เยเลนา สตาโซวา

ในชื่อซึ่งตั้งตามธรรมเนียมภาษากลุ่มสลาฟตะวันออกนี้ นามสกุลที่แปลงมาจากชื่อบิดาคือ ดมีตรีเยฟนา ส่วนนามสกุลของตระกูลคือ สตาโซวา

เยเลนา สตาโซวา
Елена Стасова
สตาโซวา ป.ทศวรรษ 1920
เลขาธิการแห่งคณะกรรมการกลางพรรคคอมมิวนิสต์รัสเซีย (บอลเชวิค)
ดำรงตำแหน่ง มีนาคม ค.ศ. 1919 – ธันวาคม ค.ศ. 1919
ก่อนหน้า	ยาคอฟ สเวียร์ดลอฟ
ถัดไป	นีโคไล เครสตินสกี (ในฐานะเลขาธิการรับผิดชอบ)
เลขาธิการชำนาญการแห่งคณะกรรมการกลางพรรคแรงงานสังคมประชาธิปไตยรัสเซีย (บอลเชวิค)
ดำรงตำแหน่ง เมษายน ค.ศ. 1917 – ค.ศ. 1918
ก่อนหน้า	สถาปนาตำแหน่ง
ถัดไป	ยาคอฟ สเวียร์ดลอฟ (ในฐานะประธานเลขาธิการ)
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	15 ตุลาคม [ตามปฎิทินเก่า: 3 ตุลาคม] ค.ศ. 1873 เซนต์ปีเตอส์เบิร์ก จักรวรรดิรัสเซีย
เสียชีวิต	31 ธันวาคม ค.ศ. 1966(1966-12-31) (93 ปี) มอสโก รัสเซียโซเวียต สหภาพโซเวียต
ที่ไว้ศพ	กำแพงเครมลิน มอสโก
เชื้อชาติ	รัสเซีย โซเวียต
พรรคการเมือง	พรรคแรงงานสังคมประชาธิปไตยรัสเซีย (ค.ศ. 1898–1903) พรรคแรงงานสังคมประชาธิปไตยรัสเซีย (บอลเชวิค) (ค.ศ. 1903–1918) พรรคคอมมิวนิสต์รัสเซีย (บอลเชวิค) (ค.ศ. 1918–1946)
สมาชิกสถาบันกลาง 11 มีนาคม–25 มีนาคม ค.ศ. 1919: สมาชิกเต็มโปลิตบูโรที่ 7 เมษายน–กันยายน ค.ศ. 1919: ว่าที่สมาชิกโปลิตบูโรที่ 8 ค.ศ. 1917–1920: สมาชิกคณะเลขาธิการที่ 6, 7 และ 8

เยเลนา ดมีตรีเยฟนา สตาโซวา (รัสเซีย: Елена Дмитриевна Стасова; 15 ตุลาคม [ตามปฎิทินเก่า: 3 ตุลาคม] ค.ศ. 1873 – 31 ธันวาคม ค.ศ. 1966) เป็นนักปฏิวัติชาวรัสเซีย สมาชิกบอลเชวิคเก่า และเป็นผู้นำกลุ่มแรกของพรรคการเมืองที่ต่อมากลายเป็นพรรคคอมมิวนิสต์แห่งสหภาพโซเวียต

สตาโซวาเกิดในตระกูลขุนนางที่มีชื่อเสียงในเซนต์ปีเตอส์เบิร์ก เธอประกอบอาชีพแรกด้วยการเป็นอาจารย์และเริ่มยอมรับการเมืองสายปฏิวัติ โดยใน ค.ศ. 1898 เธอเข้าร่วมกับพรรคแรงงานสังคมประชาธิปไตยรัสเซีย (RSDRP) ซึ่งเป็นยุคแรกของการก่อตั้งพรรค และหลังจากการแตกแยกทางอุดมการณ์ของพรรคใน ค.ศ. 1903 สตาโซวาจึงให้การสนับสนุนฝ่ายบอลเชวิคของวลาดีมีร์ เลนิน เธอยังคงดําเนินกิจกรรมปฏิวัติในรัสเซีย สวิตเซอร์แลนด์ และฟินแลนด์ต่อไป แม้จะถูกจำคุกและเนรเทศอยู่บ่อยครั้ง จากนั้นใน ค.ศ. 1913 เธอถูกเนรเทศไปยังไซบีเรีย แต่ไม่นานเธอจึงกลับมาเซนต์ปีเตอส์เบิร์กอีกครั้งก่อนหน้าการปฏิวัติเดือนกุมภาพันธ์ เธอได้รับการแต่งตั้งเป็นเลขาธิการพรรค และกลายเป็นสมาชิกสำรองของคณะกรรมการกลาง แต่แล้วใน ค.ศ. 1920 เธอถูกกีดกันจากอำนาจโซเวียตโดยสมบูรณ์ หลังจากนั้น สตาโซวาจึงเข้าเป็นตัวแทนโคมินเทิร์นในเยอรมนีจนถึง ค.ศ. 1927 เมื่อเธอเดินทางกลับรัสเซียและได้รับตำแหน่งผู้นำองค์กรช่วยเหลือสากลแดง (MOPR) ตั้งแต่ ค.ศ. 1938 ถึง ค.ศ. 1946 เธอเป็นบรรณาธิการของนิตยสาร "อินเตียร์นาซีโอนัลนายา ลีเตราตูรา" (Интернациональная литература) สตาโซวาเสียชีวิตใน ค.ศ. 1966 ด้วยวัย 93 ปี

หนังสืออ่านเพิ่ม

• Barbara Evan Clements, Bolshevik Women, New York: Cambridge University Press, 1997

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Elena Stasova