ข้ามไปเนื้อหา

คองเกรสแห่งชาติอินเดีย

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก พรรคคองเกรสอินเดีย)
คองเกรสแห่งชาติอินเดีย
Indian National Congress
ชื่อย่อINC
ผู้ก่อตั้ง
ประธานซอนยา คานธี
(ชั่วคราว)
คณะผู้บริหารสูงสุดคณะกรรมการออล์อินเดียคองเกรส
ประธานในรัฐสภาซอนยา คานธี[1]
ผู้นำในโลกสภาอาธีร์ รันชัน เชาธุรี[2]
ผู้นำในราชยสภาMallikarjun Kharge
(ผู้นำฝ่ายค้าน)[3]
ก่อตั้ง28 ธันวาคม 1885 (138 ปีก่อน) (1885-12-28)
ที่ทำการ24, ถนนอัคบาร์, นิวเดลี-110001[4]
หนังสือพิมพ์คองเกรสสนเทศ
เนชันนอลเฮรอลด์
ฝ่ายนักเรียนนักศึกษาสหภาพนักเรียนนักศึกษาแห่งชาติอินเดีย
ฝ่ายเยาวชนคองเกรสเยวชนอินเดีย
ฝ่ายสตรีคองเกรสออล์อินเดียมหิลา
ปีกแรงงานคองเกรสสหภาพการค้าแห่งชาติอินเดีย
สมาชิกภาพ20 ล้าน[5]
อุดมการณ์
จุดยืนกลาง[13] ถึง ซ้ายกลาง[14]
กลุ่มระดับสากล
สี  น้ำเงินท้องฟ้า[17][18]
สถานะโดย ECIพรรคแห่งชาติ[19]
พันธมิตร
ที่นั่งในโลกสภา
50 / 543
(ปัจจุบัน 542 ตำแหน่ง และ 1 ว่าง)
ที่นั่งในราชยสภา
40 / 245
(ปัจจุบัน 241 ตำแหน่ง และ 4 ว่าง)[20]
ที่นั่งในสภานิติบัญญัติประจำรัฐต่าง ๆ
727 / 4,121

(ปัจจุบัน 3983 คน และ 136 ว่าง)

(see complete list)
ที่นั่งในคณะกรรมการนิติบัญญัติประจำรัฐต่าง ไ
55 / 426

(ปัจจุบัน 373 คน และ 53 ว่าง)

(see complete list)
จำนวนรัฐและดินแดนสหภาพที่เป็นรัฐบาล
6 / 31
(currently 28 รัฐ และ 2 ยูที)
เว็บไซต์
www.inc.in แก้ไขสิ่งนี้ที่วิกิสนเทศ
การเมืองอินเดีย
รายชื่อพรรคการเมือง
การเลือกตั้ง

คองเกรสแห่งชาติอินเดีย (Indian National Congress; pronunciationⓘ) (INC, นิยมเรียกย่อ ๆ ว่า พรรคคองเกรส หรือ คองเกรส) เป็นพรรคการเมืองในประเทศอินเดียที่มีรากฐานอันแพร่หลาย[21] เป็นหนึ่งในสองพรรคที่ใหญ่ที่สุดในอินเดีย ควบคู่ไปกับพรรคภารติยชนตา[22] พรรคคองเกรสก่อตั้งขึ้นในปี 1885 และเป็นพรรคชาตินิยมสมัยใหม่พรรคแรกที่เกิดขึ้นในจะจักรวรรดิบริเตนในเอเชียและแอฟริกา[a][23] ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 เป็นต้นมา โดยเฉพาะหลังปี 1920 ภายใต้การนำของมหาตมะ คานธี พรรคคองเกรสได้กลายมาเป็นผู้นำสำคัญในการเคลื่อนไหวเรียกร้องเอกราชของอินเดีย[24] พรรคคองเกรสได้นำพาให้ประเทศอินเดียหลุดพ้นจากสหราชอาณาจักร,[b][25][c][26] และมีผลอย่างมากต่อการเคลื่อนไหวต่อต้านอาณานิคมสายชาตินิยมต่าง ๆ ในจักรวรรดิอังกฤษ[d][23]

เชิงอรรถ

[แก้]

หมายเหตุ

[แก้]
  1. ↑ "The first modern nationalist movement to arise in the non-European empire, and one that became an inspiration for many others, was the Indian Congress."[23]
  2. ↑ "South Asian parties include several of the oldest in the post-colonial world, foremost among them the 129-year-old Indian National Congress that led India to independence in 1947"[25]
  3. ↑ "The organization that led India to independence, the Indian National Congress, was established in 1885."[26]
  4. ↑ "... anti-colonial movements ... which, like many other nationalist movements elsewhere in the empire, were strongly infuenced by the Indian National Congress."[23]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "A day before Rahul takes over, Sonia says she'll retire". The Hindu. 16 December 2017. สืบค้นเมื่อ 17 December 2017.
  2. ↑ "After Rahul Gandhi refuses, Congress names Adhir Ranjan Chowdhury as its leader in Lok Sabha: Reports". Times Now. 18 June 2019. สืบค้นเมื่อ 18 June 2019.
  3. ↑ Politics hidden (8 June 2014). "Ghulam Nabi Azad named Congress party leader in Rajya Sabha". Firstpost. สืบค้นเมื่อ 16 August 2018.
  4. ↑ "Rent relief unlikely for Congress's Delhi properties | India News – Times of India". M.timesofindia.com. สืบค้นเมื่อ 16 August 2018.
  5. ↑ "Indian National Congress – Policy and structure". Encyclopædia Britannica. สืบค้นเมื่อ 17 November 2014.
  6. ↑ N. S. Gehlot (1991). The Congress Party in India: Policies, Culture, Performance. Deep & Deep Publications. pp. 150–200. ISBN 978-81-7100-306-8.
  7. ↑ 7.0 7.1 7.2 Soper, J. Christopher; Fetzer, Joel S. (2018). Religion and Nationalism in Global Perspective. Cambridge University Press. pp. 200–210. ISBN 978-1-107-18943-0.
  8. ↑ DeSouza, Peter Ronald (2006). India's Political Parties Readings in Indian Government and Politics series. SAGE Publishing. p. 420. ISBN 978-9-352-80534-1.
  9. ↑ Rosow, Stephen J.; George, Jim (2014). Globalization and Democracy. Rowman & Littlefield. pp. 91–96. ISBN 978-1-442-21810-9.
  10. ↑ 10.0 10.1 Lowell Barrington (2009). Comparative Politics: Structures and Choices. Cengage Learning. p. 379. ISBN 978-0-618-49319-7.
  11. ↑ Agrawal, S. P.; Aggarwal, J. C., บ.ก. (1989). Nehru on Social Issues. New Delhi: Concept Publishing. ISBN 978-817022207-1.
  12. ↑ Meyer, Karl Ernest; Brysac, Shareen Blair (2012). Pax Ethnica: Where and How Diversity Succeeds. PublicAffairs. p. 50. ISBN 978-1-61039-048-4. สืบค้นเมื่อ 7 April 2016.
  13. ↑ "India's election results were more than a 'Modi wave'". Washington Post. สืบค้นเมื่อ 31 May 2019. The BJP's primary rival, the centrist Indian National Congress (Congress), won only 52 seats.
  14. ↑ Saez, Lawrence; Sinha, Aseema (2010). "Political cycles, political institutions and public expenditure in India, 1980–2000". British Journal of Political Science. 40 (1): 91–113. doi:10.1017/s0007123409990226.
  15. ↑ "Progressive Alliance Participants". Progressive Alliance. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 March 2015. สืบค้นเมื่อ 20 March 2016.
  16. ↑ "Full Member Parties of Socialist International". Socialist International.
  17. ↑ "India General (Lok Sabha) Election 2014 Results". mapsofindia.com.
  18. ↑ "Election Results India, General Elections Results, Lok Sabha Polls Results India – IBNLive". in.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 April 2015.
  19. ↑ "List of Political Parties and Election Symbols main Notification Dated 18.01.2013" (PDF). India: Election Commission of India. 2013. สืบค้นเมื่อ 9 May 2013.
  20. ↑ "STRENGTHWISE PARTY POSITION IN THE RAJYA SABHA". Rajya Sabha. สืบค้นเมื่อ 14 July 2018.
  21. ↑ "Indian National Congress". Encyclopædia Britannica. สืบค้นเมื่อ 26 February 2018.
  22. ↑ "In Numbers: The Rise of BJP and decline of Congress". The Times of India. 19 พฤษภาคม 2016. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 พฤศจิกายน 2017. สืบค้นเมื่อ 29 มิถุนายน 2017.
  23. ↑ 23.0 23.1 23.2 23.3 Marshall, P. J. (2001), The Cambridge Illustrated History of the British Empire, Cambridge University Press, p. 179, ISBN 978-0-521-00254-7
  24. ↑ "Information about the Indian National Congress". www.open.ac.uk. Arts & Humanities Research council. สืบค้นเมื่อ 29 July 2015.
  25. ↑ 25.0 25.1 Chiriyankandath, James (2016), Parties and Political Change in South Asia, Routledge, p. 2, ISBN 978-1-317-58620-3
  26. ↑ 26.0 26.1 Kopstein, Jeffrey; Lichbach, Mark; Hanson, Stephen E. (2014), Comparative Politics: Interests, Identities, and Institutions in a Changing Global Order, Cambridge University Press, p. 344, ISBN 978-1-139-99138-4

แหล่งข้อมูล

[แก้]

อ่านเพิ่มเติม

[แก้]
  • The Indian National Congress: An Historical Sketch, by Frederick Marion De Mello. Published by H. Milford, Oxford University Press, 1934.
  • The Indian National Congress, by Hemendra Nath Das Gupta. Published by J. K. Das Gupta, 1946.
  • Indian National Congress: A Descriptive Bibliography of India's Struggle for Freedom, by Jagdish Saran Sharma. Published by S. Chand, 1959.
  • Social Factors in the Birth and Growth of the Indian National Congress Movement, by Ramparkash Dua. Published by S. Chand, 1967.
  • Split in a Predominant Party: The Indian National Congress in 1969, by Mahendra Prasad Singh. Abhinav Publications, 1981. ISBN 81-7017-140-7.
  • Concise History of the Indian National Congress, 1885–1947, by B. N. Pande, Nisith Ranjan Ray, Ravinder Kumar, Manmath Nath Das. Published by Vikas Pub. House, 1985. ISBN 0-7069-3020-7.
  • The Indian National Congress: An Analytical Biography, by Om P. Gautam. Published by B.R. Pub. Corp., 1985.
  • A Century of Indian National Congress, 1885–1985, by Pran Nath Chopra, Ram Gopal, Moti Lal Bhargava. Published by Agam Prakashan, 1986.
  • The Congress Ideology and Programme, 1920–1985, by Pitambar Datt Kaushik. Published by Gitanjali Pub. House, 1986. ISBN 81-85060-16-9.
  • Struggling and Ruling: The Indian National Congress, 1885–1985, by Jim Masselos. Published by Sterling Publishers, 1987.
  • The Encyclopedia of Indian National Congress, by A. Moin Zaidi, Shaheda Gufran Zaidi, Indian Institute of Applied Political Research. Published by S.Chand, 1987.
  • Indian National Congress: A Reconstruction, by Iqbal Singh, Nehru Memorial Museum and Library. Published by Riverdale Company, 1988. ISBN 0-913215-32-5.
  • INC, the Glorious Tradition, by A. Moin Zaidi, Indian National Congress. AICC. Published by Indian Institute of Applied Political Research, 1989.
  • Indian National Congress: A Select Bibliography, by Manikrao Hodlya Gavit, Attar Chand. Published by U.D.H. Pub. House, 1989. ISBN 81-85044-05-8.
  • The Story of Congress PilgrFile: 1885–1985, by A. Moin Zaidi, Indian National Congress. Published by Indian Institute of Applied Political Research, 1990. ISBN 81-85355-46-0. (7 vols)
  • Indian National Congress in England, by Harish P. Kaushik. Published by Friends Publications, 1991.
  • Women in Indian National Congress, 1921–1931, by Rajan Mahan. Published by Rawat Publications, 1999.
  • History of Indian National Congress, 1885–2002, by Deep Chand Bandhu. Published by Kalpaz Publications, 2003. ISBN 81-7835-090-4.
  • Bipan Chandra, Amales Tripathi, Barun De. Freedom Struggle. India: National Book Struggle. ISBN 978-81-237-0249-0.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ
คองเกรสแห่งชาติอินเดีย (หมวดหมู่)
Stub icon

บทความประเทศอินเดียนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

ดูเพิ่มที่ โครงการวิกิประเทศอินเดีย

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=คองเกรสแห่งชาติอินเดีย&oldid=11041030"