ลองวูดเฮาส์
| ลองวูดเฮาส์ Longwood House | |
|---|---|
.jpg) ลองวูดเฮาส์ (กันยายน 2557) | |
| ประเภท | มรดกทางวัฒนธรรม |
| ที่ตั้ง | เขตลองวูด เซนต์เฮเลนา สหราชอาณาจักร |
| พิกัด | 15°57′0.47″S 5°40′59.06″W / 15.9501306°S 5.6830722°W |
| สร้างเพื่อ | ที่ประทับของนโปเลียน โบนาปาร์ต |
| การใช้งานดั้งเดิม | จวนที่พักของรองผู้ว่าการเซนต์เฮเลนา |
| สถานะ | พิพิธภัณฑ์, สถานกงสุลกิตติมศักดิ์ฝรั่งเศส ณ เจมส์ทาวน์ เซนต์เฮเลนา |
| ผู้ดูแล | Saint Helena Napoleonic Heritage Ltd (SHNH) |
| เจ้าของ | ประเทศฝรั่งเศส |
ลองวูดเฮาส์ (อังกฤษ: Longwood House) เป็นคฤหาสน์ในเซนต์เฮเลนาและที่ประทับสุดท้ายของนโปเลียน โบนาปาร์ต อดีตจักรพรรดิแห่งฝรั่งเศส ระหว่างที่พระองค์ถูกเนรเทศมายังเกาะเซนต์เฮเลนา ตั้งแต่วันที่ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2358 จนกระทั่งสวรรคตในวันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2364
ประวัติ[แก้]
ลองวูดเฮาส์ ตั้งอยู่ในเขตลองวูด บนที่ราบด้านรับลมของเกาะ ห่างจากเจมส์ทาวน์ ซึ่งเป็นเมืองหลวงของเกาะ 6 กิโลเมตร ลองวูด "เดิมเป็นฟาร์มของบริษัทอินเดียตะวันออก และต่อมาได้มอบให้รองผู้ว่าการเซนต์เฮเลนาเป็นจวนที่พักในชนบท"[1] ฟาร์มแห่งนี้ถูกดัดแปลงเพื่อใช้เป็นที่ประทับของนโปเลียนในปี พ.ศ. 2358 โดยในภายหลังจากการสิ้นพระชนม์ รัฐบาลสหราชอาณาจักรได้ยอมรับถึงความไม่เพียบพร้อมของฟาร์มแห่งนี้ในการรับรองอดีตจักรพรรดิและผู้ติดตามของพระองค์ ได้มีการสร้างบ้านหลังใหม่เพื่อเป็นที่ประทับของนโปเลียนในบริเวณใกล้เคียงแต่พระองค์ไม่เคยได้ไปประทับ ในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2361 ผู้ว่าการเซอร์ฮัดสัน โลว์ (Hudson Lowe) เสนอให้ลอร์ดบาเทิสต์ (Henry Bathurst) ย้ายนโปเลียนไปที่โรสแมรีฮอลล์ ซึ่งเป็นบ้านที่ว่างและตั้งอยู่ในส่วนที่เอื้ออำนวยกว่าของเกาะ เป็นที่กำบังจากลมพายุและร่มรื่น ตามพระประสงค์ของนโปเลียน[2] แต่จากการแสดงความเห็นในลอนดอนของนายพลกูร์โกด์ (Gaspard Gourgaud) ทำให้ลอร์ดบาเทิสต์ ลงความเห็นว่าจะปลอดภัยกว่าถ้าให้นโปเลียนประทับอยู่ที่ลองวูด ซึ่งเป็นที่ซึ่งทำการหลบหนีได้ยากกว่า การสร้างบ้านหลังใหม่สำหรับพระองค์เริ่มขึ้นในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2361 สามปีหลังจากการมาถึงเกาะของนโปเลียน
พินัยกรรมที่นโปเลียนเขียนที่ลองวูดเฮาส์ ได้รับการเก็บรักษาไว้ในหอจดหมายเหตุแห่งชาติฝรั่งเศส[3]
หลังนโปเลียนสวรรคต[แก้]
หลังจากการสิ้นพระชนม์ของนโปเลียน ลองวูดเฮาส์ก็เปลี่ยนกลับไปเป็นของบริษัทอินเดียตะวันออกอีกครั้ง ต่อมาตกเป็นทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์และถูกนำมาใช้เพื่อการเกษตรกรรม รายงานการปล่อยปละละเลยไปถึงจักรพรรดินโปเลียนที่ 3 ซึ่งได้เจรจากับรัฐบาลสหราชอาณาจักรตั้งแต่ปี พ.ศ. 2397 เพื่อโอนลองวูดเฮาส์ให้กับฝรั่งเศส ต่อมาใน พ.ศ. 2401 ได้มีการโอนอาคารให้กับรัฐบาลฝรั่งเศส พร้อมด้วยที่ตั้งหลุมฝังพระศพของนโปเลียน (Vallée du Tombeau) โดยมีมูลค่า 7,100 ปอนด์ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาอสังหาริมทรัพย์ทั้งสองอยู่ภายใต้การควบคุมของกระทรวงการต่างประเทศฝรั่งเศส และมีตัวแทนรัฐบาลฝรั่งเศสอาศัยอยู่บนเกาะนี้รับผิดชอบในการจัดการทรัพย์สินทั้งสองแห่ง ในปี 2502 ได้มีการมอบทรัพย์สินแห่งที่สามคือไบรอาส์ (Briars) ศาลาขนาดเล็กซึ่งนโปเลียนใช้ประทับในสองเดือนแรกขณะที่กำลังมีการเตรียมลองวูดเฮาส์ ให้แก่รัฐบาลฝรั่งเศสโดยเดมมาเบล บรูกส์ (Mabel Brookes)
จากการทำลายของปลวก ทำให้ในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1940 รัฐบาลฝรั่งเศสได้พิจารณาจะทำการรื้อถอนอาคารหลังนี้ ขณะที่บ้านหลังใหม่และบ้านของตระกูลบัลคอมบ์ (Balcombe) ที่ไบรอาส์ ต่างก็ถูกทำลายลงในเวลานั้น แต่ลองวูดเฮาส์ได้รับการอนุรักษ์ไว้ และได้รับการบูรณะโดยภัณฑารักษ์ชาวฝรั่งเศสในช่วงเวลาต่อมา ขั้นบันไดหินที่ด้านหน้าเป็นวัสดุปูพื้นดั้งเดิมเพียงส่วนเดียวที่ยังคงอยู่
มีแชล ด็องกวน-มาร์ตีโน (Michel Dancoisne-Martineau) ผู้ซึ่งในปี 2549 บริจาคที่ดินบริเวณหุบเขาน้ำตกรูปหัวใจ (Heart-shaped Waterfall) ให้กับองค์การอนุรักษ์แห่งชาติเซนต์เฮเลนา (Saint Helena National Trust) ได้บริจาคที่ดินบริเวณรอบ ๆ ศาลาที่ไบรอาส์ ให้กับประเทศฝรั่งเศสในปี 2551
ปัจจุบันลองวูดเฮาส์เป็นพิพิธภัณฑ์ของรัฐบาลฝรั่งเศส เป็นหนึ่งในสองพิพิธภัณฑ์บนเกาะ โดยอีกแห่งคือพิพิธภัณฑ์เซนต์เฮเลนา[4]
วันที่ 5 พฤษภาคม 2564 เนื่องในโอกาสครบรอบ 200 ปีการสวรรคตของจักรพรรดินโปเลียนที่ 1 มีการจัดพิธีรำลึก ณ ลองวูดเฮาส์[5]
ดูเพิ่ม[แก้]
- จักรพรรดินโปเลียนที่ 1 § ถูกเนรเทศไปเกาะเซนต์เฮเลนา และกำเนิดของตำนาน
- แดนแห่งอำนาจของฝรั่งเศสในเซนต์เฮเลนา
- ลองวูด เซนต์เฮเลนา
อ่านเพิ่มเติม[แก้]
- Kauffmann, Jean-Paul (1997). La Chambre noire de Longwood : le voyage à Sainte-Hélène (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: La Table Ronde. ISBN 2-7103-0772-3.
prix Roger Nimier, prix Joseph Kessel
; The dark room at Longwood : a voyage to St Helena (ภาษาอังกฤษ). London: Panther. 2000. ISBN 1-8604-6774-1.
อ้างอิง[แก้]
- ↑ William Hazlitt, Life of Napoleon, volume 6 p.13. Grolier edition.
- ↑ Albert Benhamou, L'autre Sainte-Hélène: la captivité, la maladie, la mort, et les médecins autour de Napoléon, 2010, p.138, extract from the Lowe Papers
- ↑ "Premier codicille du testament de Napoléon Ier, autographe et signé par l'Empereur, à Longwood le 16 avril 1821" [First codicil of the will of Napoleon I, autograph and signed by the Emperor, at Longwood on April 16, 1821]. Ministry of Culture (ภาษาฝรั่งเศส). Government of France. สืบค้นเมื่อ 8 เมษายน 2020.
- ↑ "St Helena — The Island in the South Atlantic Ocean". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 มิถุนายน 2016.
- ↑ "2021 Année Napoléon - Domaines nationaux de Sainte-Hélène". Fondation Napoléon (ภาษาฝรั่งเศส). สืบค้นเมื่อ 3 เมษายน 2021.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- "Longwood House". Inside Longwood. Albert Benhamou Publishing. 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 กันยายน 2012.
- "Longwood House" (ภาษาฝรั่งเศส). Domaines français de Sainte-Hélène. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 พฤษภาคม 2015.