พรรคประชาธิปไตยอินโดนีเซีย-การต่อสู้

พรรคประชาธิปไตยอินโดนีเซีย-การต่อสู้ Partai Demokrasi Indonesia Perjuangan
ชื่อย่อ	PDI Perjuangan, PDI-P
ประธานาธิบดีอินโดนีเซีย	โจโก วีโดโด
ประธานหญิง	เมกาวาตี ซูการ์โนปูตรี
เลขาธิการ	ฮัสโต กริสตียันโต
คำขวัญ	พรรคของวง จีลิก (อินโดนีเซีย: Partainya wong cilik)
ก่อตั้ง	10 มกราคม 1973 (1973-01-10) (การอ้างของพรรคประชาธิปไตยอินโดนีเซีย-การต่อสู้) 15 กุมภาพันธ์ 1999 (1999-02-15)
แยกจาก	พรรคประชาธิปไตยอินโดนีเซีย-การต่อสู้
ที่ทำการ	จาการ์ตา
ฝ่ายเยาวชน	BMI (Indonesian Young Bulls) TMP (Red White Cadets)
กลุ่มมุสลิม	บามูซี (Indonesian Muslims Abode)
อุดมการณ์	ปัญจศีล ลัทธิมาร์แฮน ชาตินิยมทางเศรษฐกิจ ชาตินิยม ลัทธิอิงสามัญชน
จุดยืน	กลาง-ซ้าย
กลุ่มระดับสากล	Progressive Alliance สภาเสรีภาพและประชาธิปไตยแห่งเอเชีย
กลุ่มในภูมิภาค	เครือข่ายประชาธิปไตยสังคมนิยมในเอเชีย
หมายเลขบัตรเลือกตั้ง	3
สภาผู้แทนราษฎร	แม่แบบ:DPR RI / 575 <div style="background-color: แม่แบบ:Indonesian Democratic Party – Struggle/meta/color; width: %; height: 100%;">
สภาผู้แทนราษฎรประจำจังหวัด	418 / 2,207
เว็บไซต์
www.pdiperjuangan.id

พรรคประชาธิปไตยอินโดนีเซีย – การต่อสู้ (Indonesian Democratic Party – Struggle) เป็นพรรคการเมืองในอินโดนีเซีย นำโดยเมกาวาตี ซูการ์โนปูตรี เมกาวตีได้เป็นประธานาธิบดีของอินโดนีเซียระหว่าง พ.ศ. 2544 – 2547 แนวคิดหลักของพรรคคือปัญจศีล

จุดกำเนิด

ในการประชุมระดับชาติ พ.ศ. 2536 เมกาวตี ซูการ์โนปุตรีได้รับเลือกเป็นหัวหน้าพรรคประชาธิปไตยอินโดนีเซียซึ่งเป็นพรรคการเมืองในยุคระเบียบใหม่ การเลือกตั้งนี้ไม่เป็นที่ยอมรับของรัฐบาล และยังพยายามผลักดัน บูดี อาร์โยโน คู่แข่งให้เป็นหัวหน้าพรรค การประชุมครั้งพิเศษถูกจัดขึ้นในที่ๆรัฐบาลคาดหวังว่าอาร์โยโนจะได้รับเลือก แต่เมกาวตีชนะอีกครั้ง

ในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2539 มีการประชุมระดับชาติอีกครั้งที่เมดาน ซึ่งเมกาวตีไม่ได้รับเชิญ มีกลุ่มที่ต่อต้านเมกาวตีและผู้ที่รัฐบาลสนับสนุนคือสุรยาดีได้รับการเลือกตั้งเป็นหัวหน้าพรรค เมกาวตีประกาศไม่ยอมรับผลการเลือกตั้งและแสดงตนเป็นผู้นำพรรคประชาธิปไตยอินโดนีเซียที่ถูกต้อง ตอนเช้าของวันที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2539 สุรยาดีเดินทางกลับมายังสำนักงานพรรคที่จาการ์ตา กลุ่มผู้สนับสนุนสุรยาดีเข้าบุกยึดสำนักงานใหญ่และปะทะกับผู้สนับสนุนเมกาวตีที่ตั้งหลักอยู่ที่นั่นตั้งแต่มีการประชุมที่เมดาน ทำให้เกิดการจลาจลขึ้นในที่สุด

พรรคประชาธิปไตยอินโดนีเซียถูกแบ่งเป็นสองส่วนคือกลุ่มของเมกาวตีและกลุ่มของสุรยาดี ในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2540 กลุ่มของเมกาวตีหันไปสนับสนุนพรรคสหพัฒนาการทำให้พรรคประชาธิปไตยอินโดนีเซียได้คะแนนเสียงเพียง 3% เมื่อซูฮาร์โตหมดอำนาจ การควบคุมจำนวนพรรคการเมืองสิ้นสุดลง กลุ่มของเมกาวตีได้แยกออกมาตั้งพรรคประชาธิปไตยอินโดนีเซีย-การต่อสู้โดยเมกาวตีเป็นหัวหน้าพรรค

การเลือกตั้ง พ.ศ. 2542

พรรคนี้ได้คะแนน 33% ซึ่งได้คะแนนสูงสุดแต่ไม่ได้เสียงข้างมากอย่างแท้จริง เพราะไม่ได้เป็นแนวร่วมกับพรรคการเมืองใด ในครั้งแรกตัวเลือกแข่งขันเป็นประธานาธิบดีมีเมกาวตีและฮาบิบี แต่ต่อมา ฮาบิบีถอนตัวและโกลการ์หันไปสนับสนุนอับดุลเราะห์มาน วาฮีด ทำให้วาฮิดได้เป็นประธานาธิบดี เมกาวตีประท้วงแต่ไม่สำเร็จ เธอได้รับเลือกเป็นรองประธานาธิบดี ต่อมา วาฮิดถูกสภาถอดถอนในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2544 เมกาวตีในฐานะรองประธานาธิบดีได้เป็นประธานาธิบดีแทน

ความแตกแยกภายในพรรค

ได้เกิดความแตกแยกขึ้นในพรรคหลังจากที่เมกาวตีได้เป็นประธานาธิบดี โดยมีสมาชิกแยกตัวออกไปในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2545 สุขมวตี ซูการ์โนปุตรีได้ก่อตั้งพรรคแห่งชาติอินโดนีเซีย ส่วนรัชมวตี ซูการ์โนปุตรีก่อตั้งพรรคผู้บุกเบิกในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2545

การเลือกตั้ง พ.ศ. 2547

พรรคนี้ได้คะแนนเสียงเพียง 18.5% และไม่ได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดี ในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2552 พรรคได้คะแนนเสียง 14%และไม่ได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดีอีกเช่นกัน