รัฐตรังกานู

รัฐตรังกานู Negeri Terengganu
รัฐ
เนอเกอรีเตอเริงกานูดารุลอีมัน Negeri Terengganu Darul Iman
การถอดเสียงต่าง ๆ
• มลายู	Terengganu (รูมี) ترڠڬانو‎ (ยาวี)
ธง ตราอาร์ม
คำขวัญ:  มาจู เบอร์กัตดันเซอจะฮ์เตอรา
เพลง: เซอลามัตซุลตัน
รัฐตรังกานู ใน    ประเทศมาเลเซีย
พิกัด: 4°45′N 103°0′E
เมืองหลวง	กัวลาเตอเริงกานู
เมืองเจ้าผู้ครอง	กัวลาเตอเริงกานู
การปกครอง
• ประเภท	ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญระบบรัฐสภา
• สุลต่าน	สมเด็จพระราชาธิบดีสุลต่านมีซัน ไซนัล อาบีดิน
• มุขมนตรี	อะฮ์มัด ซัมซูรี มคตาร์ (พรรคอิสลามมาเลเซีย)
พื้นที่
• ทั้งหมด	13,035 ตร.กม. (5,033 ตร.ไมล์)
ประชากร  (2017)
• ทั้งหมด	1,210,500 (ที่ 10) คน
ดัชนีรัฐ
• ดัชนีการพัฒนามนุษย์ (2017)	0.807 (สูงมาก) (อันดับที่ 3)
เขตเวลา	UTC+8 (เวลามาตรฐานมาเลเซีย)
รหัสไปรษณีย์	20xxx ถึง 24xxx
รหัสโทรศัพท์	09
ทะเบียนพาหนะ	T
สหราชอาณาจักรปกครอง	ค.ศ.1909
ญี่ปุ่นยึดครอง	ค.ศ. 1942
เข้าร่วมสหพันธรัฐมาลายา	ค.ศ. 1948
รับเอกราชเป็นส่วนหนึ่งของสหพันธรัฐมาลายา	31 สิงหาคม ค.ศ. 1957
เว็บไซต์	www.terengganu.gov.my

ตรังกานู หรือ เตอเริงกานู (มลายู: Terengganu, ترڠڬانو) เป็นรัฐสุลต่านและเป็นหนึ่งในสิบสามรัฐที่ประกอบขึ้นเป็นสหพันธ์มาเลเซีย มีชื่อเฉลิมเมืองเป็นภาษาอาหรับว่า ดารุลอีมัน ("ถิ่นที่อยู่แห่งความศรัทธา")

รัฐตรังกานูตั้งอยู่ริมชายฝั่งตะวันออกเฉียงเหนือของมาเลเซียตะวันตก ทางทิศเหนือและทิศตะวันตกติดต่อกับรัฐกลันตัน ทางทิศใต้ติดต่อกับรัฐปะหัง และทางทิศตะวันออกจรดทะเลจีนใต้ หมู่เกาะเปอร์เฮินเตียน (Perhentian Islands) เป็นส่วนหนึ่งของรัฐนี้ด้วย ทำให้รัฐตรังกานูมีพื้นที่ทั้งหมดรวม 12,955 ตารางกิโลเมตร

องค์ประกอบทางชาติพันธุ์ในปี พ.ศ. 2538 ได้แก่ ชาวมลายู (859,402 คน หรือร้อยละ 94) ชาวจีน (42,970 คน หรือร้อยละ 5) ชาวอินเดีย (4,355 คน) และอื่น ๆ (3,238 คน)

เมืองชายฝั่งกัวลาเตอเริงกานูตั้งอยู่ที่ปากแม่น้ำตรังกานู เป็นทั้งเมืองหลวงของรัฐและเมืองของสุลต่าน และเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดของรัฐ

ศาสนา

สถิติจำนวนผู้นับถือศาสนาต่าง ๆ ของรัฐตรังกานูใน ค.ศ. 2010
ศาสนา			อัตราส่วน
อิสลาม			96.9%
พุทธ			2.5%
ฮินดู			0.2%
คริสต์			0.2%
ไม่มีศาสนาและอื่น ๆ			0.2%

รายนามเจ้าเมืองตรังกานู

พระนาม	พระนามตามเอกสารฝ่ายไทย	ปีที่ดำรงตำแหน่ง (ค.ศ.)
Zainal Abidin I	สุลต่านมะหมัด	1725–1733
Mansur Shah I	พระยาตรังกานู (ตวนมาโซ)	1733–1793
Zainal Abidin II	พระยาตรังกานู (ตนกูแยนา)	1793–1808
Ahmad Shah I	พระยาตรังกานู (ตนกูอามัด)	1808–1830
Abdul Rahman	พระยาตรังกานู (ตนกูอับดุลมาน)	1830–1831
Omar Riayat Shah Mansur Shah II	ตนกูอุมา ตนกูมังโซ	1831 (ครองตำแหน่งร่วมกัน)
Mansur Shah II	พระยาตรังกานู (ตนกูมังโซ)	1831–1837
Muhammad Shah I	พระยาตรังกานู (ตนกูมะหมัด)	1837–1839
Omar Riayat Shah	พระยาตรังกานู (ตนกูอุมา)	1839–1876
Mahmud Mustafa Shah	พระยาตรังกานู (ตนกูปะสา)	1876-1877
Ahmad Muadzam Shah II		1876–1881
Zainal Abidin III สุลต่านไซนัล อาบิดีนที่ 3	พระยาพิไชยภูเบนทร์ พระยาตรังกานู (ตวนกูไชนาลรบีดิน)	1881–1918 (อังกฤษปกครอง 1909)
Muhammad Shah II สุลต่านมูฮัมหมัด ชาห์ที่ 2		1918–1920
Sulaiman Badrul Alam Shah สุลต่านสุไลมาน บาดรุล อลัม ชาห์		1920–1942
Ali Shah สุลต่านอาลี ชาห์		1942–1945
Ismail Nasiruddin Shah สุลต่าน อิสมาอิล นาซีรุดดีน ชาห์		1945–1979
Mahmud al-Muktafi Billah Shah สุลต่านมะห์มุด อัล-มักตาฟี บิลลาห์ ชาห์		1979–1998
Mizan Zainal Abidin สุลต่านมีซาน ไซนัล อาบีดิน		1998–ปัจจุบัน