ศรีโสภณ
ระวังสับสนกับ จังหวัดศรีโสภณ
ศรีโสภณ ក្រុងសិរីសោភ័ណ | |
|---|---|
เมือง | |
 วงเวียนแห่งหนึ่งในศรีโสภณ | |
  ศรีโสภณ ที่ตั้งของศรีโสภณในประเทศกัมพูชา | |
| พิกัด: 13°35′N 102°59′E / 13.583°N 102.983°E | |
| ประเทศ |  กัมพูชา |
| จังหวัด | บันทายมีชัย |
| อำเภอ | ศรีโสภณ |
| การปกครอง | |
| • ประเภท | เทศบาลนคร |
| ความสูง | 15 เมตร (49 ฟุต) |
| ประชากร (2019)[1] | |
| • ทั้งหมด | 99,019 คน |
| • อันดับ | 4 |
| • ฤดูร้อน (เวลาออมแสง) | UTC+7 (เวลาในประเทศกัมพูชา) |
ศรีโสภณ (เขมร: សិរីសោភ័ណ, Sĕri Saôphoăn, [serəj saopʰɔən]) เป็นเมืองหลักของจังหวัดบันทายมีชัย ประเทศกัมพูชา และยังเป็นเมืองใหญ่อันดับที่ 2 ของประเทศกัมพูชา เมืองศรีโสภณเดิมเรียกว่า บ้านท่าสวาย เพราะตั้งชุมชนอยู่ริมแม่น้ำสวาย ต่อมาถูกยกให้มีฐานะขึ้นเป็น เมืองศรีโสภณ ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว เมื่อ จ.ศ. 1212 ตรงกับ พ.ศ. 2393–2394[2][3] เดิมขึ้นกับมณฑลบูรพา จนถึงรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว และตกอยู่ภายใต้ความปกครองของฝรั่งเศสเมื่อปี พ.ศ. 2450[4]
ดูเพิ่ม[แก้]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "General Population Census of the Kingdom of Cambodia 2019 – Final Results" (PDF). National Institute of Statistics. Ministry of Planning. 26 January 2021. สืบค้นเมื่อ 4 February 2021.
- ↑ ศานติ ภักดีคำ. ยุทธมรรคา เส้นทางเดินทัพไทย-เขมร. กรุงเทพฯ : มติชน, 2557, หน้า 247
- ↑ ทิพากรวงศมหาโกษาธิบดี (ขำ บุนนาค), เจ้าพระยา. พระราชพงศาวดารกรุงรัตนโกสินทร์ รัชกาลที่ 3. กรุงเทพฯ : ไทยควอลิตี้บุ๊คส์ (2006), 2560, หน้า 350
- ↑ ชาญวิทย์ เกษตรศิริ. ลัทธิชาตินิยมไทย/สยามกับกัมพูชาและกรณีศึกษาปราสาทพระวิหาร. กทม. โครงการตำราสังคมศาสตร์ฯ.2552
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
Sisophon คู่มือการท่องเที่ยวจากวิกิท่องเที่ยว (ในภาษาอังกฤษ)
พิกัดภูมิศาสตร์: 13°35′N 102°59′E / 13.583°N 102.983°E
 |
บทความเกี่ยวกับเกี่ยวกับสถานที่ในประเทศกัมพูชานี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |