ข้ามไปเนื้อหา

อิบน์ ค็อลลิกาน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
อิบน์ ค็อลลิกาน
คำนำหน้าชื่อหัวหน้าผู้พิพากษา
ส่วนบุคคล
เกิด22 กันยายน ค.ศ. 1211
อัรบีล (ปัจจุบันอยู่ในประเทศอิรัก)
มรณภาพ30 ตุลาคม ค.ศ. 1282(1282-10-30) (71 ปี)
ดามัสกัส (ปัจจุบันอยู่ในประเทศซีเรีย)
ศาสนาอิสลาม
ภูมิภาคตะวันออกกลาง
นิกายซุนนี
สำนักคิดชาฟิอี[1]
ลัทธิอัชอะรี[2]
ผลงานโดดเด่นวะฟะยาตุลอะอ์ยานวะอันบาอ์อับนาอัซซะมาน

อะห์มัด อิบน์ มุฮัมมัด อิบน์ อิบรอฮีม อิบน์ อะบูบักร์ อิบน์ ค็อลลิกาน[a][3] (อาหรับ: أحمد بن محمد بن إبراهيم بن أبي بكر ابن خلكان; 22 กันยายน ค.ศ. 1211 – 30 ตุลาคม ค.ศ. 1282) รู้จักกันในชื่อ อิบน์ ค็อลลิกาน เป็นนักประวัติศาสตร์อิสลามที่มีชื่อเสียง ซึ่งเป็นผู้รวบรวมสารานุกรมชีวประวัติของนักวิชาการมุสลิม และบุคคลสำคัญในประวัติศาสตร์มุสลิมไว้ใน วะฟะยาตุลอะอ์ยานวะอันบาอ์อับนาอัซซะมาน[4] จากความสำเร็จนี้ ทำให้เขาได้รับการยกย่องว่าเป็นนักเขียนชีวประวัติที่มีชื่อเสียงที่สุดในประวัติศาสตร์อิสลาม[5]

ประวัติ

[แก้]

อิบน์ ค็อลลิกานเกิดที่อัรบีลในวันที่ 22 กันยายน ค.ศ. 1211 (11 เราะบีอุษษานี ฮ.ศ. 608) จากครอบครัวที่น่านับถือ ซึ่งอ้างว่าสืบเชื้อสายจากแบร์แมคียอน[3] ตระกูลในกลุ่มชนอิหร่านที่มีต้นกำเนิดในภูมิภาคแบลค์[6] ส่วนข้อมูลอื่นระบุเขาเป็นชาวเคิร์ด[7]

การศึกษาขั้นต้นนำพาเขามาจากอัรบีล ไปยังอะเลปโป และไปยังดามัสกัส[8] ก่อนที่เขาให้ความสนใจต่อนิติศาสตร์ที่โมซุล และค่อยตั้งถิ่นฐานที่ไคโร[9] เขามีชื่อเสียงในฐานะนักกฎหมาย นักเทววิทยา และนักไวยากรณ์[9] นักเขียนชีวประวัติในยุคแรก ๆ อธิบายว่า เขาเป็น "ชายผู้เคร่งศาสนา มีคุณธรรม และเรียนรู้ มีอัธยาศัยดี พูดจาจริงจังและให้คำแนะนำ ภายนอกของเขาเป็นที่น่าพอใจ หน้าตาหล่อเหลา และกิริยามารยาทน่าชวนมอง"[10]

เขาแต่งงานใน ค.ศ. 1252[9] และเป็นผู้ช่วยหัวหน้าผู้พิพากษาในอียิปต์จนกระทั่งเขารับตำแหน่งหัวหน้าผู้พิพากษาที่ดามัสกัสใน ค.ศ. 1261[8] เขาสูญเสียตำแหน่งใน ค.ศ. 1271 และกลับไปที่อียิปต์ จนกระทั่งได้รับแต่งตั้งเป็นผู้พิพากษาที่ดามัสกัสใน ค.ศ. 1278[8] เขาเกษียณใน ค.ศ. 1281[9] และเสียชีวิตที่ดามัสกัสในวันที่ 30 ตุลาคม ค.ศ. 1282 (26 เราะญับ ฮ.ศ. 681)[8]

หมายเหตุ

[แก้]
  1. มีอีกชื่อว่า อะบูลอับบาส ชัมซุดดีน อัลบัรมะกี อัลอิรบิลี อัชชาฟิอี (อาหรับ: أبو العباس شمس الدين البرمكي الأربلي الشافعي)

อ้างอิง

[แก้]
  1. Lewis, B.; Menage, V.L.; Pellat, Ch.; Schacht, J. (1986) [1st pub. 1971]. Encyclopaedia of Islam. Vol. III (H-Iram) (New ed.). Leiden, Netherlands: Brill. p. 832. ISBN 978-9004081185.
  2. Schmidtke, Sabine (2016). The Oxford Handbook of Islamic Theology. Oxford University Press. p. 556. ISBN 9780199696703.
  3. 3.0 3.1 J.W., Fück. "Ibn Khallikan" (ภาษาอังกฤษ). Brill. doi:10.1163/1573-3912_islam_sim_3248. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)
  4. "Ibn Khallikan". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-06-17. สืบค้นเมื่อ 2023-05-25.
  5. El Hareir, Idris; Mbaye, Ravane (2011). The Spread of Islam Throughout the World. UNESCO Pub. p. 295.
  6. Frye, R. N.; Fisher, William Bayne; Frye, Richard Nelson; Avery, Peter; Boyle, John Andrew; Gershevitch, Ilya; Jackson, Peter (1975-06-26). The Cambridge History of Iran. ISBN 9780521200936.
  7. "Ibn Khallikan's Biographical Dictionary, Volumes 1 and 2". Library of Congress, Washington, D.C. 20540 USA. สืบค้นเมื่อ 2022-09-11.
  8. 8.0 8.1 8.2 8.3 "Encyclopædia Britannica Online, Ibn Khallikān". 2010. สืบค้นเมื่อ May 22, 2010.
  9. 9.0 9.1 9.2 9.3 "Ibn Khallikan". Humanistic Texts.org. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 20, 2010. สืบค้นเมื่อ May 22, 2010.
  10. Ludwig W. Adamec (2009), Historical Dictionary of Islam, p.139. Scarecrow Press. ISBN 0810861615.

บรรณานุกรม

[แก้]
  • Ibn Khallikan (1842–1871). Ibn Khallikan's Biographical Dictionary, Translated from the Arabic (4 vols.). แปลโดย Baron Mac Guckin de Slane. Paris: Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland.