การรถไฟแห่งรัฐบาลเนปาล

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
รถไฟของรัฐบาลเนปาลในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1950
บัตรรถไฟรักเสาละ-สิมรา
การรถไฟแห่งรัฐบาลเนปาลตั้งอยู่ในประเทศเนปาล
ราซวล
ราซวล
อัมเลกงาน์จ
อัมเลกงาน์จ
ที่ตั้งของเมืองราซวลกับอัมเลกงาน์จในเนปาล

การรถไฟแห่งรัฐบาลเนปาล (ตัวย่อ: NGR) เป็นเส้นทางรถไฟสายแรกของประเทศเนปาล ดำเนินการระหว่างปี ค.ศ. 1927 จนถึง ค.ศ. 1965 เชื่อมต่อระหว่างเมืองรักเสาละกับอัมเลขคัญชะ เป็นทางรถไฟรางแคบ ขนาดความกว้าง 2 ft 6 in (762 mm) ระยะทาง 47 กิโลเมตร[1][2]

ประวัติ[แก้]

ในปี ค.ศ. 1923 เจ. วี. คอลเลียร์ ได้ทำการควบคุมการก่อสร้างรถไฟเพื่อขนส่งขอนไม้จากเนปาลเข้าไปยังอินเดีย โดยได้รับอนุญาตจากนายกรัฐมนตรีเนปาล ในช่วงฤดูหนาวของปี ค.ศ. 1924 บริษัทมาร์ตินในโกลกาตา ได้มาทำการสำรวจเส้นทางเพื่อสร้างทางรถไฟไปยังเมืองอัมเลกงาน์จ[3]

การก่อสร้างเริ่มต้นในปี ค.ศ. 1926 และเปิดใช้งานวันที่ 16 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1927[4] ขนาดความกว้างรางรถไฟ 2 ft 6 in (762 mm) มีรถจักรไอน้ำ 7 คัน ตู้โดยสาร 12 คัน และตู้บรรทุกสินค้า 82 คัน[5] โดยมีรถจักรไอน้ำการ์แรต ซึ่งผลิตโดยบริษัท เบเยอร์ พีคอก แอนด์คอมปะนี ในสหราชอาณาจักร[6]

การให้บริการสิ้นสุดลงในปี ค.ศ. 1965 เมื่อมีการก่อสร้างถนนหนทางใหม่เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ[7]

ก่อนที่ทางหลวงจะถูกสร้างขึ้น ทางรถไฟสายนี้เป็นเพียงสายเดียวที่เชื่อมระหว่างเมืองหลวงกาฐมาณฑุ กับประเทศอินเดีย โดยผู้โดยสารที่มาจากกาฐมาณฑุต้องเดินเขาก่อนที่จะมาขึ้นรถไฟที่สถานี[8] ต่อมาได้สร้างทางหลวงตริภูวันขึ้นในปี ค.ศ. 1956 ทำให้การเดินทางสะดวกสบายมากขึ้น[9][10]

ในวัฒนธรรมสมัยนิยม[แก้]

ปรากฏในภาพยนตร์เนปาลเรื่อง อามา ("แม่") ฉายในปี ค.ศ. 1964

ดูเพิ่ม[แก้]

สมุดภาพ[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. United States Department of Commerce, Bureau of Foreign and Domestic Commerce (1927). Commerce Reports Nos.14-26. Volume 2. p. 148. สืบค้นเมื่อ 26 July 2013.
  2. Tilman, H.W. (1952). Nepal Himalaya (PDF). p. 9. สืบค้นเมื่อ 26 July 2013.
  3. Landon, Perceval (1928). Nepal. London: Constable and Co. Ltd. pp. 197, 201. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-09-21. สืบค้นเมื่อ 20 September 2013.
  4. Aitchison, Sir Charles Umpherston (1929). A Collection of Treaties, Engagements and Sanads Relating to India and Neighbouring Countries, Volume 14. Government of India Central Publication Branch. p. 47. สืบค้นเมื่อ 29 July 2013.
  5. "Railroads". A Country Study: Nepal. The Library of Congress. 22 March 2011. สืบค้นเมื่อ 26 July 2013.
  6. "Garratt Locomotives produced by Beyer Peacock". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-04-10. สืบค้นเมื่อ 29 July 2013.
  7. A National Transport System for Nepal (PDF). Washington, D.C.: World Bank. June 1965. p. 22. สืบค้นเมื่อ 25 May 2014.
  8. "Nepal 1954". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-10-21. สืบค้นเมื่อ 26 July 2013.
  9. Tuladhar, Kamal Ratna (26 September 2008). "Nepal took the bus half a century ago". The Kathmandu Post. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-10-24. สืบค้นเมื่อ 27 July 2013.
  10. Shrestha, Surya Bahadur. "Railway Development In Nepal". The Rising Nepal. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-12-04. สืบค้นเมื่อ 27 July 2013.