ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พันธะไอออนิก"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม

ในบรรทัด

รุ่นแก้ไขเมื่อ 16:24, 16 ธันวาคม 2565

Sodium and fluorine undergoing a redox reaction to form sodium fluoride. Sodium loses its outer electron to give it a stable electron configuration, and this electron enters the fluorine atom exothermically. The oppositely charged ions - typically a great many of them - are then attracted to each other to form a solid.

พันธะไอออนิก (อังกฤษ: Ionic bonding) เป็นพันธะเคมีชนิดหนึ่ง เกิดจากที่อะตอมหรือกลุ่มของอะตอมสร้างพันธะกันโดยที่อะตอมหรือกลุ่มของอะตอมให้อิเล็กตรอนกับอะตอมหรือกลุ่มของอะตอม ทำให้กลายเป็นประจุบวก ในขณะที่อะตอมหรือกลุ่มของอะตอมที่ได้รับอิเล็กตรอนนั้นกลายเป็นประจุลบ เนื่องจากทั้งสองกลุ่มมีประจุตรงกันข้ามกันจะดึงดูดกัน ทำให้เกิดพันธะไอออน โดยทั่วไปพันธะชนิดนี้มักเกิดขึ้นระหว่างโลหะกับอโลหะ โดยอะตอมที่ให้อิเล็กตรอนมักเป็นโลหะ ทำให้โลหะนั้นมีประจุบวก และอะตอมที่รับอิเล็กตรอนมักเป็นอโลหะ จึงมีประจุลบ ไอออนที่มีพันธะไอออนิกจะมีความแข็งแรงมากกว่าพันธะไฮโดรเจน แต่แข็งแรงพอ ๆ กับพันธะโคเวเลนต์

]]หรือพันธะโคเวเลนต์อย่างแท้จริง

ค่าความเป็นไอออนิก

ค่าความเป็นไอออนิก (Ionic Character) เป็นค่าที่ได้จากสมการความสัมพันธ์ที่ใช้ในการคำนวณความเป็นไอออนิกถูกเสนอขึ้นโดย ลินัส เพาลิง ที่ประมาณการค่าความเป็นไอออนิกระหว่างอะตอม A และ อะตอม B ดังนี

$i=1-e^{\frac {-1}{4}}(\chi _{A}-\chi _{B})$

$i=1-exp{{\frac {1}{4}}(\chi _{A}-\chi _{B})^{2}}$

และ

$i={\frac {1}{2}}|(\chi _{A}-\chi _{B})|$

เมื่อ $\chi _{A}$ และ $\chi _{B}$ คือ ค่าอิเล็กโทรเนกาทิวิตีที่เสนอโดยเพาลิงของอะตอม A และ อะตอม B ตามลำดับ

ร้อยละความเป็นไอออนิก

ร้อยละความเป็นไอออนิกเป็นการคำนวณเพื่อแสดงค่าความเป็นไอออนิกในส่วนร้อย สามารถคำนวณได้ ดังนี้:

$\%i=[1-exp{{\frac {1}{4}}(|\chi _{A}-\chi _{B}|)^{2}}]*100$

โดยพบพันธะชนิดนี้เกือบทั้งหมดในของแข็ง"

อ้างอิง

IUPAC. Compendium of Chemical Terminology, 2nd ed. (the "Gold Book"). Compiled by A. D. McNaught and A. Wilkinson. Blackwell Scientific Publications, Oxford (1997). XML on-line corrected version: http://goldbook.iupac.org (2006-) created by M. Nic, J. Jirat, B. Kosata; updates compiled by A. Jenkins. ISBN 0-9678550-9-8. doi:10.1351/goldbook]

Electronegativity. II. Bond and Orbital Electronegativities Jurgen. Hinze, M. A. Whitehead, H. H. Jaffe, J. Am. Chem. Soc., 1963, 85 (2), pp 148–154, DOI: 10.1021/ja00885a008

ดูเพิ่ม

บทความเคมีนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

@@ บรรทัด 3: / บรรทัด 3: @@
 '''พันธะไอออนิก''' ({{lang-en|Ionic bonding}}) เป็น[[พันธะเคมี]]ชนิดหนึ่ง เกิดจากที่[[อะตอม]]หรือกลุ่มของอะตอมสร้างพันธะกันโดยที่อะตอมหรือกลุ่มของอะตอมให้[[อิเล็กตรอน]]กับอะตอมหรือกลุ่มของอะตอม ทำให้กลายเป็นประจุบวก ในขณะที่อะตอมหรือกลุ่มของอะตอมที่ได้รับอิเล็กตรอนนั้นกลายเป็นประจุลบ เนื่องจากทั้งสองกลุ่มมี[[ประจุ]]ตรงกันข้ามกันจะดึงดูดกัน ทำให้เกิดพันธะไอออน โดยทั่วไปพันธะชนิดนี้มักเกิดขึ้นระหว่าง[[โลหะ]]กับ[[อโลหะ]] โดยอะตอมที่ให้อิเล็กตรอนมักเป็น[[โลหะ]] ทำให้โลหะนั้นมีประจุบวก และอะตอมที่รับอิเล็กตรอนมักเป็น[[อโลหะ]] จึงมีประจุลบ ไอออนที่มีพันธะไอออนิกจะมีความแข็งแรงมากกว่า[[พันธะไฮโดรเจน]] แต่แข็งแรงพอ ๆ กับ[[พันธะโคเวเลนต์]]
+]]หรือ[[พันธะโคเวเลนต์]]อย่างแท้จริง
-== นิยาม ==
-[[ไฟล์:Ionic_bonding.png|thumb|right|200px|[[การจัดเรียงอิเล็กตรอน]] ของ [[ลิเทียม]] และ [[ฟลูออรีน]] ลิเทียมมีอิเล็กตรอน 1 ตัวในวงโคจรชั้นนอกสุดของมันซึ่งอยู่อย่างหลวมๆ เพราะว่า [[พลังงานไอออไนเซชัน]] ต่ำ ฟลูออรีนมีอิเล็กตรอน 7 ตัวในวงโคจรชั้นนอกสุด เมื่ออิเล็กตรอน 1 ตัว เคลื่อนที่จากลิเทียมไปยังฟลูออรีน แต่ละ [[ไอออน]] จะจัดเรียงตัวกันแบบ [[ก๊าซมีตระกูล]] พลังงานพันธะจาก [[แรงดึงดูดไฟฟ้าสถิต]] ของสองประจุไออนที่ตรงข้ามกันมีค่าเป็นลบมากพอ เนื่องจากการที่พลังงานในสถานะที่เป็นพันธะโดยรวมต่ำกว่าสถานะที่ไม่เป็นพันธะ]]
-IUPAC นิยามพันธะไอออนิกว่าเป็น "พันธะระหว่างอะตอมที่มีอิเล็กโทรเนกาทิวิตีต่างกันอย่างมาก" ในที่นี้ พันธะไอออนิก หมายถึง แรงยึดเหนี่ยวทางไฟฟ้าสถิตที่เกิดขึ้นระหว่างประจุไฟฟ้าของ[[ไอออนบวก]]และ[[ไอออนลบ]] ซึ่งแตกต่างเปรียบเทียบกับ[[พันธะโคเวเลนต์]]อย่างแท้จริง ในทางปฏิบัติ เรามักจะพิจารณาค่าความเป็นไอออนิกของพันธะมากกว่าที่จะบอกว่าเป็น[[พันธะไอออนิก]]หรือ[[พันธะโคเวเลนต์]]อย่างแท้จริง
 == ค่าความเป็นไอออนิก ==