จักรพรรดิจีน

จักรพรรดิจีน

The last emperor of China, ปูยี, as the Emperor of แมนจูกัว
พระราชอิสริยยศ	จักรพรรดิ
ปกครอง	China
ประมุขพระองค์แรก	ฉินซีฮ่องเต้
ประมุขพระองค์สุดท้าย	จักรพรรดิปูยี
สถาปนา	221 BC
ล่มสลาย	12 February 1912

ตราประจำราชวงศ์ชิง

พระบรมฉายาลักษณ์ชิงเสวี่ยนถ่งฮ่องเต้(จักรพรรดิผู่อี๋)ในปี ค.ศ. 1922

จักรพรรดิจีน หรือเรียกว่า ฮ่องเต้ (แต้จิ๋ว) หรือ หวงตี้ (จีนกลาง) (จีน: 皇帝; พินอิน: Huángdì) ผู้ที่สถาปนาตำแหน่งนี้ขึ้นมาคือ สมเด็จพระจักรพรรดิจิ๋นซีฮ่องเต้ซึ่งเป็นฮ่องเต้พระองค์แรก ก่อนสมัยราชวงศ์จิ๋นหรือฉิน ประเทศจีนได้ถูกแบ่งเป็นแว่นแคว้นต่างๆ มากมาย และแต่ละแคว้นจะมีผู้ปกครอง เรียกว่า อ๋อง (ภาษาจีน: 王 พินอิน: wáng) ซึ่งแปลว่า กษัตริย์

ตั้งแต่สมัยราชวงศ์ฉิน ฮ่องเต้ได้รับการเคารพดุจโอรสสวรรค์ คือเปรียบเสมือนได้รับอำนาจจากสวรรค์มาให้ปกครองประชาชน ตามหลักการ "สูงสุดโอรสสวรรค์ ล่างสุดนั้นประชาราษฎร"(最高的是天子，最低的是人民) การสืบทอดตำแหน่งฮ่องเต้มักอยู่ในรูปแบบจากบิดาไปยังบุตร

โดยคำว่า ฮ่องเต้ หรือ หวงตี้ ถ้าแปลตรงตัวจะสามารถแปลได้ว่า "ผู้ปกครองที่ยิ่งใหญ่" (หวง 皇 - ผู้ทรงศักดิ์/Imperial , ตี้ 帝 - องค์อธิปัตย์/Sovereign) โดยนำมาจากพระนามฮ่องเต้องค์แรก คือ ฉินซือหวงตี้ (秦始皇帝)

ฮ่องเต้พระองค์สุดท้ายของประเทศจีนคือ จักรพรรดิฮงเซี่ยน หรือ หยวน ซื่อไข่ แต่ไม่ได้รับการยอมรับจากประชาชน แต่ฮ่องเต้พระองค์สุดท้ายที่ได้รับการยอมรับจากประชาชนคือ สมเด็จพระจักรพรรดิผู่อี๋ แห่ง ราชวงศ์ชิง

ดูเพิ่ม

• รายพระนามจักรพรรดิจีน
• ความเชื่อเรื่องการสร้างโลกของจีน