เฟนิโทอิน

เฟนิโทอิน
ข้อมูลทางคลินิก
การอ่านออกเสียง	/fəˈnɪtoʊɪn/; /ˈfɛnɪtɔɪn/
ชื่อทางการค้า	Originally Dilantin, many names worldwide
AHFS/Drugs.com	โมโนกราฟ
MedlinePlus	a682022
ระดับความเสี่ยงต่อทารกในครรภ์	AU: D ; US: D (มีความเสี่ยง) ; ;
ช่องทางการรับยา	ทางปาก, ฉีดเข้าหลอดเลือดดำ
รหัส ATC	N03AB02 (WHO) ;
กฏหมาย
สถานะตามกฏหมาย	AU: S4 (ต้องใช้ใบสั่งยา) ; CA: ℞-only ; UK: POM (Prescription only) ; US: ℞-only ;
ข้อมูลเภสัชจลนศาสตร์
ชีวประสิทธิผล	70–100% oral, 24.4% for rectal administration
การจับกับโปรตีน	95%
การเปลี่ยนแปลงยา	ตับ
ระยะเริ่มออกฤทธิ์	10 to 30 min (IV)
ครึ่งชีวิตทางชีวภาพ	10–22 ชั่วโมง
ระยะเวลาออกฤทธิ์	24 ชั่วโมง
การขับออก	ผ่านท่อน้ำดี, กระเพาะปัสสาวะ
ตัวบ่งชี้
	ชื่อตามระบบ IUPAC 5,5-diphenylimidazolidine-2,4-dione;
เลขทะเบียน CAS	57-41-0 ;
PubChem CID	1775;
IUPHAR/BPS	2624;
DrugBank	DB00252 ;
ChemSpider	1710 ;
UNII	6158TKW0C5;
KEGG	D00512 ;
ChEBI	CHEBI:8107 ;
ChEMBL	CHEMBL16 ;
ECHA InfoCard	100.000.298
ข้อมูลทางกายภาพและเคมี
สูตร	C15H12N2O2
มวลต่อโมล	252.268 g/mol g·mol−1
แบบจำลอง 3D (JSmol)	Interactive image;
	SMILES O=C2NC(=O)NC2(c1ccccc1)c3ccccc3;
	InChI InChI=1S/C15H12N2O2/c18-13-15(17-14(19)16-13,11-7-3-1-4-8-11)12-9-5-2-6-10-12/h1-10H,(H2,16,17,18,19) ; Key:CXOFVDLJLONNDW-UHFFFAOYSA-N ;
7 (what is this?) (verify)
สารานุกรมเภสัชกรรม

เฟนิโทอิน (Phenytoin) หรือชื่อทางการค้าคือ ไดแลนติน (Dilantin)^[1] เป็นยากันชัก ใช้สำหรับป้องกันอาการโคลนัสและการเป็นลมชักอย่างปัจจุบันทันด่วน มีแบบรับประทานสำหรับผู้ป่วยทั่วไป^[2] แต่สำหรับผู้ป่วยที่มีภาวะชักต่อเนื่อง แพทย์อาจจ่ายยากลุ่มเบ็นโซไดอาเซพีนเพื่อบรรเทาอาการชัก หากยังไม่ดีขึ้นจึงจะใช้ยาเฟนิโทอินโดยการฉีด ซึ่งจะออกฤทธิภายใน 30 นาทีและจะคงฤทธิได้นานถึง 24 ชั่วโมง^[3] นอกจากนี้ เฟนิโทอินยังถูกใช้เพื่อรักษาอารหัวใจเต้นผิดจังหวะและความเจ็บปวดทางประสาทอีกด้วย ทั้งนี้ แพทย์อาจวัดความดันเพื่อกำหนดปริมาณยาที่เหมาะสม^[2]

ผลข้างเคียงของการใช้เฟนิโทอิน ได้แก่ อาการคลื่นไส้, ปวดท้อง, ไม่อยากอาหาร, มองไม่ชัด, ขนขึ้นเร็ว และเหงือกบวม ผลข้างเคียงแบบรุนแรงได้แก่ ง่วงนอน, ทำร้ายตนเอง, โรคตับ, ไขกระดูกผลิตเม็ดเลือดได้น้อย, ความดันโลหิตต่ำ และผิวลอก ยาประเภทนี้ห้ามใช้ระหว่างตั้งครรภ์เนื่องจากอาจทำให้เกิดความผิดปกติในทารก แต่ปลอดภัยหากจะใช้ระหว่างภาวะให้นมบุตร

เฟนิโทอินถูกสร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1908 โดยแพทย์ชาวเยอรมัน ไฮน์ริช บลิทซ์ แต่มาค้นพบว่าสามารถใช้รักษาลมชักได้ในปี ค.ศ. 1936^[4]^[5] ยานี้ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นยาหลักขององค์การอนามัยโลก เป็นยาสำคัญที่ใช้ในงานสาธารณสุขทั่วไป^[6] เป็นยาที่มีราคาค่อนข้างถูก

อ้างอิง

↑ ^1.0 ^1.1 Drugs.com International trade names for phenytoin Page accessed Feb 27, 2016
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 ^2.3 "Phenytoin". The American Society of Health-System Pharmacists. สืบค้นเมื่อ Aug 22, 2015.
↑ ^3.0 ^3.1 Marx, John A. (2010). Rosen's emergency medicine : concepts and clinical practice (7 ed.). Philadelphia: Mosby/Elsevier. p. 1352. ISBN 9780323054720.
↑ Aicardi, Jean (2008). Epilepsy : a comprehensive textbook (2nd ed.). Philadelphia: Wolters Kluwer Health/Lippincott Williams & Wilkins. p. 1431. ISBN 9780781757775.
↑ Wolfson, Allan B. (2010). Harwood-Nuss' clinical practice of emergency medicine (5th ed.). Philadelphia, PA: Lippincott Williams & Wilkins. p. 1415. ISBN 9780781789431. สืบค้นเมื่อ 9 June 2016.
↑ "WHO Model List of Essential Medicines" (PDF). World Health Organization. October 2013. สืบค้นเมื่อ 22 April 2014.

[genericnames-1] 1.0 ^1.1 Drugs.com International trade names for phenytoin Page accessed Feb 27, 2016

[AHFS2015-2] 2.0 ^2.1 ^2.2 ^2.3 "Phenytoin". The American Society of Health-System Pharmacists. สืบค้นเมื่อ Aug 22, 2015.

[Ros2010-3] 3.0 ^3.1 Marx, John A. (2010). Rosen's emergency medicine : concepts and clinical practice (7 ed.). Philadelphia: Mosby/Elsevier. p. 1352. ISBN 9780323054720.

[4] Aicardi, Jean (2008). Epilepsy : a comprehensive textbook (2nd ed.). Philadelphia: Wolters Kluwer Health/Lippincott Williams & Wilkins. p. 1431. ISBN 9780781757775.

[5] Wolfson, Allan B. (2010). Harwood-Nuss' clinical practice of emergency medicine (5th ed.). Philadelphia, PA: Lippincott Williams & Wilkins. p. 1415. ISBN 9780781789431. สืบค้นเมื่อ 9 June 2016.

[6] "WHO Model List of Essential Medicines" (PDF). World Health Organization. October 2013. สืบค้นเมื่อ 22 April 2014.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]