วังเปา

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
วังเปา
ชื่อพื้นเมือง
ว่า ป๋อ
เกิด8 ธันวาคม ค.ศ. 1929
หมู้บ้านหนองแฮต แขวงเชียงขวาง อินโดจีนของฝรั่งเศส
เสียชีวิต6 มกราคม ค.ศ. 2011(2011-01-06) (81 ปี)
โคลวิส รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐ
รับใช้ อินโดจีนของฝรั่งเศส
 ลาว
 สหรัฐ
แผนก/สังกัด กองทัพบกฝรั่งเศส
กองทัพบกราชอาณาจักรลาว
 กองทัพบกสหรัฐ
ประจำการ1940–1975
ชั้นยศพลตรี
บังคับบัญชาGCMA ลาว
"กองทัพลับ"
การยุทธ์สงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งที่สอง
สงครามอินโดจีนครั้งที่ 1
สงครามกลางเมืองลาว
สงครามอินโดจีนครั้งที่ 2
สัญชาติลาว

วังเปา (อักษรโรมัน: Vang Pao; ลาว: ວັງປາວ) หรือ ว่า ป๋อ (ม้ง: Vaj Pov, [vâ pɔ̌] 8 ธันวาคม พ.ศ. 2472 – 6 มกราคม พ.ศ. 2554)[1] เป็นทหารยศพลตรีในกองทัพบกราชอาณาจักรลาว[2] ที่มีบทบาทสำคัญในสงครามกลางเมืองลาวในฐานะฝ่ายต่อต้านขบวนการปะเทดลาว

วังเปาเกิดเมื่อ 8 ธันวาคม พ.ศ. 2472[3][4] ในหมู่บ้านหนองแฮต[5] บริเวณแขวงเชียงขวางตอนกลาง เข้าเรียนในวิทยาลัยฝึกนายทหารของฝรั่งเศสตั้งแต่อายุ 20 ปี และได้ทำงานที่หลวงพระบางเพื่อร่วมต่อต้านเหวียตมิญใน พ.ศ. 2496 หลังจากลงนามในสนธิสัญญาเจนีวาใน พ.ศ. 2497 วังเปาเข้าร่วกับลาวฝ่ายขวาของพูมี หน่อสะหวันและได้เป็นนายพลใน พ.ศ. 2507 เขาได้รับการคัดเลือกจากสหรัฐให้เข้ารับการฝึกเพื่อต่อต้านคอมมิวนิสต์ และได้ตั้งฐานปฏิบัติการที่ล่องแจ้ง ทางใต้ของทุ่งไหหิน เพื่อสู้รบกับขบวนการปะเทดลาวจน พ.ศ. 2518 วังเปากับกองทัพของเขาได้ลี้ภัยเข้ามาในไทยและเดินทางต่อไปยังสหรัฐ หลังจากที่ไปอยู่ในสหรัฐและได้สัญชาติสหรัฐแล้ว วังเปาได้จัดตั้งแนวร่วมปลดปล่อยแห่งชาติลาวในกลุ่มของชาวม้งลี้ภัยเพื่อต่อต้านรัฐบาลที่เวียงจันทน์แต่ไม่ประสบความสำเร็จ เขาเสียชีวิตเมื่อ พ.ศ. 2554

ครั้งหนึ่ง วังเปาเคยเข้าเฝ้าพระบาทสมเด็จพระมหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร ในปีพ.ศ. 2511[6]

เครื่องราชอิสริยาภรณ์[แก้]

ไทย[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. Stephen Magagnini. "Legendary Hmong Gen. Vang Pao led his people in war, peace". Sacramento Bee.
  2. Martin, Douglas (8 January 2011). "Vang Pao, Laotian General Who Aided U.S., Dies at 81". The New York Times.
    Walter J. Boyne (2002). Air Warfare: A-L. ABC-CLIO. p. 669. ISBN 978-1-57607-345-2.
    Gary Yia Lee; Nicholas Tapp (16 September 2010). Culture and Customs of the Hmong. ABC-CLIO. p. 26. ISBN 978-0-313-34527-2.
    Timothy Castle; Timothy Neil Castle (1 March 1995). At War in the Shadow of Vietnam: United States Military Aid to the Royal Lao Government, 1955–75. Columbia University Press. p. 184. ISBN 978-0-231-07977-8.
    Lien-Hang T. Nguyen (15 July 2012). Hanoi's War: An International History of the War for Peace in Vietnam. Univ of North Carolina Press. p. 110. ISBN 978-0-8078-8269-6.
    Spencer C. Tucker (20 May 2011). The Encyclopedia of the Vietnam War: A Political, Social, and Military History. ABC-CLIO. p. 1227. ISBN 978-1-85109-961-0.
    Jonathan H. X. Lee; Kathleen M. Nadeau (2011). Encyclopedia of Asian American Folklore and Folklife. ABC-CLIO. p. 435. ISBN 978-0-313-35066-5.
  3. "Revered Hmong leader Vang Pao stands tall in two worlds..." 1 January 1995.
  4. Martin, Douglas (8 January 2011). "Vang Pao, Laotian General Who Aided U.S., Dies at 81". The New York Times.
  5. Profile on เก็บถาวร 2011-02-18 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Wisconsin Public Television. Retrieved 19 September 2010.
  6. ประวัติศาสตร์ไทยที่ทุกคนควรรู้!!! กองทัพลาวเคยช่วยปกป้องดินแดนไทยจากเวียดนาม 1959-1990
  7. ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์, เล่ม 83 ตอนที่ 117 หน้า 3646, 27 ธันวาคม 2509

อ่านเพิ่ม[แก้]

  • Robert Curry (2004). Whispering Death, "Tuag Nco Ntsoov": ... Our Journey with the Hmong in the Secret War for Laos; ISBN 0-595-31809-6
  • General Vang Pao's Last War New York Times Magazine, 11 May 2008
  • Jane Hamilton-Merritt (1993 - Indiana University Press ). Tragic Mountains; ISBN 0-253-20756-8
  • Dictionary of the modern politics of South-East Asia, Michael Leifer (2001) Taylor & Francis, ISBN 0-415-23875-7, p. 287 (profile of Vang Pao)
  • ไมเคิล ลีเฟอร์. พจนานุกรมการเมืองสมัยใหม่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ กทม. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. 2548. หน้า 513 - 516

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]