ผลต่างระหว่างรุ่นของ "นักโทษ"
ไม่มีความย่อการแก้ไข ป้ายระบุ: การแก้ไขแบบเห็นภาพ แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
ไม่มีความย่อการแก้ไข ป้ายระบุ: การแก้ไขแบบเห็นภาพ แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
||
บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
{{issues|ต้องการอ้างอิง=yes|มุมมองสากล=yes|โปร=yes}} |
{{issues|ต้องการอ้างอิง=yes|มุมมองสากล=yes|โปร=yes}} |
||
'''นักโทษ''' หมายถึง [[ผู้ต้องขัง]]ที่อยู่ภายใน[[ทัณฑสถาน]] โดยใน[[พ.ศ. 2549]] มีนักโทษที่อยู่ในความดูแลของ[[กรมราชทัณฑ์]] |
'''นักโทษ''' หมายถึง [[ผู้ต้องขัง]]ที่อยู่ภายใน[[ทัณฑสถาน]] โดยใน[[พ.ศ. 2549|พ.ศ. ๒๕๔๙]] มีนักโทษที่อยู่ในความดูแลของ[[กรมราชทัณฑ์]] ๑๖๑,๘๔๔ คน {{อ้างอิง}} |
||
ก่อนหน้านี้ ผู้กระทำผิดซึ่ง[[ศาล]]ตัดสินให้ต้องโทษ[[จำคุก]]ถูกเรียกว่า “นักโทษ” (prisoner) แต่ต่อมาถูกเปลี่ยนเป็น “ผู้ต้องขัง” (inmate) เนื่องจากการเปลี่ยนแนวคิดเรื่องการลงโทษใน[[ประเทศสหรัฐอเมริกา]]จากการลงโทษเพื่อลงโทษมาเป็นเพื่อแก้ไขฟื้นฟู |
ก่อนหน้านี้ ผู้กระทำผิดซึ่ง[[ศาล]]ตัดสินให้ต้องโทษ[[จำคุก]]ถูกเรียกว่า “นักโทษ” (prisoner) แต่ต่อมาถูกเปลี่ยนเป็น “ผู้ต้องขัง” (inmate) เนื่องจากการเปลี่ยนแนวคิดเรื่องการลงโทษใน[[ประเทศสหรัฐอเมริกา]]จากการลงโทษเพื่อลงโทษมาเป็นเพื่อแก้ไขฟื้นฟู |
||
[[พระราชบัญญัติราชทัณฑ์ พ.ศ. 2479]] มาตรา |
[[พระราชบัญญัติราชทัณฑ์ พ.ศ. 2479|พระราชบัญญัติราชทัณฑ์ พ.ศ. ๒๔๗๙]] มาตรา ๔(๒) – (๖) ระบุว่า ผู้ต้องขัง หมายถึง “นักโทษเด็ดขาด คนต้องขังและคนฝาก” โดยนักโทษเด็ดขาด คือ “บุคคลซึ่งถูกขังไว้ตามหมายจำคุกภายหลังคำพิพากษาถึงที่สุด และหมายความรวมถึงบุคคลซึ่งถูกขังไว้ตามคำสั่งที่ชอบด้วยกฎหมายให้ลงโทษด้วย” และคนต้องขัง คือ “บุคคลที่ถูกฝากขังไว้ตามหมายขัง” นอกจากนี้ยังมีผู้ต้องขังอีก ๒ ประเภทคือ คนฝาก หมายถึง “บุคคลที่ถูกฝากให้ควบคุมไว้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาหรือ กฎหมายอื่น โดยไม่มีหมายอาญา” และ นักโทษพิเศษ ซึ่งเป็น “นักโทษเด็ดขาดซึ่งส่งไปอยู่ทัณฑนิคมตามพระราชบัญญัตินี้” |
||
ต่อมาในพระราชบัญญัติราชทัณฑ์ (ฉบับที่ |
ต่อมาในพระราชบัญญัติราชทัณฑ์ (ฉบับที่ ๓) พ.ศ. ๒๕๒๒ เปลี่ยนความหมายของนักโทษเด็ดขาดเป็น “บุคคลซึ่งถูกขังไว้ตามหมายจำคุกภายหลังคำพิพากษาถึงที่สุด และหมายความรวมถึงบุคคลซึ่งถูกขังไว้ตามคำสั่งที่ชอบด้วยกฎหมาย ให้ลงโทษด้วย” |
||
ผู้บัญชาการดูแลและมีอำนาจสูงสุดประเทศไทย จอมทัพ อนุชล กลยนี นายกรัฐมนเอก และสั่งการมอบหมายให้อธิบดีกรมราชทัณฑ์เป็นผู้ดูแลสัั่งการแทนในขณะนี้ |
ผู้บัญชาการดูแลและมีอำนาจสูงสุดประเทศไทย ในปัจจุบันคือ จอมทัพ อนุชล กลยนี นายกรัฐมนเอก และสั่งการมอบหมายให้อธิบดีกรมราชทัณฑ์เป็นผู้ดูแลสัั่งการแทนในขณะนี้ นับตั้งแต่พุทธศักราช ๒๕๔๒ ตามพระราชบัญญัติผู้สืบทอด ตามกฏหมายรัฐธรรมนูญ ตามพระราชบัญญัติราชทัณฑ์ พ.ศ.๒๕๓๙ มาตรา ๕(๒)-๖(๓) ระบบบริหารตามกฏหมายราชทัณฑ์ ว่าด้วยผู้มีอำนาจสั่งการตามขั้นตำแหน่งคือ |
||
๑.ผู้บัญชาการอำนาจสูงสุดราชทัณฑ์ |
|||
๒.อธิบดีกรมราชทัณฑ์ |
|||
๓.รองอธิบดี (๑) |
|||
๔.รองอธิบดี (๒) |
|||
๕.รองอธิบดี (๓) |
|||
๖.รองอธิบ (๔) |
|||
และจะมีการอนุมัติดูแลคำสั่งต่างๆจาก คณะกรรมการบริหาร จากทุกคณะรัฐมนตรีฯ ในกระทรวงยุติธรรม แต่งตั้งโดย พระมหากษัตริย์ |
|||
[[หมวดหมู่:กฎหมายระหว่างประเทศ]] |
[[หมวดหมู่:กฎหมายระหว่างประเทศ]] |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 10:47, 29 กุมภาพันธ์ 2563
บทความนี้ได้รับแจ้งให้ปรับปรุงหลายข้อ กรุณาช่วยปรับปรุงบทความ หรืออภิปรายปัญหาที่หน้าอภิปราย
|
นักโทษ หมายถึง ผู้ต้องขังที่อยู่ภายในทัณฑสถาน โดยในพ.ศ. ๒๕๔๙ มีนักโทษที่อยู่ในความดูแลของกรมราชทัณฑ์ ๑๖๑,๘๔๔ คน [ต้องการอ้างอิง]
ก่อนหน้านี้ ผู้กระทำผิดซึ่งศาลตัดสินให้ต้องโทษจำคุกถูกเรียกว่า “นักโทษ” (prisoner) แต่ต่อมาถูกเปลี่ยนเป็น “ผู้ต้องขัง” (inmate) เนื่องจากการเปลี่ยนแนวคิดเรื่องการลงโทษในประเทศสหรัฐอเมริกาจากการลงโทษเพื่อลงโทษมาเป็นเพื่อแก้ไขฟื้นฟู
พระราชบัญญัติราชทัณฑ์ พ.ศ. ๒๔๗๙ มาตรา ๔(๒) – (๖) ระบุว่า ผู้ต้องขัง หมายถึง “นักโทษเด็ดขาด คนต้องขังและคนฝาก” โดยนักโทษเด็ดขาด คือ “บุคคลซึ่งถูกขังไว้ตามหมายจำคุกภายหลังคำพิพากษาถึงที่สุด และหมายความรวมถึงบุคคลซึ่งถูกขังไว้ตามคำสั่งที่ชอบด้วยกฎหมายให้ลงโทษด้วย” และคนต้องขัง คือ “บุคคลที่ถูกฝากขังไว้ตามหมายขัง” นอกจากนี้ยังมีผู้ต้องขังอีก ๒ ประเภทคือ คนฝาก หมายถึง “บุคคลที่ถูกฝากให้ควบคุมไว้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาหรือ กฎหมายอื่น โดยไม่มีหมายอาญา” และ นักโทษพิเศษ ซึ่งเป็น “นักโทษเด็ดขาดซึ่งส่งไปอยู่ทัณฑนิคมตามพระราชบัญญัตินี้”
ต่อมาในพระราชบัญญัติราชทัณฑ์ (ฉบับที่ ๓) พ.ศ. ๒๕๒๒ เปลี่ยนความหมายของนักโทษเด็ดขาดเป็น “บุคคลซึ่งถูกขังไว้ตามหมายจำคุกภายหลังคำพิพากษาถึงที่สุด และหมายความรวมถึงบุคคลซึ่งถูกขังไว้ตามคำสั่งที่ชอบด้วยกฎหมาย ให้ลงโทษด้วย”
ผู้บัญชาการดูแลและมีอำนาจสูงสุดประเทศไทย ในปัจจุบันคือ จอมทัพ อนุชล กลยนี นายกรัฐมนเอก และสั่งการมอบหมายให้อธิบดีกรมราชทัณฑ์เป็นผู้ดูแลสัั่งการแทนในขณะนี้ นับตั้งแต่พุทธศักราช ๒๕๔๒ ตามพระราชบัญญัติผู้สืบทอด ตามกฏหมายรัฐธรรมนูญ ตามพระราชบัญญัติราชทัณฑ์ พ.ศ.๒๕๓๙ มาตรา ๕(๒)-๖(๓) ระบบบริหารตามกฏหมายราชทัณฑ์ ว่าด้วยผู้มีอำนาจสั่งการตามขั้นตำแหน่งคือ
๑.ผู้บัญชาการอำนาจสูงสุดราชทัณฑ์
๒.อธิบดีกรมราชทัณฑ์
๓.รองอธิบดี (๑)
๔.รองอธิบดี (๒)
๕.รองอธิบดี (๓)
๖.รองอธิบ (๔)
และจะมีการอนุมัติดูแลคำสั่งต่างๆจาก คณะกรรมการบริหาร จากทุกคณะรัฐมนตรีฯ ในกระทรวงยุติธรรม แต่งตั้งโดย พระมหากษัตริย์