ข้ามไปเนื้อหา

เจน แคมเปียน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เดม

เจน แคมเปียน
แคมเปียนในปี 2016
เกิดเอลิซาเบธ เจน แคมเปียน
(1954-04-30) 30 เมษายน ค.ศ. 1954 (70 ปี)
เวลลิงตัน ประเทศนิวซีแลนด์
พลเมืองซิดนีย์ รัฐนิวเซาท์เวลส์ ประเทศออสเตรเลีย
อาชีพ
คู่สมรสColin David Englert (สมรส 1992; หย่า 2001)
บุตร2; รวมถึง Alice Englert

เดม เอลิซาเบธ เจน แคมเปียน (อังกฤษ: Dame Elizabeth Jane Campion, DNZM; เกิดวันที่ 30 เมษายน ปี ค.ศ. 1954) หรือที่รู้จักกันในชื่อ เจน แคมเปียน เป็นผู้กำกับภาพยนตร์, นักเขียนบทและผู้อำนวยการสร้างภาพยนตร์ชาวนิวซีแลนด์[1] แคมเปียนได้รับการยอมรับและมีชื่อเสียงในวงกว้างในฐานะผู้กำกับภาพยนตร์หญิงจากผลงานในเรื่อง เดอะ เปียโน (1993) ที่เธอทำหน้าที่ทั้งเขียนบทภาพยนตร์และกำกับการแสดงด้วยตนเอง จากผลงานเรื่องดังกล่าวทำให้เธอได้รับรางวัลออสการ์ สาขาบทภาพยนตร์ดั้งเดิมยอดเยี่ยม และได้รับรางวัลปาล์มทองคำ ในสาขาผู้กำกับภาพยนตร์ยอดเยี่ยม โดยเธอเป็นผู้กำกับภาพยนตร์หญิงคนแรกที่ได้รับรางวัลปาล์มทองคำ

นอกจากนี้ เจน แคมเปียน ยังเป็นผู้กำกับภาพยนตร์หญิงคนที่ 2 จากจำนวน 7 คนที่เคยได้รับการเสนอชื่อให้เข้าชิงรางวัลออสการ์ สาขาผู้กำกับภาพยนตร์ยอดเยี่ยม[2] โดยในปี 2021 เธอประสบความสำเร็จและได้รับคำชื่นชมในฐานะผู้กำกับภาพยนตร์อย่างมากจากผลงานเรื่อง อำนาจบาดเลือดแค้น ที่ทำให้เธอได้รับทั้งรางวัลออสการ์, รางวัลลูกโลกทองคำและรางวัลแบฟตา ในสาขาผู้กำกับภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และทำให้เธอกลายเป็นหนึ่งใน 3 ผู้กำกับภาพยนตร์หญิงที่ได้รับรางวัลออสการ์ในสาขานี้ นอกเหนือจากแคทริน บิเกโลว์ และโคลอี เจา[3]

ชีวิตช่วงแรก

[แก้]

เจน แคมเปียน เกิดที่เมืองเวลลิงตัน ประเทศนิวซีแลนด์ เป็นลูกสาวคนที่ 2 ของคุณแม่ Edith (สกุลเดิม Beverley Georgette Hannah) นักแสดง นักเขียน และทายาท และคุณพ่อ Richard M. Campion เป็นผู้กำกับละครเวทีและโอเปรา[4][5][6] คุณปู่ของคุณแม่ คือ Robert Hannah (1845–1930) ผู้ผลิตรองเท้าบริษัทเก่าแก่ของเวลลิงตัน Antrim House ซึ่งปัจจุบันถือเป็นสถานที่มรดกทางวัฒนธรรมของประเทศนิวซีแลนด์ พ่อของเธอมาจากครอบครัว Exclusive Brethren[7] แคมเปียนมีพี่สาวคือ แอนนา และน้องชายชื่อ ไมเคิล แคมเปียนเติบโตในโลกของการละครในนิวซีแลนด์  พ่อแม่ของเธอเป็นผู้ก่อตั้งกลุ่มโรงละคร New Zealand Players[8] ตอนแรก ๆ เธอก็ปฏิเสธความคิดอาชีพทางละครเวทีหรือการแสดง เธอสำเร็จการศึกษาปริญญาตรีสาขามานุษยวิทยา (BA in Anthropology) จาก Victoria University of Wellington ในปี 1975

ในปี 1976 แคมเปียนเข้าเรียนที่ Chelsea Art School ในลอนดอนและเดินทางไปทั่วยุโรป เธอสำเร็จการศึกษาปริญญาโทสาขา Visual Arts (จิตรกรรม) จาก Sydney College of the Arts ที่มหาวิทยาลัยแห่งซิดนีย์ ในปี 1981 จากการศึกษาทางศิลปะของเธอ แคมเปียนกล่าวถึงจิตรกรแนวลัทธิเหนือจริง Frida Kahlo และประติมากร Joseph Beuys ว่ามีอิทธิพลต่องานศิลปะของเธอ  เธอไม่ชอบใจนักกับข้อจำกัดของการวาดภาพเพื่อการสื่อสาร จึงหันเหไปทางภาพยนตร์ และสร้างภาพยนตร์สั้นเรื่องแรก Tissues ในปี 1980 และในปี 1981 เธอเริ่มเรียนที่ Australian Film, Television and Radio School ซึ่งเธอก็ได้ทำภาพยนตร์สั้นหลายเรื่อง และสำเร็จการศึกษาในปี 1984[9]

อาชีพ

[แก้]

ชีวิตส่วนตัว

[แก้]

ในปี 1992 แคมเปียนแต่งงานกับ Colin David Englert ชาวออสเตรเลียซึ่งทำงานเป็นผู้กำกับหน่วยสองกับภาพยนตร์ The Piano [10] มีลูกชายคนแรก Jasper (เกิดในปี 1993 แต่มีชีวิตอยู่ได้เพียง 12 วัน)[11] มีลูกสาวอีกคน คือนักแสดง Alice Englert (เกิดในปี 1994) ทั้งสองหย่ากันในปี 2001[12]

รางวัลเกียรติยศ

[แก้]

แคมเปียนได้รับแต่งตั้งให้เป็นเดม DNZM (Dame Companion of the New Zealand Order of Merit) ในปี 2016 สำหรับภาระกิจเพื่อสาธารณะทางด้านภาพยนตร์[13][14]

ผลงานภาพยนตร์

[แก้]
ปี เรื่อง เครดิตเป็น หมายเหตุ
ผู้กำกับ ผู้เขียนบท ผู้สร้าง
1980 Tissues Yes Yes ภาพยนตร์สั้น
1981 Mishaps of Seduction and Conquest Yes Yes ภาพยนตร์สั้น
1982 Peel: An Exercise in Discipline Yes Yes ภาพยนตร์สั้น
1983 Passionless Moments Yes Yes Yes ภาพยนตร์สั้น
1984 A Girl's Own Story Yes Yes ภาพยนตร์สั้น
After Hours Yes Yes ภาพยนตร์สั้น
1986 Two Friends Yes ภาพยนตร์โทรทัศน์
1989 Sweetie Yes Yes ภาพยนตร์เรื่องยาว (เปิดตัว)
1990 An Angel at My Table Yes
1993 The Piano Yes Yes
1996 The Portrait of a Lady Yes
1999 Holy Smoke! Yes Yes
Soft Fruit Yes
2003 In the Cut Yes Yes
2006 The Water Diary Yes Yes ภาพยนตร์สั้น, ส่วนหนึ่งในภาพยนตร์มานุษยวิทยา 8 ปี 2008
Abduction: The Megumi Yokota Story Yes ภาพยนตร์สารคดี
2007 The Lady Bug Yes Yes ภาพยนตร์สั้น, ส่วนหนึ่งจากภาพยนตร์มานุษยวิทยา To Each His Own Cinema
2009 Bright Star Yes Yes
2012 I'm the One Yes ภาพยนตร์สั้น
2013 Top of the Lake Yes Yes Yes มินิซีรีส์
2016 Family Happiness Yes ภาพยนตร์สั้น
2017 They Yes
Top of the Lake: China Girl Yes Yes Yes มินิซีรีส์

ดูเพิ่ม

[แก้]

บรรณานุกรม

[แก้]
  • Cheshire, Ellen: Jane Campion. London: Pocket Essentials, 2000.
  • Fox, Alistair: Jane Campion: Authorship and Personal Cinema. Bloomington–Indianapolis: Indiana University Press, 2011. ISBN 978-0-253-22301-2.
  • Gillett, Sue: 'Views for Beyond the Mirror: The Films of Jane Campion.' St.Kilda: ATOM, 2004. ISBN 1-876467-14-2.[15][16]
  • Hester, Elizabeth J.: Jane Campion: A Selective Annotated Bibliography of Dissertations and Theses. ISBN 978-1-4848-1838-1, 1-4848-1838-5.
  • Jones, Gail: 'The Piano.' Australian Screen Classics, Currency Press, 2007.
  • Margolis, Harriet (ed): 'Jane Campion's The Piano.' Cambridge University Press, 2000.
  • McHugh, Kathleen: 'Jane Campion.'Urbana and Chicago: University of Illinois Press, 2007.
  • Radner, Hilary, Alistair Fox and Irène Bessière (eds): 'Jane Campion: Cinema, Nation, Identity.'Detroit: Wayne State University Press,2009.
  • Verhoeven, Deb: Jane Campion. London: Routledge, 2009.
  • Wexman V.W.: Jane Campion: Interviews. Roundhouse Publishing. 1999.

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ Fox, Alistair (2011). Jane Campion: Authorship and Personal Cinema. Indiana University Press. p. 32. สืบค้นเมื่อ 30 ธันวาคม 2015.
  2. ↑ Joel Calfee (1 มีนาคม 2023). "Only 7 Women Have Ever Been Nominated for Best Director at the Oscars—Here Are Their Films & Where to Watch Them". PureWow.
  3. ↑ "'Piano's' Jane Campion Is First Female Director to Win; 'Concubine's' Chen Kaige Has First Chinese-Film Victory: 'Piano', 'Concubine', Share the Palme D'Or", Los Angeles Times, 25 พฤษภาคม 1993; สืบค้นเมื่อ 6 พฤษภาคม 2012.
  4. ↑ Fox. Jane Campion profile. p. 25.
  5. ↑ McHugh, Kathleen (2007). Contemporary Film Directors: Jane Campion. United States of America: University of Illinois, Urbana. ISBN 978-0-252-03204-2.
  6. ↑ Canby, Vincent (30 พฤษภาคม 1993). "FILM VIEW; Jane Campion Stirs Romance With Mystery". The New York Times.
  7. ↑ Fox. Jane Campion profile. p. 26. สืบค้นเมื่อ 30 ธันวาคม 2015.
  8. ↑ Fox. Jane Campion profile. p. 41. สืบค้นเมื่อ 30 ธันวาคม 2015.
  9. ↑ Mark Stiles. "Jane Campion". Cinema Papers. ธันวาคม 1985. pp. 434–435, 471.
  10. ↑ "ENGLERT, COLIN DAVID Australia". Business Profiles. สืบค้นเมื่อ 30 ธันวาคม 2015.
  11. ↑ Franke, Lizzie (1999). "Jane Campbell Is Called the Best Female Director in the World. What's Female Got to Do with It?". ใน Wexman, Virginia Wright (บ.ก.). Jane Campion: Interview. University Press of Mississippi. p. 207. ISBN 978-1-57806-083-2. สืบค้นเมื่อ 31 มกราคม 2013.
  12. ↑ Sampson, Des (24 มกราคม 2013). "Alice Englert stars in Twilight successor". The New Zealand Herald. สืบค้นเมื่อ 31 มกราคม 2013.
  13. ↑ “New Year Honours 2016”. (15 มกราคม 2016) 2 New Zealand Gazette 1 at 3.
  14. ↑ "Richie McCaw surpasses knighthood, appointed NZ's top honour". TVNZ. 30 ธันวาคม 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 มกราคม 2016. สืบค้นเมื่อ 30 ธันวาคม 2015.
  15. ↑ "Views From Beyond the Mirror: The Films of Jane Campion by Sue Gillett • Senses of Cinema". สืบค้นเมื่อ 30 ธันวาคม 2015.
  16. ↑ "The films of Jane Campion : views from beyond the mirror / Sue Gillett. - Version details". สืบค้นเมื่อ 8 มิถุนายน 2016.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]


เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เจน_แคมเปียน&oldid=10905642"