ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เดลตาแอร์ไลน์"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ลไม่มีความย่อการแก้ไข |
ใส่รูปโลโก้ |
||
บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
{{กล่องข้อมูล สายการบิน |
{{กล่องข้อมูล สายการบิน |
||
| airline = เดลต้า แอร์ไลน์ |
| airline = เดลต้า แอร์ไลน์ |
||
| logo = |
| logo = Delta logo.svg |
||
| logo_size = |
| logo_size = 250px |
||
| fleet_size = 442 (สั่งซื้อ 86 รายการ) |
| fleet_size = 442 (สั่งซื้อ 86 รายการ) |
||
| destinations = 311 |
| destinations = 311 |
||
บรรทัด 128: | บรรทัด 128: | ||
== แหล่งข้อมูลอื่น == |
== แหล่งข้อมูลอื่น == |
||
{{ |
{{คอมมอนส์|Delta_Air_Lines|{{PAGENAME}}}} |
||
* [http://www.delta.com เดลต้า แอร์ไลน์] {{en icon}} |
* [http://www.delta.com เดลต้า แอร์ไลน์] {{en icon}} |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 18:55, 7 กรกฎาคม 2550
| |||||||
ก่อตั้ง | พ.ศ. 2471 (ในชื่อ เดลต้า แอร์ เซอร์วิส) | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
ท่าหลัก | ท่าอากาศยานนานาชาติฮาร์ทสฟิลด์-แจ็คสัน แอตแลนตา ท่าอากาศยานนานาชาติซอลต์เลกซิตี ท่าอากาศยานนานาชาติซินซินแนติ/นอร์เทิร์นเคนตักกี ท่าอากาศยานนานาชาติจอห์น เอฟ. เคนเนดี | ||||||
ท่ารอง | ท่าอากาศยานนานาชาติลอสแองเจลีส | ||||||
เมืองสำคัญ | ท่าอากาศยานนานาชาติโลแกน ท่าอากาศยานนานาชาติออร์แลนโด ท่าอากาศยานลากวาเดีย | ||||||
สะสมไมล์ | สกายไมล์ | ||||||
พันธมิตรการบิน | สกายทีม | ||||||
บริษัทลูก | คอมแอร์ เดลต้าชัตเทิล เดลต้า แอร์อีลีท | ||||||
ขนาดฝูงบิน | 442 (สั่งซื้อ 86 รายการ) | ||||||
จุดหมาย | 311 | ||||||
บริษัทแม่ | เดลต้า แอร์ไลน์ อินคอร์ปปอเรชั่น | ||||||
สำนักงานใหญ่ | แอตแลนตา มลรัฐจอร์เจีย สหรัฐอเมริกา | ||||||
บุคลากรหลัก | John F. Smith, Jr. (ประธาน) Gerald Grinstein (ประธานเจ้าหน้าที่บริหาร) Jim Whitehurst (ประธานเจ้าหน้าที่ดำเนินการ) Edward Bastian (ประธานเจ้าหน้าที่การเงิน) | ||||||
เว็บไซต์ | www.delta.com |
เดลต้า แอร์ไลน์ (Delta Air Lines) เป็นสายการบินสัญชาติอเมริกัน มีท่าอากาศยานหลักอยู่ที่ซอลต์เลกซิตี, ซินซินแนติ, นิวยอร์ก-เจเอฟเค และแอตแลนตา ให้บริการ 308 จุดหมายปลายทาง ไปยัง 52 ประเทศ ใน 5 ทวีปทั่วโลก
ในปีพ.ศ. 2548 เดลต้า แอร์ไลน์ให้บริการผู้โดยสารกว่า 86 ล้านคน[1] มากเป็นอันดับสองของโลก เป็นรองจากอเมริกันแอร์ไลน์
ฝูงบิน
ฝูงบินของสายการบินเดล้ตา แอร์ไลน์ ต่อจากนี้ เป็นข้อมูล ณ พฤศจิกายน พ.ศ. 2548[2]
เครื่องบิน | จำนวน | ชั้นบิน (ชั้นหนึ่ง/ประหยัด) |
เส้นทาง | หมายเหตุ |
---|---|---|---|---|
โบอิง 737-700 | (สั่งซื้อ 10 รายการ) | 124 | ภายในประเทศ และเม็กซิโก | เส้นทางบินระยะสั้น |
โบอิง 737-800 | 84 (สั่งซื้อ 48 รายการ) |
150 (16/134) | ภายในประเทศ และแคริบเบียน | เส้นทางบินระยะสั้น |
โบอิง 757-200 | 121 (สั่งซื้อ 13 รายการ) |
183 (24/159) 184 (26/158) |
แคริบเบียน, เปอร์โตริโก, ลาตินอเมริกา, แอตแลนตา-ฟลอริดา และเที่ยวบินฝั่งตะวันออก-ตะวันตก | เส้นทางบินระยะกลาง เครื่องบินทั้ง 13 ลำ ซื้อต่อจากทรานเวิลด์แอร์ไลน์และอเมริกันแอร์ไลน์ |
โบอิง 767-300 | 28 | 250 (24/226) | เปอร์โตริโก, ลาตินอเมริกา, แอตแลนตา-ฟลอริดา และเที่ยวบินฝั่งตะวันออก-ตะวันตก | เส้นทางบินระยะกลาง |
โบอิง 767-300ER | 53 | 214 (36/178) | อเมริกาใต้ และเที่ยวบินข้ามมหาสมุทรแอตแลนติก | เส้นทางบินระยะกลาง |
โบอิง 767-400ER | 21 | 285 (36/249) 241 (41/200) |
ฮาวาย, แอตแลนตา-ฟลอริดา, เที่ยวบินฝั่งตะวันออก-ตะวันตก, เที่ยวบินข้ามมหาสมุทรแอตแลนติก | เส้นทางบินระยะกลาง |
โบอิง 777-200ER | 8 | 268 (50/218) | เที่ยวบินข้ามมหาสมุทรแปซิฟิก และมหาสมุทรแอตแลนติก | เส้นทางบินระยะไกล |
โบอิง 777-200LR | (สั่งซื้อ 6 รายการ) | เริ่มให้บริการ พ.ศ. 2551 เส้นทางบินระยะไกล | ||
แมคดอนเนลล์ ดักลาส เอ็มดี-88 | 120 | 142 (14/128) 134 (0/134) เดลต้า ชัตเทิล |
ภายในประเทศ | เส้นทางบินระยะสั้น |
แมคดอนเนลล์ ดักลาส เอ็มดี-90 | 16 | 150 (12/138) | ภายในประเทศ | เส้นทางบินระยะสั้น |
ณ กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2550 อายุการใช้งานเฉลี่ยของฝูงบินของเดลต้า แอร์ไลน์ คือ 13 ปี
อ้างอิง
ดูเพิ่ม
แหล่งข้อมูลอื่น
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ เดลตาแอร์ไลน์
- เดลต้า แอร์ไลน์ (อังกฤษ)