ลี ดิกซั่น
 ดิ๊กซั่นในปี ค.ศ. 2015 | |||
| ข้อมูลส่วนตัว | |||
|---|---|---|---|
| ชื่อเต็ม | ลี ไมเคิล ดิ๊กซั่น[1] | ||
| วันเกิด | 17 มีนาคม ค.ศ. 1964[2] | ||
| สถานที่เกิด | แมนเชสเตอร์, อังกฤษ | ||
| ส่วนสูง | 5 ft 10 in (1.78 m) | ||
| ตำแหน่ง | แบ็กขวา | ||
| สโมสรเยาวชน | |||
| 1980–1982 | เบิร์นลีย์ | ||
| สโมสรอาชีพ* | |||
| ปี | ทีม | ลงเล่น | (ประตู) |
| 1982–1984 | เบิร์นลีย์ | 4 | (0) |
| 1984–1985 | เชสเตอร์ซิตี | 57 | (1) |
| 1985–1986 | บิวรี | 45 | (6) |
| 1986–1988 | สโตกซิตี | 71 | (5) |
| 1988–2002 | อาร์เซนอล | 458 | (25) |
| รวม | 635 | (37) | |
| ทีมชาติ | |||
| 1989–1992 | อังกฤษ ชุดบี | 4 | (0) |
| 1990–1999 | อังกฤษ | 22 | (1) |
| *นัดที่ลงเล่นและประตูที่ยิงให้แก่สโมสรเฉพาะลีกในประเทศเท่านั้น | |||
ลี ไมเคิล ดิกซั่น (เกิด 17 มีนาคม 1964) เป็นอดีตนักฟุตบอลอาชีพชาวอังกฤษและนักวิจารณ์ซึ่งเล่นในตำแหน่งแบ็กขวา นอกจากนี้ ดิกซั่นยังติดทีมชาติอังกฤษไป 22 นัด
รอยพ่อของเขาเป็นผู้รักษาประตูของแมนเชสเตอร์ซิตี และดิกซั่นใช้เวลาช่วงวัยรุ่นส่วนใหญ่อยู่บนอัฒจันทร์ของสนามเมนโรด แต่เขาก็ร่วมทีมเบิร์นลีย์ตอนเป็นดาวรุ่งและได้ลงเล่นให้กับทีมชุดใหญ่เพียงไม่กี่นัดก่อนที่จอห์น บอนด์จะปล่อยเขาไปเชสเตอร์ซิตี หลังจากอยู่ที่นั่นได้ 1 ฤดูกาลครึ่ง เขาก็ได้เซ็นสัญญากับบิวรี ก่อนที่จะย้ายไปร่วมทีมสโตกซิตี[3] ซึ่งเขาสร้างความประทับใจได้ในทันทีในการจับคู่กับสตีฟ โบลด์ ศักยภาพและผลงานของทั้งคู่ดึงดูดความสนใจของจอร์จ เกรแฮม ผู้จัดการทีมอาร์เซนอลในขณะนั้นเมื่ออาร์เซนอลเอาชนะสโตก 3–0 ในลีกคัพ รอบ 4 เมื่อเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1987 และสองเดือนต่อมา เกรแฮมก็เซ็นสัญญากับดิกซั่น โบลด์เซ็นสัญญากับอาร์เซนอลในอีก 5 เดือนต่อมา [4] ฤดูกาลถัดมา เมื่อดิกซั่นยึดตำแหน่งตัวจริงในทีมได้แล้ว อาร์เซนอลก็สามารถคว้าแชมป์ลีกได้เป็นครั้งแรกในรอบ 18 ปีในเกมสุดท้ายของฤดูกาลอันน่าตื่นเต้น ดิกซั่นเป็นกำลังหลักของทีมอาร์เซนอลที่ประสบความสำเร็จจนกระทั่งเลิกเล่นในปี ค.ศ. 2002 โดยในช่วงเวลาที่อยู่กับอาร์เซนอล เขาคว้าแชมป์ลีก 4 สมัย เอฟเอ คัพ 3 สมัย และคัพวินเนอร์ส คัพ 1 สมัย เขาได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงทีมยอดเยี่ยมแห่งปีของพีเอฟเอ 2 ครั้งในฤดูกาล 1989–90 และ 1990–91 เขาเลิกเล่นเมื่อจบฤดูกาล 2001–02 ซึ่งอาร์เซนอลคว้าดับเบิลแชมป์ นับเป็นครั้งที่ 2 ในช่วงที่เขาอยู่กับสโมสร ในเวลาที่เขาเลิกเล่น เขาลงเล่นในสนามของทีมในฟุตบอลลีก จำนวน 91 แห่งจากทั้งหมด 92 แห่ง – ยกเว้นสนามเครเวนคอตทิจของสโมสรฟุตบอลฟูลัม
ตั้งแต่เลิกเล่นฟุตบอล ดิกซั่นทำงานเป็นนักวิจารณ์ และคอลัมนิสต์เกี่ยวกับฟุตบอล เขาเริ่มต้นอาชีพทางโทรทัศน์ด้วยการทำงานให้กับบีบีซี โดยส่วนใหญ่เป็นรายการ แมตช์ออฟเดอะเดย์ และ ฟุตบอลโฟกัส จากนั้นจึงย้ายไปที่ไอทีวีสปอร์ต ในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2012 เขาเริ่มบรรยายร่วมกับอาร์โล ไวท์ ตั้งแต่ปี ค.ศ. 2013 สำหรับการบรรยายพรีเมียร์ลีกของเอ็นบีซีในสหรัฐอเมริกา[5] เขายังบรรยายในวิดีโอเกมฟีฟ่า 20 ร่วมกับดีเร็ก เรด้วย เขายังได้ทำงานการกุศลโดยร่วมกับ Lawrence Dallaglio ในการปั่นจักรยาน ซึ่งระดมเงินได้กว่า 986,000 ปอนด์
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "ลี ดิกซั่น". Barry Hugman's Footballers. สืบค้นเมื่อ 11 ตุลาคม 2017.
- ↑ "Lee Dixon: Overview". Premier League. สืบค้นเมื่อ 16 April 2018.
- ↑ Emery, David (1994). Gunning for Glory. Simon and Schuster. p. 134.
- ↑ Emery, David (1994). Gunning for Glory. Simon and Schuster.
- ↑ "Everything You Need to Know About NBC's Coverage of the Premier League". 23 April 2013.