รายพระนามโดแฟ็งแห่งฝรั่งเศส

นี้คือรายพระนามโดแฟ็งแห่งฝรั่งเศส ตั้งแต่ ค.ศ. 1349 เป็นต้นมา เริ่มนับตั้งแต่เมื่ออัมแบร์ที่ 2 แห่งเวียนัว ขายบรรดาศักดิ์ของตนให้แก่พระเจ้าฟีลิปที่ 6 แห่งฝรั่งเศส โดยมีเงื่อนไขว่าพระรัชทายาทในอนาคตจะต้องมีพระอิสริยยศเป็นโดแฟ็งแห่งเวียนัว ตามเนื้อหาของสนธิสัญญาโรมัน [fr] ระบุว่าบรรดาศักดิ์นี้จะตกไปสู่พระโอรสของเจ้าชายฌ็อง ดยุกแห่งนอร์มังดี ซึ่งเป็นพระรัชทายาทในขณะนั้น ต่อมาเมื่อเจ้าชายณ็องเสด็จขึ้นครองราชย์เป็นพระเจ้าฌ็องที่ 2 เจ้าชายชาร์ล (ต่อมาคือพระเจ้าชาร์ลที่ 5) ผู้เป็นพระราชโอรสพระองค์โตของพระองค์จึงได้รับพระอิสริยยศเป็นโดแฟ็ง

นับแต่นั้นเป็นต้นมา การมอบและกระทำพิธีแต่งตั้งพระอิสริยยศโดแฟ็งแห่งเวียนัวแก่พระราชโอรสพระองค์โตในพระมหากษัตริย์ฝรั่งเศส (หรือผู้สืบเชื้อสายจากพระองค์ ในกรณีที่สิ้นพระชนม์ไปแล้ว) จึงถือเป็นราชประเพณีอย่างหนึ่ง ในช่วงที่ประเทศฝรั่งเศสปกครองในระบอบราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ อันได้แก่ช่วงปลายรัชสมัยพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 (ค.ศ. 1791–1792) และรัชกาลของพระเจ้าหลุยส์-ฟีลิปที่ 1 (ค.ศ. 1830–1848) พระอิสริยยศโดแฟ็งถูกแทนที่ด้วยพระอิสริยยศ แพร็งส์รัวยาล [fr] ในฐานะพระอิสริยยศสำหรับพระรัชทายาทแห่งราชบัลลังก์ฝรั่งเศส

โดแฟ็งแห่งเวียนัว[แก้]

ราชวงศ์วาลัว (ค.ศ. 1349–1547)[แก้]

ราชวงศ์วาลัวสายตรง (ค.ศ. 1349–1498)[แก้]

พระนาม	พระมหากษัตริย์	ความสัมพันธ์กับพระมหากษัตริย์	ประสูติ	เริ่มดำรงพระอิสริยยศ	สิ้นสุดการดำรงพระอิสริยยศ	ทิวงคต
ชาร์ล ต่อมาคือพระเจ้าชาร์ลที่ 5	พระเจ้าฌ็องที่ 2	พระราชโอรส	21 มกราคม ค.ศ. 1338	16 กรกฎาคม ค.ศ. 1349	8 เมษายน ค.ศ. 1364 เสวยราชสมบัติ	16 กันยายน ค.ศ. 1380
ณ็อง [fr]	พระเจ้าชาร์ลที่ 5	พระราชโอรส	7 มิถุนายน ค.ศ. 1366		21 ธันวาคม ค.ศ. 1366
ชาร์ล ต่อมาคือพระเจ้าชาร์ลที่ 6	พระเจ้าชาร์ลที่ 5	พระราชโอรส	3 ธันวาคม ค.ศ. 1368		16 กันยายน ค.ศ. 1380 เสวยราชสมบัติ	21 ตุลาคม ค.ศ. 1422
ชาร์ล [fr]	พระเจ้าชาร์ลที่ 6	พระราชโอรส	25 กันยายน ค.ศ. 1386		28 ธันวาคม ค.ศ. 1386
ชาร์ล [fr]		พระราชโอรส	6 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1392		13 มกราคม ค.ศ. 1401
หลุยส์		พระราชโอรส	22 มกราคม ค.ศ. 1397	13 มกราคม ค.ศ. 1401	18 ธันวาคม ค.ศ. 1415
ณ็อง		พระราชโอรส	31 สิงหาคม ค.ศ. 1398	18 ธันวาคม ค.ศ. 1415	4 เมษายน ค.ศ. 1417
ชาร์ล ต่อมาคือพระเจ้าชาร์ลที่ 7		พระราชโอรส	22 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1403	4 เมษายน ค.ศ. 1417	21 ตุลาคม ค.ศ. 1422 เสวยราชสมบัติ	22 กรกฎาคม ค.ศ. 1461
หลุยส์ ต่อมาคือพระเจ้าหลุยส์ที่ 11	พระเจ้าชาร์ลที่ 7	พระราชโอรส	3 กรกฎาคม ค.ศ. 1423		22 กรกฎาคม ค.ศ. 1461 เสวยราชสมบัติ	30 สิงหาคม ค.ศ. 1483
ฟร็องซัว [fr]	พระเจ้าหลุยส์ที่ 11	พระราชโอรส	4 ธันวาคม ค.ศ. 1466
ชาร์ล ต่อมาคือพระเจ้าชาร์ลที่ 8	พระเจ้าหลุยส์ที่ 11	พระราชโอรส	30 มิถุนายน ค.ศ. 1470		30 สิงหาคม ค.ศ. 1483 เสวยราชสมบัติ	7 เมษายน ค.ศ. 1498
ชาร์ล–ออล็องด์	พระเจ้าชาร์ลที่ 8	พระราชโอรส	11 ตุลาคม ค.ศ. 1492		16 ธันวาคม ค.ศ. 1495
ชาร์ล [fr]		พระราชโอรส	8 กันยายน ค.ศ. 1496		2 ตุลาคม ค.ศ. 1496
ฟร็องซัว [fr]		พระราชโอรส	กรกฎาคม ค.ศ. 1497		ต้นปี 1498

สายวาลัว–อ็องกูแลม (ค.ศ. 1515–1547)[แก้]

พระสาทิสลักษณ์	พระนาม	พระมหากษัตริย์	ความสัมพันธ์กับพระมหากษัตริย์	ประสูติ	เริ่มดำรงพระอิสริยยศ	สิ้นสุดการดำรงพระอิสริยยศ	ทิวงคต	ตราอาร์ม
	ฟร็องซัว	พระเจ้าฟร็องซัวที่ 1	พระราชโอรส	28 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1518		10 สิงหาคม ค.ศ. 1536
	อ็องรี ต่อมาคือพระเจ้าอ็องรีที่ 2	พระเจ้าฟร็องซัวที่ 1	พระราชโอรส	31 มีนาคม 1519	10 สิงหาคม ค.ศ. 1536	31 มีนาคม ค.ศ. 1547 เสวยราชสมบัติ	10 กรกฎาคม ค.ศ. 1559

โดแฟ็งแห่งฝรั่งเศส[แก้]

หลังจากการอภิเษกสมรสของเจ้าชายฟร็องซัว (ต่อมาคือพระเจ้าฟร็องซัวที่ 2) กับสมเด็จพระราชินีนาถแมรีที่ 1 แห่งสกอตแลนด์ ในวันที่ 24 เมษายน ค.ศ. 1558 (ทั้งสองพระองค์ทรงทำพิธีหมั่นไว้ตั้งแต่วันที่ 27 มกราคม ค.ศ. 1548) พระอิสริยยศโดแฟ็งแห่งเวียนัวจึงถูกเปลี่ยนชื่อเป็นโดแฟ็งแห่งฝรั่งเศส เพื่อให้เจ้าชายฟร็องซัวมีศักดิ์เท่ากับพระชายา

ราชวงศ์วาลัว (ค.ศ.1547-1589)[แก้]

สายวาลัว–อ็องกูแลม (ค.ศ. 1547-1589)[แก้]

พระสาทิสลักษณ์	พระนาม	พระมหากษัตริย์	ความสัมพันธ์กับพระมหากษัตริย์	ประสูติ	เริ่มดำรงพระอิสริยยศ	สิ้นสุดการดำรงพระอิสริยยศ	ทิวงคต	ตราอาร์ม
	ฟร็องซัว ต่อมาคือพระเจ้าฟร็องซัวที่ 2	พระเจ้าอ็องรีที่ 2	พระราชโอรส	19 มกราคม ค.ศ. 1544	31 มีนาคม ค.ศ. 1547	10 กรกฎาคม ค.ศ. 1559 เสวยราชสมบัติ	5 ธันวาคม ค.ศ. 1560

ราชวงศ์บูร์บง (ค.ศ. 1589–1830)[แก้]

พระนาม	พระมหากษัตริย์	ความสัมพันธ์กับพระมหากษัตริย์	ประสูติ	เริ่มดำรงพระอิสริยยศ	สิ้นสุดการดำรงพระอิสริยยศ	ทิวงคต
หลุยส์ ต่อมาคือพระเจ้าหลุยส์ที่ 13	พระเจ้าอ็องรีที่ 4	พระราชโอรส	27 กันยายน ค.ศ. 1601		14 พฤษภาคม ค.ศ. 1610 เสวยราชสมบัติ	14 พฤษภาคม ค.ศ. 1643
หลุยส์ ต่อมาคือพระเจ้าหลุยส์ที่ 14	พระเจ้าหลุยส์ที่ 13	พระราชโอรส	5 กันยายน ค.ศ. 1638		14 พฤษภาคม ค.ศ. 1643 เสวยราชสมบัติ	1 กันยายน ค.ศ. 1715
หลุยส์ เลอกร็องโดแฟ็ง	พระเจ้าหลุยส์ที่ 14	พระราชโอรส	1 พฤศจิกายน ค.ศ. 1661		14 เมษายน ค.ศ. 1711
หลุยส์ เลอเปอติโดแฟ็ง		พระราชนัดดา	6 สิงหาคม ค.ศ. 1682	14 เมษายน ค.ศ. 1711	18 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1712
หลุยส์		พระราชปนัดดา	8 มกราคม ค.ศ. 1707	18 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1712	8 มีนาคม ค.ศ. 1712
หลุยส์ ต่อมาคือพระเจ้าหลุยส์ที่ 15		พระราชปนัดดา	15 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1710	8 มีนาคม ค.ศ. 1712	1 กันยายน ค.ศ. 1715 เสวยราชสมบัติ	10 พฤษภาคม ค.ศ. 1774
หลุยส์	พระเจ้าหลุยส์ที่ 15	พระราชโอรส	4 กันยายน ค.ศ. 1729		20 ธันวาคม ค.ศ. 1765
หลุยส์–ออกุสต์ ต่อมาคือพระเจ้าหลุยส์ที่ 16	พระเจ้าหลุยส์ที่ 15	พระราชนัดดา	23 สิงหาคม ค.ศ. 1754	20 ธันวาคม ค.ศ. 1765	10 พฤษภาคม ค.ศ. 1774 เสวยราชสมบัติ	21 มกราคม ค.ศ. 1793
หลุยส์–โฌแซ็ฟ–ซาวีแยร์	พระเจ้าหลุยส์ที่ 16	พระราชโอรส	22 ตุลาคม ค.ศ. 1781		4 มิถุนายน ค.ศ. 1789
หลุยส์–ชาร์ล ต่อมาคือพระเจ้าหลุยส์ที่ 17	พระเจ้าหลุยส์ที่ 16	พระราชโอรส	27 มีนาคม ค.ศ. 1785	4 มิถุนายน ค.ศ. 1789	14 กันยายน ค.ศ. 1791 เปลี่ยนพระอิสริยยศเป็น แพร็งส์รัวยาลเดอฟร็อง^[ก]	8 มิถุนายน ค.ศ.1795
หลุยส์–อ็องตวน	พระเจ้าชาร์ลที่ 10	พระราชโอรส	6 สิงหาคม ค.ศ. 1775	16 กันยายน ค.ศ. 1824	2 สิงหาคม ค.ศ. 1830 ทรงสละสิทธิ์ในการสืบราชสันตติวงศ์	3 มิถุนายน ค.ศ.1844