ท่าเรือเบรุต
| ท่าเรือเบรุต | |
|---|---|
 ท่าเรือเบรุตใน พ.ศ. 2546 | |
| ที่ตั้ง | |
| ประเทศ | เลบานอน |
| ที่ตั้ง | เบรุต |
| Coordinates | 33°54′10″N 35°31′30″E / 33.90278°N 35.52500°E |
| UN/LOCODE | LBBEY[1] |
| รายละเอียด | |
| เปิด | 1887 |
| บริหารโดย | Gestion et Exploitation du Port de Beyrouth (GEPB) |
| เจ้าของ | รัฐบาลเลบานอน |
| ชนิดอ่าว | ประดิษฐ์ |
| ขนาดอ่าว | 1.002 km2 (0.387 sq mi) |
| ขนาด | 1.2 km2 (0.46 sq mi) |
| จำนวนที่จอดเรือใช้งานได้ | 16 |
| พนักงาน | 639 |
| ผู้จัดการทั่วไป | Bassem Al Qaisi |
| สถิติ | |
| เรือขาเข้า | 2,395 (2552) |
| คาร์โกต่อปี (ตัน) | 5.8 ล้านตัน (2552) |
| ปริมาตรคอนเทนเนอร์ต่อปี | 1,229,081 TEU (2562) |
| การสัญจรของผู้โดยสาร | 6,699 (2552) |
| รายได้ต่อปี | 163,486,146 ดอลลาร์สหรัฐ (2552) |
| เว็บไซต์ www Beirut Container Terminal Consortium | |
ท่าเรือเบรุต (อาหรับ: مرفأ بيروت; ฝรั่งเศส: Port de Beyrouth) เป็นท่าเรือหลักของประเทศเลบานอน ตั้งอยู่ทางตะวันออกของอ่าวเซนต์จอร์จบนชายฝั่งทะเลเมดิเตอร์เรเนียนตอนเหนือของกรุงเบรุต และอยู่ริมฝั่งตะวันตกของแม่น้ำเบรุต ที่นี่เป็นหนึ่งในท่าเรือที่ใหญ่ที่สุดและมีการใช้งานมากที่สุดในเมดิเตอร์เรเนียนตะวันออก[2] ท่าเรือเบรุตและสนามบินเบรุต–เราะฟีก อัลฮะรีรี ถือเป็นทางเข้าหลักของเลบานอน
ในวันที่ 4 สิงหาคม 2563 ได้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ที่ท่าเรือเบรุตนี้ ซึ่งมีสาเหตุจากการจัดเก็บแอมโมเนียมไนเตรตที่ไม่เหมาะสม ทำให้มีผู้เสียชีวิตอย่างน้อย 221 คน บาดเจ็บมากกว่า 6,000 คน และไร้ที่อยู่อาศัย 300,000 คน[3] พื้นที่ส่วนใหญ่ของท่าเรือและสิ่งก่อสร้างถูกทำลาย[4] รวมถึงที่เก็บเมล็ดพืชสำรองส่วนใหญ่ของเบรุต[5] และความเสียหายทั่วเมืองหลายพันล้านดอลลาร์สหรัฐ[6][7][8] ท่าเรือเบรุตจึงต้องปิดตัวลงเนื่องจากความเสียหายจากระเบิด โดยโกดังสินค้าจะถูกส่งไปยังท่าที่เล็กกว่าอย่างตริโปลีและไทร์[9] ก่อนเหตุระเบิด S&P Global ประมาณการว่าประมาณร้อยละ 60 ของการนำเข้าของเลบานอนมาจากท่าเรือนี้[10]
ข้อมูล[แก้]
ท่าเรือนี้ดำเนินการและจัดการโดย Gestion et exploitation du port de Beyrouth (GEPB) (ภาษาฝรั่งเศส แปลว่า "การท่าเรือแห่งเบรุต") ส่วนการขนส่งตู้คอนเทนเนอร์นั้นเป็นการบริหารและดำเนินการโดย Beirut Private Terminal Consortium (BCTC)
นับตั้งแต่สิ้นสุดสงครามกลางเมืองเลบานอนในปี 2533 ท่าเรือได้ผ่านโครงการปรับปรุงและขยายที่สำคัญด้วยการฟื้นฟูสถานที่ท่าเรือที่มีอยู่การก่อสร้างอาคารบริหารใหม่และการก่อสร้างท่าสำหรับรับ-ส่งตู้คอนเทนเนอร์ขึ้นใหม่
ที่นี่ถือเป็นประตูสำคัญสำหรับการขนส่งสินค้าไปยังซีเรีย จอร์แดน อิรัก และรัฐอ่าวเปอร์เซียอื่น ๆ
ท่าเรือเบรุตได้รับเลือกให้เป็นศูนย์กลางการขนส่งของบริษัทขนส่งคอนเทนเนอร์รายใหญ่อันดับสองและสามของโลก บริษัทขนส่งเมดิเตอร์เรเนียน (MSC) ของสวิตเซอร์แลนด์และ Compagnie Maritime d'Affrètement - Compagnie Générale Maritime (CMA-CGM) ที่ซึ่งสร้างอาคารสำนักงานใหญ่ระดับภูมิภาคมูลค่า 12 ล้านเหรียญตั้งอยู่ใกล้กับท่าเรือ
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "UNLOCODE (LB) - LEBANON". service.unece.org. สืบค้นเมื่อ 24 April 2020.
- ↑ The Economy (Major Sectors of the Economy) เก็บถาวร 8 กันยายน 2013 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Lebanese Embassy of the U.S.
- ↑ Cabinet declares state of emergency, port officials placed under house arrest เก็บถาวร 2020-08-13 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Daily Star (5 August 2020).
- ↑ Tomas Kristiansen, Lebanon's main port destroyed completely in Beirut explosion, Shipping Watch (5 August 2020).
- ↑ "After blast, Lebanon has less than a month's grain reserves". Reuters (ภาษาอังกฤษ). 5 August 2020. สืบค้นเมื่อ 5 August 2020.
- ↑ Najjar, Ted Regencia, Linah Alsaafin, Farah. "Lebanon to place Beirut port officials under house arrest: Live". www.aljazeera.com. สืบค้นเมื่อ 5 August 2020.
- ↑ Staff, The New Arab. "Years after civil war's end, half of Beirut damaged in catastrophic blast". alaraby (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 5 August 2020.
- ↑ "Explosion at Port of Beirut damages grain silos, terminal: reports". S&P Global Platts. 4 August 2020. สืบค้นเมื่อ 5 August 2020.
- ↑ "Vessels diverted following devastating Beirut port explosion". Container Management (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 6 August 2020. สืบค้นเมื่อ 6 August 2020.
- ↑ Austin Ramzy, What We Know and Don't Know About the Beirut Explosions, New York Times (5 August 2020)
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- เว็บไซต์ทางการท่าเรือเบรุต เก็บถาวร 2021-09-20 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- กลุ่มอาคารคอนเทนเนอร์เบรุต เก็บถาวร 2021-11-14 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน