ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เอชทีทีพี"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม

ในบรรทัด

รุ่นแก้ไขเมื่อ 21:22, 29 พฤษภาคม 2563

เกณฑ์วิธีขนส่งข้อความหลายมิติ ^[1] หรือ เอชทีทีพี (อังกฤษ: HyperText Transfer Protocol: HTTP) คือโพรโทคอลในระดับชั้นโปรแกรมประยุกต์เพื่อการแจกจ่ายและการทำงานร่วมกันกับสารสนเทศของสื่อผสม ^[2] ใช้สำหรับการรับทรัพยากรที่เชื่อมโยงกับภายนอก ซึ่งนำไปสู่การจัดตั้งเวิลด์ไวด์เว็บ

การพัฒนาเอชทีทีพีเป็นการทำงานร่วมกันของเวิลด์ไวด์เว็บคอนซอร์เทียม (W3C) และคณะทำงานเฉพาะกิจด้านวิศวกรรมอินเทอร์เน็ต (IETF) ซึ่งมีผลงานเด่นในการเผยแพร่เอกสารขอความเห็น (RFC) หลายชุด เอกสารที่สำคัญที่สุดคือ RFC 2616 (เดือนมิถุนายน พ.ศ. 2542) ได้กำหนด HTTP/1.1 ซึ่งเป็นรุ่นที่ใช้กันอย่างกว้างขวางในปัจจุบัน

เอชทีทีพีเป็นมาตรฐานในการร้องขอและการตอบรับระหว่างเครื่องลูกข่ายกับเครื่องแม่ข่าย ซึ่งเครื่องลูกข่ายคือผู้ใช้ปลายทาง (end-user) และเครื่องแม่ข่ายคือเว็บไซต์ เครื่องลูกข่ายจะสร้างการร้องขอเอชทีทีพีผ่านทางเว็บเบราว์เซอร์ เว็บครอว์เลอร์ หรือเครื่องมืออื่น ๆ ที่จัดว่าเป็น ตัวแทนผู้ใช้ (user agent) ส่วนเครื่องแม่ข่ายที่ตอบรับ ซึ่งเก็บบันทึกหรือสร้าง ทรัพยากร (resource) อย่างเช่นไฟล์เอชทีเอ็มแอลหรือรูปภาพ จะเรียกว่า เครื่องให้บริการต้นทาง (origin server) ในระหว่างตัวแทนผู้ใช้กับเครื่องให้บริการต้นทางอาจมีสื่อกลางหลายชนิด อาทิพร็อกซี เกตเวย์ และทุนเนล เอชทีทีพีไม่ได้จำกัดว่าจะต้องใช้ชุดเกณฑ์วิธีอินเทอร์เน็ต (TCP/IP) เท่านั้น แม้ว่าจะเป็นการใช้งานที่นิยมมากที่สุดบนอินเทอร์เน็ตก็ตาม โดยแท้จริงแล้วเอชทีทีพีสามารถ "นำไปใช้ได้บนโพรโทคอลอินเทอร์เน็ตอื่น ๆ หรือบนเครือข่ายอื่นก็ได้" เอชทีทีพีคาดหวังเพียงแค่การสื่อสารที่เชื่อถือได้ นั่นคือโพรโทคอลที่มีการรับรองเช่นนั้นก็สามารถใช้งานได้

ปกติเครื่องลูกข่ายเอชทีทีพีจะเป็นผู้เริ่มสร้างการร้องขอก่อน โดยเปิดการเชื่อมต่อด้วยเกณฑ์วิธีควบคุมการขนส่งข้อมูล (TCP) ไปยังพอร์ตเฉพาะของเครื่องแม่ข่าย (พอร์ต 80 เป็นค่าปริยาย) เครื่องแม่ข่ายเอชทีทีพีที่เปิดรอรับอยู่ที่พอร์ตนั้น จะเปิดรอให้เครื่องลูกข่ายส่งข้อความร้องขอเข้ามา เมื่อได้รับการร้องขอแล้ว เครื่องแม่ข่ายจะตอบรับด้วยข้อความสถานะอันหนึ่ง ตัวอย่างเช่น "HTTP/1.1 200 OK" ตามด้วยเนื้อหาของมันเองส่งไปด้วย เนื้อหานั้นอาจเป็นแฟ้มข้อมูลที่ร้องขอ ข้อความแสดงข้อผิดพลาด หรือข้อมูลอย่างอื่นเป็นต้น

ทรัพยากรที่ถูกเข้าถึงด้วยเอชทีทีพีจะถูกระบุโดยใช้ตัวระบุแหล่งทรัพยากรสากล (URI) (หรือเจาะจงลงไปก็คือ ตัวชี้แหล่งในอินเทอร์เน็ต (URL)) โดยใช้ http: หรือ https: เป็นแผนของตัวระบุ (URI scheme)

ข้อความร้องขอ

ข้อความร้องขอประกอบด้วยสิ่งต่อไปนี้

บรรทัดแรก ขึ้นต้นเป็นคำสั่งร้องขอ และเส้นทางไดเรกทอรีของแฟ้มที่ร้องขอ ตามด้วยรุ่นของ HTTP ตัวอย่างเช่น GET /images/logo.gif HTTP/1.1
บรรทัดต่อๆ ไปที่ไม่ใช่บรรทัดว่าง เรียกว่าเป็น ส่วนหัว (header) เป็นเมทาเดตาต่าง ๆ ประกอบการร้องขอ ตัวอย่างเช่น Accept-Language: en
บรรทัดว่าง เพื่อแบ่งแยกระหว่างส่วนหัวกับเนื้อหา
บรรทัดต่อๆ ไป เป็นเนื้อหาข้อมูล ซึ่งบางคำสั่งอาจไม่จำเป็นต้องใช้ส่วนนี้

แต่ละบรรทัดจะต้องลงท้ายด้วย CRLF (อักขระปัดแคร่ตามด้วยอักขระป้อนบรรทัด เหมือนการกดปุ่ม Enter ในวินโดวส์) บรรทัดที่ว่างจะมีเพียงแค่ CRLF เท่านั้นโดยไม่มีอักขระช่องว่างอยู่เลย สำหรับรุ่น HTTP/1.1 ส่วนหัว Host: จำเป็นต้องมีเสมอ แต่ส่วนหัวอื่น ๆ ไม่จำเป็นต้องมีก็ได้

บรรทัดคำสั่งที่มีเพียงเส้นทางไดเรกทอรี (ไม่มีชื่อแฟ้ม) ก็เป็นที่ยอมรับโดยเครื่องแม่ข่าย เพื่อรักษาความเข้ากันได้กับโปรแกรมตัวแทนรุ่นเก่าก่อนที่จะมีข้อกำหนดของ HTTP/1.0 ใน RFC 1945 ^[3] ส่วน HTTP/1.1 ได้กำหนดไว้ใน RFC 2068 ^[3]

คำสั่งร้องขอ

เอชทีทีพีได้กำหนดคำสั่งร้องขอไว้แปดคำสั่ง (หรือเรียกว่าวิธีการร้องขอ บางครั้งอาจเรียกว่าเป็น "กริยา") แสดงการกระทำที่ต้องการ เพื่อที่จะดำเนินการกับทรัพยากรที่ถูกระบุ สิ่งที่ทรัพยากรนั้นนำเสนอ ไม่ว่าเป็นข้อมูลที่มีอยู่ก่อนหรือสร้างขึ้นมาแบบพลวัตก็ตาม จะขึ้นอยู่กับการนำไปใช้ของเครื่องแม่ข่าย ซึ่งบ่อยครั้งทรัพยากรมักจะสอดคล้องกับไฟล์ หรือผลลัพธ์ส่งออกจากโปรแกรมข้างเคียงในเครื่องแม่ข่ายนั้น เครื่องให้บริการเอชทีทีพีจะต้องสามารถใช้คำสั่ง GET และ HEAD ได้เป็นอย่างน้อย ^[4]

HEAD: ร้องขอการตอบรับจากทรัพยากรที่ระบุ คล้ายกับ GET แต่จะไม่มีส่วนเนื้อหาที่ร้องขอกลับมา คำสั่งนี้ใช้ประโยชน์ในการตรวจสอบข้อมูลส่วนหัวของการตอบรับ โดยไม่จำเป็นต้องส่งเนื้อหาเต็มมาทั้งหมด
GET: ร้องขอการนำเสนอจากทรัพยากรที่ระบุ คำสั่งนี้ไม่ควรใช้กับการดำเนินการที่อาจทำให้เกิดผลข้างเคียง เช่นการจัดการในเว็บแอปพลิเคชัน เหตุผลหนึ่งคือคำสั่ง GET มักจะถูกใช้อย่างไม่มีกฎเกณฑ์โดยอินเทอร์เน็ตบอตและเว็บครอว์เลอร์ ซึ่งไม่ควรพิจารณาให้การร้องขอของบอตและครอว์เลอร์ส่งผลกระทบต่อทรัพยากรในเว็บ (ดูเพิ่มที่หัวข้อ คำสั่งที่ปลอดภัย)
POST: ส่งข้อมูลไปยังทรัพยากรที่ระบุเพื่อให้นำไปประมวลผล โดยเฉพาะข้อมูลที่ส่งมาจากฟอร์มเอชทีเอ็มแอล ข้อมูลที่ส่งจะถูกบรรจุอยู่ในเนื้อหาของการร้องขอด้วย สิ่งนี้อาจทำให้เกิดการสร้างทรัพยากรใหม่ หรือการปรับปรุงทรัพยากรที่มีอยู่ หรือทั้งสองกรณี
PUT: อัปโหลดการนำเสนอของทรัพยากรที่ระบุ
DELETE: ลบทรัพยากรที่ระบุ
TRACE: ส่งข้อมูลร้องขอกลับมา เครื่องลูกข่ายจะเห็นว่ามีข้อมูลอะไรบ้างที่สื่อกลางเพิ่มหรือเปลี่ยนแปลงข้อความร้องขอก่อนไปถึงทรัพยากรปลายทาง
OPTIONS: คืนค่าเป็นรายชื่อคำสั่งเอชทีทีพีที่เครื่องแม่ข่ายนั้นรองรับสำหรับทรัพยากรที่ระบุ สิ่งนี้สามารถใช้ตรวจสอบฟังก์ชันการทำงานของเว็บเซิร์ฟเวอร์ได้โดยใส่ "*" แทนที่การระบุทรัพยากร
CONNECT: แปลงการเชื่อมต่อของการร้องขอไปเป็นทุนเนล TCP/IP แบบโปร่งใส มักใช้สำหรับแปลงการเชื่อมต่อที่เข้ารหัสแบบ SSL ให้เดินทางผ่านพร็อกซีที่ไม่มีการเข้ารหัสได้ง่ายขึ้น ^[5]

คำสั่งที่ปลอดภัย

คำสั่งของเอชทีทีพีบางคำสั่งมีการกำหนดว่าเป็นคำสั่งที่ปลอดภัย เช่น HEAD, GET, OPTIONS, TRACE ซึ่งหมายความว่าคำสั่งเหล่านี้มีขึ้นเพื่อการรับข้อมูลเพียงอย่างเดียวและไม่ควรเปลี่ยนสถานะของเครื่องแม่ข่าย หรืออีกนัยหนึ่งคือคำสั่งเหล่านี้ไม่ควรทำให้เกิดผลกระทบข้างเคียง เว้นแต่ผลกระทบนั้นไม่สร้างความเสียหายอาทิ การบันทึกไฟล์ล็อก การเก็บแคช การบริการเว็บแบนเนอร์ หรือการเพิ่มตัวนับผู้เข้าชม การร้องขอแบบ GET แบบไม่มีกฎเกณฑ์โดยอินเทอร์เน็ตบอตและเว็บครอว์เลอร์ จึงยังคงถือว่าปลอดภัยอยู่

ในทางตรงข้าม คำสั่ง POST, PUT, DELETE เป็นการกระทำเพื่อให้เกิดผลกระทบต่อเครื่องแม่ข่าย หรือเกิดผลกระทบภายนอกเช่นทำให้เกิดธุรกรรมทางการเงิน หรือการส่งอีเมลเป็นต้น จึงเป็นคำสั่งที่ไม่ปลอดภัย คำสั่งเช่นนี้ปกติจะไม่ถูกใช้โดยอินเทอร์เน็ตบอตและเว็บครอว์เลอร์ ซึ่งทำงานโดยไม่พิจารณาสถานะของเครื่องแม่ข่าย เพราะอาจทำให้ทรัพยากรเสียหายได้

รหัสสถานภาพ

ตั้งแต่ HTTP/1.0 เป็นต้นไป บรรทัดแรกของการตอบรับเอชทีทีพีเรียกว่า บรรทัดสถานภาพ (status line) ซึ่งประกอบด้วยตัวเลข รหัสสถานภาพ (status code เช่น 404) และข้อความ วลีเหตุผล (reason phrase เช่น "Not Found") โปรแกรมตัวแทนผู้ใช้จะพิจารณาการตอบรับในส่วนหัวโดยขึ้นอยู่กับรหัสสถานภาพเป็นหลัก และตามด้วยวลีเหตุผลเป็นรอง รหัสสถานภาพที่กำหนดขึ้นมาเองก็สามารถใช้ได้ ซึ่งหากตัวแทนผู้ใช้พบกับรหัสสถานภาพที่ไม่รู้จัก มันจะพิจารณาตัวเลขตัวแรกในรหัสเพื่อแยกประเภททั่วไปของการตอบรับ ^[6]

รหัสสถานภาพของเอชทีทีพีแบ่งออกเป็นกลุ่มใหญ่ได้ห้ากลุ่มได้แก่

1xx ข้อมูลทั่วไป
2xx การร้องขอสำเร็จ
3xx การเปลี่ยนทาง
4xx ความผิดพลาดจากเครื่องลูกข่าย
5xx ความผิดพลาดจากเครื่องแม่ข่าย

การเชื่อมต่อแบบคงอยู่

ใน HTTP/0.9 และ 1.0 การเชื่อมต่อจะถูกปิดทุกครั้งหลังจากการการร้องขอและการตอบรับจบไป ดังนั้นในรุ่น HTTP/1.1 จึงมีการแนะนำกลไกเพื่อให้การเชื่อมต่อยังคงอยู่ ซึ่งจะทำให้การเชื่อมต่อเพียงครั้งเดียวสามารถใช้ซ้ำได้อีกเรื่อย ๆ มากกว่าหนึ่งครั้ง การเชื่อมต่อแบบคงอยู่เช่นนั้นช่วยลดโอกาสของการเกิดความล่าช้า (lag) เพราะว่าเครื่องลูกข่ายไม่จำเป็นต้องต่อรองการเชื่อมต่อทีซีพีใหม่อีกครั้ง หลังจากข้อความร้องขอแรกได้ถูกส่งไปแล้ว

HTTP/1.1 ได้มีการจัดแบนด์วิดท์ให้ดียิ่งขึ้นไปกว่ารุ่น 1.0 ยกตัวอย่างเช่น HTTP/1.1 มีการแนะนำการเข้ารหัสขนส่งเป็นชิ้นส่วน (chunked transfer encoding) เพื่อทำให้เนื้อหาบนการเชื่อมต่อแบบคงอยู่ส่งถ่ายเป็นกระแสข้อมูลได้ (streaming) แทนที่จะเก็บลงในที่พักข้อมูล (buffer) การทำงานแบบสายท่อของเอชทีทีพี (HTTP pipelining) ก็เป็นอีกเทคนิคหนึ่งที่ช่วยลดความล่าช้าลงได้อย่างมาก ซึ่งทำให้เครื่องลูกข่ายสามารถส่งข้อความร้องขอได้หลายข้อความ ก่อนที่จะได้รับข้อความตอบรับของอันแรก อีกพัฒนาการหนึ่งคือการบริการเป็นไบต์ (byte serving) ซึ่งจะทำให้เครื่องแม่ข่ายส่งถ่ายข้อมูลมาเพียงแค่ส่วนหนึ่งจากทรัพยากรทั้งอัน ในช่วงตำแหน่งที่เครื่องลูกข่ายต้องการ

สถานะวาระของเอชทีทีพี

เอชทีทีพีเป็นโพรโทคอลที่ไม่มีการระบุสถานะ ข้อดีของโพรโทคอลแบบนี้คือเครื่องแม่ข่ายไม่จำเป็นต้องดึงสารสนเทศอื่นมาจากผู้ใช้ในระหว่างการร้องขอ แต่สิ่งนี้ทำให้ผู้พัฒนาเว็บต้องใช้วิธีการอื่นเพื่อรักษาสถานะของผู้ใช้ ตัวอย่างเช่น ผู้ใช้ที่ต้องการปรับแต่งเนื้อหาเว็บไซต์ เว็บแอปพลิเคชันจะต้องบันทึกติดตามกระบวนการต่าง ๆ ของผู้ใช้เป็นหน้าต่อหน้า หรือการล็อกอินเข้าสู่ระบบ ซึ่งจำเป็นต้องทราบว่าผู้ใช้นั้นอยู่ในสถานะล็อกอินหรือไม่ จึงจะส่งข้อความตอบรับได้อย่างเหมาะสม วิธีการที่เป็นปกติสำหรับปัญหานี้คือการรับและส่งคุกกี้ และวิธีการอื่นคื่อการสร้างตัวแปรวาระ (session) ทางฝั่งเครื่องแม่ข่าย หรือใช้ตัวแปรซ่อนผ่านทางหน้าแบบฟอร์ม หรือใช้พารามิเตอร์ที่เข้ารหัสแบบตัวชี้แหล่งในอินเทอร์เน็ต (เช่น /index.php?session_id=some_unique_session_code)

อ้างอิง

↑ ศัพท์บัญญัติ ราชบัณฑิตยสถาน
↑ http://www.ietf.org/internet-drafts/draft-ietf-httpbis-p1-messaging-05.txt
↑ ^3.0 ^3.1 "Apache Week. HTTP/1.1". 090502 apacheweek.com
↑ HTTP 1.1 Section 5.1.1
↑ "Vulnerability Note VU#150227: HTTP proxy default configurations allow arbitrary TCP connections". US-CERT. 2002-05-17. สืบค้นเมื่อ 2007-05-10.
↑ 6.1 Status-Line

แหล่งข้อมูลอื่น

บทความคอมพิวเตอร์ อุปกรณ์ต่าง ๆ หรือเครือข่ายนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] ศัพท์บัญญัติ ราชบัณฑิตยสถาน

[2] ttp://www.ietf.org/internet-drafts/draft-ietf-httpbis-p1-messaging-05.txt

[apacheweek_com-http11-3] 3.0 ^3.1 "Apache Week. HTTP/1.1". 090502 apacheweek.com

[4] HTTP 1.1 Section 5.1.1

[5] "Vulnerability Note VU#150227: HTTP proxy default configurations allow arbitrary TCP connections". US-CERT. 2002-05-17. สืบค้นเมื่อ 2007-05-10.

[6] 6.1 Status-Line

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

@@ บรรทัด 8: / บรรทัด 8: @@
 ปกติเครื่องลูกข่ายเอชทีทีพีจะเป็นผู้เริ่มสร้างการร้องขอก่อน โดยเปิดการเชื่อมต่อด้วย[[เกณฑ์วิธีควบคุมการขนส่งข้อมูล]] (TCP) ไปยัง[[พอร์ต]]เฉพาะของเครื่องแม่ข่าย (พอร์ต 80 เป็นค่าปริยาย) เครื่องแม่ข่ายเอชทีทีพีที่เปิดรอรับอยู่ที่พอร์ตนั้น จะเปิดรอให้เครื่องลูกข่ายส่งข้อความร้องขอเข้ามา เมื่อได้รับการร้องขอแล้ว เครื่องแม่ข่ายจะตอบรับด้วยข้อความสถานะอันหนึ่ง ตัวอย่างเช่น "<code>HTTP/1.1 [[200]] OK</code>" ตามด้วยเนื้อหาของมันเองส่งไปด้วย เนื้อหานั้นอาจเป็นแฟ้มข้อมูลที่ร้องขอ ข้อความแสดงข้อผิดพลาด หรือข้อมูลอย่างอื่นเป็นต้น
-ทรัพยากรที่ถูกเข้าถึงด้วยเอชทีทีพีจะถูกระบุโดยใช้[[ตัวระบุแหล่งทรัพยากรสากล]] (URI) (หรือเจาะจงลงไปก็คือ [[ตัวชี้แหล่งในอินเทอร์เน็ต]] (URL)) โดยใช้ <tt>http:</tt> หรือ <tt>https:</tt> เป็น[[แผนของตัวระบุแหล่งทรัพยากรสากล|แผนของตัวระบุ]] (URI scheme)ข้ามไปยังเนื้อหาหลัก
+ทรัพยากรที่ถูกเข้าถึงด้วยเอชทีทีพีจะถูกระบุโดยใช้[[ตัวระบุแหล่งทรัพยากรสากล]] (URI) (หรือเจาะจงลงไปก็คือ [[ตัวชี้แหล่งในอินเทอร์เน็ต]] (URL)) โดยใช้ <tt>http:</tt> หรือ <tt>https:</tt> เป็น[[แผนของตัวระบุแหล่งทรัพยากรสากล|แผนของตัวระบุ]] (URI scheme)
-Microsoft Build
-เอกสาร  Visual Studio  Mac  ปริมาณงาน  พัฒนาเกมสามัคคี
- เนื้อหาที่ไม่พร้อมให้บริการในภาษาของคุณ
-Visual Studio สำหรับ Mac Tools สำหรับ Unity
-/10/2562
-เหลือเวลา 2 นาทีในการอ่าน
-ในบทความนี้
-ภาพรวม
-เคล็ดลับสำหรับนักพัฒนา Unity เริ่มต้นใช้งาน Visual Studio สำหรับ Mac
-รูปภาพสุกใสของ Unity และ Visual Studio สำหรับ Mac
-Visual Studio สำหรับ Mac เครื่องมือสำหรับ Unity เป็นส่วนขยายของ Visual Studio ฟรีที่เปลี่ยน Visual Studio สำหรับ Mac เป็นเครื่องมือที่ทรงพลังสำหรับการพัฒนาเกมและแอพข้ามแพลตฟอร์มด้วยแพลตฟอร์ม Unity
-การรวม Unity ถูกรวมไว้ในกล่องใน Visual Studio สำหรับ Mac และเริ่มจาก Unity 2018.1 แล้ว Visual Studio สำหรับ Mac คือ C # IDE เริ่มต้นสำหรับโครงการ Unity
- หมายเหตุ
-ข้อมูลนี้สำหรับ Visual Studio สำหรับ Mac IDE สำหรับรหัส Visual Studio ดูคู่มือนี้สำหรับข้อมูลเพิ่มเติม
-ภาพรวม
-นี่คือคุณสมบัติหลักของ Visual Studio สำหรับ Mac Tools สำหรับ Unity:
-เข้ากันได้กับ Visual Studio สำหรับ Mac Community Edition
-Visual Studio สำหรับ Mac Community Editionให้บริการฟรีและมาพร้อมกับ Unity ที่ติดตั้งโดยเริ่มต้นด้วย Unity 2018.1 ดูเอกสารประกอบการตั้งค่า Visual Studio สำหรับ Mac Tools สำหรับ Unity สำหรับข้อมูลเพิ่มเติม
-IntelliSense สำหรับข้อความ Unity
-IntelliSense ทำให้มันง่ายและรวดเร็วในการใช้ข้อความ Unityเช่นOnCollisionEnterรวมถึงพารามิเตอร์ของพวกเขา
-การดีบักที่เหนือกว่า
-Visual Studio สำหรับ Mac Tools for Unity รองรับคุณสมบัติการดีบักทั้งหมดที่คุณคาดหวังจาก Visual Studio:
-ตั้งจุดพักรวมถึงจุดพักตามเงื่อนไข
-ประเมินนิพจน์ที่ซับซ้อนในหน้าต่างดู
-ตรวจสอบและแก้ไขค่าของตัวแปรและข้อโต้แย้ง
-เจาะลึกวัตถุและโครงสร้างข้อมูลที่ซับซ้อน
-การรีแฟคเตอร์และบริบทที่มีประสิทธิภาพ
-เขียนโค้ดที่ใช้งานได้มากขึ้นด้วยเมนูที่รวดเร็วและแป้นพิมพ์ลัดสำหรับการเปลี่ยนชื่อ, refactoring และการกระทำบริบท
-การวินิจฉัย Roslyn และการแก้ไขด่วนสำหรับ Unity
-เขียนโค้ดที่ดีกว่าซึ่งรวบรวมแนวปฏิบัติที่ดีที่สุดด้วย Visual Studio for Mac ที่มีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับโครงการ Unity
-VS สำหรับ Mac refactoring string เปรียบเทียบกับ CompareTag
-เรียกดูและเพิ่มไฟล์ใหม่
-เรียกดูโปรเจ็กต์ Unity และเพิ่มโฟลเดอร์สคริปต์หรือเฉดสีทั้งหมดใน Visual Studio สำหรับ Mac IDE
-ใช้การเชื่อมโยงคีย์ที่คุ้นเคย
-เพิ่มผลผลิตโดยใช้การเชื่อมโยงที่สำคัญที่คุณรู้จัก Visual Studio สำหรับ Mac ให้การเชื่อมโยงคีย์ที่คุ้นเคยสำหรับ IDE ยอดนิยมจำนวนมากเช่น Visual Studio บน Windows, ReSharper, Visual Studio Code และ Xcode
-ปรับแต่งชุดรูปแบบของ Visual
-ให้ดวงตาของคุณส่วนที่เหลือที่มีรวมธีมสีเข้ม
-เคล็ดลับสำหรับนักพัฒนา Unity เริ่มต้นใช้งาน Visual Studio สำหรับ Mac
-ลิงก์เหล่านี้อธิบายคุณสมบัติที่มีประโยชน์สำหรับนักพัฒนา Unity ที่เริ่มต้นด้วย Visual Studio สำหรับ Mac:
-การปรับแต่ง IDE - เรียนรู้วิธีเปลี่ยนชุดรูปแบบที่มองเห็นหรือสลับไปยังชุดรูปแบบการโยงคีย์ที่คุ้นเคยยิ่งขึ้น
-Source Editor - เรียนรู้ว่า Visual Studio สำหรับ Mac สามารถทำให้การเขียนโค้ดดีขึ้นเร็วขึ้นและง่ายขึ้นได้อย่างไรรวมถึงแป้นพิมพ์ลัดทั่วไป
-หน้านี้มีประโยชน์หรือไม่
- ใช่  ไม่
-คำติชม
-ส่งและดูข้อคิดเห็นสำหรับ
- ดูข้อคิดเห็นของหน้าทั้งหมด
-ไทย
-เอกสารอธิบายก่อนหน้า บล็อก สนับสนุน สิทธิ์ส่วนบุคคล & คุกกี้ ข้อกำหนดการใช้ ไซต์คำติชม เครื่องหมายการค้า © Microsoft 2020
 == ข้อความร้องขอ ==