มันสำปะหลัง
 |
ลิงก์ข้ามภาษาในบทความนี้ มีไว้ให้ผู้อ่านและผู้ร่วมแก้ไขบทความศึกษาเพิ่มเติมโดยสะดวก เนื่องจากวิกิพีเดียภาษาไทยยังไม่มีบทความดังกล่าว กระนั้น ควรรีบสร้างเป็นบทความโดยเร็วที่สุด |
| มันสัมปะหลัง | |
|---|---|
 |
|
| การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
| อาณาจักร: | Plantae |
| หมวด: | Magnoliophyta |
| ชั้น: | Magnoliopsida |
| อันดับ: | Malpighiales |
| วงศ์: | Euphorbiaceae |
| วงศ์ย่อย: | Crotonoideae |
| เผ่า: | Manihoteae |
| สกุล: | Manihot |
| ชนิด: | M. esculenta |
| ชื่อทวินาม | |
| Manihot esculenta Crantz |
|
มันสำปะหลัง (ชื่อวิทยาศาสตร์: Manihot esculenta (L.) Crantz) เป็นพืชหัวชนิดหนึ่ง เป็นพืชอาหารที่สำคัญอันดับ 5 รองจากข้าวสาลี ข้าวโพด ข้าว และมันฝรั่ง [1] ชื่อสามัญเรียกหลายชื่อเช่น Cassava, Yuca, Mandioa, Manioc, Tapioca ชาวไทยเดิมเรียกกันว่า มันสำโรง มันไม้ ทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือเรียกว่า มันต้นเตี้ย ภาคใต้เรียกมันเทศ (แต่เรียกมันเทศว่า "มันหลา") คำว่า "สำปะหลัง" ที่นิยมเรียกอาจมาจากคำว่า "ซำเปอ (Sampou)" ของชวาตะวันตก
มันสำปะหลังมีแหล่งกำเนิดแถบที่ลุ่มเขตร้อน (Lowland tropics) มีหลักฐานแสดงว่าปลูกกันในโคลัมเบีย และเวเนซูเอลา มานานกว่า 3,000-7,000 ปีมาแล้ว นิยมใช้เป็นอาหารเลี้ยงสัตว์ [2]
ชนิดและสายพันธุ์[แก้]
มันสัมปะหลังที่ปลูกเชิงเกษตรกรรม มีสองชนิด [3] คือ
- ชนิดหวาน มีปริมาณกรดไฮโดรไซยานิคต่ำ ไม่มีรสขมและสามารถใช้ทำอาหารได้โดยตรง เช่น พันธุ์ห้านาที,พันธุ์ระยอง 2
- ชนิดขม มีปริมาณกรดโอโดรไซยานิคสูง ต้องนำไปแปรรูปก่อน เช่น พันธุ์ระยอง 1, 3, 5, 60, 90 พันธุ์เกษตรศาสตร์ 50 และ พันธุ์ห้วยบง 60
การจำแนกสายพันธุ์ใช้คุณลักษณะหลายอย่างช่วยในการจำแนกเช่น สีของใบอ่อน สีก้านใบ สีลำต้น ขนที่ยอดอ่อน ลักษณะทรงต้น หูใบ[4]
เกษตรกรรม[แก้]
มันสำปะหลังนำมาปลูกเชิงเกษตรกรรมให้ผลผลิตเฉลี่ย 4 – 5 ตันแต่เมื่อดูแลอย่างดีอาจได้ถึง 12 ต่อไร่ [5] ซึ่งผลผลิตจะถูกนำมาแปรรูป ในรูปแบบ แป้งมันสำปะหลัง และ มันสำปะหลังเส้น เพื่อเป็นวัตถุดิบส่งโรงงานต่อไป
พันธู์มันสำปะหลังแต่ละพันธุ์มีความเหมาะสมเฉพาะพื้นที่ การใช้พันธุ์ที่เหมาะสมสามารถยกระดับผลผลิตได้[6]
ความเป็นพิษ[แก้]
หัว รากและใบมันสำปะหลังไม่ควรทานดิบ เนื่องจากมีสารไซยาโนเจนิคไกลโคไซด์ 2 ตัว คือ ไลนามาริน (linamarin) และโลทอสทราลิน (lotaustralin) ซึ่งสามารถสลายได้ก๊าซไฮโดรเจนไซยาไนด์[7] ก๊าซชนิดนี้มีฤทธิ์ต่อระบบหัวใจและทางเดินโลหิต ทำให้ออกซิเจนเข้าสู่เซลล์สมองน้อยลง ถ้ากินพืชที่มีสารนี้สด ๆ จะอาเจียน หายใจขัด ชักกระตุก กล้ามเนื้อไม่มีแรง หายใจลำบาก อาการรุนแรงมาก ลมหายใจมีกลิ่นไซยาไนด์ ทำให้เสียชีวิตได้ 6 พบอาการพิษแบบฉับพลันคือ เวียนศีรษะ ปวดศีรษะ ปวดท้อง อาเจียน และอุจจาระร่วง[8]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ http://www.doa.go.th/pl_data/CASS/1STAT/st01.html
- ↑ http://www.doa.go.th/fieldcrops/cas/var/his.HTM
- ↑ http://store.farmkaset.net/index.php?option=com_kunena&Itemid=0&func=view&catid=5&id=93
- ↑ http://210.246.186.198/~cassava/var
- ↑ http://www.baac.or.th/index.php?content_id=008524&content_group_sub=0004&content_group=0003&inside=1
- ↑ http://210.246.186.198/~cassava/map.php
- ↑ [1]
- ↑ [2]
 |
คอมมอนส์ มีภาพและสื่ออื่น ๆ เกี่ยวกับ: มันสำปะหลัง |
