เถา เยฺวียนหมิง
เถา เยฺวียนหมิง | |
---|---|
รูปเหมือนของเถา เยฺวียนหมิง โดยเฉิน หงโช่ว | |
เกิด | ราว ค.ศ. 365 ไชฉาง (ปัจจุบันคือนครจิ่วเจียง) |
เสียชีวิต | ค.ศ. 427 |
อาชีพ | กวี, ขุนนาง |
ผลงานที่สำคัญ | เถา-ฮฺวา-ยฺเหวียนจี้ |
เถา เยฺวียนหมิง | |||||||||||||||||||||||||
"เถา เยฺวียนหมิง" เขียนด้วยอักษรจีนตัวเต็ม (บน) และอักษรจีนตัวย่อ (ล่าง) | |||||||||||||||||||||||||
อักษรจีนตัวเต็ม | 陶淵明 | ||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
อักษรจีนตัวย่อ | 陶渊明 | ||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
ชื่อภาษาจีนอื่น ๆ | |||||||||||||||||||||||||
ภาษาจีน | 陶潛 | ||||||||||||||||||||||||
ความหมายตามตัวอักษร | (ชื่อเดิม) | ||||||||||||||||||||||||
|
เถา เยฺวียนหมิง (จีนตัวย่อ: 陶渊明; จีนตัวเต็ม: 陶淵明; พินอิน: Táo Yuānmíng; ค.ศ. 365–427) หรือ เถา เฉียน (จีน: 陶潛; พินอิน: Táo Qián; หรือ T'ao Ch'ien ในระบบถอดเสียงแบบเวด-ไจลส์) เป็นกวีและขุนนางชาวจีนผู้เป็นหนึ่งในกวีที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในช่วงยุคหกราชวงศ์ เถา เยฺวียนหมิงเกิดในช่วงยุคราชวงศ์จิ้นตะวันออก (ค.ศ. 317–420) และเสียชีวิตในช่วงยุคราชวงศ์หลิวซ่ง (ค.ศ. 420–479) (ช่วงรอยต่อระหว่างราชวงศ์จิ้นและราชวงศ์ซ่ง) เถา เยฺวียนหมิงใช้ชีวิตส่วนใหญ่อย่างสันโดษ อาศัยในชนบท ทำนา อ่านตำรา ดื่มสุรา รับแขกเป็นครั้งคราว และเขียนกวีนิพนธ์ซึ่งมักสะท้อนถึงความสุขและความยากลำบากของชีวิต ตลอดจนถึงการตัดสินใจถอนตัวจากราชการของเถา เยฺวียนหมิง รูปแบบกวีนิพนธ์ที่เรียบง่ายและตรงไปตรงมาของเถา เยฺวียนหมิงค่อนข้างขัดกับบรรทัดฐานในงานเขียนวรรณกรรมในสมัยนั้น[1] ในยุคราชวงศ์ถัง (ค.ศ. 618–907) เถา เยฺวียนหมิงเป็นที่รู้จักในฐานะผู้ถือสันโดษ ในสมัย ราชวงศ์ซ่งเหนือ (ค.ศ. 960–1127) ปัญญาชนผู้มีอิทธิพลอย่างซู ชื่อ (ค.ศ. 1037–1101) ประกาศว่าเถา เยฺวียนหมิงเป็นตัวอย่างที่ดีเลิศของกวีที่เที่ยงแท้และเป็นธรรมชาติ โดยคาดการณ์ว่าเถา เยฺวียนหมิงจะมีชื่อเสียงทางวรรณกรรมอย่างยั่งยืน[2] การรวมผลงานกวีนิพนธ์ของเถา เยฺวียนหมิงเข้าในประชมบทนิพนธ์วรรณกรรมเหวิน-สฺเหวี่ยนในศตวรรษที่ 6 ก็เป็นการยืนยันเป็นอย่างน้อยว่าเป็นจุดเริ่มต้นของชื่อเสียงของเถา เยฺวียนหมิงในยุคนั้นเอง อย่างน้อยก็ในพื้นที่บ้านเกิดของเถา เยฺวียนหมิง ภายหลังเถา เยฺวียนหมิงได้รับการยกย่องว่าเป็นตัวแทนที่สำคัญที่สุดของกวีนิพนธ์ที่เป็นที่รู้จักในปัจจุบันว่าเป็นกวีนิพนธ์นาไร่ เถา เยฺวียนหมิงค้นพบแรงบันดาลใจในความงามและความเรียบง่ายของธรรมชาติที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม ภาพวาดที่แสดงภาพของเถา เยฺวียนหมิงปรากฏในอู๋ชฺวางผู่ (無雙譜, ทำเนียบวีรชนไร้เทียมทาน) โดยจิน กู่เหลียง
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Tian, Xiaofei (2013). "From the Eastern Jin through the early Tang (317–649)" in The Cambridge History of Chinese Literature, Volume 1. Cambridge, U.K.: Cambridge University Press. pp. 221–2. ISBN 978-1107643246.
- ↑ Tian, Xiaofei. "From the Eastern Jin through the early Tang (317–649)". pp. 221–2.
บรรณานุกรม
[แก้]- Cai, Zong-qi, ed. (2008). How to Read Chinese Poetry: A Guided Anthology. New York: Columbia University Press. ISBN 0-231-13941-1.
- Chang, H. C. (1977). Chinese Literature 2: Nature Poetry. (New York, NY: Columbia University Press). ISBN 0-231-04288-4.
- Cui, Jie and Zong-qi Cai (2012). How to Read Chinese Poetry Workbook. New York: Columbia University Press. ISBN 0-231-15658-8.
- Davis, A. R. (Albert Richard), Editor and Introduction (1970), The Penguin Book of Chinese Verse. (Baltimore: Penguin Books).
- Hinton, David (2008). Classical Chinese Poetry: An Anthology. New York: Farrar, Straus, and Giroux. ISBN 0-374-10536-7 / ISBN 978-0-374-10536-5.
- Holzman, Donald. "A Dialogue with the Ancients: Tao Qian's Interrogation of Confucius" in Scott Pearce, Audrey Spiro, Patricia Ebrey (eds.), Culture and Power in the Reconstitution of the Chinese Realm, 200–600. Harward, 2001:75–98.
- Kwong, Charles Yim-tze (1995), Tao Qian and the Chinese Poetic Tradition: The Quest for Cultural Identity. (Ann Arbor: University of Michigan, Center for Chinese Studies). ISBN 0892641096
- Liao, Zhongan, "Tao Yuanming". Encyclopedia of China (Chinese Literature Edition), 1st ed.
- Tian, Xiaofei (2010). "From the Eastern Jin through the early Tang (317–649)". ใน Owen, Stephen (บ.ก.). The Cambridge History of Chinese Literature. Vol. 1: To 1375. Cambridge, England: Cambridge University Press. pp. 199–285. ISBN 978-0-521-11677-0.
- Watson, Burton (1971). CHINESE LYRICISM: Shih Poetry from the Second to the Twelfth Century. (New York: Columbia University Press). ISBN 0-231-03464-4
- Yip, Wai-lim (1997). Chinese Poetry: An Anthology of Major Modes and Genres. (Durham and London: Duke University Press). ISBN 0-8223-1946-2
- Yeh Chia-ying, translation Josey Shun and Bhikshuni Heng Yin, "Vajra Bhodi Sea" No.343, December, 1998, and subsequent similar IP addresses. 《陶淵明詩講錄》 ("Lectures on Tao Yuan-ming's Poems"), a series of lectures on the poetry of Tao Yuanming at Gold Buddha Monastery, Canada (lecture tapes were transcribed by Tu Xiaoli, An Yi, and Yang Aidi)
- Yuan, Xingpei; Knechtges, David R. (2014). "Tao Yuanming 陶淵明". ใน Knechtges, David R.; Chang, Taiping (บ.ก.). Ancient and Early Medieval Chinese Literature: A Reference Guide, Part Two. Leiden, South Holland: Brill. pp. 1090–1124. ISBN 978-90-04-19240-9.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]- ผลงานของ Qian Tao ที่โครงการกูเทินแบร์ค
- ผลงานเกี่ยวกับ/โดย เถา เยฺวียนหมิง ที่อินเทอร์เน็ตอาร์ไคฟ์
- ผลงานโดย เถา เยฺวียนหมิง บนเว็บ LibriVox (หนังสือเสียง ซึ่งเป็นสาธารณสมบัติ)
- Collected Works of Tao Yuanming at World Digital Library
- The Columbia University Press web page accompanying Cai 2008 has PDF and MP3 files for four of Tao's poems (6.1–4) and CUP's web page accompanying Cui 2012 includes MP3 files of modern Chinese translations for two of these (P10-11)
- Tao Yuanming Poems in English
- A translation of the poem ‘Going Back Home’ (歸去來兮辭) by Táo Yuānmíng from 'The Land of Pure Bliss" by Peter Lunde Johnson [1][ลิงก์เสีย]