ผลต่างระหว่างรุ่นของ "แอร์แบร์ที่ 2 เคานต์แห่งแวร์ม็องดัว"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เรียกดูประวัติแบบโต้ตอบ
← การแก้ไขก่อนหน้าการแก้ไขถัดไป →
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
เห็นภาพข้อความวิกิ
ยังไม่จัดหมวดหมู่
Potapt (คุย | ส่วนร่วม)
ผู้ตรวจตรา
การแก้ไข 194,786 ครั้ง
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 1: บรรทัด 1:
{{เก็บกวาด}}
{{เก็บกวาด}}
'''แอแบต์ที่ 2''' ({{Lang-en|Herbert II}}) เคานต์แห่งแวร์ม็องดัวส์, เคานต์แห่งโมซ์ และเคานต์แห่งซวยส์ซงส์ เป็นคนแรกที่ปกครองอาณาเขตที่จะกลายเป็น[[จังหวัดช็องปาญ]]
'''แอร์แบร์ที่ 2''' ({{Lang-en|Herbert II}}) เคานต์แห่งแวร์ม็องดัว, เคานต์แห่งโมซ์ และเคานต์แห่งซวยส์ซงส์ เป็นคนแรกที่ปกครองอาณาเขตที่จะกลายเป็น[[จังหวัดช็องปาญ]]


== ชีวประวัติ ==
== ชีวประวัติ ==


แอแบต์เป็นบุตรชายของ[[แอแบต์ที่ 1 เคานต์แห่งแวร์ม็องดัวส์]]<ref name=":0">Detlev Schwennicke, ''Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten'', Neue Folge, Band III Teilband 1 (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984), Tafel 49</ref> เป็นลูกหลานของ[[ชาร์เลอมาญ]]<ref name=":1">Jim Bradbury, ''The Capetians: Kings of France, 987-1328'' (London: Hambledon Continuum, 2007), p. 36</ref> แอแบต์สืบทอดต่อดินแดนของบิดาและได้วิหารแซ็งต์เมดาด์ในซวยส์ซงส์มาเพิ่มในปี ค.ศ. 907 ครองตำแหน่งเป็นอธิการฆราวาสซึ่งทำให้เขาได้สิทธิ์ในรายได้ของวิหารดังกล่าว<ref name=":0" /> การแต่งงานกับพระธิดาของ[[พระเจ้ารอแบร์ที่ 1 แห่งฝรั่งเศส|พระเจ้ารอแบต์ที่ 1 แห่งฝรั่งเศส]]ทำให้เขาได้เคานตีโมซ์มาอยู่ในการครอบครอง<ref name=":2">Emily Taitz, ''The Jews of Medieval France: The Community of Champagne'' (Westport CT: Greenwood Press, 1994), p. 42</ref>
แอร์แบร์เป็นบุตรชายของ[[แอร์แบร์ที่ 1 เคานต์แห่งแวร์ม็องดัว]]<ref name=":0">Detlev Schwennicke, ''Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten'', Neue Folge, Band III Teilband 1 (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984), Tafel 49</ref> เป็นลูกหลานของ[[ชาร์เลอมาญ]]<ref name=":1">Jim Bradbury, ''The Capetians: Kings of France, 987-1328'' (London: Hambledon Continuum, 2007), p. 36</ref> แอร์แบร์สืบทอดต่อดินแดนของบิดาและได้วิหารแซ็งต์เมดาด์ในซวยส์ซงส์มาเพิ่มในปี ค.ศ. 907 ครองตำแหน่งเป็นอธิการฆราวาสซึ่งทำให้เขาได้สิทธิ์ในรายได้ของวิหารดังกล่าว<ref name=":0" /> การแต่งงานกับพระธิดาของ[[พระเจ้ารอแบร์ที่ 1 แห่งฝรั่งเศส|พระเจ้ารอแบร์ที่ 1 แห่งฝรั่งเศส]]ทำให้เขาได้เคานตีโมซ์มาอยู่ในการครอบครอง<ref name=":2">Emily Taitz, ''The Jews of Medieval France: The Community of Champagne'' (Westport CT: Greenwood Press, 1994), p. 42</ref>


ในปี ค.ศ. 922 เมื่อเซยุล์ฟกลายเป็นอาร์ชบิชอปแห่งแร็งส์ เพื่อเอาใจแอแบต์ที่ 2 เซยุล์ฟสัญญาว่าจะเสนอชื่อเขาเป็นผู้สืบทอดตำแหน่ง<ref name=":3">Eleanor Shipley Duckett, ''Death and life in the tenth century'' (Ann Arbor: University of Michigan Press, 1967), p. 155</ref> ในปี ค.ศ. 923 แอแบต์จองจำ[[พระเจ้าชาร์ลที่ 3 แห่งฝรั่งเศส|พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 3]] ที่ถูกจองจำจนสิ้นพระชนม์ในปี ค.ศ. 929<ref name=":2" /> เมื่อเซยุล์ฟเสียชีวิตในปี ค.ศ. 925 ด้วยความช่วยเหลือของ[[รูดอล์ฟ ดยุกแห่งเบอร์กันดี|พระเจ้ารุดอล์ฟ]] แอแบต์ได้ตำแหน่งอาร์ชบิชอปแห่งแร็งส์มาให้บุตรชายคนที่สอง อูก ที่ตอนนั้นอายุห้าปี<ref>''The Annals of Flodoard of Reims, 916–966, eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011), pp. 14-15''</ref> แอแบต์เดินหน้าต่อด้วยการส่งคณะทูตไปโรมเพื่อขอการอนุมัติรับรองตำแหน่งจาก[[สมเด็จพระสันตะปาปาจอห์นที่ 10]] ที่ให้การอนุมัติในปี ค.ศ. 926<ref name=":3" /> ทำให้อูกน้อยผู้ได้รับเลือกถูกส่งตัวไปศึกษาเล่าเรียนที่[[โอแซร์]]<ref name=":1" />
ในปี ค.ศ. 922 เมื่อเซยุล์ฟกลายเป็นอาร์ชบิชอปแห่งแร็งส์ เพื่อเอาใจแอร์แบร์ที่ 2 เซยุล์ฟสัญญาว่าจะเสนอชื่อเขาเป็นผู้สืบทอดตำแหน่ง<ref name=":3">Eleanor Shipley Duckett, ''Death and life in the tenth century'' (Ann Arbor: University of Michigan Press, 1967), p. 155</ref> ในปี ค.ศ. 923 แอร์แบร์จองจำ[[พระเจ้าชาร์ลที่ 3 แห่งฝรั่งเศส|พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 3]] ที่ถูกจองจำจนสิ้นพระชนม์ในปี ค.ศ. 929<ref name=":2" /> เมื่อเซยุล์ฟเสียชีวิตในปี ค.ศ. 925 ด้วยความช่วยเหลือของ[[รูดอล์ฟ ดยุกแห่งเบอร์กันดี|พระเจ้ารุดอล์ฟ]] แอร์แบร์ได้ตำแหน่งอาร์ชบิชอปแห่งแร็งส์มาให้บุตรชายคนที่สอง อูก ที่ตอนนั้นอายุห้าปี<ref>''The Annals of Flodoard of Reims, 916–966, eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011), pp. 14-15''</ref> แอร์แบร์เดินหน้าต่อด้วยการส่งคณะทูตไปโรมเพื่อขอการอนุมัติรับรองตำแหน่งจาก[[สมเด็จพระสันตะปาปาจอห์นที่ 10]] ที่ให้การอนุมัติในปี ค.ศ. 926<ref name=":3" /> ทำให้อูกน้อยผู้ได้รับเลือกถูกส่งตัวไปศึกษาเล่าเรียนที่[[โอแซร์]]<ref name=":1" />


ในปี ค.ศ. 926 หลังการเสียชีวิตของเคานต์รอเชร์ที่ 1 แห่งล็อง แอแบต์เรียกร้องตำแหน่งเคานต์ให้กับอูด บุตรชายคนโต<ref>''The Annals of Flodoard of Reims, 916–966'', eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011), pp. 15-16</ref> เขาท้าทายพระเจ้ารุดอล์ฟด้วยการยึดเมืองอันนำไปสู่การกระทบกระทั่งกันระหว่างคนทั้งสองในปี ค.ศ. 927<ref name=":1" /> อาศัยการข่มขู่ว่าจะปล่อยตัวพระเจ้าชาร์ลส์ที่ตนจองจำอยู่ แอแบต์สามารถครองเมืองอยู่ได้เป็นเวลานานกว่าสี่ปี<ref name=":1" /> แต่หลังการสิ้นพระชนม์ของพระเจ้าชาร์ลส์ในปี ค.ศ. 929 รุดอล์ฟโจมตี[[ล็อง]]อีกครั้งในปี ค.ศ. 931 และปราบแอแบต์ได้สำเร็จ<ref name=":1" /> ในปีเดียวกันกษัตริย์ยกทัพเข้าสู่[[แร็งส์]]และปราบอาร์ชบิชอปอูก บุตรชายของแอแบต์<ref name=":4">''The Annals of Flodoard of Reims, 916–966'', eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011), p. 21</ref> อาร์ทูต์กลายเป็นอาร์ชบิชอปแห่งแร็งส์คนใหม่<ref name=":4" /> จากนั้นในเวลาสามปี แอแบต์ที่ 2 เสียวิทรี, ล็อง, ชาโต-เธียร์รี และซวยส์ซงส์<ref>''The Annals of Flodoard of Reims, 916–966'', eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011), pp. 20-24</ref> การยื่นมือเข้ามาแทรงแซงของพันธมิตรของแอแบต์ [[พระเจ้าไฮน์ริชที่ 1 แห่งเยอรมนี|พระเจ้าไฮน์ริชผู้เป็นพรานล่านก]] ทำให้แอแบต์ได้ดินแดลกลับคืนมา (ยกเว้นแร็งส์กับล็อง) แลกกับการสวามิภักดิ์ต่อพระเจ้ารุดอล์ฟ
ในปี ค.ศ. 926 หลังการเสียชีวิตของเคานต์รอเชร์ที่ 1 แห่งล็อง แอร์แบร์เรียกร้องตำแหน่งเคานต์ให้กับอูด บุตรชายคนโต<ref>''The Annals of Flodoard of Reims, 916–966'', eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011), pp. 15-16</ref> เขาท้าทายพระเจ้ารุดอล์ฟด้วยการยึดเมืองอันนำไปสู่การกระทบกระทั่งกันระหว่างคนทั้งสองในปี ค.ศ. 927<ref name=":1" /> อาศัยการข่มขู่ว่าจะปล่อยตัวพระเจ้าชาร์ลส์ที่ตนจองจำอยู่ แอร์แบร์สามารถครองเมืองอยู่ได้เป็นเวลานานกว่าสี่ปี<ref name=":1" /> แต่หลังการสิ้นพระชนม์ของพระเจ้าชาร์ลส์ในปี ค.ศ. 929 รุดอล์ฟโจมตี[[ล็อง]]อีกครั้งในปี ค.ศ. 931 และปราบแอร์แบร์ได้สำเร็จ<ref name=":1" /> ในปีเดียวกันกษัตริย์ยกทัพเข้าสู่[[แร็งส์]]และปราบอาร์ชบิชอปอูก บุตรชายของแอร์แบร์<ref name=":4">''The Annals of Flodoard of Reims, 916–966'', eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011), p. 21</ref> อาร์ทูต์กลายเป็นอาร์ชบิชอปแห่งแร็งส์คนใหม่<ref name=":4" /> จากนั้นในเวลาสามปี แอร์แบร์ที่ 2 เสียวิทรี, ล็อง, ชาโต-เธียร์รี และซวยส์ซงส์<ref>''The Annals of Flodoard of Reims, 916–966'', eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011), pp. 20-24</ref> การยื่นมือเข้ามาแทรงแซงของพันธมิตรของแอร์แบร์ [[พระเจ้าไฮน์ริชที่ 1 แห่งเยอรมนี|พระเจ้าไฮน์ริชผู้เป็นพรานล่านก]] ทำให้แอร์แบร์ได้ดินแดลกลับคืนมา (ยกเว้นแร็งส์กับล็อง) แลกกับการสวามิภักดิ์ต่อพระเจ้ารุดอล์ฟ


ต่อมาแอแบต์จับมือกับ[[อูกมหาราช]]และ[[วิลเลียมดาบยาว]] ดยุคแห่งนอร์ม็องดีปราบ[[พระเจ้าหลุยส์ที่ 4 แห่งฝรั่งเศส|พระเจ้าหลุยส์ที่ 4]] ที่มอบเคานตีล็องให้แก่รอเชร์ที่ 2 บุตรชายของรอเชร์ที่ 1 ในปี ค.ศ. 941 แอแบต์กับอูกมหาราชได้แร็งส์กลับคืนมาและจับกุมตัวอาร์ทูด์ได้<ref name=":5">Eleanor Shipley Duckett, ''Death and life in the tenth century'' (Ann Arbor: University of Michigan Press, 1967), p. 157</ref> อูก บุตรชายของแอแบต์ ได้ตำแหน่งอาร์ชบิชอปกลับคืนมาอีกครั้ง<ref name=":5" /> การเป็นคนกลางไกล่เกลี่ยอีกครั้งของกษัตริย์เยอรมนี [[ออทโทที่ 1 มหาราช|พระเจ้าอ็อตโทที่ 1]] ในวิซี ใกล้กับลิเอช ในปี ค.ศ. 942 ทำให้สถานการณ์กลับมาเป็นปกติสุขอีกครั้ง
ต่อมาแอร์แบร์จับมือกับ[[อูกมหาราช]]และ[[วิลเลียมดาบยาว]] ดยุคแห่งนอร์ม็องดีปราบ[[พระเจ้าหลุยส์ที่ 4 แห่งฝรั่งเศส|พระเจ้าหลุยส์ที่ 4]] ที่มอบเคานตีล็องให้แก่รอเชร์ที่ 2 บุตรชายของรอเชร์ที่ 1 ในปี ค.ศ. 941 แอร์แบร์กับอูกมหาราชได้แร็งส์กลับคืนมาและจับกุมตัวอาร์ทูด์ได้<ref name=":5">Eleanor Shipley Duckett, ''Death and life in the tenth century'' (Ann Arbor: University of Michigan Press, 1967), p. 157</ref> อูก บุตรชายของแอร์แบร์ ได้ตำแหน่งอาร์ชบิชอปกลับคืนมาอีกครั้ง<ref name=":5" /> การเป็นคนกลางไกล่เกลี่ยอีกครั้งของกษัตริย์เยอรมนี [[ออทโทที่ 1 มหาราช|พระเจ้าอ็อตโทที่ 1]] ในวิซี ใกล้กับลิเอช ในปี ค.ศ. 942 ทำให้สถานการณ์กลับมาเป็นปกติสุขอีกครั้ง


== การเสียชีวิตและมรดก ==
== การเสียชีวิตและมรดก ==


แอแบต์เสียชีวิตเมื่อวันที่ 23 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 943 ที่แซ็งต์คอนแต็งในเอส์น (เมืองหลวงของเคานตีแวร์ม็องดัวส์) บุตรชายของเขาแบ่งทรัพย์สินที่ดินอันกว้างใหญ่ไพศาลกัน<ref name=":6">Kate Norgate, 'Odo of Champagne, Count of Blois and Tyrant of Burgundy', ''The English Historical Review'', Vol. 5, No. 19 (Jul., 1890), p. 488</ref> แวร์ม็องดัวส์กับแอเมียงส์ตกเป็นของสองบุตรชายคนโต ขณะที่รอแบต์กับแอแบต์ สองบุตรชายคนเล็ก ได้ครอบครองที่ดินที่กระจายตัวอยู่ทั่วช็องปาญ<ref name=":6" /> เมื่อรอแบต์เสียชีวิต พี่ชายของเขา แอแบต์ที่ 3 สืบทอดต่อที่ดินทั้งหมด บุตรชายคนเดียวของแอแบต์ สตีเฟน เสียชีวิตโดยไร้บุตรในปี ค.ศ. 1019 – 1020 จึงเป็นการสิ้นสุดสายตระกูลทางเพศชายของแอแบต์ที่ 2<ref name=":6" />
แอร์แบร์เสียชีวิตเมื่อวันที่ 23 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 943 ที่แซ็งต์คอนแต็งในเอส์น (เมืองหลวงของเคานตีแวร์ม็องดัว) บุตรชายของเขาแบ่งทรัพย์สินที่ดินอันกว้างใหญ่ไพศาลกัน<ref name=":6">Kate Norgate, 'Odo of Champagne, Count of Blois and Tyrant of Burgundy', ''The English Historical Review'', Vol. 5, No. 19 (Jul., 1890), p. 488</ref> แวร์ม็องดัวกับแอเมียงส์ตกเป็นของสองบุตรชายคนโต ขณะที่รอแบร์กับแอร์แบร์ สองบุตรชายคนเล็ก ได้ครอบครองที่ดินที่กระจายตัวอยู่ทั่วช็องปาญ<ref name=":6" /> เมื่อรอแบร์เสียชีวิต พี่ชายของเขา แอร์แบร์ที่ 3 สืบทอดต่อที่ดินทั้งหมด บุตรชายคนเดียวของแอร์แบร์ สตีเฟน เสียชีวิตโดยไร้บุตรในปี ค.ศ. 1019 – 1020 จึงเป็นการสิ้นสุดสายตระกูลทางเพศชายของแอร์แบร์ที่ 2<ref name=":6" />


== ครอบครัว ==
== ครอบครัว ==


แอแบต์แต่งงานกับอาเดล พระธิดาของ[[พระเจ้ารอแบร์ที่ 1 แห่งฝรั่งเศส|พระเจ้ารอแบต์ที่ 1 แห่งฝรั่งเศส]]<ref>''The Annals of Flodoard of Reims, 919–966'', eds. Steven Fanning; Bernard S. Bachrach (Toronto: University of Toronto Press Inc., 2011), p. 21 n. 77</ref> ทั้งคู่มีบุตรธิดาด้วยกัน คือ
แอร์แบร์แต่งงานกับอาเดล พระธิดาของ[[พระเจ้ารอแบร์ที่ 1 แห่งฝรั่งเศส|พระเจ้ารอแบร์ที่ 1 แห่งฝรั่งเศส]]<ref>''The Annals of Flodoard of Reims, 919–966'', eds. Steven Fanning; Bernard S. Bachrach (Toronto: University of Toronto Press Inc., 2011), p. 21 n. 77</ref> ทั้งคู่มีบุตรธิดาด้วยกัน คือ


* อูดแห่งแวร์ม็องดัวซ์ เคานต์แห่งแอเมียงส์และเวียน (ค.ศ. 910 – 946)<ref name=":0" />
* อูดแห่งแวร์ม็องดัวซ์ เคานต์แห่งแอเมียงส์และเวียน (ค.ศ. 910 – 946)<ref name=":0" />
* อาดัลแบต์ที่ 1 เคานต์แห่งแวร์ม็องดัวส์ (ค.ศ. 915 – 987) แต่งงานกับแชแบชแห่งลอร์แรน<ref name=":0" />
* อาดัลแบต์ที่ 1 เคานต์แห่งแวร์ม็องดัว (ค.ศ. 915 – 987) แต่งงานกับแชแบชแห่งลอร์แรน<ref name=":0" />
* [[อาเดลาแห่งแวร์ม็องดัวส์]] (ค.ศ. 910 – 960) แต่งงานในปี ค.ศ. 934 กับ[[อาร์นูล์ฟที่ 1 เคานต์แห่งฟลานเดอส์]]<ref name=":0" />
* [[อาเดลาแห่งแวร์ม็องดัว]] (ค.ศ. 910 – 960) แต่งงานในปี ค.ศ. 934 กับ[[อาร์นูล์ฟที่ 1 เคานต์แห่งฟลานเดอส์]]<ref name=":0" />
* แอแบต์ผู้ชรา (ค.ศ. 910 – 980) เคานต์แห่งโอมัวส์, โมซ์ และทรัวส์ และพระอธิการแห่งแซ็งต์เมดาด์ในซวยส์ซงส์ แต่งงานในปี ค.ศ. 951 กับ[[อีดจิฟูแห่งเวสเซ็กซ์]] พระธิดาของ[[พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดผู้อาวุโส]] กษัตริย์แห่งอังกฤษ พระมเหสีม่ายของ[[พระเจ้าชาร์ลที่ 3 แห่งฝรั่งเศส|พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 3]] กษัตริย์แห่งฝรั่งเศส<ref name=":0" />
* แอร์แบร์ผู้ชรา (ค.ศ. 910 – 980) เคานต์แห่งโอมัวส์, โมซ์ และทรัวส์ และพระอธิการแห่งแซ็งต์เมดาด์ในซวยส์ซงส์ แต่งงานในปี ค.ศ. 951 กับ[[อีดจิฟูแห่งเวสเซ็กซ์]] พระธิดาของ[[พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดผู้อาวุโส]] กษัตริย์แห่งอังกฤษ พระมเหสีม่ายของ[[พระเจ้าชาร์ลที่ 3 แห่งฝรั่งเศส|พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 3]] กษัตริย์แห่งฝรั่งเศส<ref name=":0" />
* สโปรตา อาเดล เดอ ซ็องลีส์ (ค.ศ. 913 – 945) นักโทษของ[[วิลเลียมดาบยาว|วิลเลียมที่ 1 ดยุคแห่งนอร์ม็องดี]]<ref name=":0" /> ที่เป็นบิดาของ[[รีชาร์ที่ 1 แห่งนอร์ม็องดี|ริชาร์ดที่ 1 ดยุคแห่งนอร์ม็องดี]]
* สโปรตา อาเดล เดอ ซ็องลีส์ (ค.ศ. 913 – 945) นักโทษของ[[วิลเลียมดาบยาว|วิลเลียมที่ 1 ดยุคแห่งนอร์ม็องดี]]<ref name=":0" /> ที่เป็นบิดาของ[[รีชาร์ที่ 1 แห่งนอร์ม็องดี|ริชาร์ดที่ 1 ดยุคแห่งนอร์ม็องดี]]
* รอแบต์แห่งแวร์ม็องดัวส์ เคานต์แห่งโมซ์และชาลงส์ (เสียชีวิต ค.ศ. 967)
* รอแบร์แห่งแวร์ม็องดัว เคานต์แห่งโมซ์และชาลงส์ (เสียชีวิต ค.ศ. 967)
* ลุตการ์ดแห่งแวร์ม็องดัวส์ (ค.ศ. 915 – 978) แต่งงานในปี ค.ศ. 940 กับ[[วิลเลียมดาบยาว|วิลเลียมที่ 1 ดยุคแห่งนอร์ม็องดี]]<ref name=":0" /> แต่งงานครั้งที่ 2 ในปี ค.ศ. 943/44 กับ[[ธีโอบอลด์ที่ 1 เคานต์แห่งบลัวส์|ธีโอบอลด์ที่ 1 แห่งบลัวส์]]<ref>Detlev Schwennicke, ''Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten'', Neue Folge, Band II (J. A. Stargardt, Marburg, Germany, 1984), Tafel 46</ref> มีบุตรชายด้วยกันคือ[[โอโดที่ 1 เคานต์แห่งบลัวส์|โอโดที่ 1 แห่งบลัวส์]]<ref name=":6" />
* ลุตการ์ดแห่งแวร์ม็องดัว (ค.ศ. 915 – 978) แต่งงานในปี ค.ศ. 940 กับ[[วิลเลียมดาบยาว|วิลเลียมที่ 1 ดยุคแห่งนอร์ม็องดี]]<ref name=":0" /> แต่งงานครั้งที่ 2 ในปี ค.ศ. 943/44 กับ[[ธีโอบอลด์ที่ 1 เคานต์แห่งบลัวส์|ธีโอบอลด์ที่ 1 แห่งบลัวส์]]<ref>Detlev Schwennicke, ''Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten'', Neue Folge, Band II (J. A. Stargardt, Marburg, Germany, 1984), Tafel 46</ref> มีบุตรชายด้วยกันคือ[[โอโดที่ 1 เคานต์แห่งบลัวส์|โอโดที่ 1 แห่งบลัวส์]]<ref name=":6" />
* อูกแห่งแวร์ม็องดัวส์ (ค.ศ. 920 – 962) อาร์ชบิชอปแห่งแร็งส์<ref name=":0" />
* อูกแห่งแวร์ม็องดัว (ค.ศ. 920 – 962) อาร์ชบิชอปแห่งแร็งส์<ref name=":0" />
* กีย์ที่ 1 เคานต์แห่งซวยส์ซงส์ (เสียชีวิต ค.ศ. 986)<ref>Marignan et al. 1906, p. 28.</ref>
* กีย์ที่ 1 เคานต์แห่งซวยส์ซงส์ (เสียชีวิต ค.ศ. 986)<ref>Marignan et al. 1906, p. 28.</ref>


รุ่นแก้ไขเมื่อ 02:40, 25 พฤศจิกายน 2561

แอร์แบร์ที่ 2 (อังกฤษ: Herbert II) เคานต์แห่งแวร์ม็องดัว, เคานต์แห่งโมซ์ และเคานต์แห่งซวยส์ซงส์ เป็นคนแรกที่ปกครองอาณาเขตที่จะกลายเป็นจังหวัดช็องปาญ

ชีวประวัติ

แอร์แบร์เป็นบุตรชายของแอร์แบร์ที่ 1 เคานต์แห่งแวร์ม็องดัว[1] เป็นลูกหลานของชาร์เลอมาญ[2] แอร์แบร์สืบทอดต่อดินแดนของบิดาและได้วิหารแซ็งต์เมดาด์ในซวยส์ซงส์มาเพิ่มในปี ค.ศ. 907 ครองตำแหน่งเป็นอธิการฆราวาสซึ่งทำให้เขาได้สิทธิ์ในรายได้ของวิหารดังกล่าว[1] การแต่งงานกับพระธิดาของพระเจ้ารอแบร์ที่ 1 แห่งฝรั่งเศสทำให้เขาได้เคานตีโมซ์มาอยู่ในการครอบครอง[3]

ในปี ค.ศ. 922 เมื่อเซยุล์ฟกลายเป็นอาร์ชบิชอปแห่งแร็งส์ เพื่อเอาใจแอร์แบร์ที่ 2 เซยุล์ฟสัญญาว่าจะเสนอชื่อเขาเป็นผู้สืบทอดตำแหน่ง[4] ในปี ค.ศ. 923 แอร์แบร์จองจำพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 3 ที่ถูกจองจำจนสิ้นพระชนม์ในปี ค.ศ. 929[3] เมื่อเซยุล์ฟเสียชีวิตในปี ค.ศ. 925 ด้วยความช่วยเหลือของพระเจ้ารุดอล์ฟ แอร์แบร์ได้ตำแหน่งอาร์ชบิชอปแห่งแร็งส์มาให้บุตรชายคนที่สอง อูก ที่ตอนนั้นอายุห้าปี[5] แอร์แบร์เดินหน้าต่อด้วยการส่งคณะทูตไปโรมเพื่อขอการอนุมัติรับรองตำแหน่งจากสมเด็จพระสันตะปาปาจอห์นที่ 10 ที่ให้การอนุมัติในปี ค.ศ. 926[4] ทำให้อูกน้อยผู้ได้รับเลือกถูกส่งตัวไปศึกษาเล่าเรียนที่โอแซร์[2]

ในปี ค.ศ. 926 หลังการเสียชีวิตของเคานต์รอเชร์ที่ 1 แห่งล็อง แอร์แบร์เรียกร้องตำแหน่งเคานต์ให้กับอูด บุตรชายคนโต[6] เขาท้าทายพระเจ้ารุดอล์ฟด้วยการยึดเมืองอันนำไปสู่การกระทบกระทั่งกันระหว่างคนทั้งสองในปี ค.ศ. 927[2] อาศัยการข่มขู่ว่าจะปล่อยตัวพระเจ้าชาร์ลส์ที่ตนจองจำอยู่ แอร์แบร์สามารถครองเมืองอยู่ได้เป็นเวลานานกว่าสี่ปี[2] แต่หลังการสิ้นพระชนม์ของพระเจ้าชาร์ลส์ในปี ค.ศ. 929 รุดอล์ฟโจมตีล็องอีกครั้งในปี ค.ศ. 931 และปราบแอร์แบร์ได้สำเร็จ[2] ในปีเดียวกันกษัตริย์ยกทัพเข้าสู่แร็งส์และปราบอาร์ชบิชอปอูก บุตรชายของแอร์แบร์[7] อาร์ทูต์กลายเป็นอาร์ชบิชอปแห่งแร็งส์คนใหม่[7] จากนั้นในเวลาสามปี แอร์แบร์ที่ 2 เสียวิทรี, ล็อง, ชาโต-เธียร์รี และซวยส์ซงส์[8] การยื่นมือเข้ามาแทรงแซงของพันธมิตรของแอร์แบร์ พระเจ้าไฮน์ริชผู้เป็นพรานล่านก ทำให้แอร์แบร์ได้ดินแดลกลับคืนมา (ยกเว้นแร็งส์กับล็อง) แลกกับการสวามิภักดิ์ต่อพระเจ้ารุดอล์ฟ

ต่อมาแอร์แบร์จับมือกับอูกมหาราชและวิลเลียมดาบยาว ดยุคแห่งนอร์ม็องดีปราบพระเจ้าหลุยส์ที่ 4 ที่มอบเคานตีล็องให้แก่รอเชร์ที่ 2 บุตรชายของรอเชร์ที่ 1 ในปี ค.ศ. 941 แอร์แบร์กับอูกมหาราชได้แร็งส์กลับคืนมาและจับกุมตัวอาร์ทูด์ได้[9] อูก บุตรชายของแอร์แบร์ ได้ตำแหน่งอาร์ชบิชอปกลับคืนมาอีกครั้ง[9] การเป็นคนกลางไกล่เกลี่ยอีกครั้งของกษัตริย์เยอรมนี พระเจ้าอ็อตโทที่ 1 ในวิซี ใกล้กับลิเอช ในปี ค.ศ. 942 ทำให้สถานการณ์กลับมาเป็นปกติสุขอีกครั้ง

การเสียชีวิตและมรดก

แอร์แบร์เสียชีวิตเมื่อวันที่ 23 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 943 ที่แซ็งต์คอนแต็งในเอส์น (เมืองหลวงของเคานตีแวร์ม็องดัว) บุตรชายของเขาแบ่งทรัพย์สินที่ดินอันกว้างใหญ่ไพศาลกัน[10] แวร์ม็องดัวกับแอเมียงส์ตกเป็นของสองบุตรชายคนโต ขณะที่รอแบร์กับแอร์แบร์ สองบุตรชายคนเล็ก ได้ครอบครองที่ดินที่กระจายตัวอยู่ทั่วช็องปาญ[10] เมื่อรอแบร์เสียชีวิต พี่ชายของเขา แอร์แบร์ที่ 3 สืบทอดต่อที่ดินทั้งหมด บุตรชายคนเดียวของแอร์แบร์ สตีเฟน เสียชีวิตโดยไร้บุตรในปี ค.ศ. 1019 – 1020 จึงเป็นการสิ้นสุดสายตระกูลทางเพศชายของแอร์แบร์ที่ 2[10]

ครอบครัว

แอร์แบร์แต่งงานกับอาเดล พระธิดาของพระเจ้ารอแบร์ที่ 1 แห่งฝรั่งเศส[11] ทั้งคู่มีบุตรธิดาด้วยกัน คือ

อ้างอิง

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 1.6 1.7 1.8 Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band III Teilband 1 (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984), Tafel 49
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Jim Bradbury, The Capetians: Kings of France, 987-1328 (London: Hambledon Continuum, 2007), p. 36
  3. ↑ 3.0 3.1 Emily Taitz, The Jews of Medieval France: The Community of Champagne (Westport CT: Greenwood Press, 1994), p. 42
  4. ↑ 4.0 4.1 Eleanor Shipley Duckett, Death and life in the tenth century (Ann Arbor: University of Michigan Press, 1967), p. 155
  5. ↑ The Annals of Flodoard of Reims, 916–966, eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011), pp. 14-15
  6. ↑ The Annals of Flodoard of Reims, 916–966, eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011), pp. 15-16
  7. ↑ 7.0 7.1 The Annals of Flodoard of Reims, 916–966, eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011), p. 21
  8. ↑ The Annals of Flodoard of Reims, 916–966, eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011), pp. 20-24
  9. ↑ 9.0 9.1 Eleanor Shipley Duckett, Death and life in the tenth century (Ann Arbor: University of Michigan Press, 1967), p. 157
  10. ↑ 10.0 10.1 10.2 10.3 Kate Norgate, 'Odo of Champagne, Count of Blois and Tyrant of Burgundy', The English Historical Review, Vol. 5, No. 19 (Jul., 1890), p. 488
  11. ↑ The Annals of Flodoard of Reims, 919–966, eds. Steven Fanning; Bernard S. Bachrach (Toronto: University of Toronto Press Inc., 2011), p. 21 n. 77
  12. ↑ Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band II (J. A. Stargardt, Marburg, Germany, 1984), Tafel 46
  13. ↑ Marignan et al. 1906, p. 28.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=แอร์แบร์ที่_2_เคานต์แห่งแวร์ม็องดัว&oldid=7975241"