ผลต่างระหว่างรุ่นของ "สมาคมเขมรอิสระ"
ลไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
{{ความหมายอื่น|ขบวนการฝ่ายซ้าย|ขบวนการฝ่ายขวา|เขมรอิสระ}} |
{{ความหมายอื่น|ขบวนการฝ่ายซ้าย|ขบวนการฝ่ายขวา|เขมรอิสระ}} |
||
[[File:PRKFlag1979-1989.png|150px|right|thumb|ธงของสมาคมเขมรอิสระ ต่อมาถูกปรับใช้เป็นธงชาติของ[[สาธารณรัฐประชาชนกัมพูชา]] |
[[File:PRKFlag1979-1989.png|150px|right|thumb|ธงของสมาคมเขมรอิสระ ต่อมาถูกปรับใช้เป็นธงชาติของ[[สาธารณรัฐประชาชนกัมพูชา]]<ref name="two">Kiernan, Ben. ''How Pol Pot Came to Power''. [[London]]: Verso, 1985. p. 80</ref> สังเกตที่รูปปราสาท[[นครวัด]]มีห้ายอด ส่วนธงของเขมรอิสระที่ไม่ได้ร่วมมือกับเวียดมิญจะมีสามยอด (ซึ่งต่อมาถูกปรับมาใช้เป็นธงของ[[กัมพูชาประชาธิปไตย]])]] |
||
'''สมาคมเขมรอิสระ''' ({{lang-en|United Issarak Front}}; {{lang-km|សមាគមខ្មែរឥស្សរៈ}}) เป็นขบวนการต่อต้านการปกครองแบบอาณานิคมของ[[ฝรั่งเศส]]ใน[[กัมพูชา]]ระหว่าง พ.ศ. 2493 – 2497 และเป็นฝ่ายซ้ายของขบวนการ[[เขมรอิสระ]] เป็นกลุ่มที่ต่อต้าน[[สหภาพฝรั่งเศส]] ในช่วงที่มีการประชุมที่เจนีวา พ.ศ. 2497 กองกำลังของสมาคมเขมรอิสระควบคุมประเทศได้ครึ่งหนึ่ง |
'''สมาคมเขมรอิสระ''' ({{lang-en|United Issarak Front}}; {{lang-km|សមាគមខ្មែរឥស្សរៈ}}) เป็นขบวนการต่อต้านการปกครองแบบอาณานิคมของ[[ฝรั่งเศส]]ใน[[กัมพูชา]]ระหว่าง พ.ศ. 2493 – 2497 และเป็นฝ่ายซ้ายของขบวนการ[[เขมรอิสระ]] เป็นกลุ่มที่ต่อต้าน[[สหภาพฝรั่งเศส]] ในช่วงที่มีการประชุมที่เจนีวา พ.ศ. 2497 กองกำลังของสมาคมเขมรอิสระควบคุมประเทศได้ครึ่งหนึ่ง<ref>[http://countrystudies.us/cambodia/19.htm Cambodia - The Cambodian Left: The Early Phases<!-- Bot generated title -->]</ref> |
||
== การก่อตั้ง == |
== การก่อตั้ง == |
||
บรรทัด 10: | บรรทัด 10: | ||
== ความขัดแย้งทางการทหาร == |
== ความขัดแย้งทางการทหาร == |
||
ในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2493 สมาคมได้จัดตั้งโรงเรียน |
ในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2493 สมาคมได้จัดตั้งโรงเรียนฝึกหัดทหารโดยมีกำลังทหารประมาณ 100 คน<ref>Kiernan, Ben. ''How Pol Pot Came to Power''. [[London]]: Verso, 1985.. p. 81</ref> ในเดือนกันยายน พ.ศ. 2493 ฝรั่งเศสเริ่มดำเนินการปราบปรามสมาคม โดยทางสมาคมได้รับการสนับสนุนทางทหารจากเวียดมิญราว 3,000 คน<ref>Kiernan, Ben. ''How Pol Pot Came to Power. [[London]]: Verso, 1985. p. 85</ref> ใน เดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2496 สมาคมและเวียดมิญได้เข้าโจมตีและฆ่าผู้ว่าราชการ[[จังหวัดเปรยแวง]]ตาย ซึ่งได้นำมาใช้ในการโฆษณาความสำเร็จของสมาคม |
||
== การประชุมเจนีวา == |
== การประชุมเจนีวา == |
||
ในการประชุมเจนีวา สมาคมส่งตัวแทนไปร่วมสองคนคือแก้ว โมนี และเมย โพ ในการประชุมเพื่อแก้ปัญหาความขัดแย้งในอินโดจีนนี้ เวียดมิญได้เสนอให้รัฐบาลฝ่ายต่อต้านของเขมรมีสิทธิในการเจรจากับรัฐบาลนี้เทียบเท่ากับรัฐบาลของราชอาณาจักรกัมพูชา ซึ่งได้รับการสนับสนุนจาก[[สหภาพโซเวียต]]และ[[จีน]] ในขณะที่ฝ่ายตะวันตกต้องการให้ถอนการรับรองสมาคมเขมรอิสระ ผลสำเร็จจากการประชุมครั้งนี้คือ ข้อตกลงสงบศึกซึ่งรวมทั้งฝ่ายสมาคมเขมรอิสระด้วย กัมพูชาได้รับเอกราชภายใต้การปกครองของพระนโรดม สีหนุ และการถอนกำลังของเวียดมิญออกจากกัมพูชา |
ในการประชุมเจนีวา สมาคมส่งตัวแทนไปร่วมสองคนคือแก้ว โมนี และเมย โพ ในการประชุมเพื่อแก้ปัญหาความขัดแย้งในอินโดจีนนี้ เวียดมิญได้เสนอให้รัฐบาลฝ่ายต่อต้านของเขมรมีสิทธิในการเจรจากับรัฐบาลนี้เทียบเท่ากับรัฐบาลของราชอาณาจักรกัมพูชา ซึ่งได้รับการสนับสนุนจาก[[สหภาพโซเวียต]]และ[[จีน]] ในขณะที่ฝ่ายตะวันตกต้องการให้ถอนการรับรองสมาคมเขมรอิสระ ผลสำเร็จจากการประชุมครั้งนี้คือ ข้อตกลงสงบศึกซึ่งรวมทั้งฝ่ายสมาคมเขมรอิสระด้วย กัมพูชาได้รับเอกราชภายใต้การปกครองของพระนโรดม สีหนุ และการถอนกำลังของเวียดมิญออกจากกัมพูชา<ref>Kiernan, Ben. ''How Pol Pot Came to Power''. [[London]]: Verso, 1985. p. 141-155</ref> |
||
== สมาคมเขมรอิสระกับพุทธศาสนา == |
== สมาคมเขมรอิสระกับพุทธศาสนา == |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 22:05, 4 พฤศจิกายน 2554
สมาคมเขมรอิสระ (อังกฤษ: United Issarak Front; เขมร: សមាគមខ្មែរឥស្សរៈ) เป็นขบวนการต่อต้านการปกครองแบบอาณานิคมของฝรั่งเศสในกัมพูชาระหว่าง พ.ศ. 2493 – 2497 และเป็นฝ่ายซ้ายของขบวนการเขมรอิสระ เป็นกลุ่มที่ต่อต้านสหภาพฝรั่งเศส ในช่วงที่มีการประชุมที่เจนีวา พ.ศ. 2497 กองกำลังของสมาคมเขมรอิสระควบคุมประเทศได้ครึ่งหนึ่ง[2]
การก่อตั้ง
การประชุมเพื่อจัดตั้งสมาคมเขมรอิสระมีขึ้นที่กำปงโสม จังหวัดกำปอต เมื่อ 17 – 19 เมษายน พ.ศ. 2493 มีผู้เข้าร่วมประชุมประมาณ 200 คน และมีนายพลอุง เซาจากเวียดมิญมาร่วมสังเกตการณ์ โดยในการประชุมมีการประดับธงของเวียดนาม ลาว และกัมพูชา[3] ที่ประชุมได้เลือกเซิง งอกมิญเป็นผู้นำสูงสุด คณะกรรมการคนอื่นมี จัน สมัย เซียว เฮง จัน ดารา เมียส วอง เมียส วันนัก เจา ยิน เนียม ซุน สก สไพ งิน ฮอร์ แก้ว โมนี เนย สราญ มีตัวแทนจากพนมเปญ (เชื่อว่าเป็น แก้ว เมียส) และอีก 2 คนเป็นตัวแทนของชาวขแมร์กรอม มีสมาชิกของคณะกรรมการ 5 คนอยู่ในพรรคคอมมิวนิสต์ชาวอินโดจีน
รัฐบาลของฝ่ายต่อต้าน
การประชุมเพื่อก่อตั้งสมาคมเขมรอิสระ นำไปสู่การก่อตั้งรัฐบาลปฏิวัติที่เรียกคณะกรรมการศูนย์เพื่อเสรีภาพประชาชน ผู้ที่เป็นประธานคือเซิง งอกมิญ และผู้ที่เป็นรองประธานมี จัน สมัย เซียว เฮง ตู สามุต เซิง ฟอกรัตนาเป็นเลขาธิการทั่วไป นอน ซวนเป็นสมาชิกคนที่หกของคณะกรรมการ[1] ต่อมา 19 มิถุนายน พ.ศ. 2493 เซิง งอกมิญประกาศเอกราชของกัมพูชา โดยสามารถควบคุมพื้นที่ได้หนึ่งในสามของประเทศ[1] ใน พ.ศ. 2495 สมาคมได้รวมกับคณะกรรมการปลดปล่อยแห่งชาติเขมรที่นำโดย เลียบ แก้ว โมนี ซึ่งมีฐานที่มั่นทางตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศ โดยฝ่ายที่ต่อต้านคอมมิวนิสต์ของคณะกรรมการปลดปล่อยแห่งชาติเขมรได้แยกตัวออกไปต่างหาก สมาคมจึงประกาศจัดตั้งรัฐบาลฝ่ายต่อต้านเขมร ซึ่งประกอบไปด้วย เซิง งอกมิญเป็นประธานาธิบดี จัน สมัยเป็นรองประธานาธิบดี ตู สามุตเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย แก้ว โมนีเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ เจา ยิน เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ เซียว เฮงเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม เลียบ แก้ว โมนีเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงจริยธรรมและสอส มันเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศาสนา[4]
ความขัดแย้งทางการทหาร
ในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2493 สมาคมได้จัดตั้งโรงเรียนฝึกหัดทหารโดยมีกำลังทหารประมาณ 100 คน[5] ในเดือนกันยายน พ.ศ. 2493 ฝรั่งเศสเริ่มดำเนินการปราบปรามสมาคม โดยทางสมาคมได้รับการสนับสนุนทางทหารจากเวียดมิญราว 3,000 คน[6] ใน เดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2496 สมาคมและเวียดมิญได้เข้าโจมตีและฆ่าผู้ว่าราชการจังหวัดเปรยแวงตาย ซึ่งได้นำมาใช้ในการโฆษณาความสำเร็จของสมาคม
การประชุมเจนีวา
ในการประชุมเจนีวา สมาคมส่งตัวแทนไปร่วมสองคนคือแก้ว โมนี และเมย โพ ในการประชุมเพื่อแก้ปัญหาความขัดแย้งในอินโดจีนนี้ เวียดมิญได้เสนอให้รัฐบาลฝ่ายต่อต้านของเขมรมีสิทธิในการเจรจากับรัฐบาลนี้เทียบเท่ากับรัฐบาลของราชอาณาจักรกัมพูชา ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากสหภาพโซเวียตและจีน ในขณะที่ฝ่ายตะวันตกต้องการให้ถอนการรับรองสมาคมเขมรอิสระ ผลสำเร็จจากการประชุมครั้งนี้คือ ข้อตกลงสงบศึกซึ่งรวมทั้งฝ่ายสมาคมเขมรอิสระด้วย กัมพูชาได้รับเอกราชภายใต้การปกครองของพระนโรดม สีหนุ และการถอนกำลังของเวียดมิญออกจากกัมพูชา[7]
สมาคมเขมรอิสระกับพุทธศาสนา
เนื่องจากผู้นำของสมาคม 2 คนคือ เซิง งอกมิญและตู สามุตเคยเป็นพระภิกษุมาก่อน สมาคมจึงได้รับอิทธิพลความเชื่อจากพุทธศาสนาด้วย ในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2494 สมาคมได้จัดตั้งการประชุมทางด้านพุทธศาสนาในกัมพูชา ใน พ.ศ. 2495 เซิง งอกมิญและพรม สมิธ (พระภิกษุที่เข้าร่วมในสมาคมและเป็นบรรณาธิการหนังสือพิมพ์อิสระ "Issarak") จัน ดาราและพระภิกษุอีก 5 รูป ได้เดินทางไปยังขแมร์กรอม โดยได้กล่าวถึงบทบาทของพระพุทธศาสนาในการต่อสู้เพื่อเอกราช
อ้างอิง
- ↑ 1.0 1.1 1.2 Kiernan, Ben. How Pol Pot Came to Power. London: Verso, 1985. p. 80
- ↑ Cambodia - The Cambodian Left: The Early Phases
- ↑ Kiernan, Ben. How Pol Pot Came to Power. London: Verso, 1985. p. 82, 130
- ↑ Kiernan, Ben. How Pol Pot Came to Power. London: Verso, 1985. p. 125
- ↑ Kiernan, Ben. How Pol Pot Came to Power. London: Verso, 1985.. p. 81
- ↑ Kiernan, Ben. How Pol Pot Came to Power. London: Verso, 1985. p. 85
- ↑ Kiernan, Ben. How Pol Pot Came to Power. London: Verso, 1985. p. 141-155