ข้ามไปเนื้อหา

ศิลาจารึกซีอาน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ศิลาจารึกซีอาน
ศึลาจารึกชื่อ 大秦景教流行中國碑 สร้างขึ้นในปี 781
อักษรจีนตัวเต็ม大秦景教流行中國碑
อักษรจีนตัวย่อ大秦景教流行中国碑
ความหมายตามตัวอักษรStele to the Propagation in China of the Jingjiao (Luminous Religion) of Daqin (Roman Empire)
ชื่อภาษาจีนอื่น ๆ
ภาษาจีน景教碑
ความหมายตามตัวอักษรLuminous Religion Stele

ศิลาจารึกซีอาน (อังกฤษ: Xi'an Stele) หรือ ศิลาจารึกจิ่งเจี้ยว (จีน: 景教碑; พินอิน: Jǐngjiào bēi) หรือ "ศิลาจารึกเนสเตอร์" เป็นศิลาจารึกสมัยราชวงศ์ถัง สร้างขึ้นในปี 781 และจดบันทึกประวัติศาสตร์ 150 ปีของศาสนาคริสต์ในประเทศจีนในยุคแรก[1] ศิลาจารึกนี้เป็นหินปูนความสูง 279 เซนติเมตร (9 ฟุต 2 นิ้ว) จารึกด้วยอักษรภาษาจีนและซีเรีย บรรยายถึงการมีอยู่ของชุมชนคริสต์ชนในหลายนครในจีนตอนเหนือ และแสดงให้เห็นว่าคริสตจักรตะวันออกได้รับการยอมรับโดยจักรพรรดิไท่ซงแห่งราชวงศ์ถัง ผ่านความพยายามของคณะมิชชันนารีอาโลเปนในปี 635[2] เนื้อความของจารึกระบุว่าอาโลเปนและคณะมิชชันนารีคริสต์ศาสนาแบบซีเรียเดินทางมายังจีนผ่านทางต่าฉิน (โรมันตะวันออก) ในปีที่เก้าในรัชสมัยของจักรพรรดิไท่ซง (คือปี 635) พร้อมทั้งเอกสารและรูปเคารพต่าง ๆ[3] สงฆ์ในสังกัดคริสตจักรตะวันออกนามว่าอาดัม เป็นผู้พรรณาเนื้อความบนจารึกนี้[4]

จารึกถูกฝังในปี 845 เป็นไปได้ว่าระหว่างการกดขี่ทางศาสนา[5] ซึ่งไล่ล่าประหารชีวิตพุทธศาสนิกชนแต่ก็กระทบต่อคริสต์ศาสนิกชนเช่นกัน[6] จารึกได้ถูกค้นพบอีกครั้งในสมัยราชวงศ์หมิงในปี 1625 ด้านหลังวัดชงเริน (Chongren Temple; 崇仁寺) นอกนครซีอาน[7] ตามบันทึกของนักบวชคณะเยสุอิต อัลวาโร เซเมโด คนงานที่ค้นพบจารึกนี้ได้นำไปรายงานต่อผู้ว่าการเมืองทันที ต่อมาผู้ว่าได้เดินทางมายังพื้นที่ที่ขุดพบ แล้วมีคำสั่งให้ก่อสร้างฐานและหลังคาครอบ รวมถึงมอบหมายให้อารามพุทธแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ใกล้กันเป็นผู้ดูแล[8] ปัจจุบัน จารึกจัดแสดงอยู่ที่ป่าจารึกในซีอาน ประเทศจีน

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ Hill, Henry, บ.ก. (1988). Light from the East: A Symposium on the Oriental Orthodox and Assyrian Churches. Toronto, Canada. pp. 108 109.
  2. ↑ Jenkins, Peter (2008). The Lost History of Christianity: the Thousand-Year Golden Age of the Church in the Middle East, Africa, and Asia - and How It Died. New York: Harper Collins. pp. 65. ISBN 978-0-06-147280-0.
  3. ↑ Ding, Wang (2006). "Remnants of Christianity from Chinese Central Asia in Medieval ages". ใน Malek, Roman; Hofrichter, Peter (บ.ก.). Jingjiao: the Church of the East in China and Central Asia. Steyler Verlagsbuchhandlung GmbH. ISBN 978-3-8050-0534-0.
  4. ↑ Godwin, R. Todd (2018). Persian Christians at the Chinese Court: The Xi'an Stele and the Early Medieval Church of the East. Bloomsbury Publishing. p. 10. ISBN 978-1-78673-316-0.
  5. ↑ McGrath, Anastasia (2021-02-10). "China's Buried Christian History". SAPIENTIA (ภาษาอังกฤษ). Fordham University. สืบค้นเมื่อ 2023-03-02.
  6. ↑ Mungello, David E. (1989). Curious Land: Jesuit Accommodation and the Origins of Sinology. University of Hawaii Press. p. 165. ISBN 0-8248-1219-0.
  7. ↑ Saeki, P.Y. (1951). Nestorian Documents and Relics in China (2nd ed.). Tokyo: Maruzen.
  8. ↑ Mungello, p. 168

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]

บางตอนสามารถพบได้บน on archive.org.

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ ศิลาจารึกซีอาน
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ศิลาจารึกซีอาน&oldid=11226263"