เวเนรา 3
เวเนรา 3 | |
---|---|
ประเภทภารกิจ | ยานที่บินผ่านชั้นบรรยากาศดาวศุกร์ |
ผู้ดำเนินการ | OKB-1 |
COSPAR ID | 1965-092A |
SATCAT no. | 1733 |
ระยะภารกิจ | 105 วัน |
ข้อมูลยานอวกาศ | |
ยานอวกาศ | 3MV-3 No.1 |
ผู้ผลิต | ลาโวชกิน |
มวลขณะส่งยาน | 960 kg (2,120 lb) |
มวลหลังการลงจอด | 377 kg (831 lb) |
ขนาด | 4.2 × 1.1 m (13.8 × 3.6 ft) |
เริ่มต้นภารกิจ | |
วันที่ส่งขึ้น | 16 November 1965, 04:19 | UTC
จรวดนำส่ง | Molniya M |
ฐานส่ง | บัยโกเงอร์ ลาน 31/6 |
ลักษณะวงโคจร | |
ระบบอ้างอิง | แถบเฮลิโอเซนตริก |
ระยะใกล้สุด | 0.68 AU |
ระยะไกลสุด | 0.99 AU |
ความเอียง | 4.29° |
คาบการโคจร | 277 วัน |
ปะทะ ดาวศุกร์ (ลงจอดล้มเหลว) | |
วันที่ปะทะ | 1 มีนาคม ค.ศ.1966 |
ตำแหน่งปะทะ | 20°N 80°E / 20°N 80°E |
เวเนรา 3 (รัสเซีย: Венера-3) เป็นยานอวกาศที่ถูกสร้างและปล่อยขึ้นสู่อวกาศโดยสหภาพโซเวียต เพื่อไปสำรวจพื้นผิวของดาวศุกร์ โดยถูกปล่อยเมื่อวันที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2508 จากท่าอวกาศยานบัยโกเงอร์ คาซัคสถาน
ภารกิจของยานอวกาศนี้เพื่อลงจอดบนพื้นผิวของดาวศุกร์ [1][2] โดยลำตัวมีระบบวิทยุสื่อสาร เครื่องมือทางวิทยาศาสตร์ แหล่งพลังงานไฟฟ้าและมีตราแผ่นดินของสหภาพโซเวียต
ยานอวกาศดังกล่าวลงสู่ดาวศุกร์ด้วยการชนกระแทก เมื่อวันที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2509 และกลายเป็นยานอวกาศลำแรกที่ลงจอดบนพื้นผิวของดาวเคราะห์ดวงอื่น ด้านที่ตกนั้นเป็นดาวมืดของดาวศุกร์ ซึ่งพิกัดการลงจอดกระแทกน่าจะอยู่ที่พิกัด -20° to 20° N, 60° to 80° E อย่างไรก็ตาม ระบบสื่อสารของยานได้ล้มเหลวก่อนที่จะมีการส่งข้อมูลใด ๆ กลับมายังโลก[3][4]
เนื่องจากดาวศุกร์ มีอุณหภูมิประมาณ 500 องศาเซลเซียส ตลอดทั้งกลางวันและกลางคืน ทำให้การลงจอดของยานสำรวจเวเนรารุ่นต่อๆไป ก็ยังเป็นอุปสรรค จนกระทั่ง เวเนรา 7 ที่ลำตัวของยานเป็นไททาเนียม สามารถลงจอดที่พื้นผิวอย่างนุ่มนวลได้สำเร็จเป็นลำแรกและส่งข้อมูลกลับมายังโลกได้ 23 นาที
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Mark Wade, Venera 3MV-3, Austronautix.com. Retrieved 3 April 2018.
- ↑ Gunter Krebs, Venera 3 (3MV-3 #1), Gunther's Space Page. Retrieved 3 April 2018.
- ↑ David Leverington (2000). New cosmic horizons. Cambridge University Press. p. 74. ISBN 0-521-65833-0.
- ↑ "Venera 3". NASA. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-03-03. สืบค้นเมื่อ 2019-03-01.