลางยูทราควิสม์และฝ่ายหัวรุนแรงทาบอไรต์^[2] ยูทราควิสม์ร่วมมือกับฝ่ายโรมันคาทอลิกรบกับทาบอไรต์จนในปี ค.ศ. 1434 กองกำลังผสมยูทราควิสม์-คาทอลิกรบชนะกองทัพทาบอไรต์ที่ลิปานีและมีการลงนามในสัญญาบาเซิล โดยฮุสไซต์ยอมรับจักรพรรดิซีกิสมุนด์แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์เป็นกษัตริย์โบฮีเมียและฝ่ายโรมันคาทอลิกอนุญาตให้ฝ่ายฮุสไซต์ประกอบพิธีของตนได้^[3] สงครามนี้ทำให้ฮุสไซต์มีอำนาจเหนือภูมิภาคโบฮีเมียและโมราเวียไปอีกเกือบ 200 ปี ก่อนจะสูญเสียอำนาจไปหลังพ่ายแพ้ในยุทธการที่ไวต์เมาเทนในสงครามสามสิบปี^[4]

อ้างอิง[แก้]

↑ ^1.0 ^1.1 Reeves, Michael, and Mark Dever. The Unquenchable Flame: Discovering the Heart of the Reformation. Nashville, TN: B & H Academic, 2010. Print.
↑ Hussite Wars (1419-1436). Encyclopedia.com. สืบค้นเมื่อ June 15, 2018.
↑ Stieber 1978, p. 163.
↑ Battle of White Mountain (1620). Britannica. สืบค้นเมื่อ June 15, 2018.

บทความเกี่ยวกับประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล
ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:ประวัติศาสตร์

[tUF-1] 1.0 ^1.1 Reeves, Michael, and Mark Dever. The Unquenchable Flame: Discovering the Heart of the Reformation. Nashville, TN: B & H Academic, 2010. Print.

[2] Hussite Wars (1419-1436). Encyclopedia.com. สืบค้นเมื่อ June 15, 2018.

[FOOTNOTEStieber1978163-3] Stieber 1978, p. 163.

[4] Battle of White Mountain (1620). Britannica. สืบค้นเมื่อ June 15, 2018.

[1]

[2]

[3]

[4]