การก่อการกำเริบควังจู
| การก่อการกำเริบควังจู | |||
|---|---|---|---|
| ส่วนหนึ่งของ การเคลื่อนไหวมินจุง | |||
 หอรำลึกการดิ้นรน 18 พฤษภาคม | |||
| วันที่ | 18–27 พฤษภาคม ค.ศ. 1980 | ||
| สถานที่ | ควังจู, เกาหลีใต้ | ||
| สาเหตุ |
| ||
| เป้าหมาย | การทำให้เป็นประชาธิปไตย | ||
| วิธีการ | เดินขบวนประท้วงและการดื้อแพ่ง หลังจากนั้นคือการกบฏ | ||
| ผล | การจลาจลของกลุ่มเคลื่อนไหวที่สนับสนุนประชาธิปไตย; ประชาชนและทหารบางส่วนบาดเจ็บ | ||
| คู่ขัดแย้ง | |||
| |||
| ผู้นำ | |||
| ความสูญเสีย | |||
| |||
| สูงถึง 2,000 คน; ดูส่วนคนบาดเจ็บและตาย | |||
การก่อการกำเริบควังจู (ฮันกึล: 광주 민주화 항쟁, ฮันจา: 光州民主化運動, อังกฤษ: Gwangju Uprising) เป็นเหตุการณ์การเรียกร้องประชาธิปไตยหรือการก่อการกำเริบโดยประชาชนในเกาหลีใต้ ถือเป็นเหตุการณ์นองเลือดที่สุดในประวัติศาสตร์เกาหลีร่วมสมัย นับตั้งแต่สิ้นสุดสงครามเกาหลี [2] เหตุการณ์เกิดขึ้นที่เมืองควังจู เมืองใหญ่อันดับที่ 5 ของเกาหลีใต้ ระหว่างวันที่ 18 พฤษภาคม ถึง 27 พฤษภาคม ค.ศ. 1980 ขณะนั้นเกาหลีใต้อยู่ท่ามกลางความขัดแย้ง ภายหลังการเสียชีวิตของประธานาธิบดี นายพลพัก ช็อง-ฮี หลังถูกยิงโดยคิม แจ-เกียว หัวหน้าสำนักข่าวกรองของเกาหลี
นายพลช็อน ดู-ฮวัน หัวหน้าหน่วยสืบราชการลับของกองทัพบก ได้ร่วมมือกับนายพลโน แท-อู แม่ทัพที่คุมกองกำลังด้านชายแดนเกาหลีเหนือ ยึดอำนาจเมื่อวันที่ 12 ธันวาคม ค.ศ. 1979 ทำให้ประชาชนทั่วประเทศก่อความเคลื่อนไหวคัดค้าน นายพลช็อน ดู-ฮวัน และนายพลโน แท-อู ต้องสั่งการให้กองทัพใช้กำลังปราบปรามประชาชนอย่างเด็ดขาด ยกเว้นอยู่ที่เดียว คือที่เมืองควังจู ที่นักศึกษาและประชาชนร่วมมือกันต้านทานกองทัพได้อย่างเข้มแข็ง
ช็อน ดู-ฮวัน ประกาศใช้กฎอัยการศึกเมื่อวันที่ 17 พฤษภาคม ค.ศ. 1980 และส่งกำลังทหารกว่า 100,000 นาย เข้าปิดล้อมควังจู แต่ชาวเมืองรวมทั้งตำรวจ ร่วมกันต่อต้าน ทั้งสองฝ่ายเริ่มยิงต่อสู้กันเมื่อวันที่ 20 พฤษภาคม จนฝ่ายทหารเข้ายึดควังจูได้เมื่อเวลา 4.00 น. ของวันที่ 27 พฤษภาคม ค.ศ. 1980[3] จากรายงานของรัฐบาล ระบุว่ามีผู้เสียชีวิตเป็นประชาชน 144 คน ทหาร 22 คน และตำรวจ 4 คน มีผู้บาดเจ็บเป็นประชาชน 127 คน ทหาร 109 คน ตำรวจ 144 คน [4] แต่จากรายงานของกลุ่มญาติผู้เสียชีวิต ระบุว่าประชาชนอย่างน้อย 165 คนเสียชีวิตระหว่างวันที่ 18 ถึง 27 พฤษภาคม มีผู้สูญหาย 65 คน สันนิษฐานว่าเสียชีวิตแล้ว [5]
ช็อน ดู-ฮวัน ขึ้นดำรงตำแหน่งประธานาธิบดี 2 สมัย ระหว่างปี ค.ศ. 1980 ถึง ค.ศ. 1988 ตามด้วยโน แท-อู ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีอีก 2 สมัย ระหว่างปี ค.ศ. 1988 ถึง ค.ศ. 1993 จนกระทั่งถึงสมัยของประธานาธิบดีพลเรือน นายคิม ยองซัม ได้ประกาศนโยบายปฏิรูปการเมือง และปราบปรามการฉ้อราษฎร์บังหลวง และนำคดียึดอำนาจการปกครอง และคดีสังหารประชาชนที่ควังจู ขึ้นสู่ศาลในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2539
ศาลอาญาประจำโซล มีคำตัดสินเมื่อวันที่ 26 สิงหาคม ค.ศ. 1996 ลงโทษประหารชีวิตนายพลช็อน ดู-ฮวัน จำเลยที่หนึ่ง และจำคุกนายพลโน แท-อู จำเลยที่สอง 22 ปี 6 เดือน และจำคุกนายพลอื่น ๆ อีก 13 คน [3]
ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2017 ภายหลังการขึ้นดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของมุน แจ-อิน ได้สั่งให้มีการรื้อฟื้นคดีนี้ขึ้นมาใหม่[2]
เหตุการณ์นี้ได้รับการสร้างเป็นภาพยนตร์เรื่อง May 18 (วันอนาถชาติเกาหลี) ซึ่งออกฉายในวันที่ 6 กรกฎาคม ค.ศ. 2007[6]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ ศาลสูงสุดแห่งเกาหลีใต้
- ↑ 2.0 2.1 หน้า 10 ต่างประเทศ, นองเลือดที่สุดในประวัติศาสตร์เกาหลีใต้. คมชัดลึกปีที่ 16 ฉบับที่ 5690: วันศุกร์ที่ 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2560
- ↑ 3.0 3.1 ทวีป วรดิลก. คดีแห่งศตวรรษ (ตีพิมพ์เป็นตอนใน มติชนสุดสัปดาห์). กรุงเทพฯ : สุขภาพใจ, 2540. 216 หน้า. ISBN 974-7112-66-3
- ↑ "The Kwangju Popular Uprising and the May Movement". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-08-06. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
- ↑ 1980: The Kwangju uprising | libcom.org
- ↑ "May 18 - พฤษภาทมิฬของเกาหลีใต้". iseehistory.com (ภาษาอังกฤษ).
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- Photo gallery
- "Lingering legacy of Korean massacre", BBC News, May 18, 2005.
- 10 วันในควังจู ตอนที่ 1 2 3 4 5 โอเพ่นออนไลน์
 | บทความเกี่ยวกับการเมือง การปกครองนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |