รถไฟเบาสายดอคแลนดส์
|
| สีบนแผนที่ |
สี Turquoise มีขีดตรงกลาง |
| ปีที่เปิด |
พ.ศ. 2530 |
| จำนวนสถานี |
45 |
| ความยาว (กม.) |
34 |
| ความยาว (ไมล์) |
21 |
| จำนวนผู้โดยสาร |
60,000,000 (ต่อปี) |
|
|
รถไฟเบาสายดอคแลนดส์เป็นระบบขนส่งด้วยรางอัตโนมัติที่มีสมรรถนะระดับกลางหรือรถไฟเบา (Docklands Light Railway ) เริ่มใช้เมื่อ พ.ศ. 2530 เพื่อเป็นการพัฒนาพื้นที่ดอคแลนดส์ในลอนดอน [1][2] โดยทางเหนือสุดไปถึง สแตรทฟอร์ด ทางใต้ไปถึงเลวิสแฮม ทางตะวันตกไปถึงสถานี Tower Gateway DLR และสถานี Bank ในลอนดอน ทางตะวันออกไปถึงเบคตัน สนามบินในลอนดอน และสถานีวูลวิช อาร์เซนอล
แผนที่[แก้]
-
เส้นทางสีฟ้าคือรถไฟเบาสายดอคแลนดส์
อ้างอิง[แก้]
|
|
|
| สถานี |
| แบงก์/ทาวเวอร์เกตเวย์-แกนนิงทาวน์ |
|
|
| เลวิสแฮม |
|
|
| สแตรดฟอร์ด |
|
|
| เบกตัน |
|
|
| วูลวิชอาร์เซนอล |
|
|
| สแตรดฟอร์ตอินเตอร์เนชันนัล |
|
|
|
|
| อนาคต |
| ส่วนต่อขยาย |
- เดเกนแฮมดอค
- ชาริงครอส/วิกตอเรีย
|
|
| สถานี |
|
|
|
| รถไฟฟ้า |
|
|
|
|
|
บทความเกี่ยวกับการเดินทาง การคมนาคม และการขนส่งนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยเพิ่มข้อมูล
