สงครามครูเสดลิโวเนีย
สงครามครูเสดลิโวเนีย[1][2] (อังกฤษ: Livonian Crusade) หมายถึงสงครามที่เยอรมนีและเดนมาร์กได้รับชัยชนะและยึดครองลิโวเนียยุคกลางซึ่งเป็นอาณาบริเวณที่ครอบคลุมดินแดนที่ในปัจจุบันคือลัตเวีย และ เอสโตเนียระหว่างสงครามครูเสดตอนเหนือ ดินแดนริมฝั่งทะเลบอลติกทางตอนเหนือของยุโรปเป็นดินแดนสุดท้ายที่ยังไม่ยอมรับนับถือคริสต์ศาสนา
เมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1207 [3] หลังจากที่พิชิตได้แล้วดินแดนเทอร์รามารินาก็ก่อตั้งเป็นราชรัฐของจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์[4] และได้รับการประกาศโดยสมเด็จพระสันตะปาปาอินโนเซนต์ที่ 3ในปี ค.ศ. 1215 ว่าเป็นดินแดนของสันตะสำนัก[5]
หลังจากที่ยึดดินแดนได้แล้วเยอรมนีและเดนมาร์กก็แบ่งดินแดนออกเป็นหก ราชรัฐโดยวิลเลียมแห่งโมเดนานักบวชชาวอิตาลีผู้เป็นราชทูตของพระสันตปาปาในลิโวเนีย
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Urban, William (1981). Livonian Crusade. University Press of America. ISBN 0819116831.
- ↑ Riley-Smith, Jonathan (2005). The Crusades: A History. Continuum International Publishing Group. p. 161. ISBN 0826472699.
- ↑ Bilmanis, Alfreds (1944). Latvian-Russian Relations: Documents. The Latvian legation.
- ↑ Herbermann, Charles George (1907). The Catholic Encyclopedia. Robert Appleton Company.
- ↑ Bilmanis, Alfreds (1945). The Church in Latvia. Drauga vēsts.
ดูเพิ่ม
[แก้] | บทความประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |