ข้ามไปเนื้อหา

วิลเลียม ฮอลซี จูเนียร์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
วิลเลียม ฮอลซี จูเนียร์
จอมพลเรือ วิลเลียม ฮอลซี จูเนียร์ ป. 1945
ชื่อเกิดWilliam Frederick Halsey Jr.
ชื่อเล่น"บลู" ฮอลซี่ (ในเอกสารของประธานาธิบดี)
"บิล" (เป็นคำเรียกมาจากครอบครัวของเขา เพื่อน และสหายร่วมเรียนวิทยาลัยกองทัพเรือ)
เกิด30 ตุลาคม ค.ศ. 1882(1882-10-30)
อลิซาเบธ รัฐนิวเจอร์ซีย์, สหรัฐ
เสียชีวิต16 สิงหาคม ค.ศ. 1959(1959-08-16) (76 ปี)
เกาะฟิชเชอร์, รัฐนิวยอร์ก, สหรัฐ
สุสาน
รับใช้ สหรัฐ
แผนก/สังกัด กองทัพเรือสหรัฐ
ประจำการ1904–1959[1]
ชั้นยศ จอมพลเรือ
บังคับบัญชายูเอสเอส Flusser
ยูเอสเอส Shaw
ยูเอสเอส Wickes
ยูเอสเอส Dale
ยูเอสเอส Saratoga
NAS Pensacola
Carrier Division 2
Task Force 16
South Pacific Area
United States Third Fleet
การยุทธ์สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง

สงครามโลกครั้งที่สอง

บำเหน็จNavy Cross
Navy Distinguished Service Medal (4)
Army Distinguished Service Medal

จอมพลเรือ วิลเลียม เฟรเดอริก ฮอลซี จูเนียร์ ผู้ซึ่งได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์แห่งจักรวรรดิบริติซ(KBE) (30 ตุลาคม ค.ศ. 1882 – 16 สิงหาคม ค.ศ. 1959) เป็นที่รู้จักกันคือ บิล ฮอลซี หรือ "บลู" ฮอลซี่ เป็นพลเรือเอกชาวอเมริกันในกองทัพเรือสหรัฐในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เขาเป็นหนึ่งในสี่บุคคลที่ได้รับตำแหน่งยศจอมพลเรือแห่งกองทัพเรือสหรัฐ ซึ่งอีกคนคือ เออร์เนสต์ คิง, วิลเลียม เลฮี และเชสเตอร์ ดับเบิลยู. นิมิตซ์

เขาเกิดในเมืองอลิซาเบธ รัฐนิวเจอร์ซีย์ เขาจบการศึกษาจากสถานศึกษานายทหารเรือสหรัฐ(United States Naval Academy)ในปี ค.ศ. 1904 เขาได้ปฏิบัติหน้าที่ในกองเรือเกรทไวท์ในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ซึ่งได้บัญชาการในเรือพิฆาต ยูเอสเอส ชอว์ เขายังได้รับหน้าที่เป็นผู้บัญชาการในเรือบรรทุกเครื่องบิน ยูเอสเอส ซาราโตกา ในปี ค.ศ. 1935 ภายหลังจากได้จบหลักสูตรการบินกองทัพเรือ และได้รับเลื่อนตำแหน่งยศเป็นพลเรือตรีในปี ค.ศ. 1938 เมื่อสงครามในทะเลแปซิฟิกได้เริ่มต้นขึ้น(ค.ศ. 1941-1945) ฮอลซีได้บัญชาการในกองเรือปฏิบัติการเฉพาะกิจซึ่งศูนย์กลางอยู่ที่เรือบรรทุกเครื่องบิน ยูเอสเอส เอนเทอร์ไพรซ์ ในหนึ่งในการตีโฉบฉวยต่อเป้าหมายของญี่ปุ่น

ฮอลซีได้เป็นผู้บัญชาการในเขตพื้นที่ทะเลแปซิฟิกใต้ และเป็นผู้นำกองทัพฝ่ายสัมพันธมิตรในช่วงการต่อสู้รบที่กัวดัลคะแนล(ค.ศ. 1942-43) และการต่อสู้รบที่แนวหมู่เกาะโซโลมอน(ค.ศ. 1942-45)[2] ในปี ค.ศ. 1943 เขาได้เป็นผู้บัญชาการแห่งกองเรือที่สาม ซึ่งเป็นตำแหน่งหน้าที่ที่เขาดำรงตลอดในช่วงเวลาที่เหลือของสงคราม[3] เขาได้เข้าร่วมในยุทธนาวีที่อ่าวเลย์เต ยุทธนาวีครั้งใหญ่ที่สุดของสงครามโลกครั้งที่สอง และตามบางบรรทัดฐานแล้วว่า เป็นยุทธนาวีครั้งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ เขาได้รับตำแหน่งยศเป็นจอมพลเรือในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1945 และปลดเกษียณจากการประจำในปฏิบัติหน้าที่ในปี ค.ศ. 1947

อ้างอิง

[แก้]
  1. U.S. officers holding five-star rank never retire; they draw full active duty pay for life.Spencer C. Tucker (2011). The Encyclopedia of the Vietnam War: A Political, Social, and Military History. ABC-CLIO. pp. 1685. ISBN 978-1-85109-961-0.
  2. Morison, The Struggle for Guadalcanal, p. 183.
  3. Potter, p. 112.