ข้ามไปเนื้อหา

โมมิจิโนะกะ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ภาพประกอบบท โมมิจิ โนะ กะ

โมมิจิ โนะ กะ (ญี่ปุ่น: 紅葉賀โรมาจิMomiji no Ga; ชมใบไม้แดง) เป็นบทที่ 7 ของ ตำนานเก็นจิ ผลงานของ มุราซากิ ชิคิบุ ที่มีทั้งหมด 54 บท

บท โมมิจิ โนะ กะ ดำเนินเรื่องในฤดูใบไม้ร่วง ในขณะที่เก็นจิ อายุราว 18 ปี เนื้อหาเกี่ยวข้องทับซ้อนกับช่วงปลายของบท สุเอทสึมุฮานะ และ ช่วงปลายของบท วะกะมุราซากิ ดำเนินเรื่องต่อมาจนถึงฤดูใบไม้ร่วงปีต่อมา ที่เก็นจิอายุ 19 ปี


ที่มาของชื่อบท โมมิจิโนะกะ

[แก้]

โมมิจิ ( 紅葉 Momiji) คือใบเมเปิลญี่ปุ่น ใบจะเปลี่ยนสีจากเขียวเป็นเหลือง ส้ม และแดง ในฤดูใบไม้ร่วง ในญี่ปุ่นพันธุ์ที่ปลูกมากคือ อิโระฮะโมมิจิ ชื่อทางพันธุศาสตร์คือ Acer palmatum

กะ (賀 ga ) แปลว่า งานเลี้ยงเฉลิมฉลองครบรอบวันเกิด 40 -50ปี ของบุคคลที่ยิ่งใหญ่

บท โมมิจิโนะกะ ใน ตำนานเก็นจิ หมายถึง การเฉลิมฉลองครบรอบวันเกิดอายุ 50 ปี ของจักรพรรดิพระองค์ก่อน ที่จัดขึ้นภายใต้ร่มใบโมมิจิเปลี่ยนสีในฤดูใบไม้ร่วงนั่นเอง[1]

ตัวละครหลักในบท

[แก้]
  • เก็นจิ

โคโนะเอะโนะจูโจ ต่อมาเลื่อนเป็น ไซโช อายุ 18 ถึง 19 ปี

  • จักรพรรดิคิริสึโบะ

พระราชบิดาของเก็นจิ

  • ฟุจิทสึโบะ

พระชายาของจักรพรรดิคิริสึโบะ ต่อมาเลื่อนขึ้นเป็น จักรพรรดินี อายุ 23 ถึง 24 ปี

  • โทโนะจูโจ

สหายสนิทและพี่ชายภรรยาของเก็นจิ

  • พระชายาตำหนักโคคิ ( โคคิเด็ง)

พระราชมารดาขององค์รัชทายาท

  • องค์รัชทายาท

พี่ชายต่างมารดาของเก็นจิ อายุ 21 ถึง 22 ปี ต่อมาขึ้นเป็นจักรพรรดิสุซาคุ

  • อาโออิ

ภรรยาของเก็นจิ

  • เฮียวบุเคียวโนะมิยะ

พี่ชายของฟุจิทสึโบะ บิดาของมุราซากิ อายุ 33 ถึง 34 ปี

  • โอเมียวบุ

ต้นห้องคนสนิทขอฟุจิทสึโบะ

  • โชนะกอน

พี่เลี้ยงของมุราซากิ

  • สะไดจิน

เสนาบดีฝ่ายซ้าย พ่อตาของเก็นจิ อายุ 52 ถึง 53

  • บุตรชายแรกเกิดของฟุจิทสึโบะ

ต่อมาขึ้นเป็น จักรพรรดิเรย์เซย์

  • เง็น โนะ ไนชิ

ตำแหน่ง ไนชิโนะสุเกะ อายุ 57 หรือ 58 ปี ขณะที่เก็นจิอายุ 19

  • มุราซากิ

อายุ 10 ถึง 11 ปี


เรื่องย่อ

[แก้]

กลางเดือนตุลาคม มีการเสด็จพระราชดำเนินแปรราชฐานของจักรพรรดิคิริสึโบะไปที่ตำหนักสุซาคุ ป็นฉลองครบรอบ 50 พรรษาของจักรพรรดิองค์ก่อน ในวันจริง เหล่านางในราชสำนักทั้งหมดรวมถึงพระชายาต่างๆจะไม่มีโอกาสได้เห็นการแสดงอันงดงาม ดังนั้นจักรพรรดิคิริสึโบะจึงมีพระกรุณาให้จัดการซ้อมใหญ่ หน้าลานพระตำเหนักเซเรียว ( เซเรียวเด็ง ) มีการบรรเลงสังคีตบนเรือรูปมังกรหลากหลายขนาดหลายหลากลำที่ลอยลำอยู่ในสระน้ำใหญ่ ข้าราชสำนักต่างร่ายรำประกอบสังคัตจากจีนและเกาหลี นักเป่าขลุ่ยฝีมือดีได้รับเลือกให้บรรเลงร่วมการร่ายรำคู่ คลื่นทะเลสีคราม ของเก็นจิและโทโนะจูโจ ร่ายรำภายใต้ใบไม้เปลี่ยนสี ที่ร่วงหล่นจากต้นอย่างงดงาม งดงามเสียจนผู้ชมหวั่นเกรงว่า ปีศาจจะลักตัวเก็นจิไปเสีย

วันปีใหม่ ก่อนที่เก็นจิจะไปร่วมพิธีที่วังหลวง เขาแวะไปหา มุราซากิ ที่ปีกตะวันตกของคฤหาสน์บนถนนนิโจ มุราซากิเอาตุ๊กตาของนางออกมาเรียงรายทั้งหมด เก็นจิถามนางว่า

ปีใหม่มาเยือนแล้ว เจ้ารู้สึกว่าโตขึ้นบ้างหรือไม่ ?

มุราซากิตอบว่า

อินุกิ ทำตุ๊กตาข้าเสีย ข้ากำลังซ่อมตุ๊กตาอยู่เจ้าค่ะ


อินุกิ คือ เด็กหญิงเพื่อนเล่นของมุราซากิ ที่เคยปล่อยให้ลูกนกกระจอกบินหนีไป โชนะกอนกล่าวกับมุราซากิว่า


ปีนี้ท่านหญิงควรจะพยายามโตเป็นผู้ใหญ่ได้แล้วนะเจ้าคะ อายุก็ตั้ง 10 ปีเข้าแล้วท่านไม่ควรจะมัวเล่นตุ๊กตาอยู่


ด้วยวัย 10 ปี มุราซากิยังดูเป็นเด็กอยู่มาก


จักรพรรดิคิริสึโบะ อุ้มพระโอรสน้อยแรกเกิดให้เก็นดู พลางตรัสว่า ช่างเหมือนเก็นจิเหลือเกิน เก็นจิรู้สึกทั้งกลัวทั้งดีใจ เขากลับไปยังคฤหาสน์บนถนนนิโจ และ สงบสติอารมณ์ในห้องของตน ช่วงนั้นเป็นต้นฤดูร้อน ดอกโทะโคะนัตสึเบ่งบานเต็มสวน เขาเด็ดมาหลายดอกและส่งให้พระชายาฟุจิทสึโบะพร้อมโคลงกลอน ความว่า สาส์นนี้หนักอึ้งไปด้วยน้ำตาของเขาที่เป็นดั่งหยดน้ำค้างบนดอกโทโคะนัตสึ

องค์จักรพรรดินั้นมีนางกำนัลที่งดงามและมีความสารถในมากมายหลายด้านห้อมล้อมอยู่ แต่ยังมีไนชิโนะสุเกะ ชรา นางหนึ่ง นามว่า เง็นโนะไนชิ เป็นหญิงที่มีชาติกำเนิดดีและได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างดี แต่ในเวลาเดียวกัน นางก็ฝักใฝ่ในเรื่องรักๆใคร่ๆมากเป็นพิเศษ เก็นจิพูดจาหยอกล้อเกี้ยวนางเล่นๆนาง แต่นางกลับถือเป็นจริงเป็นจัง วันหนึ่ง เง็นโนะไนชิ เสร็จสิ้นภาระกิจการแต่งพระเกศาขององค์จักรพรรดิ นางกำลังอยู่ตามลำพังกับเก็นจิ เก็นจิดึงชายกระโปรงของนางเล่นๆ เง็นโนะไนชิส่งสายตาหวานฉ่ำผ่านพัดสีฉูดฉาดที่ปิดบังใบหน้าครึ่งหนึ่งให้เก็นจิ

ค่ำคืนหนึ่งอันเย็นฉ่ำหลังจากการอาบน้ำ เก็นจิเดินเล่นอยู่แถวตำหนักอุมเมย์ ( อุมเมย์เด็ง ) เง็นโนะไนชิกำลังบรรเลงบิวะอย่างเพราะพริ้ง เก็นจิร่วมฟังอย่างเพลิดเพลินใจ หลังจากนั้นทั้งสองก็มีความสัมพันธ์กัน ระหว่างที่นอนพักผ่อนอยู่นั้น เก็นจิรู้สึกว่ามีใครบางคนเข้ามาใกล้ เก็นจิจึงรวบรวมเสื้อผ้าแล้วแอบอยู่หลังฉากบังตา ชายลึกลับคำรามเสียงดังพร้อมชักดาบขึ้นขู่ ที่แท้เป็นโทโนะจูโจ ตามมาหยอกล้อเล่นโดยแสร้งเป็นชู้รักคนหนึ่งของเง็นโนะไนชินั่นเอง เง็นโนะไนชิแสร้งทำเป็นหวาดกลัวจนร่างสั่นเทา หญิงที่มีประสบการณ์อันโชกโชนเช่นนาง ย่อมต้องเคยผ่านเหตุการณ์ทำนองนี้มาบ้างแล้ว[2]

การร่ายรำคลื่นทะเลสีคราม

[แก้]

คลื่นทะเลสีคราม ( Blue Sea and Wave , blue ocean waves)ในภาษาญี่ปุ่นคือ เซย์ไกฮะ (青海波 Seigaiha)เป็นชื่อของลายผ้าชนิดนึง ที่เป็นรูปคลื่นทะเล โดยรับแบบมาจากรูปเขียนแสดงท้องทะเลในแผนที่จีน ลวดลายที่เก่าแก่ในญี่ปุ่นพบเป็นลวดลายบนตุ๊กตาดินเผา ฮะนิวะ ( haniwa ) ที่ขุดค้นพบในจังหวัด กุมมะ ( Gunma ) ในต้นยุคเฮอันมีการใช้ลายคลื่นทะเลสีคราม ประดับ โมะ ( 裳 mo ชายผ้าเป็นหางยาวไปด้านหลังที่ใช้ผูกเอวชุด จูนิฮิโตเอะ十二単 กิโมโน 12 ชั้น ของสตรีในราชสำนักสมัยเฮอัน )นอกจากนี้ยังใช้เป็นลวดลายประดับภาชนะต่างๆ และสถานที่ต่างๆด้วย [3]

การร่ายรำคลื่นทะเลสีคราม คือ ศิลปะการแสดงโบราณของญี่ปุ่น ประเภท กะงะคุ ( Gagaku )โดยผู้ร่ายรำจะสวมชุดทอลายหรูหราสวยงามที่ประกอบด้วยลวดลาย คลื่นทะเลสีคราม และ ลายนก [4]

ดอกโทะโคะนัตสึ

[แก้]
ดอกโทะโคะนัตสึ
ดอกนะเดะชิโกะ

ดอกโทะโคะนัตสึ (常夏) หรือ คาเนชั่นป่า เป็นชื่อโบราณของ ดอก นะเดะชิโกะ ( 撫子) จะบานช่วงฤดูร้อนถึงฤดูใบไม้ร่วง ทั้งสองชื่อคือดอกไม้ชนิดเดียวกัน ทางวรรณกรรมโบราณของญี่ปุ่น จะใช้ โทะโคะนัตสึ สื่อถึง บุคคลอันเป็นที่รัก คนรักร่วมเรียงเคียงหมอน ส่วน นะเดะชิโกะ สื่อถึง ลูกอันเป็นที่รัก[5]

อ้างอิง

[แก้]


ศึกษาเพิ่มเติม

[แก้]