ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ความผิดปกติที่เกิดหลังความเครียดที่สะเทือนใจ"

ภาวะความเครียดผิดปกติหลังเหตุสะเทือนใจ; (Posttraumatic stress disorder)
บัญชีจำแนกและลิงก์ไปภายนอก
ICD-10	F43.1
ICD-9	309.81
DiseasesDB	33846
MedlinePlus	000925
eMedicine	med/1900
MeSH	D013313

เรียกดูประวัติแบบโต้ตอบ

← การแก้ไขก่อนหน้า การแก้ไขถัดไป →

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม

เห็นภาพข้อความวิกิ

ในบรรทัด

รุ่นแก้ไขเมื่อ 23:45, 10 ตุลาคม 2562

ภาวะความเครียดผิดปกติหลังเหตุสะเทือนใจ (อังกฤษ: Posttraumatic stress disorder) มีชื่อย่ออย่างเป็นสากลว่า PTSD เป็นภาวะความเครียดที่ก่อให้เกิดอาการดังกล่าว อาการมักเป็นหลังจากเจอสถานการณ์ที่สะเทือนใจ ซึ่งต่างจาก Acute stress reaction ที่จะเกิดอาการขึ้นทันทีที่เจอเหตุการณ์นั้น ๆ

สาเหตุ

ได้พบเจอกับเรื่องราวหรือสถานการณ์ที่สะเทือนใจมาก ๆ ซึ่งมักเป็นแบบเรื้อรัง และมักเป็นสถานการณ์พวกหายนะต่าง ๆ ได้แก่

Natural disaster ภัยธรรมชาติ เช่น สึนามิ ภูเขาไฟระเบิด
Technological disaster ภัยที่เกิดจากความก้าวหน้าของมนุษย์ เช่น ระเบิดปรมาณู สารกัมมันตภาพรังสีรั่วไหล
Man made disaster เช่น ก่อการร้าย ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ น่าสังเกตว่าสถานการณ์นี้ส่งผลให้เกิด PTSD ถึง 70% แสดงให้เห็นว่าสิ่งใดก็ตามที่มีผลด้านจิตใจเข้ามาเกี่ยวข้องจะยิ่งทำให้เกิด PTSD ง่ายขึ้น

เหตุการณ์ดังกล่าวเป็นทั้งภาวะ Threatening (คุกคามต่อผู้ป่วยโดยตรง) หรือ Depressivness (ไม่ได้โดนกับตัวเอง แต่โดนกับคนที่ตนเองรัก)

อาการ

อาการทั่ว ๆ ไป ได้แก่ กลัว สิ้นหวัง หวาดผวา รู้สึกผิด ละอายใจ โกรธ ไม่มีใครหรืออะไรช่วยได้เลย

อาการสำคัญ

เกิดภาพเหตุการณ์นั้น ๆ ซ้ำแล้วซ้ำอีก นึกถึงแล้วนึกถึงอีก
มักจะพยายามหลีกเลี่ยงสิ่งที่เชื่อมโยงกับสถานการณ์ดังกล่าว เช่น คนที่ขับรถชนคนตาย แล้วไม่กล้าขับรถอีกเลย ดูหนังหรือเห็นอะไรเกี่ยวกับรถก็ไม่ได้
อาการทางจิตใจ ได้แก่ ตื่นตัว สะดุ้ง ตกใจ ไม่มีสมาธิ เครียดง่ายกับเรื่องธรรมดา

ทั้งนี้ทั้งนั้นสิ่งสำคัญอาการดังกล่าวต้องเป็นต่อเนื่องกันนานกว่า 1 เดือน

แนวทางการรักษา

แนวทางการรักษาโดยการใช้ยา

ใช้ยาแก้ซึมเศร้า เช่น ฟลูอ็อกเซทีน, พาโรเซทีน
ใช้ยาพวก Adrenergic block agents
ใช้ยาพวก Antianxiety เช่น Diazepham

แนวทางการรักษาโดยวิธีอื่น ๆ

Hypnosis สะกดจิต
Psychotherapy จิตบำบัด
Anxiety management programme
Group therapy ให้ผู้ป่วยมาคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับผู้ป่วยอื่นที่เป็นเหมือนกัน

อ้างอิง

Maxmen, J. S.; Ward, N. G. (2002). Psychotropic drugs: fast facts (third ed.). New York: W. W. Norton. pp. 347–349. ISBN 0-393-70301-0.

@@ บรรทัด 1: / บรรทัด 1: @@
 {{ปรับภาษา}}
 {{ต้องการอ้างอิง}}
+{{โปร}}
-{{โปร}}'''ภาวะความเครียดผิดปกติหลังเหตุสะเทือนใจ''' ({{lang-en|Posttraumatic stress disorder}}) มีชื่อย่ออย่างเป็นสากลว่า PTSD เป็นภาวะความเครียดที่ก่อให้เกิดอาการดังกล่าว อาการมักเป็นหลังจากเจอสถานการณ์ที่สะเทือนใจ ซึ่งต่างจาก Acute stress reaction ที่จะเกิดอาการขึ้นทันที่ที่เจอเหตุการณ์นั้นๆ
+{{Infobox disease
+| Name = ภาวะความเครียดผิดปกติหลังเหตุสะเทือนใจ<br />(Posttraumatic stress disorder)
+| DiseasesDB = 33846
+| ICD10 = {{ICD10|F|43|1|f|40}}
+| ICD9 = {{ICD9|309.81}}
+| ICDO =
+| OMIM =
+| MedlinePlus = 000925
+| eMedicineSubj = med
+| eMedicineTopic = 1900
+| MeshID = D013313
+}}
+'''ภาวะความเครียดผิดปกติหลังเหตุสะเทือนใจ''' ({{lang-en|Posttraumatic stress disorder}}) มีชื่อย่ออย่างเป็นสากลว่า PTSD เป็นภาวะ[[ความเครียด]]ที่ก่อให้เกิดอาการดังกล่าว อาการมักเป็นหลังจากเจอสถานการณ์ที่สะเทือนใจ ซึ่งต่างจาก [[Acute stress reaction]] ที่จะเกิดอาการขึ้นทันทีที่เจอเหตุการณ์นั้น ๆ
 == สาเหตุ ==
-ได้พบเจอกับเรื่องราวหรือสถานการณ์ที่สะเทือนใจมากๆ ซึ่งมักเป็นแบบเรื้อรัง และมักเป็นสถานการณ์พวกหายนะต่างๆ ได้แก่
+ได้พบเจอกับเรื่องราวหรือสถานการณ์ที่สะเทือนใจมาก ๆ ซึ่งมักเป็นแบบเรื้อรัง และมักเป็นสถานการณ์พวกหายนะต่าง ๆ ได้แก่
 # Natural disaster ภัยธรรมชาติ เช่น สึนามิ ภูเขาไฟระเบิด
 # Technological disaster ภัยที่เกิดจากความก้าวหน้าของมนุษย์ เช่น ระเบิดปรมาณู สารกัมมันตภาพรังสีรั่วไหล
 # Man made disaster เช่น ก่อการร้าย ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ น่าสังเกตว่าสถานการณ์นี้ส่งผลให้เกิด PTSD ถึง 70% แสดงให้เห็นว่าสิ่งใดก็ตามที่มีผลด้านจิตใจเข้ามาเกี่ยวข้องจะยิ่งทำให้เกิด PTSD ง่ายขึ้น
-=== เหตุการณ์ดังกล่าวเป็นทั้งภาวะ Threatening (คุกคามต่อผู้ป่วยโดยตรง) หรือ Depressivness (ไม่ได้โดนกับตัวเอง แต่โดนกับคนที่ตนเองรัก) ===
+เหตุการณ์ดังกล่าวเป็นทั้งภาวะ Threatening (คุกคามต่อผู้ป่วยโดยตรง) หรือ Depressivness (ไม่ได้โดนกับตัวเอง แต่โดนกับคนที่ตนเองรัก)
 == อาการ ==
-อาการทั่วๆไป ได้แก่ กลัว สิ้นหวัง หวาดผวา รู้สึกผิด ละอายใจ โกรธ ไม่มีใครหรืออะไรช่วยได้เลย
+อาการทั่ว ๆ ไป ได้แก่ กลัว สิ้นหวัง หวาดผวา รู้สึกผิด ละอายใจ โกรธ ไม่มีใครหรืออะไรช่วยได้เลย
 ; อาการสำคัญ
-# เกิดภาพเหตุการณ์นั้นๆ ซ้ำแล้วซ้ำอีก นึกถึงแล้วนึกถึงอีก
+# เกิดภาพเหตุการณ์นั้น ๆ ซ้ำแล้วซ้ำอีก นึกถึงแล้วนึกถึงอีก
 # มักจะพยายามหลีกเลี่ยงสิ่งที่เชื่อมโยงกับสถานการณ์ดังกล่าว เช่น คนที่ขับรถชนคนตาย แล้วไม่กล้าขับรถอีกเลย ดูหนังหรือเห็นอะไรเกี่ยวกับรถก็ไม่ได้
 # อาการทางจิตใจ ได้แก่ ตื่นตัว สะดุ้ง ตกใจ ไม่มีสมาธิ เครียดง่ายกับเรื่องธรรมดา
@@ บรรทัด 23: / บรรทัด 37: @@
 == แนวทางการรักษา ==
 '''แนวทางการรักษาโดยการใช้ยา'''
-# ใช้ยาแก้ซึมเศร้า เช่น ฟลูอ็อกเซทีน<ref group="How ">OK </ref>, พาโรเซทีน
+# ใช้ยาแก้ซึมเศร้า เช่น [[ฟลูอ็อกเซทีน]], พาโรเซทีน
 # ใช้ยาพวก Adrenergic block agents
 # ใช้ยาพวก Antianxiety เช่น Diazepham
-'''แนวทางการรักษาโดยวิธีอื่นๆ'''
+'''แนวทางการรักษาโดยวิธีอื่น ๆ'''
 # Hypnosis สะกดจิต
 # Psychotherapy จิตบำบัด
@@ บรรทัด 34: / บรรทัด 48: @@
 == อ้างอิง ==
-* Maxmen, J. S.; Ward, N. G. (2002). Psychotropic drugs: fast facts (third ed.). New York: W. W. Norton. pp. 347–349. .OpenWebNetuopnv
+* Maxmen, J. S.; Ward, N. G. (2002). Psychotropic drugs: fast facts (third ed.). New York: W. W. Norton. pp. 347–349. ISBN 0-393-70301-0.
 [[หมวดหมู่:โรควิตกกังวล]]