ข้ามไปเนื้อหา

โมโม (อาหาร)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
โมโม
แหล่งกำเนิดเนปาล
ภูมิภาคทิเบต เนปาล
ผู้สร้างสรรค์อาหารทิเบต
ส่วนผสมหลักเกี๊ยวหรือขนมจีบแบบทิเบต มีไส้เป็นเนื้อจามรี เนื้อสัตว์ มันฝรั่ง เนย หรืออื่นๆ
รูปแบบอื่นทิง โมโม เป็นแบบไม่มีไส้

โมโม (ทิเบต: མོག་མོག་; Wylie : mog mog) เป็นเกี๊ยวหรือขนมจีบที่มีต้นกำเนิดในทิเบต กลายเป็นอาหารประจำชาติของชาวเนวาร์ ชาวเชอร์ปา ชาวลิมบู Gurungs และ Magars ของเนปาลและชนกลุ่มน้อยอื่น ๆ ของประเทศเนปาล คล้ายกับ buuz ของมองโกเลียและ jiaozi ของจีน คำว่า "โมโม" ในภาษาทิเบตเป็นคำยืมจากภาษาจีน mómo (馍馍).[1]

ทิง โมโม เป็นรูปแบบหนึ่งของโมโมที่ไม่มีไส้

ประวัติ

[แก้]

โมโมมีต้นกำเนิดในทิเบต เดิมกินกับเนื้อจามรี ต่อมาได้กลายเป็นอาหารพื้นเมืองของทิเบต ภูฏาน สิกขิม เนปาล และลาดัก และยังพบได้ทั่วไปในบริเวณที่มีชาวเนปาลแพร่กระจายเข้าไปเช่นหิมาจัลประเทศ เบงกอลตะวันตกและรัฐในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของอินเดีย เป็นอาหารข้างถนนที่เป็นที่นิยมในเนปาล และชุมชนผู้อพยพชาวเนปาลในสหรัฐ อังกฤษ ออสเตรเลีย และนิวซีแลนด์

การทำโมโม

[แก้]
โมโมแบบเนปาล
โมโมแบบเนปาลจัดใส่จาน

โมโมทำด้วยแป้งอย่างง่าย บางครั้งเพิ่มยีสต์หรือผงฟูเล็กน้อยเพื่อให้เนื้อนุ่ม เครื่องปรุงที่สำคัญที่ใช้เป็นไส้ได้แก่:

  • เนื้อ : ไส้ทำด้วยเนื้อประเภทต่าง ๆ ในทิเบต เนปาล และภาคตะวันออกเฉียงเหนืออินเดีย (ที่ชาวทิเบตอพยพอยู่) เนื้อแพะ กระบือ (โมโมแบบเนวาร์) ไก่ หมู และจามรี เป็นที่นิยมมาก แม้ว่าเนื้อจามรีเป็นที่นิยมมากที่สุด เนื้อสับรวมกับส่วนผสมต่อไปนี้ : หอมหัวใหญ่ หอมแดง กระเทียมและผักชี ปรุงรสตามความชอบของแต่ละบุคคล บางคนยังใส่มะเขือเทศด้วย
  • โมโมมังสวิรัติเป็นที่นิยมมากขึ้นในประเทศอินเดียและเนปาล
  • มันฝรั่งลูกเต๋าเล็ก ๆ กินกับมันฝรั่งในซอสมะเขือเทศ
  • เนยแข็ง พบได้ทั่วไปในภูฏานและสิกขิม

ตัวเกี๊ยวเป็นชิ้นกลมแบนขนาดเล็ก ห่อเป็นรูปกระเป๋าหรือดวงจันทร์ครึ่งเสี้ยว ทำให้สุกด้วยการนึ่ง การทอดในกระทะ หรือการทอดอีกครั้งหลังจากนึ่งแล้ว กินกับซอสหรือน้ำจิ้มหลายแบบ โดยปกติจะมีพริก มะเขือเทศ และกระเทียม

อ้างอิง

[แก้]
  1. Jīn Péng 金鹏 (ed.): Zàngyǔ jiǎnzhì 藏语简志. Mínzú chūbǎnshè 民族出版社, Beijing 1983, p. 31.