แอซีซัลเฟมโพแทสเซียม

แอซีซัลเฟมโพแทสเซียม
ชื่อ
	IUPAC name potassium 6-methyl-2,2-dioxo-2H-1,2λ6,3-oxathiazin-4-olate
	ชื่ออื่น แอซีซัลเฟมเค; แอซีเค
เลขทะเบียน
เลขทะเบียน CAS	55589-62-3 ;
3D model (JSmol)	รูปภาพแบบโต้ตอบ;
ChEMBL	ChEMBL1351474 ;
เคมสไปเดอร์	55940 ;
ECHA InfoCard	100.054.269
EC Number	259-715-3;
เลขอี	E950 (glazing agents, ...)
ผับเคม CID	23683747;
UNII	23OV73Q5G9 ;
CompTox Dashboard (EPA)	DTXSID1030606 ;
	InChI InChI=1S/C4H5NO4S.K/c1-3-2-4(6)5-10(7,8)9-3;/h2H,1H3,(H,5,6);/q;+1/p-1 Key: WBZFUFAFFUEMEI-UHFFFAOYSA-M ; InChI=1/C4H5NO4S.K/c1-3-2-4(6)5-10(7,8)9-3;/h2H,1H3,(H,5,6);/q;+1/p-1 Key: WBZFUFAFFUEMEI-REWHXWOFAT;
	SMILES [K+].C\C1=C\C(=O)[N-]S(=O)(=O)O1;
คุณสมบัติ
สูตรเคมี	C4H4KNO4S
มวลโมเลกุล	201.242
ลักษณะทางกายภาพ	ผงผลึกสีขาว
ความหนาแน่น	1.81 g/cm3
จุดหลอมเหลว	225 องศาเซลเซียส (437 องศาฟาเรนไฮต์; 498 เคลวิน)
ละลายในน้ำ	270 g/L at 20 °C
ความอันตราย
NFPA 704 (fire diamond)	1 1 0
	หากมิได้ระบุเป็นอื่น ข้อมูลข้างต้นนี้คือข้อมูลสาร ณ ภาวะมาตรฐานที่ 25 °C, 100 kPa อ้างอิงกล่องข้อมูล

แอซีซัลเฟมโพแทสเซียม (อังกฤษ: acesulfame potassium) หรือ แอซีซัลเฟมเค (acesulfame K) (K เป็นสัญลักษณ์ธาตุโพแทสเซียม) เป็นวัตถุให้ความหวานทดแทนน้ำตาล มีลักษณะเป็นผงผลึกสีขาว มีสูตรเคมีคือ C₄H₄KNO₄S มีเลขอีคือ E950^[1] ค้นพบในปี ค.ศ. 1967 โดยคาร์ล เคลาส์ (Karl Clauss) และฮารัลด์ เจนเซน (Harald Jensen) นักเคมีของบริษัทเฮิชสต์ (Hoechst AG)^[2]^[3]

แอซีซัลเฟมเคผสมในอาหาร เครื่องดื่มและเวชภัณฑ์หลายชนิด^[4] มีความหวานกว่าซูโครส (น้ำตาลทราย) 200 เท่า^[5] หวานเท่ากับแอสปาร์แตม หวานประมาณ 1/3 ของซูคราโลสและประมาณ 2/3 ของแซกคารีน แอซีซัลเฟมเคไม่เปลี่ยนรูปเมื่อถูกความร้อนหรืออยู่ในสภาวะกรด-เบส จึงมักใช้เป็นส่วนผสมในขนมอบหรือผลิตภัณฑ์ที่ต้องการเก็บรักษาไว้ได้นาน แต่แอซีซัลเฟมเคสามารถสลายกลายเป็นแอซีโทแอซีทาไมด์ที่เป็นพิษหากได้รับในปริมาณมาก^[6] ปริมาณที่ร่างกายรับได้ต่อวันของแอซีซัลเฟมเคคือ 15 มิลลิกรัม/กิโลกรัม/วัน^[7]

ถึงแม้องค์การอาหารและยาสหรัฐ (FDA) จะอนุญาตให้ใช้แอซีซัลเฟมเคในอาหารได้ในปี ค.ศ. 1988 แต่มีการชี้ว่าการศึกษาเกี่ยวกับแอซีซัลเฟมเคยังน้อยเกินไปและแอซีซัลเฟมเคอาจเป็นสารก่อมะเร็ง^[8] อย่างไรก็ตาม FDA และหน่วยงานด้านอาหารและยาของสหภาพยุโรปได้ปฏิเสธข้อมูลเหล่านี้^[9]^[10]

อ้างอิง

↑ "Current EU approved additives and their E Numbers". UK: Food Standards Agency. 2012-03-14.
↑ O'Brien-Nabors, L. (2001). Alternative Sweeteners. New York, NY: Marcel Dekker. p. 13. ISBN 0-8247-0437-1.
↑ Williams, R. J.; Goldberg, I. (1991). Biotechnology and Food Ingredients. New York: Van Nostrand Reinhold. ISBN 0-442-00272-6.{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)
↑ Acesulfame K - Calorie Control Council
↑ Acesulfame K: the evidence - NHS Choices
↑ Findikli, Z.; Zeynep, F.; Sifa, T. Determination of the effects of some artificial sweeteners on human peripheral lymphocytes using the comet assay. Journal of toxicology and environmental health sciences 2014, 6, 147–153.
↑ Whitehouse, C.; Boullata, J.; McCauley, L. The potential toxicity of artificial sweeteners. AAOHN J. 2008, 56, 251-9 quiz 260.
↑ Karstadt, M. L. (2006). "Testing Needed for Acesulfame Potassium, an Artificial Sweetener" (PDF). Environmental Health Perspectives. 114 (9): A516. doi:10.1289/ehp.114-a516a. PMC 1570055. PMID 16966071.
↑ Kroger, M.; Meister, K.; Kava, R. (2006). "Low-Calorie Sweeteners and Other Sugar Substitutes: A Review of the Safety Issues". Comprehensive Reviews in Food Science and Food Safety. 5 (2): 35–47. doi:10.1111/j.1541-4337.2006.tb00081.x.{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)
↑ Scientific Committee on Food (2000). "Opinion - Re-evaluation of acesulfame K with reference to the previous SCF opinion of 1991" (PDF). SCF/CS/ADD/EDUL/194 final. EU Commission. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2008-09-10. สืบค้นเมื่อ 2015-12-29.

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ แอซีซัลเฟมโพแทสเซียม
"Acesulfame Potassium - MSDS". Science Lab. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-03. สืบค้นเมื่อ 2016-10-22.
"Is Acesulfame Potassium Bad for Me?". Healthline.

บทความเคมีนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] "Current EU approved additives and their E Numbers". UK: Food Standards Agency. 2012-03-14.

[isbn0-8247-0437-1-2] O'Brien-Nabors, L. (2001). Alternative Sweeteners. New York, NY: Marcel Dekker. p. 13. ISBN 0-8247-0437-1.

[isbn0-442-00272-6-3] Williams, R. J.; Goldberg, I. (1991). Biotechnology and Food Ingredients. New York: Van Nostrand Reinhold. ISBN 0-442-00272-6.{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)

[4] Acesulfame K - Calorie Control Council

[5] Acesulfame K: the evidence - NHS Choices

[6] Findikli, Z.; Zeynep, F.; Sifa, T. Determination of the effects of some artificial sweeteners on human peripheral lymphocytes using the comet assay. Journal of toxicology and environmental health sciences 2014, 6, 147–153.

[Whitehouse,_C._2008-7] Whitehouse, C.; Boullata, J.; McCauley, L. The potential toxicity of artificial sweeteners. AAOHN J. 2008, 56, 251-9 quiz 260.

[Karstadt-8] Karstadt, M. L. (2006). "Testing Needed for Acesulfame Potassium, an Artificial Sweetener" (PDF). Environmental Health Perspectives. 114 (9): A516. doi:10.1289/ehp.114-a516a. PMC 1570055. PMID 16966071.

[Kroger_2006-9] Kroger, M.; Meister, K.; Kava, R. (2006). "Low-Calorie Sweeteners and Other Sugar Substitutes: A Review of the Safety Issues". Comprehensive Reviews in Food Science and Food Safety. 5 (2): 35–47. doi:10.1111/j.1541-4337.2006.tb00081.x.{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)

[10] Scientific Committee on Food (2000). "Opinion - Re-evaluation of acesulfame K with reference to the previous SCF opinion of 1991" (PDF). SCF/CS/ADD/EDUL/194 final. EU Commission. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2008-09-10. สืบค้นเมื่อ 2015-12-29.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]