ซานตี้เหมิน
22°43′N 120°39′E / 22.717°N 120.650°E
ตำบลซานตี้เหมิน 三地門鄉 | |
---|---|
แม่น้ำไอ้เหลียวในซานตี้เหมิน | |
ตำบลซานตี้เหมินในเทศมณฑลผิงตง | |
ประเทศ | สาธารณรัฐจีน (ไต้หวัน) |
มณฑล | มณฑลไต้หวัน |
เทศมณฑล | เทศมณฑลผิงตง |
พื้นที่ | |
• ทั้งหมด | 196.4 ตร.กม. (75.8 ตร.ไมล์) |
ประชากร (มกราคม ค.ศ. 2023) | |
• ทั้งหมด | 7,788 คน |
• ความหนาแน่น | 40 คน/ตร.กม. (100 คน/ตร.ไมล์) |
เว็บไซต์ | www |
ตำบลซานตี้เหมิน | |||||||||||||||||
อักษรจีนตัวเต็ม | 三地門鄉 | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||
ชื่อภาษาจีนอื่น ๆ | |||||||||||||||||
อักษรจีนตัวเต็ม | 山地門 | ||||||||||||||||
|
ซานตี้เหมิน (จีน: 三地門鄉; พินอิน: Sāndìmén Xiāng) เป็นตำบลชนพื้นเมืองภูเขาในเทศมณฑลผิงตง มณฑลไต้หวัน สาธารณรัฐจีน ประชากรของตำบลประกอบด้วยชาวไปวันเป็นส่วนใหญ่ และมีชาวรูไกเป็นชนกลุ่มน้อย
ชื่อ
[แก้]ผู้ตั้งถิ่นฐานชาวจีนดัดแปลงชื่อภาษาไปวันดั้งเดิมเป็นภาษาฮกเกี้ยน คือ ซัวทีหมึง (จีน: 山豬毛; เป่อ่วยยี: Soaⁿ-ti-mn̂g; แปลตรงตัว: "ขนหมูป่า") หรือ ซัวเถ่หมึง (山地門; Soaⁿ-tē-mn̂g; "ประตูภูเขา")[1] เมื่ออยู่ภายใต้การปกครองของญี่ปุ่น จึงเรียกเป็นภาษาญี่ปุ่นว่า ซันจิมง (ญี่ปุ่น: 山地門; โรมาจิ: Sanchimon) หลังจากที่ญี่ปุ่นส่งมอบไต้หวันให้สาธารณรัฐจีนเมื่อ ค.ศ. 1945 พื้นที่ดังกล่าวจึงเรียกเป็นภาษาจีนกลางว่า ตำบลซานตี้เหมิง (三地盟鄉; Sāndìméng Xiāng) แต่ก็ได้เปลี่ยนชื่ออีกครั้งใน ค.ศ. 1947 เป็น ตำบลซานตี้ (จีน: 三地鄉; พินอิน: Sāndì Xiāng; เป่อ่วยยี: Sam-tē-hiong) แต่ชาวไต้หวันยังคงเรียกกันโดยทั่วไปว่า ซัวเถ่หมึง[2] ต่อมาในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1992 ก็ได้เปลี่ยนมาเป็นชื่อดังในปัจจุบัน
ประวัติศาสตร์
[แก้]ในช่วงที่อยู่ภายใต้การปกครองของญี่ปุ่น ซานตี้เหมิน หม่าเจีย และอู้ไถ เป็นพื้นที่ที่เรียกรวมกันว่า บันจิ หรือ "พื้นที่ชนพื้นเมือง" (蕃地) ซึ่งอยู่ภายใต้การปกครองของอำเภอเฮโต (屏東郡) ในจังหวัดทากาโอะ หลังจากการยึดครองไต้หวันของก๊กมินตั๋งใน ค.ศ. 1945 จังหวัดทากาโอะเดิมเปลี่ยนชื่อเป็นเทศมณฑลเกาสยง ทำให้ซานตี้เหมินอยู่ภายใต้การปกครองของเทศมณฑลเกาสยง และในวันที่ 16 สิงหาคม ค.ศ. 1950 ได้มีการก่อตั้งเทศมณฑลผิงตง แยกออกมาจากเทศมณฑลเกาสยง ทำให้ซานตี้เหมินกลายเป็นส่วนหนึ่งของเทศมณฑลผิงตง
เขตการปกครอง
[แก้]ตำบลซานตี้เหมินประกอบด้วย 10 หมู่บ้าน ได้แก่
- หมู่บ้านโข่วเช่อ (口社村)
- หมู่บ้านชิงชาน (青山村)
- หมู่บ้านชิงเย่ (青葉村)
- หมู่บ้านซานตี้ (三地村)
- หมู่บ้านไซ่เจีย (賽嘉村)
- หมู่บ้านต้าเช่อ (大社村)
- หมู่บ้านต๋าไหล (達來村)
- หมู่บ้านเต๋อเหวิน (德文村)
- หมู่บ้านหม่าเอ๋อร์ (馬兒村)
- หมู่บ้านอานพัว (安坡村)
สถานที่ท่องเที่ยว
[แก้]อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Entry #40016". 臺灣閩南語常用詞辭典 [en:Dictionary of Frequently-Used Taiwan Minnan]. (ในภาษาจีนและภาษาฮกเกี้ยน). กระทรวงศึกษาธิการ สาธารณรัฐจีน. 2011.
- ↑ 吳秀麗 (1994). 商用台語. Independent Evening Post (ภาษาจีน). Taipei. p. 145. ISBN 9789575963149.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]- เว็บไซต์ตำบลซานตี้เหมิน เก็บถาวร 2012-02-19 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (ในภาษาจีน)