ภาษาวิบัติ

ภาษาวิบัติ เป็นคำเรียกของการใช้ภาษาไทยที่เปลี่ยนแปลงไป และไม่ตรงกับกับหลักภาษาในด้านการสะกดคำ คำว่า 'ภาษาวิบัติ' ใช้เรียกรวมถึงการเขียนที่สะกดผิดบ่อย รวมถึงการใช้คำศัพท์ใหม่หรือคำศัพท์ที่สะกดแปลกไปจากเดิม คำว่า "วิบัติ" มาจากภาษาบาลี หมายถึง พินาศฉิบหาย หรือความเคลื่อนทำให้เสียหาย

ในประเทศไทย มีการวิพากษ์วิจารณ์ถึงปัญหาเด็กไทยขาดการศึกษารวมถึงปัญหาภาษาวิบัติทำให้เด็กไทย ไม่สามารถใช้ภาษาไทยได้มีประสิทธิภาพเท่าที่ควร ในขณะเดียวกันได้มีการใช้คำว่าภาษาอุบัติแทนที่ภาษาวิบัติที่มีความหมายในเชิงลบ โดยภาษาอุบัติหมายถึงภาษาที่เกิดขึ้นมาใหม่ ตอบสนองวัฒนธรรมย่อย เช่นเดียวกับภาษาเฉพาะวงการที่เป็นศัพท์สแลง

ทั้งนี้ การเปิดใช้พจนานุกรมเพื่อค้นหาคำที่ควรใช้ให้ถูกต้องอาจเป็นทางเลือกที่ดี ทางบัณฑิตยสถานได้กำหนดคำที่ใช้อย่างเป็นทางการหรืออยู่ในรูปแบบมาตรฐาน หากใช้ผิดอาจกลายเป็นคำวิบัติได้ ซึ่งคำวิบัติไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงของภาษาแต่อย่างใด เป็นเพียงการใช้ภาษาให้แตกต่างจากปกติในช่วงระยะเวลาหนึ่ง หรืออาจใช้จากรุ่นสู่รุ่นไปจนกว่าคำวิบัตินั้นจะหายไปจากสังคมนั้น ๆ

นิธิ เอียวศรีวงศ์ ว่า ภาษาวิบัติเป็นการเปลี่ยนแปลงของภาษาที่ผู้ใหญ่ในสังคมไม่ชอบ แม้ภาษาจะมีการเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ แต่ผู้ใหญ่ไม่ชอบให้ภาษาเปลี่ยน การให้เหตุผลว่าภาษาไทยไม่ควรเปลี่ยนแปลง เพราะเป็นภาษาของชาติที่มีความศักดิ์สิทธิ์ นิธิเห็นว่าเป็นเหตุผลแบบไสยศาสตร์ ไม่ค่อยน่าฟัง นิธิยังเห็นว่า ปัญหาของภาษาไทยในปัจจุบันคือ การใช้ภาษาไม่มีประสิทธิภาพ เช่น ไวยากรณ์ การใช้ศัพท์หรือการเรียบเรียง เป็นต้น และการไม่ศึกษาภาษาที่เปลี่ยนแปลงไปนี้เองที่จะเป็นเหตุให้เกิด "ภาษาวิบัติ"

เดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2553 ช่วงที่มีผู้สร้างภาพยนตร์ไปตั้งเป็นชื่อ หอแต๋วแตกแหวกชิมิ กาญจนา นาคสกุล ราชบัณฑิตประเภทวรรณศิลป์ สาขาวิชาภาษาไทย ระบุ คำว่า "ชิมิ" หากเป็นการใช้ภายในกลุ่มก็ไม่มีปัญหาอะไร เพราะเป็นการล้อกันเล่นซึ่งเป็นปกติของภาษา และจะเลือนหายไปตามกาลเวลา แต่การนำไม่ใช้เชิงสาธารณะดังที่ไปตั้งเป็นชื่อภาพยนตร์ ถือว่าไม่เหมาะสมนัก เมื่อเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2554 กนกวลี ชูชัยยะ เลขาธิการราชบัณฑิตยสถาน กล่าวว่า สถานการณ์ภาษาไทยในปัจจุบันยังไม่ถึงขั้นวิกฤต และวัยรุ่นใช้ภาษาแช็ตเฉพาะบนอินเทอร์เน็ต และสื่อสารภายในวัยรุ่นเท่านั้น ยังไม่พบนำมาใช้ในการเขียนหรือการทำงานแต่อย่างใด

ลักษณะและตัวอย่าง

สะกดผิดได้ง่าย เป็นรูปแบบของคำที่มีการสะกดผิด ซึ่งเกิดจากคำที่มีการผันอักษรและเสียงไม่ตรงกับรูปวรรณยุกต์

• สนุ๊กเกอร์ (สนุกเกอร์)
• โน๊ต (โน้ต)

สะกดผิดเพราะขี้เกียจพิมพ์ หรือเร่งรีบ

• โทสับ (โทรศัพท์)

คำที่สะกดผิดเพื่อให้แปลกตา

• นู๋ (หนู)
• ชะมะ,ชิมิ,ชะ (ใช่ไหม)
• มว๊าก, ม๊วฟ (มาก)
• ป่าว, ป่ะ, ปล่าว (เปล่า)
• คัย, ไค, ครัย (ใคร)
• เตง, ตะเอง (ตัวเอง)
• เก๊า, เก๊าท์ (เขา)
• เทอ, เทอร์ (เธอ)
• ค้ะ, คร๊, คร้ะ, ค่า, ค้า (ค่ะ)
• คร้าบ, คับ, คัฟ, คร๊าฟ, ครัช, ครัส (ครับ)
• บร๊ะ (พระ)
• เกรีeu (เกรียน)
• uou (นอน)
• Inw, เมพ (เทพ)
• กำ (กรรม)
• ถ่าม (ถาม)
• จุงเบย (จังเลย)
• ไข่ตุ้ม (ไข่ต้ม)
• ฝัร,ฝรร (ฝัน)
• ขรรม (ขำ)

คำที่สะกดผิดเพื่อแสดงอารมณ์

• เป็นอะไร → เปงราย, เปนรัย, เปงรัย
• ทำไม → ทามมาย, ทามมัย
• จังเลย → จังรุย, จังเยย, จุงเบย
• บอกตรง ๆ → บ่องตง
• นิดนึง → นิสนึง, นิสนุง
• น่ารำคาญ → น่ามคาน
• สุด ๆ → ฝุด ๆ
• ไม่รู้ → มะรุ

คำที่สะกดผิดเพื่อลดความหยาบของคำ หรืออาจใช้หลีกเลี่ยงการกรองคำหยาบของซอฟต์แวร์

• กู → กรู, กุ, กรุ
• มึง → มรึง, เมิง, มืง
• ไอ้สัตว์ → ไอ้สาด, ไอ้สัส, ไอสัก
• โคตร → โคโตะ, โคด , โครต ,โคตะระ
• พ่อมึงตาย → พ่องจาย, พ่องตาย
• เหี้ย → เห้ , เชี่ย
• แม่ง → แมร่ง
• ควาย → ฟาย

คำเลียนเสียง โดยส่วนใหญ่จะเพิ่มทัณฑฆาต หรือซ้ำตัวอักษร

• อ๊าย → แอร๊ยย, อร๊ายยย, อั้ยยะ
• กรี๊ด → กี๊สส
• โฮก → โฮกกก (ซ้ำ ก)
• เกม → เกม
• มัน → มันส์

ดูเพิ่ม

• ทิงลิช
• ลีท
• ภาษาแชต
• การเปลี่ยนแปลงของภาษา