ข้ามไปเนื้อหา

ลัทธิชาเบซ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
อูโก ชาเบซ (ประธานาธิบดีเวเนซุเอลาระหว่าง พ.ศ. 2542–2556) ในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2555

ลัทธิชาเบซ (สเปน: chavismo, chavecismo) เป็นอุดมการณ์และขบวนการทางการเมืองฝ่ายซ้ายซึ่งเกิดขึ้นในประเทศเวเนซุเอลา มีพื้นฐานมาจากความคิด แผนการ และแนวทางการบริหารประเทศของอดีตประธานาธิบดีอูโก ชาเบซ นอกจากนี้ ลัทธิชาเบซยังระบุตัวเองว่าเป็นขบวนการพลเรือน-ทหารที่เอนเอียงไปทางสังคมนิยมและคตินิยมแบบโบลิบาร์[1] โดยที่ยังรวมองค์ประกอบบางอย่างของความรักปิตุภูมิ[2] ลัทธิอยู่ร่วมกันระหว่างประเทศ[3] คตินิยมสิทธิสตรี[4] การเมืองสีเขียว[5] และการรวมกลุ่มแคริบเบียนและลาตินอเมริกาไว้ด้วย[6] ในอีกแง่หนึ่ง กลุ่มนโยบายของรัฐและนโยบายรากหญ้าที่ลัทธิชาเบซได้กำหนดและริเริ่มนั้นมีชื่อเรียกว่า การปฏิวัติโบลิบาร์ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของปรากฏการณ์ทางการเมืองในลาตินอเมริกาที่เรียกว่า "กระแสชมพู"

ลัทธิชาเบซได้ครอบงำการเมืองเวเนซุเอลาผ่านรัฐบาลของชาเบซเอง (พ.ศ. 2542–2556) และรัฐบาลของนิโกลัส มาดูโร (พ.ศ. 2556–ปัจจุบัน) มาเป็นระยะเวลานานกว่า 17 ปี แต่ทุกวันนี้ กลุ่มผู้นิยมลัทธิชาเบซได้แตกแยกออกเป็นสองกลุ่มใหญ่ ๆ ได้แก่ กลุ่มผู้สนับสนุนมาดูโรและกลุ่มผู้ต่อต้านเขา[7][8] บ่อยครั้งผู้ที่สนับสนุนหรือติดตามมาดูโรถูกเรียกว่า "ผู้นิยมลัทธิมาดูโร" (madurista) แต่ตัวมาดูโรเองไม่ยอมรับการใช้ศัพท์ดังกล่าว โดยชี้ว่าเป็น "กับดักของศัตรู"[9]

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. Jaua, Elías (30 December 2012). "El Chavismo". Aporrea. สืบค้นเมื่อ 24 July 2018.
  2. "El chavismo es el patriotismo". Diario VEA (ภาษาสเปน). 25 June 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-02-21. สืบค้นเมื่อ 3 February 2014.
  3. "El internacionalismo de Hugo Chávez" (ภาษาสเปน). Ola Bolivariana. 18 March 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-08-12. สืบค้นเมื่อ 6 March 2014.
  4. "Chávez se declaró feminista". El Periodiquito (ภาษาสเปน). 6 July 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-03-06. สืบค้นเมื่อ 6 March 2014.
  5. ViVe (8 November 2012). "Si el planeta quisiera acabar con el ser humano, ya lo hubiera hecho… ¿Podemos evitarlo?" (ภาษาสเปน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-03-06. สืบค้นเมื่อ 6 March 2014.
  6. Fraija, Farith (20 December 2012). "El chavismo es un bien colectivo del pueblo, que ha demostrado defender a toda costa su continuidad". Noticias24 (ภาษาสเปน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-02-07. สืบค้นเมื่อ 3 February 2014.
  7. Arenas, Nelly (12 February 2016). "El chavismo sin Chávez". Nueva Sociedad. สืบค้นเมื่อ 24 July 2018.
  8. Davies, Vanessa (13 July 2017). "Encuesta revela que hay más chavistas descontentos que chavistas maduristas". Contrapunto.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-12-19. สืบค้นเมื่อ 17 July 2017. Según el Barómetro de las Américas 2016-2017 hay 25% de “chavistas desafectos” y 13% de chavistas maduristas. No todos los chavistas maduristas quieren que Maduro termine su mandato, y por lo menos 40% considera que la gestión es regular o mala
  9. "Nicolás Maduro: No existe el 'madurismo' ni va a existir en Venezuela - EcoDiario.es". elEconomista.es. 19 May 2013. สืบค้นเมื่อ 17 July 2018.