กปาลิกะ

กปาลิกะเป็นอดีตธรรมเนียมตันตระแต่ไม่ตามปุราณะของลัทธิไศวะ ที่มีต้นกำเนิดในอินเดียยุคกลางระหว่างศตวรรษที่ 7-8^[2]^[3]^[4]^[5]^[6] คำนี้มาจากคำสันสกฤต กปาละ ตรงกับคำว่า กบาล แปลว่า "กะโหลก" ดังนั้น กปาลิกะ แปลว่า "ผู้ถือกะโหลก"^[2]^[3]^[4]^[5]^[6]

กปาลิกะหมายถึงนักพรตลัทธิย่อยของลัทธิไศวะที่ซึ่งโดยธรรมเนียมแล้วเป็นผู้ถือตรีศูลที่มีกะโหลกปักอยู่ข้างบน (ขัฏวางคะ) และใช้กะโหลกมนุษย์เป็นบาตรขอทาน^[2]^[3]^[4]^[5]^[6] บูชาพระไภรวะ ซึ่งเป็นปางดุร้ายของพระศิวะ ผ่านการเลียนแบบพฤติกรรมและลักษณะของพระไภรวะในฐานะการปฏิบัติบูชา^[2]^[2]^[3]^[4]^[5] ใช้เถ้าถ่านจากที่เผาศพป้ายตามร่างกาย,^[2]^[3]^[4]^[5]^[6] ไว้ผมยาวและพันกันยุ่ง^[2]^[3]^[4]^[5]^[6] รวมถึงมีส่วนในพิธีกรรมที่ไม่เป็นที่ยอมรับของสังคม เช่น มีเพศสสัมพันธ์กับสตรีในวรรณะล่าง, บูชายัญมนุษย์, ทานทั้งเนื้อสัตว์และสุรา และถวายบูชาด้วยน้ำกาม^[2]^[3]^[4]^[5]^[6]

อ้างอิง

↑ Beer, Robert (2003). The handbook of Tibetan Buddhist symbols. Serindia Publications. p. 102. ISBN 1-932476-03-2. สืบค้นเมื่อ February 3, 2010.
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 ^2.3 ^2.4 ^2.5 ^2.6 ^2.7 Lorenzen, David N. (2020) [1972]. "Chapter I: Four Śaivite Sects". The Kāpālikas and Kālāmukhas: Two Lost Śaivite Sects. Center for South and Southeast Asia Studies (1st ed.). Berkeley and Los Angeles: University of California Press. pp. XI–XIII, 1–16. doi:10.1525/9780520324947-003. ISBN 9780520324947. OCLC 1224279234.
↑ ^3.0 ^3.1 ^3.2 ^3.3 ^3.4 ^3.5 ^3.6 Barrett, Ronald L. (2008). "Introduction". Aghor Medicine: Pollution, Death, and Healing in Northern India (1st ed.). Berkeley, Los Angeles, and London: University of California Press. pp. 1–28. ISBN 9780520941014. LCCN 2007007627.
↑ ^4.0 ^4.1 ^4.2 ^4.3 ^4.4 ^4.5 ^4.6 Urban, Hugh B. (2007) [2003]. "India's Darkest Heart: Tantra in the Literary Imagination". Tantra: Sex, Secrecy, Politics, and Power in the Study of Religion (1st ed.). Berkeley and Delhi: University of California Press/Motilal Banarsidass. pp. 106–133. doi:10.1525/california/9780520230620.003.0004. ISBN 9780520236561. JSTOR 10.1525/j.ctt1pp4mm.9.
↑ ^5.0 ^5.1 ^5.2 ^5.3 ^5.4 ^5.5 ^5.6 James G. Lochtefeld (2001). The Illustrated Encyclopedia of Hinduism, Volume 1. The Rosen Publishing Group. p. 349. ISBN 978-0-8239-3179-8.
↑ ^6.0 ^6.1 ^6.2 ^6.3 ^6.4 ^6.5 Gavin Flood (2008). The Blackwell Companion to Hinduism. John Wiley & Sons. pp. 212–213. ISBN 978-0-470-99868-7.

[1] Beer, Robert (2003). The handbook of Tibetan Buddhist symbols. Serindia Publications. p. 102. ISBN 1-932476-03-2. สืบค้นเมื่อ February 3, 2010.

[Lorenzen_2020-2] 2.0 ^2.1 ^2.2 ^2.3 ^2.4 ^2.5 ^2.6 ^2.7 Lorenzen, David N. (2020) [1972]. "Chapter I: Four Śaivite Sects". The Kāpālikas and Kālāmukhas: Two Lost Śaivite Sects. Center for South and Southeast Asia Studies (1st ed.). Berkeley and Los Angeles: University of California Press. pp. XI–XIII, 1–16. doi:10.1525/9780520324947-003. ISBN 9780520324947. OCLC 1224279234.

[Barrett_2008-3] 3.0 ^3.1 ^3.2 ^3.3 ^3.4 ^3.5 ^3.6 Barrett, Ronald L. (2008). "Introduction". Aghor Medicine: Pollution, Death, and Healing in Northern India (1st ed.). Berkeley, Los Angeles, and London: University of California Press. pp. 1–28. ISBN 9780520941014. LCCN 2007007627.

[Urban_2007-4] 4.0 ^4.1 ^4.2 ^4.3 ^4.4 ^4.5 ^4.6 Urban, Hugh B. (2007) [2003]. "India's Darkest Heart: Tantra in the Literary Imagination". Tantra: Sex, Secrecy, Politics, and Power in the Study of Religion (1st ed.). Berkeley and Delhi: University of California Press/Motilal Banarsidass. pp. 106–133. doi:10.1525/california/9780520230620.003.0004. ISBN 9780520236561. JSTOR 10.1525/j.ctt1pp4mm.9.

[lochtefeld349-5] 5.0 ^5.1 ^5.2 ^5.3 ^5.4 ^5.5 ^5.6 James G. Lochtefeld (2001). The Illustrated Encyclopedia of Hinduism, Volume 1. The Rosen Publishing Group. p. 349. ISBN 978-0-8239-3179-8.

[Flood2003-6] 6.0 ^6.1 ^6.2 ^6.3 ^6.4 ^6.5 Gavin Flood (2008). The Blackwell Companion to Hinduism. John Wiley & Sons. pp. 212–213. ISBN 978-0-470-99868-7.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]