47 หมีใหญ่ บี

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก ดาวตะเภาทอง)
ตะเภาทอง (47 หมีใหญ่ บี)
ดาวเคราะห์นอกระบบ รายชื่อ

ภาพวาดจินตนาการของดาว 47 หมีใหญ่ บี
ดาวฤกษ์แม่
ดาวฤกษ์ 47 หมีใหญ่
กลุ่มดาว กลุ่มดาวหมีใหญ่
ไรต์แอสเซนชัน (α) 10h 59m 28.0s
เดคลิเนชัน (δ) +40° 25′ 49″
ความส่องสว่างปรากฏ (mV) 5.03
ระยะห่าง45.9 ly
(14.06 pc)
ชนิดสเปกตรัม G1V
มวล (m) 1.08 M
รัศมี (r) 1.172 ± 0.111 R
อุณหภูมิ (T) 5887 ± 3.8 K
ความเป็นโลหะ [Fe/H] 0.04
อายุ 6.03 พันล้านปี
องค์ประกอบวงโคจร
กึ่งแกนเอก(a) 2.10 ± 0.02[1] AU
    ~14.9 mas
จุดใกล้ที่สุดจากดาวฤกษ์แม่ (q) 2.03 ± 0.05 AU
จุดไกลที่สุดจากดาวฤกษ์แม่ (Q) 2.17 ± 0.05 AU
ความเยื้องศูนย์กลาง (e) 0.032 ± 0.014[1]
คาบการโคจร(P)1078 ± 2[1] d
(~2.95 y)
ความเร็ว (υ) 21.3 ± 0.3 km/s
มุมของจุดใกล้ที่สุด (ω) 334 ± 23[1]°
เวลาที่เข้าใกล้ดาวฤกษ์แม่ที่สุด (T0) 2,451,917+63
−76
[1] JD
ครึ่งแอมพลิจูด (K) 49.00 ± 0.87[2] m/s
ลักษณะทางกายภาพ
มวลอย่างต่ำ(m sin i)2.53+0.07
−0.06
[1] MJ
ข้อมูลการค้นพบ
ค้นพบเมื่อ 17 มกราคม ค.ศ. 1996
ค้นพบโดย Marcy and
Butler et al.
วิธีตรวจจับ Doppler spectroscopy
สถานที่ที่ค้นพบ  สหรัฐ
สถานะการค้นพบ ได้รับการยืนยัน
ชื่ออื่น
47 UMa b,[3] HD 95128 b,[4] HIP 53721 b, HR 4277 b, Gliese 407 b
อ้างอิงกับฐานข้อมูลอื่น
สารานุกรม
ดาวเคราะห์นอกระบบ
ข้อมูล
ซิมแบดข้อมูล

47 หมีใหญ่ บี (อังกฤษ: 47 Ursae Majoris b) หรือตะเภาทอง เป็นดาวเคราะห์นอกระบบที่อยู่ห่างจากโลกประมาณ 46 ปีแสง ตั้งอยู่ในกลุ่มดาวหมีใหญ่ ดาวเคราะห์ดวงนี้ถูกค้นพบที่ตั้งอยู่ในวงโคจรเป็นระยะเวลานานรอบดาวฤกษ์ 47 หมีใหญ่ ในเดือนมกราคม ค.ศ. 1996[5] มีมวลอย่างต่ำ 2.53 เท่าของดาวพฤหัสบดี

อ้างอิง[แก้]

  1. 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 P. C. Gregory, D. A. Fischer (2010). "A Bayesian periodogram finds evidence for three planets in 47 Ursae Majoris". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 403 (2): 731. arXiv:1003.5549. Bibcode:2010MNRAS.403..731G. doi:10.1111/j.1365-2966.2009.16233.x.
  2. "Planets Table". Catalog of Nearby Exoplanets. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 September 2008. สืบค้นเมื่อ 2008-10-04.
  3. D. Raghavan (2009). "A Survey of Stellar Families: Multiplicity of Solar-type Stars" (PDF). PhD Thesis. Georgia State University: 224–226.
  4. E. F. Milone, W. J. F. Wilson (2008). Solar System Astrophysics: Planetary Atmospheres and the Outer Solar. Solar System Astrophysics. Vol. 2. Springer. pp. xv, 328, 339, 349. ISBN 0-387-73153-9.
  5. Butler, R. Paul; และคณะ (1996). "A Planet Orbiting 47 Ursae Majoris". Astrophysical Journal Letters. 464 (2): L153–L156. Bibcode:1996ApJ...464L.153B. doi:10.1086/310102.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

พิกัด: Sky map 10h 59m 28.0s, +40° 25′ 49″