ภาษาอังกฤษแบบออสเตรเลีย
| ภาษาอังกฤษแบบออสเตรเลีย | |
|---|---|
| ภูมิภาค | ประเทศออสเตรเลีย |
| จำนวนผู้พูด | 18.5 ล้านคนในประเทศออสเตรเลีย (2021)[1] ผู้พูดภาษาที่สอง 5 ล้านคนในออสเตรเลีย (ประมาณ ค.ศ. 2021) |
| ตระกูลภาษา | |
| รูปแบบก่อนหน้า | ภาษาอังกฤษเก่า
|
| ระบบการเขียน | อักษรละติน (ชุดตัวอักษรอังกฤษ) อักษรเบรลล์อังกฤษรวม[2] |
| รหัสภาษา | |
| ISO 639-3 | – |
ภาษาอังกฤษแบบออสเตรเลีย (อังกฤษ: Australian English, อักษรย่อ: AusE, AusEng, AuE, AuEng, en-AU) เป็นชุดวิธภาษาของภาษาอังกฤษที่พบในประเทศออสเตรเลีย ถือเป็นภาษากลางและภาษาประจำชาติของประเทศ แม้ว่าประเทศออสเตรเลียไม่มีภาษาราชการเป็นของตนเอง ภาษาอังกฤษทำหน้าที่เป็นภาษาแม่ของประชากรส่วนใหญ่และยึดเป็นภาษาประจำชาติโดยพฤตินัยนับตั้งแต่การเข้าตั้งถิ่นฐานของชาวบริติช ชาวออสเตรเลียพูดภาษานี้เป็นภาษาเดียวในบ้านถึงร้อยละ 72[3] นอกจากนี้ ภาษานี้ยังเป็นภาษาหลักที่ใช้ในการศึกษาภาคบังคับ และภายในสภานิติบัญญัติกับศาลในระดับรัฐบาลกลาง รัฐ และดินแดนอีกเช่นกัน
ภาษาอังกฤษออสเตรเลียเริ่มแยกจากภาษาอังกฤษแบบบริติชและภาษาอังกฤษแบบไอริชหลังกองเรือแรกสถาปนาอาณานิคมนิวเซาท์เวลส์ใน ค.ศ. 1788 ภาษาอังกฤษแบบออสเตรเลียเกิดขึ้นผ่านการหลอมรวมสำเนียงของผู้ตั้งถิ่นฐานยุคแรกที่มาจากภูมิภาคทางวิธภาษาต่าง ๆ ของบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์ [4] ถึงกระนั้น สำเนียงที่มีอิทธิพลที่สุดคือภาษาอังกฤษสำเนียงตะวันออกเฉียงใต้[5] ในคริสต์ทศวรรษ 1820 คำพูดของชาวอาณานิคมโดยกำเนิดมีความแตกต่างจากผู้พูดในบริเตนและไอร์แลนด์อย่างเห็นได้ชัด[6]
ภาษาอังกฤษออสเตรเลียมีความแตกต่างจากวิธภาษาอื่น ๆ ทั้งในด้านสัทวิทยา การออกเสียง คลังศัพท์ สำนวน ไวยากรณ์ และการสะกดคำ[7]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ English (Australia) ที่ Ethnologue (19th ed., 2016)
- ↑ "Unified English Braille". Australian Braille Authority. 18 May 2016. สืบค้นเมื่อ 2 January 2017.
- ↑ "2021 Australia, Census All persons QuickStats | Australian Bureau of Statistics".
- ↑ Burridge, Kate (2020). "Chapter 11: History of Australian English". ใน Willoughby, Louisa (บ.ก.). Australian English Reimagined: Structure, Features and Developments. Routledge. pp. 178¬–181. ISBN 978-0-367-02939-5.
- ↑ Moore, Bruce (2008). Speaking our Language: the Story of Australian English. South Melbourne: Oxford University Press. p. 69. ISBN 978-0-19-556577-5.
- ↑ Burridge, Kate (2020). "Chapter 11: History of Australian English". ใน Willoughby, Louisa (บ.ก.). Australian English Reimagined: Structure, Features and Developments. Routledge. p. 181. ISBN 978-0-367-02939-5.
- ↑ Cox, Felicity (2020). "Chapter 2: Phonetics and Phonology of Australian English". ใน Willoughby, Louisa (บ.ก.). Australian English Reimagined: Structure, Features and Developments. Routledge. p. 15. ISBN 978-0-367-02939-5.
ผลงานอ้างอิง[แก้]
- Cox, Felicity; Palethorpe, Sallyanne (2007), "Australian English" (PDF), Journal of the International Phonetic Association, 37 (3): 341–350, doi:10.1017/S0025100307003192, S2CID 232349884
อ่านเพิ่ม[แก้]
- Korhonen, Minna (2017). Perspectives on the Americanisation of Australian English: A Sociolinguistic Study of Variation (วิทยานิพนธ์ PhD). University of Helsinki. ISBN 978-951-51-3559-9.
- Mitchell, Alexander G. (1995). The Story of Australian English. Sydney: Dictionary Research Centre.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- Aussie English, The Illustrated Dictionary of Australian English
- Australian National Dictionary Centre
- free newsletter from the Australian National Dictionary Centre, which includes articles on Australian English
- Australian Word Map at the ABC—documents regionalisms
- R. Mannell, F. Cox and J. Harrington (2009), An Introduction to Phonetics and Phonology, Macquarie University
- Aussie English for beginners—the origins, meanings and a quiz to test your knowledge at the National Museum of Australia.
| ฐานข้อมูลการควบคุมรายการหลักฐาน: ประจำชาติ |
|---|
