ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ราโมน บารังเกที่ 3 เคานต์แห่งบาร์เซโลนา"

เรียกดูประวัติแบบโต้ตอบ

← การแก้ไขก่อนหน้า การแก้ไขถัดไป →

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม

เห็นภาพข้อความวิกิ

ในบรรทัด

รุ่นแก้ไขเมื่อ 22:42, 26 มกราคม 2562

ลายมือชื่อของราโมน เบเรงเกร์ที่ 3

ราโมน เบเรงเกร์ที่ 3 (สเปน: Ramon Berenguer III) หรือ ผู้ยิ่งใหญ่ (สเปน: el Gran) (ค.ศ. 1082 – 1131) เป็นเคานต์แห่งบาร์เซโลนา, กิโรนา และออซูนาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1086 (ร่วมกับเบเรงเกร์ ราโมนที่ 2 และครองตำแหน่งเพียงผู้เดียวตั้งแต่ปี ค.ศ. 1097) และเป็นเคานต์แห่งพรอว็องส์ในจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ในชื่อราโมน เบเรงเกร์ที่ 1 ด้วยสิทธิ์ของภรรยาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1112 จนเสียชีวิตในบาร์เซโลนาในปี ค.ศ. 1131

ประวัติ

ราโมน เบเรงเกร์เกิดเมื่อวันที่ 11 พฤศจิกายน ค.ศ. 1082 ในเมืองโรเดซ ไวส์เคานตีโรเดซ เคานตีตูลูส ราชอาณาจักรแฟรงก์ เขาเป็นบุตรชายของราโมน เบเรงเกร์ที่ 2^[1] ที่สืบทอดตำแหน่งต่อจากบิดา ปกครองร่วมกับเบเรงเกร์ ราโมนที่ 2 ผู้เป็นอา เขากลายเป็นผู้ปกครองเดี่ยวในปี ค.ศ. 1097 เมื่อเบเรงเกร์ ราโมนที่ 2 ถูกบังคับให้ออกไปจากประเทศ

เพื่อตอบโต้การรุกรานที่เพิ่มมากขึ้นของกลุ่มอัลโมราวิดในปี ค.ศ. 1102 ราโมนโจมตีกลับโดยมีเอร์เมงโกลที่ 5 เคานต์แห่งอูร์เกลให้ความช่วยเหลือ แต่พ่ายแพ้และเอร์เมนโกลถูกสังหารที่สมรภูมิโมลเลรุซซา^[2]

ในช่วงที่เขาปกครอง ชาวกาตาลันมุ่งมั่นกับการขยายอาณาเขตออกไปทั้งสองฝั่งของเทือกเขาพีรินี ด้วยการแต่งงานและการยึดมาเป็นบริวารทำให้เขาสามารถรวมเคานตีกาตาลันเกือบทั้งหมด (ยกเว้นอูร์เกลกับเปราลาดา) เข้ากับดินแดนของตน เขาได้สืบทอดต่อเคานตีเบซาลูกับเกร์ดันยา และแต่งงานกับดูลเซ ทายาทหญิงแห่งพรอว็องส์ อำนาจของเขาจึงแผ่ไพศาลไปทางตะวันออกจนถึงนิส

ด้วยการจับมือเป็นพันธมิตรกับเคานต์แห่งอูร์เกล ราโมน เบเรงเกร์สามารถพิชิตบาร์บัสโตรและบาลาเกร์ได้ และยังสานสัมพันธไมตรีกับสาธารณรัฐทางทะเลของอิตาลี ปิซาและเจนัว และในปี ค.ศ. 1114 และ ค.ศ. 1115 ได้ร่วมมือกับปิซาโจมตีเกาะมุสลิมมายอร์กาและอิบิซา^[3] ซึ่งกลายเป็นรัฐบรรณาการของเขา ทาสชาวคริสต์มากมายในเกาะทั้งสองได้รับอิสรภาพกลับคืนมา ราโมน เบเรงเกร์ยังโจมตีเมืองขึ้นของชาวมุสลิมบนแผ่นดินใหญ่โดยมีปิซาคอยให้ความช่วยเหลือ อาทิเช่น บาเลนเซีย, แยย์ดา และตอร์โตซา ในปี ค.ศ. 1116 ราโมนเดินทางไปโรมเพื่อร้องเรียนต่อสมเด็จพระสันตะปาปาปาสตาลที่ 2 ให้ประกาศสงครามครูเสดเพื่อปลดปล่อยตาร์ราโกนา ซึ่งต่อมากลายเป็นเก้าอี้ตำแหน่งประจำนครหลวงของศาสนจักรในกาตาโลเนีย (ก่อนหน้านั้นชาวกาตาลันอยู่ในการปกครองทางศาสนาของอาร์ชบิชอปแห่งนาร์โบน)

ในปี ค.ศ. 1127 ราโมน เบเรงเกร์ลงนามในสนธิสัญญาทางการค้ากับชาวเจนัว^[4] ช่วงใกล้บั้นปลายชีวิตเขากลายเป็นอัศวินเทมพลาร์^[5] เขายกเคานตีกาตาลันทั้งห้าแห่งให้ราโมน เบเรงเกร์ที่ 4 บุตรชายคนโต และยกพรอว็องส์ให้เบเรงเกร์ ราโมน บุตรชายคนเล็ก

เขาเสียชีวิตในวันที่ 23 มกราคม/19 กรกฎาคม ค.ศ. 1131 และถูกฝังในอารามซันตามาเรียเดริโปล

การแต่งงานและทายาท

ภรรยาคนแรกของราโมนคือมารีอา โรดรีเกซ เด บิบาร์ บุตรสาวคนที่สองของเอลซิด ทั้งคู่มีบุตรด้วยกันหนึ่งคน คือ

มารีอา แต่งงานกับเบร์นัตที่ 3 เคานต์แห่งเบซาลู (เสียชีวิต ค.ศ. 1111)

อัลโมนด์ ภรรยาคนที่สองของเขาไม่มีบุตร

ภรรยาคนที่สามของเขาคือดูลเซ ทายาทหญิงแห่งพรอว็องส์ (เสียชีวิต ค.ศ. 1127)^[1] การแต่งงานของทั้งคู่ให้กำเนิดบุตรเจ็ดคน คือ

ราโมน เบเรงเกร์ที่ 4 เคานต์แห่งบาร์เซโลนา (ค.ศ. 1113/1114–1162) แต่งงานกับเปโตรนียาแห่งอารากอน พระธิดาของพระเจ้ารามิโรที่ 2 แห่งอารากอน^[1]
เบเรงเกร์ ราโมนที่ 1 เคานต์แห่งพรอว็องส์ (ค.ศ. 1115–1144)^[1]
เบร์นัต เสียชีวิตตั้งแต่ยังเด็ก
เบเรงเกลา (ค.ศ. 1116–1149) อภิเษกสมรสกับพระเจ้าอัลฟอนโซที่ 7 แห่งเลออน
ฆิเมนา (ค.ศ. 1117-1136) แต่งงานกับโรเฌร์ที่ 3 เคานต์แห่งฟัวซ์
เอสเตฟาเนีย (เกิด ค.ศ. 1118) แต่งงานกับเซนตูเรที่ 2 เคานต์แห่งบิกอร์เร
อัลโมดิส แต่งงานกับปองเซ เด เซเบรา

อ้างอิง

↑ ^1.0 ^1.1 ^1.2 ^1.3 Cheyette, Fredric L. (2001). Ermengard of Narbonne and the World of the Troubadours. Cornell University Press, p. 20.
↑ Reilly, Bernard F. (2003). The Medieval Spains. Cambridge University Press, p. 107.
↑ Reilly, Bernard F. (1995). The Contest Christian and Muslim Spain:1031-1157. Blackwell Publishing, p. 176.
↑ Phillips, Jonathan P. (2007). The Second Crusade: Extending the Frontiers of Christendom. Yale University Press, p. 254.
↑ Nicholson, Helen (2010). A Brief History of the Knights Templar. Constable & Robinson Ltd., p. 102.

[:0-1] 1.0 ^1.1 ^1.2 ^1.3 Cheyette, Fredric L. (2001). Ermengard of Narbonne and the World of the Troubadours. Cornell University Press, p. 20.

[2] Reilly, Bernard F. (2003). The Medieval Spains. Cambridge University Press, p. 107.

[3] Reilly, Bernard F. (1995). The Contest Christian and Muslim Spain:1031-1157. Blackwell Publishing, p. 176.

[4] Phillips, Jonathan P. (2007). The Second Crusade: Extending the Frontiers of Christendom. Yale University Press, p. 254.

[5] Nicholson, Helen (2010). A Brief History of the Knights Templar. Constable & Robinson Ltd., p. 102.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ บรรทัด 1: / บรรทัด 1: @@
+{{เก็บกวาด}}
-<br />
 [[ไฟล์:Berenguer el Gran P1210429.jpg|thumb|รูปปั้นแกะสลักของราโมน เบเรงเกร์ที่ 3 โดยโจเซพ ลีลโมนา]]
 [[ไฟล์:Signum-ramon-berenguer-III-barcelona.jpg|thumb|ลายมือชื่อของราโมน เบเรงเกร์ที่ 3]]
 '''ราโมน เบเรงเกร์ที่ 3''' ({{Lang-es|Ramon Berenguer III}}) หรือ '''ผู้ยิ่งใหญ่''' ({{Lang-es|el Gran}}) (ค.ศ. 1082 – 1131) เป็นเคานต์แห่งบาร์เซโลนา, กิโรนา และออซูนาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1086 (ร่วมกับ[[เบเรงเกร์ ราโมนที่ 2 เคานต์แห่งบาร์เซโลนา|เบเรงเกร์ ราโมนที่ 2]] และครองตำแหน่งเพียงผู้เดียวตั้งแต่ปี ค.ศ. 1097) และเป็นเคานต์แห่งพรอว็องส์ใน[[จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์]]ในชื่อราโมน เบเรงเกร์ที่ 1 ด้วยสิทธิ์ของภรรยาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1112 จนเสียชีวิตใน[[บาร์เซโลนา]]ในปี ค.ศ. 1131
-<br />
 == ประวัติ ==
 ราโมน เบเรงเกร์เกิดเมื่อวันที่ 11 พฤศจิกายน ค.ศ. 1082 ในเมืองโรเดซ ไวส์เคานตีโรเดซ เคานตีตูลูส [[ราชอาณาจักรแฟรงก์]] เขาเป็นบุตรชายของ[[ราโมน เบเรงเกร์ที่ 2 แห่งบาร์เซโลนา|ราโมน เบเรงเกร์ที่ 2]]<ref name=":0">Cheyette, Fredric L. (2001). ''Ermengard of Narbonne and the World of the Troubadours''. Cornell University Press, p. 20.</ref> ที่สืบทอดตำแหน่งต่อจากบิดา ปกครองร่วมกับเบเรงเกร์ ราโมนที่ 2 ผู้เป็นอา เขากลายเป็นผู้ปกครองเดี่ยวในปี ค.ศ. 1097 เมื่อเบเรงเกร์ ราโมนที่ 2 ถูกบังคับให้ออกไปจากประเทศ
 เพื่อตอบโต้การรุกรานที่เพิ่มมากขึ้นของกลุ่มอัลโมราวิดในปี ค.ศ. 1102 ราโมนโจมตีกลับโดยมีเอร์เมงโกลที่ 5 เคานต์แห่งอูร์เกลให้ความช่วยเหลือ แต่พ่ายแพ้และเอร์เมนโกลถูกสังหารที่สมรภูมิโมลเลรุซซา<ref>Reilly, Bernard F. (2003). ''The Medieval Spains''. Cambridge University Press, p. 107.</ref>
 ในช่วงที่เขาปกครอง ชาวกาตาลันมุ่งมั่นกับการขยายอาณาเขตออกไปทั้งสองฝั่งของ[[เทือกเขาพิรินี|เทือกเขาพีรินี]] ด้วยการแต่งงานและการยึดมาเป็นบริวารทำให้เขาสามารถรวมเคานตีกาตาลันเกือบทั้งหมด (ยกเว้นอูร์เกลกับเปราลาดา) เข้ากับดินแดนของตน เขาได้สืบทอดต่อเคานตีเบซาลูกับเกร์ดันยา และแต่งงานกับดูลเซ ทายาทหญิงแห่งพรอว็องส์ อำนาจของเขาจึงแผ่ไพศาลไปทางตะวันออกจนถึง[[นิส]]
 ด้วยการจับมือเป็นพันธมิตรกับเคานต์แห่งอูร์เกล ราโมน เบเรงเกร์สามารถพิชิตบาร์บัสโตรและบาลาเกร์ได้ และยังสานสัมพันธไมตรีกับสาธารณรัฐทางทะเลของอิตาลี [[ปิซา]]และ[[เจนัว]] และในปี ค.ศ. 1114 และ ค.ศ. 1115 ได้ร่วมมือกับปิซาโจมตีเกาะมุสลิม[[เกาะมาจอร์กา|มายอร์กา]]และ[[เกาะอิบิซา|อิบิซา]]<ref>Reilly, Bernard F. (1995). ''The Contest Christian and Muslim Spain:1031-1157''. Blackwell Publishing, p. 176.</ref> ซึ่งกลายเป็นรัฐบรรณาการของเขา ทาสชาวคริสต์มากมายในเกาะทั้งสองได้รับอิสรภาพกลับคืนมา ราโมน เบเรงเกร์ยังโจมตีเมืองขึ้นของชาวมุสลิมบนแผ่นดินใหญ่โดยมีปิซาคอยให้ความช่วยเหลือ อาทิเช่น [[บาเลนเซีย]], [[แยย์ดา]] และ[[ตอร์โตซา]] ในปี ค.ศ. 1116 ราโมนเดินทางไปโรมเพื่อร้องเรียนต่อ[[สมเด็จพระสันตะปาปาปาสคาลที่ 2|สมเด็จพระสันตะปาปาปาสตาลที่ 2]] ให้ประกาศ[[สงครามครูเสด]]เพื่อปลดปล่อยตาร์ราโกนา ซึ่งต่อมากลายเป็นเก้าอี้ตำแหน่งประจำนครหลวงของศาสนจักรในกาตาโลเนีย (ก่อนหน้านั้นชาวกาตาลันอยู่ในการปกครองทางศาสนาของอาร์ชบิชอปแห่งนาร์โบน)
 ในปี ค.ศ. 1127 ราโมน เบเรงเกร์ลงนามในสนธิสัญญาทางการค้ากับชาวเจนัว<ref>Phillips, Jonathan P. (2007). ''The Second Crusade: Extending the Frontiers of Christendom''. Yale University Press, p. 254.</ref> ช่วงใกล้บั้นปลายชีวิตเขากลายเป็น[[อัศวินเทมพลาร์]]<ref>Nicholson, Helen (2010). ''A Brief History of the Knights Templar''. Constable & Robinson Ltd., p. 102.</ref> เขายกเคานตีกาตาลันทั้งห้าแห่งให้[[ราโมน เบเรงเกร์ที่ 4 เคานต์แห่งบาร์เซโลนา|ราโมน เบเรงเกร์ที่ 4]] บุตรชายคนโต และยกพรอว็องส์ให้เบเรงเกร์ ราโมน บุตรชายคนเล็ก
 เขาเสียชีวิตในวันที่ 23 มกราคม/19 กรกฎาคม ค.ศ. 1131 และถูกฝังในอารามซันตามาเรียเดริโปล
-<br />
 == การแต่งงานและทายาท ==
 ภรรยาคนแรกของราโมนคือมารีอา โรดรีเกซ เด บิบาร์ บุตรสาวคนที่สองของเอลซิด ทั้งคู่มีบุตรด้วยกันหนึ่งคน คือ
 * มารีอา แต่งงานกับเบร์นัตที่ 3 เคานต์แห่งเบซาลู (เสียชีวิต ค.ศ. 1111)
 อัลโมนด์ ภรรยาคนที่สองของเขาไม่มีบุตร
 ภรรยาคนที่สามของเขาคือดูลเซ ทายาทหญิงแห่งพรอว็องส์ (เสียชีวิต ค.ศ. 1127)<ref name=":0" /> การแต่งงานของทั้งคู่ให้กำเนิดบุตรเจ็ดคน คือ
@@ บรรทัด 47: / บรรทัด 34: @@
 * อัลโมดิส แต่งงานกับปองเซ เด เซเบรา
+== อ้างอิง ==
-<br />
-== ้อ้างอิง ==
 <references />