นีโคไล ออร์ตรอฟสกี
นีโคไล ออร์ตรอฟสกี | |
---|---|
![]() | |
เกิด | 29 กันยายน ค.ศ. 1904 Viliya, Ostrog county, Volhynian Governorate |
เสียชีวิต | 22 ธันวาคม ค.ศ. 1936 มอสโก, สหภาพโซเวียต | (32 ปี)
ที่ฝังศพ | Novodevichy Cemetery, มอสโก |
อาชีพ | นักเขียน, สายของเชการ์, สมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์ |
ภาษา | ภาษารัสเซีย |
สัญชาติ | ยูเครน |
แนว | สัจนิยมสังคมนิยม |
ผลงานที่สำคัญ | วีรชนบนเส้นทางปฏิวัติ |
คู่สมรส | Raisa Porfyrivna (ชื่อเดิม Motsyuk) |
นีโคไล อะเลคเซเยวิช ออร์ตรอฟสกี (รัสเซีย: Николай Алексеевич Островский; ยูเครน: Микола Олексійович Островський) เป็นนักเขียนแนวสัจนิยมสังคมนิยมชาวโซเวียตเชื้อสายยูเครนโดยกำเนิด เขาเป็นที่รู้จักจากนวนิยาย วีรชนบนเส้นทางปฏิวัติ
ออร์ตรอฟสกีเกิดในหมู่บ้าน Viliya (ปัจจุบันคือหมู่บ้านใน Ostroh Raion แคว้นริฟเน) ใน Volhynian Governorate (Volhynia) ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิรัสเซีย เข้าสู่ครอบครัวชนชั้นแรงงานยูเครน เขาเข้าเรียนที่โรงเรียนจนกระทั่งเขาอายุเก้าขวบและเป็นนักเรียนเกียรติยศ ในปี 1914 ครอบครัวของเขาย้ายไปอยู่ที่เมืองรถไฟ Shepetivka (ปัจจุบันอยู่ที่แคว้นคเมลนิตสกี) ที่ออร์ตรอฟสกีเริ่มทำงานในห้องครัวที่สถานีรถไฟแล้วกลายเป็นเพื่อนร่วมงานของผู้คุมเตาและช่างไฟฟ้าที่สถานีไฟฟ้า ในปี 1917 ตอนอายุ 13 เขาได้เข้าร่วมกับพรรคบอลเชวิค[1] ในช่วงเวลาเดียวกันเขาเริ่มเป็นโรคข้อกระดูกสันหลังอักเสบชนิดติดยึด ซึ่งต่อมาเขาจะตาบอดและเป็นอัมพาต[1]
ตามประวัติอย่างเป็นทางการเมื่อเยอรมันยึดครองเมืองในฤดูใบไม้ผลิของปี 1918 ออร์ตรอฟสกีทำธุระกับกลุ่มบอลเชวิคท้องถิ่นใต้ดิน ในเดือนกรกฎาคม 1918 เขาได้เข้าร่วม Komsomol และกองทัพแดงในเดือนสิงหาคม เขาทำหน้าที่ในกองทหารม้า Kotovsky ในปี 1920 มีรายงานว่าเขาได้รับบาดเจ็บใกล้นครลวีฟ และเป็นผู้ติดเชื้อไทฟอยด์ เขากลับมายังกองทัพเพียงเพื่อจะได้รับบาดเจ็บอีกครั้งและถูกปลดประจำการในพื้นที่การแพทย์ อย่างไรก็ตามในอัตชีวประวัติที่เขียนโดย ออร์ตรอฟสกีตัวเขาไม่ได้กล่าวถึงว่าเขาได้ทำหน้าที่ในกองทัพแดง
ในปี 1921 เขาเริ่มทำงานในโรงงานรถไฟแห่งเคียฟในฐานะช่างไฟฟ้าและเป็นเลขานุการ Komsomol ท้องถิ่น
ความทุกข์ทรมานจากโรคไขข้อและไข้รากสาดใหญ่ ในเดือนสิงหาคม 1922 เขาถูกส่งตัวไป Berdyansk รีสอร์ทบนทะเลอะซอฟเพื่อรักษาตัว ในเดือนตุลาคม 1922 เขาประกาศอย่างเป็นทางการว่าไม่ถูกต้อง อย่างไรก็ตามเขายังคงทำงานอยู่ ในปี 1923 เขาได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้บัญชาการกองกำลังฝึกกองพันที่ 2 ของกองทัพแดงและเลขาธิการ Komsomol ที่ Berezdov ในยูเครนตะวันตก และเขาเข้าร่วมกับพรรคคอมมิวนิสต์ในเดือนสิงหาคม 1924 ในปี 1925 สุขภาพของเขาแย่ลงอย่างรวดเร็ว เขาเดินไปที่นครคาร์คอฟเพื่อรับการรักษาพยาบาล และในเดือนพฤษภาคม 1926 เขาไปที่ Sanatorium ในไครเมีย โดยในเดือนธันวาคม 1926 ปัญหาปวดข้อของเขาได้เกือบหายลง ในเดือนธันวาคม 1927 ออร์ตรอฟสกีเริ่มเรียนทางจดหมายที่วิทยาลัยคอมมิวนิสต์สเวียร์ดลอฟในกรุงมอสโกจนเขาสำเร็จการศึกษา และในเดือนมิถุนายน 2472 ออร์ตรอฟสกีได้สูญเสียการมองเห็น
ในปี 1930 ถึงแม้ว่าตาเขาจะบอดและไม่สามารถเคลื่อนตัวได้ ออร์ตรอฟสกีก็เริ่มเขียนนวนิยายเรื่องแรกเรื่อง วีรชนบนเส้นทางปฏิวัติ ซึ่งกลายเป็นที่รู้จักและมีอิทธิพลในโลกคอมมิวนิสต์ นอกจากนี้เขายังเขียนบทความเกี่ยวกับหนังสือพิมพ์และวารสาร และพูดบ่อย ๆ ทางวิทยุ ในเดือนเมษายน 2475 เขาก็กลายเป็นสมาชิกของสโมสรนักเขียนชนกรรมาชีพสาขามอสโก และในเดือนมิถุนายน 1934 เขาเข้าร่วม Union of Soviet Writers และในวันที่ 1 ตุลาคม 1935 ออร์ตรอฟสกีได้รับเครื่องอิสริยาภรณ์เลนิน
หลังจากความทุกข์ทรมานเป็นเวลาหลายปีเนื่องจากเป็นอัมพาตความเจ็บป่วยและตาบอดเนื่องจากโรคกระดูกสันหลังร้าวที่ทำให้เกิดกระดูกต้นขาพิการและภาวะแทรกซ้อนหลังเกิดอาการไทฟอยต์ ออร์ตรอฟสกีก็เสียชีวิตลงในวันที่ 22 ธันวาคม 1936 สิธิอายุ 32 ปี การตายของเขาทำให้เขาไม่สามารถประพันธ์นวนิยายเล่มที่สอง Born of the Storm ซึ่งเกี่ยวกับสงครามกลางเมืองรัสเซียในยูเครนให้เสร็จลงได้
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 Dan Richardson (2001). The rough guide to Moscow. Rough Guides. p. 135. ISBN 1-85828-700-6.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]- Елена Толстая-Сегал, К литературному фону книги : 'Как закалялась сталь', Cahiers du Monde Russe Année 1981 22-4 pp. 375-399, https://www.persee.fr/doc/cmr_0008-0160_1981_num_22_4_1923
- Лев Аннинский, Обрученные с идеей (О повести 'Как закалялась сталь' Николая Островского), http://www.rulit.me/books/obruchennye-s-ideej-o-povesti-kak-zakalyalas-stal-nikolaya-ostrovskogo-read-122693-1.html
- Раиса Островская, Николай Островский, серия ЖЗЛ, Молодая гвардия, 1984
- Евгений Бузни, Литературное досье Николая Островского
- Тамара Андронова, Слишком мало осталось жить... Николай Островский. Биография. – М.: Государственный музей – Гуманитарный центр «Преодоление» имени Н.А. Островского, 2014. http://www.rgbs.ru/tiflology/tiflonews/vechera/2015-v/prezentatsiya-monografii-t-i-andronovoy-slishkom-malo-ostalos-zhit-nikolay-ostrovskiy-/ เก็บถาวร 2019-07-23 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Entry in the Encyclopedia of Soviet Writers
- Jurij Mycyk. Did the Author of Pavka Korchagin Take Part in the Civil War? (ยูเครน)
- Bohdan Dem′janchuk. How Ostrovsky Was Tempered (ยูเครน)
- Petro Kraljuk. The “Steel” Man from Shepetivka (ยูเครน)
- Svitlana Kabachynsjka. Life Free from Shame (รัสเซีย)
- The Nikolay Ostrovsky state museum - humanitarian center “Overcoming” at Google Cultural Institute