การบินนาวี
การบินนาวี (อังกฤษ: Naval aviation) เป็นการใช้กองกำลังทางอากาศของกองทัพเรือ หรือโดยมีอากาศยานนาวีอยู่ในบนเรือบรรทุกเครื่องบิน หรือไม่ก็ฐานทัพภาคพื้นดิน การบินนาวีโดยส่วนมากจะมีเป้าหมายอยู่บนที่เรือบรรทุกอากาศยาน เรือที่บรรทุกอากาศยานนั้นจะต้องมีความพร้อมต่อการลงจอดและเหมาะสมกับอากาศยานนาวีที่จะต้องลงจอด พวกเขามีเวลาไม่นานที่จะให้อากาศยานนาวีลงจอดบนพื้นผิว ดังนั้นพื้นผิวจะต้องมีความยืดหยุ่นและความทนทานสูง พวกเขามีอุปกรณ์ที่ยึดตัวอากาศยานนาวีไว้ลงบนกับพื้นเรือ อากาศยานนาวีถูกออกแบบขึ้นโดยมีจุดประสงค์หลายอย่าง เช่น เพื่อการโจมตีทางท้องฟ้า, การโจมตีภาคพื้นดิน, การโจมตีเรือดำน้ำ, การค้นหาและกู้ภัย, การขนส่ง, การตรวจสอบสภาพอากาศ, การลาดตระเวน, การดูแลพื้นที่ และการควบคุม
อากาศยานบนเรือบรรทุกเครื่องบินในประจำการ[แก้]
- Boeing EA-18G Growler
- เอฟ/เอ-18อี/เอฟ ซูเปอร์ฮอร์เน็ท
- ดาโซราฟาลเอ็ม
- Grumman C-2 Greyhound
- ล็อกฮีด มาร์ติน เอฟ-35บี/ซี ไลท์นิง 2
- เอวี-8 แฮริเออร์
- เอฟ/เอ-18 ฮอร์เน็ท
- McDonnell Douglas T-45 Goshawk
- มิโคยัน มิก-29เค
- อี-2 ฮ็อคอาย
- เช็งยาง เจ-15
- ซุคฮอย ซู-25UTG/UBP
- ซุคฮอย ซู-33
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ การบินนาวี
- United States Naval Aviation 1910-1995 เก็บถาวร 2014-12-16 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน - A comprehensive history from the U.S. Naval Historical Center