ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ทุกรกิริยา"
พุทธามาตย์ (คุย | ส่วนร่วม) ย้อนการแก้ไขที่ 7185776 สร้างโดย 58.8.143.107 (พูดคุย) |
|||
บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
[[ |
[[ไฟล์:flagellants.png|right|thumb|200px|การเฆี่ยนตนเองเป็นการบำเพ็ญ “ทุกรกิริยา” วิธีหนึ่งที่เริ่มทำกันในช่วงที่เกิด[[แบล็กเดท]]]] |
||
'''ทุกรกิริยา''' ({{lang-pi|ทุกฺกรกิริยา}}; {{lang-en|self-mortification/ mortification of the flesh}}) แปลว่า “การ |
'''ทุกรกิริยา''' ({{lang-pi|ทุกฺกรกิริยา}}; {{lang-en|self-mortification/ mortification of the flesh}}) แปลว่า “การกระทำกิจที่ทำได้โดยยาก”<ref>[[ราชบัณฑิตยสถาน]], ''[[พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554]] เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว'', กรุงเทพพฯ : ราชบัณฑิตยสถาน, 2556, หน้า 575</ref> ใช้ในบริบททาง[[ศาสนา]]และ[[จิตวิญญาณ]] เพื่อหมายถึงการทรมานร่างกายตนเอง เพื่อ[[การชำระให้บริสุทธิ์|ชำระตนให้บริสุทธิ์จากบาป]] |
||
“ทุกรกิริยา” อย่างง่ายที่สุดคือการละเว้นจากกิเลสบางอย่าง เช่น การงดดื่มสุรา หรือการเลือกใช้ชีวิตอันสมถะ เช่น ใช้[[ชีวิตอารามวาสี]] หรือถ้าเป็น “ทุกรกิริยา” ขั้นรุนแรงอาจจะเป็นการทำร้ายตนเองเช่นโดยการเฆี่ยน แทง หรือกรีดเนื้อหนังเป็นต้น |
“ทุกรกิริยา” อย่างง่ายที่สุดคือการละเว้นจากกิเลสบางอย่าง เช่น การงดดื่มสุรา หรือการเลือกใช้ชีวิตอันสมถะ เช่น ใช้[[ชีวิตอารามวาสี]] หรือถ้าเป็น “ทุกรกิริยา” ขั้นรุนแรงอาจจะเป็นการทำร้ายตนเองเช่นโดยการเฆี่ยน แทง หรือกรีดเนื้อหนังเป็นต้น |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 03:04, 29 สิงหาคม 2560
ทุกรกิริยา (บาลี: ทุกฺกรกิริยา; อังกฤษ: self-mortification/ mortification of the flesh) แปลว่า “การกระทำกิจที่ทำได้โดยยาก”[1] ใช้ในบริบททางศาสนาและจิตวิญญาณ เพื่อหมายถึงการทรมานร่างกายตนเอง เพื่อชำระตนให้บริสุทธิ์จากบาป
“ทุกรกิริยา” อย่างง่ายที่สุดคือการละเว้นจากกิเลสบางอย่าง เช่น การงดดื่มสุรา หรือการเลือกใช้ชีวิตอันสมถะ เช่น ใช้ชีวิตอารามวาสี หรือถ้าเป็น “ทุกรกิริยา” ขั้นรุนแรงอาจจะเป็นการทำร้ายตนเองเช่นโดยการเฆี่ยน แทง หรือกรีดเนื้อหนังเป็นต้น
ศาสนาคริสต์
การทำ “ทุกรกิริยา” ในศาสนาคริสต์ มีต้นกำเนิดมาจากบทจดหมายสามฉบับของเปาโลอัครทูตที่กล่าวว่า “เพราะว่าถ้าท่านดำเนินชีวิตตามเนื้อหนังแล้ว ท่านจะต้องตาย แต่ถ้าโดยทางพระวิญญาณ ท่านทำลายกิจการของร่างกาย ท่านก็จะดำรงชีวิตได้” (โรม 8:13)[2] ความคิดเดียวกันนี้สะท้อนในบทเขียนที่ว่า “เหตุฉะนั้นจงประหารอวัยวะของท่านซึ่งอยู่ฝ่ายโลกนี้ คือการล่วงประเวณี การโสโครก ราคะตัณหา ความปรารถนาชั่ว และความโลภ ซึ่งเป็นการนับถือรูปเคารพ” (โคโลสี 3:5)[3] และ “ผู้ที่อยู่ฝ่ายพระเยซูคริสต์ได้ตรึงเนื้อหนังไว้ที่กางเขนพร้อมกับราคะและตัณหาแล้ว” (กาลาเทีย 5:24) [4]
อ้างอิง
- ↑ ราชบัณฑิตยสถาน, พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, กรุงเทพพฯ : ราชบัณฑิตยสถาน, 2556, หน้า 575
- ↑ โรม 8:13
- ↑ โคโลสี 3:5
- ↑ กาลาเทีย 5