หลุยส์ที่ 1 ดยุคแห่งออร์เลอ็อง
 | บทความนี้ต้องการการจัดหน้า จัดหมวดหมู่ ใส่ลิงก์ภายใน หรือเก็บกวาดเนื้อหา ให้มีคุณภาพดีขึ้น คุณสามารถปรับปรุงแก้ไขบทความนี้ได้ และนำป้ายออก พิจารณาใช้ป้ายข้อความอื่นเพื่อชี้ชัดข้อบกพร่อง |
| หลุยส์ที่ 1 | |
|---|---|
 หลุยส์แห่งออร์เลอ็องดึงผ้าคลุมออกจากภรรยาลับ โดยยูจีน เดอลาครัวซ์ ค.ศ. 1825–26 ภาพแสดงถึงความหมกมุ่นในโลกีย์ของหลุยส์ | |
| ดยุคแห่งออร์ลีอ็อง | |
| ครองราชย์ | ค.ศ. 1392–1407 |
| ประสูติ | 13 มีนาคม ค.ศ. 1372 |
| สิ้นพระชนม์ | 23 พฤศจิกายน ค.ศ. 1407 (35 ปี) |
| ฝังพระศพ | มหาวิหารแซ็งต์เดอนีส์ ประเทศฝรั่งเศส |
| พระชายา | วาเลนตีนา วิสกอนตี ดัชเชสแห่งออร์เลอ็อง |
| โอรสหรือธิดา | ชาร์ลส์ ดยุคแห่งออร์เลอ็อง ฟิลิป ฌ็อง มาร์เกอรีต ฌ็อง (นอกสมรส) |
| ราชวงศ์ | วาลัวส์-ออร์เลอ็อง |
| พระบิดา | พระเจ้าชาร์ลที่ 5 แห่งฝรั่งเศส |
| พระมารดา | ฌานแห่งบูร์บง |
หลุยส์ที่ 1 ดยุคแห่งออร์เลอ็อง (ฝรั่งเศส: Louis d'Orléans) (13 มีนาคม ค.ศ. 1372 – 23 พฤศจิกายน ค.ศ. 1407) เป็นดยุคแห่งออร์ลีอ็องตั้งแต่ปี ค.ศ. 1392 จนสิ้นพระชนม์ พระองค์ยังเป็นดยุคแห่งตูแรน, เคานต์แห่งวาลัวส์, เคานต์แห่งบลัวส์, เคานต์แห่งอ็องกูแลม, เคานต์แห่งเปริกอด์ และเคานต์แห่งซัสว์ซงส์
หลุยส์เป็นพระโอรสคนที่สองของพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 5 แห่งฝรั่งเศสกับฌานแห่งบูร์บง และเป็นพระอนุชาของพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 6
การสืบบัลลังก์ในฮังการี, โปแลนด์ และเนเปิลส์
[แก้]ปี ค.ศ. 1374 หลุยส์หมั้นหมายกับคาตาลิน ทายาทโดยสันนิษฐานในบัลลังก์ฮังการี หลุยส์กับคาตาลินถูกคาดหวังว่าจะได้ครองราชย์ทั้งในฮังการีและโปแลนด์ เนื่องจากพระเจ้าลายอซที่ 1 แห่งฮังการี พระบิดาของคาตาลินไม่มีพระโอรส พระบิดาของคาตาลินยังมีแผนจะยกสิทธิ์ในราชบัลลังก์เนเปิลส์และเคานตีพรอว็องส์ซึ่งขณะนั้นอยู่ในการครอบครองของโจวานนา ลูกพี่ลูกน้องที่ป่วยกระเสาะกระแสะและไม่มีลูก[1] ให้ทั้งคู่ ทว่าการสิ้นพระชนม์ของคาตาลินในปี ค.ศ. 1378 ทำให้ข้อตกลงแต่งงานสิ้นสุดลง ปี ค.ศ. 1384 เอลิซาเบธแห่งบอสเนียเริ่มการเจรจาตกลงกับพระบิดาของหลุยส์เรื่องความเป็นไปได้ที่จะให้หลุยส์แต่งงานกับแมรี พระธิดาของพระองค์ ทั้งที่แมรีหมั้นหมายอยู่แล้วกับซิกิสมุนด์แห่งลักเซมเบิร์ก เคลเมนต์ที่ 7 ผู้อ้างตนเป็นสมเด็จพระสันตะปาปาได้ประกาศให้การหมั้นหมายของซิกิสมุนด์กับแมรีเป็นโมฆะ การแต่งงานผ่านตัวแทนระหว่างหลุยส์กับแมรีเกิดขึ้นในเดือนเมษายน ค.ศ. 1385[2] ทว่าขุนนางฮังการีที่ยึดมั่นในสมเด็จพระสันตะปาปาเออร์บันที่ 6 ไม่ยอมรับการแต่งงานครั้งนี้ สี่เดือนหลังการแต่งงานผ่านตัวแทน ซิกิสมุนด์บุกฮังการีและแต่งงานกับแมรี ทำลายโอกาสในการครองราชย์เป็นกษัตริย์แห่งฮังการีของหลุยส์[3]
สงครามร้อยปี
[แก้]หลุยส์มีบทบาทสำคัญทางการเมืองในช่วงสงครามร้อยปี เมื่อความเสียสติของพระเจ้าชาร์ลส์ผู้สติไม่ดี พระเชษฐาของพระองค์เพิ่มมากขึ้น พระองค์แย่งชิงการเป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดินและการเป็นผู้พิทักษ์ของพระราชโอรสธิดากับฌ็องผู้ไม่กลัวใคร ดยุคแห่งบูร์กอญ ทั้งสองเป็นศัตรูกันอย่างเปิดเผยและเป็นต้นเหตุของความไม่สงบทางการเมืองที่สร้างปัญหาให้กับฝรั่งเศส ในตอนแรกหลุยส์ได้เปรียบจากการเป็นพระอนุชาเหนือฌ็องที่เป็นลูกพี่ลูกน้องลำดับที่หนึ่งของกษัตริย์ แต่ชื่อเสียงเรื่องความเป็นเสือผู้หญิงกับข่าวลือเรื่องความสัมพันธ์ชู้สาวกับอิซาบูแห่งบาวาเรีย พระราชินีคู่สมรส ทำให้พระองค์ไม่เป็นที่นิยมอย่างมาก หลายปีต่อมา พระโอรสธิดาของพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 6 ถูกลักพาตัว ทั้งสองฝ่ายพาตัวกลัวมาได้ ดยุคแห่งบูร์กอญหาทางจนได้รับแต่งตั้งเป็นผู้พิทักษ์ของหลุยส์ซึ่งเป็นโดแฟ็ง และได้เป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดินแห่งฝรั่งเศส
การฆาตกรรม
[แก้]
วันอาทิตย์ที่ 20 พฤศจิกายน ค.ศ. 1407 ดยุคที่ขัดแย้งกันทำพิธีแลกเปลี่ยนคำสัตย์ปฏิญาณว่าจะคืนดีกันต่อหน้าราชสำนักฝรั่งเศส ทว่าสามวันต่อมาหลุยส์ถูกลอบสังหารอย่างโหดเหี้ยนบนถนนในเมืองปารีสตามคำสั่งของฌ็องผู้ไม่กลัวใคร ดยุคแห่งบูร์กอญ หลุยส์ถูกแทงขณะกำลังขึ้นม้าโดยอาชญากรสวมหน้ากากสิบห้าคนนำโดยราอูเลต์ ด็องกีทงวีล ข้ารับใช้ของดยุคแห่งบูร์กอญ[4] ผู้ติดตามได้รับบาดเจ็บสาหัส
ฌ็องได้รับการสนับสนุนจากประชาชนของปารีส เขายอมรับว่าเป็นคนสังหารต่อหน้าสาธารณชน แทนที่จะปฏิเสธ ฌ็องกลับให้ฌ็อง เปอติต์แห่งโซร์โบน นักวิชาการกล่าวบรรยายถึงการสังหารทรราชย์ของตน
การฆาตกรรมหลุยส์จุดชนวนความขัดแย้งอันนองเลือดและสงครามกลางเมืองระหว่างบูร์กอญกับเชื้อพระวงศ์ฝรั่งเศสที่แบ่งแยกฝรั่งเศสเป็นเวลาเจ็ดสิบปีและสิ้นสุดลงด้วยการเสียชีวิตของชาร์ลผู้อาจหาญ ดยุคแห่งบูร์กอญในปี ค.ศ. 1477
การแต่งงานและทายาท
[แก้]
ปี ค.ศ. 1389 หลุยส์แต่งงานกับวาเลนตินา วิสกอนติ[5] บุตรสาวของจาน กาเลอัซโซ ดยุคแห่งมิลาน ทั้งคู่มีบุตรด้วยกันแปดคน คือ
- บุตรชาย (เกิดและเสียชีวิตในวันที่ 25 มีนาคม ค.ศ. 1390)
- หลุยส์ (26 พฤษภาคม ค.ศ. 1391 – กันยายน ค.ศ. 1395)
- ฌ็อง (กันยายน ค.ศ. 1393 – 31 ตุลาคม ค.ศ. 1393)
- ชาร์ลส์ ดยุคแห่งออร์ลีอ็อง (24 พฤศจิกายน ค.ศ. 1394 – 4 มกราคม ค.ศ. 1465)[5] บิดาของพระเจ้าหลุยส์ที่ 12 แห่งฝรั่งเศส
- ฟิลิป (21/24 กรกฎาคม ค.ศ. 1396 – 1 กันยายน ค.ศ. 1420)[5]
- ฌ็อง (24 มิถุนายน ค.ศ. 1399 – 30 เมษายน ค.ศ. 1467)[5]
- มารี (เสียชีวิตหลังคลอด)
- มาร์เกอรีต (4 ธันวาคม ค.ศ. 1406 – 24 เมษายน ค.ศ. 1466)
หลุยส์มีบุตรชายนอกสมรสหนึ่งคนกับมาริเย็ต ด็องกิเยน[6] ภรรยาลับ คือ
- ฌ็องแห่งดูนัวส์ (ค.ศ. 1402–1468) บรรพบุรุษของดยุคแห่งลงกีวีล[6]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Engel, Pal; Ayton, Andrew; Pálosfalvi, Tamás (1999). The Realm of St. Stephen: A History of Medieval Hungary, 895-1526. Vol. 19. Penn State Press, p. 169.
- ↑ Warnicke, Retha M. (2000). The Marrying of Anne of Cleves: Royal Protocol in Early Modern England. Cambridge University Press, p. 106.
- ↑ Parsons, John Carmi (1997). Medieval Queenship. Palgrave Macmillan.
- ↑ Theis, Laurent (1992). Histoire du Moyen Âge Français. Perrin, p. 326-327.
- ↑ 5.0 5.1 5.2 5.3 Adams, Tracy (2010). The Life and Afterlife of Isabeau of Bavaria. Johns Hopkins University Press, p. 255.
- ↑ 6.0 6.1 Potter, David (1995). A History of France, 1460-1560: The Emergence of a Nation State. St. Martin's Press, p. 373.