ข้ามไปเนื้อหา

รายพระนามโดแฟ็งแห่งฝรั่งเศส

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

นี้คือรายพระนามโดแฟ็งแห่งฝรั่งเศส ตั้งแต่ ค.ศ. 1349 เป็นต้นมา เริ่มนับตั้งแต่เมื่ออัมแบร์ที่ 2 แห่งเวียนัว ขายบรรดาศักดิ์ของตนให้แก่พระเจ้าฟีลิปที่ 6 แห่งฝรั่งเศส โดยมีเงื่อนไขว่าพระรัชทายาทในอนาคตจะต้องมีพระอิสริยยศเป็นโดแฟ็งแห่งเวียนัว ตามเนื้อหาของสนธิสัญญาโรมัน [fr] ระบุว่าบรรดาศักดิ์นี้จะตกไปสู่พระโอรสของเจ้าชายฌ็อง ดยุกแห่งนอร์มังดี ซึ่งเป็นพระรัชทายาทในขณะนั้น ต่อมาเมื่อเจ้าชายณ็องเสด็จขึ้นครองราชย์เป็นพระเจ้าฌ็องที่ 2 เจ้าชายชาร์ล (ต่อมาคือพระเจ้าชาร์ลที่ 5) ผู้เป็นพระราชโอรสพระองค์โตของพระองค์จึงได้รับพระอิสริยยศเป็นโดแฟ็ง

นับแต่นั้นเป็นต้นมา การมอบและกระทำพิธีแต่งตั้งพระอิสริยยศโดแฟ็งแห่งเวียนัวแก่พระราชโอรสพระองค์โตในพระมหากษัตริย์ฝรั่งเศส (หรือผู้สืบเชื้อสายจากพระองค์ ในกรณีที่สิ้นพระชนม์ไปแล้ว) จึงถือเป็นราชประเพณีอย่างหนึ่ง ในช่วงที่ประเทศฝรั่งเศสปกครองในระบอบราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ อันได้แก่ช่วงปลายรัชสมัยพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 (ค.ศ. 1791–1792) และรัชกาลของพระเจ้าหลุยส์-ฟีลิปที่ 1 (ค.ศ. 1830–1848) พระอิสริยยศโดแฟ็งถูกแทนที่ด้วยพระอิสริยยศ แพร็งส์รัวยาล [fr] ในฐานะพระอิสริยยศสำหรับพระรัชทายาทแห่งราชบัลลังก์ฝรั่งเศส

โดแฟ็งแห่งเวียนัว

[แก้]

ราชวงศ์วาลัว (ค.ศ. 1349–1547)

[แก้]

ราชวงศ์วาลัวสายตรง (ค.ศ. 1349–1498)

[แก้]
พระสาทิสลักษณ์ พระนาม พระมหากษัตริย์ ความสัมพันธ์กับพระมหากษัตริย์ ประสูติ เริ่มดำรงพระอิสริยยศ สิ้นสุดการดำรงพระอิสริยยศ ทิวงคต ตราอาร์ม
ชาร์ล
ต่อมาคือพระเจ้าชาร์ลที่ 5
พระเจ้าฌ็องที่ 2 พระราชโอรส 21 มกราคม ค.ศ. 1338 16 กรกฎาคม ค.ศ. 1349 8 เมษายน ค.ศ. 1364
เสวยราชสมบัติ
16 กันยายน ค.ศ. 1380
ณ็อง [fr] พระเจ้าชาร์ลที่ 5 พระราชโอรส 7 มิถุนายน ค.ศ. 1366 21 ธันวาคม ค.ศ. 1366
ชาร์ล
ต่อมาคือพระเจ้าชาร์ลที่ 6
พระราชโอรส 3 ธันวาคม ค.ศ. 1368 16 กันยายน ค.ศ. 1380
เสวยราชสมบัติ
21 ตุลาคม ค.ศ. 1422
ชาร์ล [fr] พระเจ้าชาร์ลที่ 6 พระราชโอรส 25 กันยายน ค.ศ. 1386 28 ธันวาคม ค.ศ. 1386
ชาร์ล [fr] พระราชโอรส 6 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1392 13 มกราคม ค.ศ. 1401
หลุยส์ พระราชโอรส 22 มกราคม ค.ศ. 1397 13 มกราคม ค.ศ. 1401 18 ธันวาคม ค.ศ. 1415
ณ็อง พระราชโอรส 31 สิงหาคม ค.ศ. 1398 18 ธันวาคม ค.ศ. 1415 4 เมษายน ค.ศ. 1417
ชาร์ล
ต่อมาคือพระเจ้าชาร์ลที่ 7
พระราชโอรส 22 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1403 4 เมษายน ค.ศ. 1417 21 ตุลาคม ค.ศ. 1422
เสวยราชสมบัติ
22 กรกฎาคม ค.ศ. 1461
หลุยส์
ต่อมาคือพระเจ้าหลุยส์ที่ 11
พระเจ้าชาร์ลที่ 7 พระราชโอรส 3 กรกฎาคม ค.ศ. 1423 22 กรกฎาคม ค.ศ. 1461
เสวยราชสมบัติ
30 สิงหาคม ค.ศ. 1483
ฟร็องซัว [fr] พระเจ้าหลุยส์ที่ 11 พระราชโอรส 4 ธันวาคม ค.ศ. 1466
ชาร์ล
ต่อมาคือพระเจ้าชาร์ลที่ 8
พระราชโอรส 30 มิถุนายน ค.ศ. 1470 30 สิงหาคม ค.ศ. 1483
เสวยราชสมบัติ
7 เมษายน ค.ศ. 1498
ชาร์ล–ออล็องด์ พระเจ้าชาร์ลที่ 8 พระราชโอรส 11 ตุลาคม ค.ศ. 1492 16 ธันวาคม ค.ศ. 1495
ชาร์ล [fr] พระราชโอรส 8 กันยายน ค.ศ. 1496 2 ตุลาคม ค.ศ. 1496
ฟร็องซัว [fr] พระราชโอรส กรกฎาคม ค.ศ. 1497 ต้นปี 1498

สายวาลัว–อ็องกูแลม (ค.ศ. 1515–1547)

[แก้]
พระสาทิสลักษณ์ พระนาม พระมหากษัตริย์ ความสัมพันธ์กับพระมหากษัตริย์ ประสูติ เริ่มดำรงพระอิสริยยศ สิ้นสุดการดำรงพระอิสริยยศ ทิวงคต ตราอาร์ม
ฟร็องซัว พระเจ้าฟร็องซัวที่ 1 พระราชโอรส 28 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1518 10 สิงหาคม ค.ศ. 1536
อ็องรี
ต่อมาคือพระเจ้าอ็องรีที่ 2
พระราชโอรส 31 มีนาคม 1519 10 สิงหาคม ค.ศ. 1536 31 มีนาคม ค.ศ. 1547
เสวยราชสมบัติ
10 กรกฎาคม ค.ศ. 1559

โดแฟ็งแห่งฝรั่งเศส

[แก้]

หลังจากการอภิเษกสมรสของเจ้าชายฟร็องซัว (ต่อมาคือพระเจ้าฟร็องซัวที่ 2) กับสมเด็จพระราชินีนาถแมรีที่ 1 แห่งสกอตแลนด์ ในวันที่ 24 เมษายน ค.ศ. 1558 (ทั้งสองพระองค์ทรงทำพิธีหมั่นไว้ตั้งแต่วันที่ 27 มกราคม ค.ศ. 1548) พระอิสริยยศโดแฟ็งแห่งเวียนัวจึงถูกเปลี่ยนชื่อเป็นโดแฟ็งแห่งฝรั่งเศส เพื่อให้เจ้าชายฟร็องซัวมีศักดิ์เท่ากับพระชายา

ราชวงศ์วาลัว (ค.ศ.1547-1589)

[แก้]

สายวาลัว–อ็องกูแลม (ค.ศ. 1547-1589)

[แก้]
พระสาทิสลักษณ์ พระนาม พระมหากษัตริย์ ความสัมพันธ์กับพระมหากษัตริย์ ประสูติ เริ่มดำรงพระอิสริยยศ สิ้นสุดการดำรงพระอิสริยยศ ทิวงคต ตราอาร์ม
ฟร็องซัว
ต่อมาคือพระเจ้าฟร็องซัวที่ 2
พระเจ้าอ็องรีที่ 2 พระราชโอรส 19 มกราคม ค.ศ. 1544 31 มีนาคม ค.ศ. 1547 10 กรกฎาคม ค.ศ. 1559
เสวยราชสมบัติ
5 ธันวาคม ค.ศ. 1560

ราชวงศ์บูร์บง (ค.ศ. 1589–1830)

[แก้]
พระสาทิสลักษณ์ พระนาม พระมหากษัตริย์ ความสัมพันธ์กับพระมหากษัตริย์ ประสูติ เริ่มดำรงพระอิสริยยศ สิ้นสุดการดำรงพระอิสริยยศ ทิวงคต ตราอาร์ม
หลุยส์
ต่อมาคือพระเจ้าหลุยส์ที่ 13
พระเจ้าอ็องรีที่ 4 พระราชโอรส 27 กันยายน ค.ศ. 1601 14 พฤษภาคม ค.ศ. 1610
เสวยราชสมบัติ
14 พฤษภาคม ค.ศ. 1643
หลุยส์
ต่อมาคือพระเจ้าหลุยส์ที่ 14
พระเจ้าหลุยส์ที่ 13 พระราชโอรส 5 กันยายน ค.ศ. 1638 14 พฤษภาคม ค.ศ. 1643
เสวยราชสมบัติ
1 กันยายน ค.ศ. 1715
หลุยส์
เลอกร็องโดแฟ็ง
พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 พระราชโอรส 1 พฤศจิกายน ค.ศ. 1661 14 เมษายน ค.ศ. 1711
หลุยส์
เลอเปอติโดแฟ็ง
พระราชนัดดา 6 สิงหาคม ค.ศ. 1682 14 เมษายน ค.ศ. 1711 18 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1712
หลุยส์ พระราชปนัดดา 8 มกราคม ค.ศ. 1707 18 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1712 8 มีนาคม ค.ศ. 1712
หลุยส์
ต่อมาคือพระเจ้าหลุยส์ที่ 15
พระราชปนัดดา 15 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1710 8 มีนาคม ค.ศ. 1712 1 กันยายน ค.ศ. 1715
เสวยราชสมบัติ
10 พฤษภาคม ค.ศ. 1774
หลุยส์ พระเจ้าหลุยส์ที่ 15 พระราชโอรส 4 กันยายน ค.ศ. 1729 20 ธันวาคม ค.ศ. 1765
หลุยส์–ออกุสต์
ต่อมาคือพระเจ้าหลุยส์ที่ 16
พระราชนัดดา 23 สิงหาคม ค.ศ. 1754 20 ธันวาคม ค.ศ. 1765 10 พฤษภาคม ค.ศ. 1774
เสวยราชสมบัติ
21 มกราคม ค.ศ. 1793
หลุยส์–โฌแซ็ฟ–ซาวีแยร์ พระเจ้าหลุยส์ที่ 16 พระราชโอรส 22 ตุลาคม ค.ศ. 1781 4 มิถุนายน ค.ศ. 1789
หลุยส์–ชาร์ล
ต่อมาคือพระเจ้าหลุยส์ที่ 17
พระราชโอรส 27 มีนาคม ค.ศ. 1785 4 มิถุนายน ค.ศ. 1789 14 กันยายน ค.ศ. 1791
เปลี่ยนพระอิสริยยศเป็น แพร็งส์รัวยาลเดอฟร็อง[ก]
8 มิถุนายน ค.ศ.1795
หลุยส์–อ็องตวน พระเจ้าชาร์ลที่ 10 พระราชโอรส 6 สิงหาคม ค.ศ. 1775 16 กันยายน ค.ศ. 1824 2 สิงหาคม ค.ศ. 1830
ทรงสละสิทธิ์ในการสืบราชสันตติวงศ์
3 มิถุนายน ค.ศ.1844

หมายเหตุ

[แก้]

เจ้าชายหลุยส์–ชาร์ล ทรงได้รับพระอิสริยยศเป็นแพร็งส์รัวยาลเดอฟร็อง เมื่อรัฐธรรมนูญฝรั่งเศส ค.ศ. 1791 มีผลบังคับใช้ในวันที่ 14 กันยายน ค.ศ. 1791

ดูเพิ่ม

[แก้]