ฮอ นำฮง
เอกอุดม ฯพณฯ ฮอ นำฮง | |
|---|---|
 | |
| รัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศ | |
| ดำรงตำแหน่ง 30 พฤศจิกายน ค.ศ. 1998 – 4 เมษายน ค.ศ. 2016 | |
| นายกรัฐมนตรี | สมเด็จอัครมหาเสนาบดีเดโช ฮุน เซน |
| ก่อนหน้า | อึง ฮวด |
| ถัดไป | ปรัก สุคน |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 1990 – ค.ศ. 1993 | |
| นายกรัฐมนตรี | สมเด็จอัครมหาเสนาบดีเดโช ฮุน เซน |
| ก่อนหน้า | สมเด็จอัครมหาเสนาบดีเดโช ฮุน เซน |
| ถัดไป | สมเด็จกรมขุนนโรดม สิริวุธ |
| รองนายกรัฐมนตรีแห่งกัมพูชา | |
| เริ่มดำรงตำแหน่ง 16 กรกฎาคม ค.ศ. 2004 | |
| กษัตริย์ | พระบาทสมเด็จพระนโรดม สีหนุ พระบาทสมเด็จพระบรมนาถ นโรดม สีหมุนี |
| นายกรัฐมนตรี | สมเด็จอัครมหาเสนาบดีเดโช ฮุน เซน |
| สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร ประจำจังหวัดกำปงจาม | |
| ดำรงตำแหน่ง 25 พฤศจิกายน ค.ศ. 1998 – 29 กรกฎาคม ค.ศ. 2018 | |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | 15 พฤศจิกายน ค.ศ. 1935 พนมเปญ กัมพูชา |
| ศาสนา | พุทธศาสนา (นิกายเถรวาท) |
| พรรคการเมือง | .png){kind=small} พรรคประชาชนกัมพูชา |
| บุตร | 5 |
| ศิษย์เก่า | ศาลาภูมินท์รัฐบาล European Institute of High International Studies มหาวิทยาลัยปารีส |
| วิชาชีพ | นักการเมือง, นักการทูต |
ฮอ นำฮง (เขมร: ហោ ណាំហុង โห ณำหุง; เกิด 15 พฤศจิกายน ค.ศ. 1935 [1]) เป็นรองนายกรัฐมนตรีกัมพูชา รัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศกัมพูชา และกรรมการบริหารพรรคประชาชนกัมพูชา พรรครัฐบาลของกัมพูชาในปัจจุบัน ฮอ นำฮงดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีต่างประเทศกัมพูชาอย่างยาวนานตั้งแต่ ค.ศ. 1990 ถึง 1993 [2] และตั้งแต่ ค.ศ. 1998 จนถึงปัจจุบัน [3]
ฮอ นำฮงเกิดที่พนมเปญ จบการศึกษาด้านการทูต และไปศึกษาต่อด้านกฎหมาย ที่ปารีส ประเทศฝรั่งเศส [1] เริ่มรับราชการที่สถานเอกอัครราชทูตกัมพูชาประจำปารีสระหว่างปี ค.ศ. 1967 ถึง 1973 จากนั้นได้ดำรงตำแหน่งทูตกัมพูชาประจำกรุงอาบานา ประเทศคิวบา ระหว่างปี ค.ศ. 1973 ถึง 1975 [2]
ในช่วงที่เขมรแดงปกครองกัมพูชาระหว่างปี ค.ศ. 1973 ถึง 1975 เขาถูกคุมขังอยู่ที่เรือนจำเบือง ตระเบก (Boeung Tra Bek) ในพนมเปญ [4] หลังการพ่ายแพ้ของเขมรแดงในปี 1980 ต่อเฮง สัมรินและกองทัพเวียดนาม ฮอ นำฮงได้เข้าร่วมรัฐบาลคอมมิวนิสต์ของนายกรัฐมนตรีแปน สุวัน ในตำแหน่งรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงต่างประเทศ [5] และไปดำรงตำแหน่งทูตกัมพูชาประจำกรุงมอสโก สหภาพโซเวียต ระหว่างปี 1982 ถึง 1989 [2] และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศในปี 1991 ในรัฐบาลของฮุน เซน[2] จากนั้นได้ไปดูแลด้านการต่างประเทศ ในฐานะทูตกัมพูชาประจำกรุงปารีส ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1993 [5]
ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1998 ฮอ นำฮงเดินทางกลับมารับตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศ จนถึงปัจจุบัน โดยได้รับแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งรองนายกรัฐมนตรีด้วย ตั้งแต่ปี ค.ศ. 2004 [5]
เครื่องราชอิสริยาภรณ์
[แก้]เครื่องราชในพระราชอาณาจักร
[แก้]
เครื่องอิสริยยศพระราชาณาจักรกัมพูชา ชั้นมหาเสรีวัฒน์[5]
เครื่องราชอิสริยาภรณ์มุนีสาราภัณฑ์ ชั้นมหาเสนา[5]
เครื่องราชจากต่างประเทศ
[แก้]
ไทย :
- พ.ศ. 2544 -
เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นที่ 1 [6]
- พ.ศ. 2544 -
ฝรั่งเศส :
- พ.ศ. 2554 -
เครื่องอิสริยาภรณ์แห่งชาติฝรั่งเศส ชั้นที่ 2
- พ.ศ. 2554 -
_ribbon.svg){kind=small}
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 Jennar, Raoul Marc (1995). Les clés du Cambodge. Maisonneuve et Larose. p. 205. สืบค้นเมื่อ 1 January 2011.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 "Third Annual Gala Dinner with Foreign Ministers Biggest Ever" (PDF). Interchange: a quarterly newsletter for and about international cooperation with Cambodia, Cuba, Laos and Vietnam. Fund for Reconciliation and Development. 12 (3): 5. 2002. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-07-06. สืบค้นเมื่อ 1 January 2011.
- ↑ Severino, Rodolfo (2006). Southeast Asia in search of an ASEAN community. Singapore: ISEAS Publishing. p. 67. ISBN 978-981-230-389-9. สืบค้นเมื่อ 1 January 2011.
- ↑ Doyle, Kevin (1 September 2005). "Supreme Court Upholds Verdict Against Reporter". The Cambodia Daily. สืบค้นเมื่อ 1 January 2011.
- ↑ 5.0 5.1 5.2 5.3 5.4 "H.E. Mr. HOR Namhong Deputy Prime Minister, Minister of Foreign Affairs and International Cooperation Curriculum Vitae". Kingdom of Cambodia Ministry of Foreign Affairs and International Cooperation. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-07-16. สืบค้นเมื่อ 1 January 2011.
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ให้แก่ชาวต่างประเทศ, เล่ม 118 ตอน 21 ข หน้า 5, 30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2544
 | บทความชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |